Printable View
Εχω σταματησει να του τηλεφωνω και να τον ενοχλω παντως, τον εχω παρακαλεσει, τον εχω ικετεψει.. αλλα δεν δειχνει να νοιαζετε...
Δεν ξερω τι εχω κανει λαθος και μου συμπεριφερετε ετσι.. αλλα μου εχει μεινει ενα γιατι.
Σκεφτομαι και να παω απο το σπιτι του για να του μιλησω αλλα δεν ξερω αν ειναι καλη ιδεα.
αφου είναι ενταξει όταν βγαίνουν κ μετα τη γράφει.Quote:
Originally posted by krino
Quote:
Originally posted by εσωτερική_σήψη
αυτός σε εκμεταλλεύεται.
πως βγηκε παλι αυτο το αυθαιρετο συμπερασμα?
Ελπιζω να βοηθησε το φορουμ καπως κ να ξεσπασες:)Quote:
Originally posted by mariap
Το ξερω πως εχει τελειοσει, στο μυαλο μου ομως δεν εχει τελειοσει ακομα, και ισως αυτο φταιει...
Συγνωμη για το μεγαλο μου μηνυμα. Ηθελα καπου να ξεσπασω και θελω να σταματησω να αισθανομαι τοσο ασχημα.
YΓ. Σημερα εκλεισα ενα ραντεβου με ψυχιατρο , ελπιζω να μου κανει καλο.. και ειναι ενα μικρο βημα
Διαβαζοντας το μνμ σου, ενιωσα πώς εισαι πολυ βυθισμενη στην οποια φαση περνας, σαν να μη γινεται τπτ αλλο στη ζωη σου, περα απο αυτο....κ σαν να εχεις επικεντρωθει εκει μονο.
Αν ειναι ετσι, ειναι λογικο να παιρνεις κ τοση απογοητευση....αν εχεις επενδυσει σε εναν τομεα στη ζωη σου τοσο πολυ. Που πιστεψε με καταλαβαινω ποσο σημαντικος ειναι...δεν παυει ομως να ειναι ενας.
Ευχομαι καλη αρχη στην προσπαθεια σου, αλλα αναρωτιεμαι γιατι ψυχιατρος? Περιμενουμε νεα σου....:)
Σοφια η αληθεια ειναι πως δουλευω παραλληλα, αλλα δεν το κανω με τοση χαρα ή με τοση απολαυση.. ειναι σαν να κανω καποια αγγαρεια και να περιμενω την ωρα να περασει.
Και η αληθεια ειναι πως ναι , ειχα στηριξει πολλα πανω σε αυτο το ατομο. Εκτος απο συντροφος μου ηταν και ο καλυτερος μου φιλος , ο ανδρας μου, ο συντροφος μου, αυτος που με στηριζε στις δυσκολιες. Για αυτο ειναι πιο δυσκολο να ξεκοζω τωρα και τοσο αποτομο, νοιωθω σαν να πεθανε καποιος δικος μου.
Εδω και καιρο δεν αισθανομουν καλα με τη ζωη μου, αλλα ενιωθα πως ειχα και καποιο στηριγμα. Τωρα νοιωθω σαν να ειμαι ολομοναχη μου.
Συγνωμη αν βγαζω τοση απελπισια... ισως ειναι δυσκολη η περιοδος που περναω :)
Quote:
Originally posted by εσωτερική_σήψη
αφου είναι ενταξει όταν βγαίνουν κ μετα τη γράφει.
Quote:
Originally posted by mariap
Η εξελιξη ειναι πως απο τοτε ηταν πολυ ψυχρος και αδιαφορος.
δεν βλεπω κανενα να ειναι ενταξει* ουτε πριν - ουτε μετα.
* το ενταξει το εβαλα με βαση το σκεπτικο που αναπτυσεις.
Ξεκιναω απο το τελος:) το συγγνωμη το βρισκω περιττο:)Quote:
Originally posted by mariap
Σοφια η αληθεια ειναι πως δουλευω παραλληλα, αλλα δεν το κανω με τοση χαρα ή με τοση απολαυση.. ειναι σαν να κανω καποια αγγαρεια και να περιμενω την ωρα να περασει.
Και η αληθεια ειναι πως ναι , ειχα στηριξει πολλα πανω σε αυτο το ατομο. Εκτος απο συντροφος μου ηταν και ο καλυτερος μου φιλος , ο ανδρας μου, ο συντροφος μου, αυτος που με στηριζε στις δυσκολιες. Για αυτο ειναι πιο δυσκολο να ξεκοζω τωρα και τοσο αποτομο, νοιωθω σαν να πεθανε καποιος δικος μου.
