Originally Posted by
Dimitra01
[kostas_ath
Ερ: Αν έχεις προσπαθήσει όσο μπορούσες, πως βλέπεις τις προσδοκίες που έχεις από τον εαυτό σου; Είναι ρεαλιστικές ή υπερβολικά μεγάλες;
Απ: στην αρχη θα ελεγα οτι ηταν υπερβολικες. Εννοω οτι ηθελα να γινω η καλυτερη σε λιγοτερο χρονο. Να μαθω να γινω εξπερ στο τομεα μου. Ουτε εγω ξερω τι περιμενα . Αυτο ηταν το λαθος μου και το αναγνωριζω τωρα που το ανεφερες.Στην πορεια εγιναν πιο ρεαλιστικες.
Ερ.Στο θέμα του συντρόφου, εννοείς ότι έχει αλλάξει η οπτική σου συγκριτικά με παλιότερα; Τώρα νιώθεις πως δεν έχεις πλέον χρόνο; Πόσο χρονών είσαι;
Απ: ειμαι 33ων, δεν νιωθω οτι θα βρω καποιον πλεον.Για παρεα πιο ευκολα θα ελεγα οτι κανω, αλλα κατι περισοτερο συναισθηματικο/ ρομαντικο/ερωτικο δεν ξερω δεν νιωθω οτι θα ερθει κατι.
Ερ:Στο θέμα της δουλειάς επέλεξες να διεκδικείς θέσεις με κριτήριο τα προσόντα σου και όχι το μέσον, έτσι δεν είναι; Τη βρίσκεις αυτή λανθασμένη επιλογή λαμβάνοντας υπόψη ποιος είναι ο χαρακτήρας σου; Θα προτιμούσες να είχες λειτουργήσει με τον άλλο τρόπο; Νιώθεις καλά μ' εσένα σ' αυτό το κομμάτι; Χρειάζεται να κοιτάς τι κάνουν οι άλλοι;
Απ. Οχι δεν νομιζω οτι ηταν λανθασμενη επιλογη. Δεν νομιζω να λειτουργουσα με αλλο τροπο ακομα κι αν μου δινοταν η επιλογη. Θα ενιωθα οτι χρωσταω σε καποιον. Νιωθω καλυτερα απ'οτι θα ενιωθα αν ηταν διαφορετικα.
Οχι δεν χρειαζεται να κοιτω τι κανουν οι αλλοι ομως ειναι άδικο.
Ερ.Είσαι τυπική στη δουλειά σου, τα πας εξαιρετικά με του συναδέλφους και ζητούν τη γνώμη σου κι εσύ τη δική τους... Πως νιώθεις γι' αυτό;
Απ. Μια χαρα νιωθω. Αυτο δε σημαινει οτι δεν εχουμε τις προστριβες μας. Ειμαι ηδη 4χρονια ομως εκει. Πιθανον να ταιριαξαν τα χνωτα μας.
Και στη προηγουμενη μου δουλεια ημουν ετσι.
(Συναδελφοι οχι διευθυντες; δεν ειχα ουτε εχω ιδιαιτερες σχεσεις μ'αυτους)
Ερ.Χρειάζεται να δώσεις λόγο σε κάποιον για τις επιλογές που κάνεις στη ζωή σου; Εσύ ζητάς από κανένα να σου δώσει λόγο για τις επιλογές του; Έχουν οι άλλοι κάποια συνταγή που την έχουν εφαρμόσει επιτυχημένα στη ζωή τους και θέλουν να συμβουλέψουν κι εσένα τι να κάνεις στη δική σου; Ποιος τους έδωσε το δικαίωμα αυτό;
Απ.Μονο η οικογενεια μου ασχολειται με αυτο. Γιατι ξερουνν ποσο κοπιασα για το πτυχιο και τι ονειρα ειχα.
Οι αλλοι δεν ασχολουνται. Εγω ασχολουμαι. Οταν αυτοι που συσχετιζομαι, η μια εχει δικο της φροντιστηριο, η αλλη υπευθηνη λογιστηριου, η παραλλη δουλευει στο δικαστηριο και ολες αποκατεστημενες, κι εγω ρεσεπτιον-ταμειο-εξυπηρετηση πελατων. Εε οσο να ναι. Νιωθω πιο υπο. Θα ηθελα να τους μοιασω (οχι σε ολα). Δεν μου ειπαν ποτε κατι ομως. Αυτο αφορα εμενα.
Προσπαθω να εξελισσομαι δινω διαφορες εξετασεις. Δεν εχω σταματησει να διαβαζω
Ειτε γλωσσες, ειτε δημοσιου κτλ.
Ερ.Όσον αφορά την επιτυχημένη ζωή όπως την ορίζεις θεωρείς πως είναι κάτι το οποίο αφού νιώθεις πως δεν έχεις σήμερα σημαίνει πως δε μπορείς να έχεις ούτε στο μέλλον;
Απ: Δεν ξερω μπορει ναι μπορει οχι. Κλινω προς το οχι. Δεν γνωριζω το μελλον. Ουτε θα ηθελα κιολας.
Γνωριζω ομως το παρελθον κι αυτο θα ηθελα να το αλλαξω.
Επισης να πω οτι δεν νιωθω 33ων ρε παιδι μου. Νιωθω 27-28. 5 χρονια πισω απο τις συνομηλικες μου. Εντελως ανωριμη σε καποια πραγματα. Αυτο.