Εδω και καιρο δεν αισθανομουν καλα με τη ζωη μου, αλλα ενιωθα πως ειχα και καποιο στηριγμα. Τωρα νοιωθω σαν να ειμαι ολομοναχη μου.
Συγνωμη αν βγαζω τοση απελπισια... ισως ειναι δυσκολη η περιοδος που περναω :)
Θα ηθελα να σε ρωτησω αν αυτη η σχεση σε καλυπτε....?
Μηπως ειχες εναποθεσει ολες σου τις ελπιδες κ προσδοκιες για μια καλυτερη ζωη μονο σ αυτον?
Μήπως ειχες αφεθει?
Ναι ειχα στηριχτει οχι μονο για μια σχεση αλλα και για κατι πιο σοβαρο οπως η οικογενεια.
Και ειχα αφεθει γιατι παρολο τα προβληματα που ειχαμε τετοια συμπεριφορα δεν περιμενα.
Εννοω οτι μου το εδειχνε οτι με αγαπουσε και με νοιαζοταν, δεν περιμενα τετοιο τελος.
μαριαπ ....θα σου δώσω μια συμβουλή: όσο τον παρακαλάς και όσο σε βλέπει αξιοθρήνητη, τόσο χάνεσαι σα γυναίκα απ΄τα μάτια του, ανεβαίνει ο εγωισμός του και πέφτεις όλο και πιο χαμηλά. Αν φτάσει η σχέση στο παρακαλετό και τη λύπηση, είναι χαμένη υπόθεση. Πάρε τα πάνω σου και κοίτα να συνέλθεις γιατί και θα τον χάσεις εντελώς και κακό κάνεις στον εαυτό σου.
Απ\' την άλλη γιατί ψυχίατρος όντως? Άν πηγαίναμε στον ψυχίατρο για το παραμικρό, (όπως θεωρώ πωας είναι μια ερωτική απογοήτευση), την έχουμε χάσει τη μπάλα. Δηλαδή αν -χτυπα ξύλο- περάσεις κανένα θάνατο στην οικογένεια σου, που θα πας;
Εγώ πιστεύω πως σε έχει πιάσει κρίση ηλικίας. Θεωρούσες πως ο τύπος είναι ο άντρας που θα παντρευόσουν και θα έκανες οικογένεια και τώρα έχεις πελαγοδρομήσει γιατί πρέπει να ξεκινήσεις φτου και απ\' την αρχή και θεωρείς τον εαυτό σου μεγάλο. Κάνω λάθος?
Έχεις σκεφτεί ότι και τα \"στηρίγματα\" κουράζονται κάποτε; Ίσως ο σύντροφός σου να προτιμούσε να σε βλέπει να στηρίζεσαι και λίγο στον εαυτό σου. Ε, του έδωσες και την ευκαιρία λέγοντάς του \"χωρίζουμε\" πάνω στον καβγά... Αυτό δεν σημαίνει ούτε ότι σε κορόιδευε ούτε ότι δεν ένιωθε τίποτα για σένα... Αλλά άμα κρέμεσαι κυριολεκτικά από τον άλλον, κι εκείνος αρχίζει να σε βλέπει σαν βάρος, βράστα! Μπαίνει και η μαμά στη μέση και θέλει να του μιλήσει... Σου λέει, πού έμπλεξα τώρα...Quote:
Originally posted by mariap
Και η αληθεια ειναι πως ναι , ειχα στηρίξει πολλα πανω σε αυτο το ατομο. Εκτος απο συντροφος μου ηταν και ο καλυτερος μου φιλος , ο ανδρας μου, ο συντροφος μου, αυτος που με στηριζε στις δυσκολιες. Για αυτο ειναι πιο δυσκολο να ξεκοζω τωρα και τοσο αποτομο, νοιωθω σαν να πεθανε καποιος δικος μου.
Εδω και καιρο δεν αισθανομουν καλα με τη ζωη μου, αλλα ενιωθα πως ειχα και καποιο στηριγμα. Τωρα νοιωθω σαν να ειμαι ολομοναχη μου.
Συγνωμη αν βγαζω τοση απελπισια... ισως ειναι δυσκολη η περιοδος που περναω :)
Συμφωνω πολυ με τον/την Nat. Τα στηριγματα καποια στιγμη κ κουραζονται κ εχουν αναγκη κ τα ιδια να παρουν δυναμη απο καπου.
Μπορει να μην το περιμενες αυτο το ξεσπασμα, αλλα σιγουρα δεν ηρθε απο το πουθενα.
Αληθεια μιλουσατε για το πως τον εβλεπες, πώς σε εβλεπε αυτος?
Κατι ακομα, η μαμα σου φαινεται να παρεμβαινει αποφασιστικα οπως με το να πας στον ψυχιατρο, να μιλησει στον φιλο σου...θεωρεις πώς παρεμβαινει γενικοτερα στη ζωη σου? Καταλαβαινω οτι ενδιαφερεται, αλλα ποσο σωστο σου φαινεται να αναλαμβανει εκεινη να μιλησει για τη σχεση σου με τον πρωην σου? Κ ποσο την αφηνεις να σε βλεπει ακομα σαν απροστατευτο παιδι?
Η αληθεια ειναι πως εδω και καιρο δεν νοιωθω καλα με τον εααυτο μου, νοιωθω λιγο αχρηστη και πως δεν εχω καταφερει τιποτα στη ζωη μου.. ισως βλεπω πως η ζωη περναει και δεν εχω καταφερει τιποτα στη ζωη μου, απο πλευρας οικογενειας... δουλειας.. σχεσης...
Και ολα αυτα με εχουν ριξει πολυ.
Και αυτος ο χωρισμος ειναι το κερασακι στην τουρτα, σαν να με αποτελειωσε.
Ισως ειμαι υπερβολικη, ισως ειχα στηριξει πολλα ονειρα και ελπιδες πανω του, αλλα φανταστειτε πως εδω και 2,5 χρονια μονο μαζι του εβγενα....
Και θελω να παω στον ψυχιατρο για ολα τα παραπανω καθως και οτι κραταω πολλα πραγματα μεσα μου και με στεναχαρουν ολα αυτα.
μαλλον την αληθεια λεει η σηψη ακριβως μα ακριβως ομως την ιδια ιστορια ειχα και εγω πριν χρονια μετα απο αυτο που του ειπα αυτος εκανε οτι ηθελε την μια ελεγε σχεση την αλλη ελεγε να μαστε λιγο πιο φλου μου πηρε χρονια να καταλαβω οτι εκμεταλλευτηκε την φαση αυτη μαζι με μενα εκεινη την ωρα δεν τα καταλαβαινεις αυτα πετας γιατι θες να σαι μαζι με τον αλλο και δεν βλεπεις ΤΙΠΟΤΑ καλα δεν λεω?η αληθεια ειναι πως ο αλλος αμα θελει να ναι μαζι σου ΕΙΝΑΙ.ακου γομαι χαλια αλλα το χω περασει ασχμα σας το ξαναλεω ..
μαρια θα θελα πολυ να σου δωσω μια σωστη συμβουλη εστω λιγο να σκεφτεις ψυχραιμα γιατι να ηρεμησεις εντελως δεν γινεται ΕΝΑ θα σου πω οχι οτι θα πετυχει σιγουρα αλλα αν ειναι να πευχει κατι ΜΗΝ ΤΟΝ ΠΑΡΑΚΑΛΕΣΕΙΣ ΓΙΑ ΚΑΝΕΝΑ ΛΟΓΟ.ακομα και να γινεται χαλασχμος κυριου κα να λιωνεις εσυ χαλαρη αν λεμε τωρα χλωμο το καταφερεις και υπαρχει ακομα κατινα στεριωσε αυτη η σχεση ακτι μπορει να γινει αλλιως ο χρονος γλυκεια μ τα γιατρευει ολα τραγικο τωρα αλλα ετσι ειναι.....κοιτα να σταθεις στα ποδια σου και για τα αα θεματα οχι μονο για αυτον και οι αντρες βρισκονται και που ξερεις ισως να βρεις εναν πριγκηπα που οτι και να του λες εκεινος θα ναι εκει για ΠΑΝΤΑ ΟΠΩς ΤΟΝ ΒΡΗΚΑ και εγω μετα απο το περιστατικο μου και ηρεμησε η ψυχη μου...
ηταν αδερφος σου αντρας σου ολα.....χμμμμμ ξερω τι λες..εκει ακριβως ειναι ολο το κακο εκτος απο τον χωρισμο ..μαζεψε τα κομματια σου μαρια....ειμαι σιγουρη οτι ενα χρονο απο τωρα θα τον θυμασαι με μια γλυκεια νοσταλγεια και μονο...
Εχω σταματησει να τον παρακαλαω, ξερω οτι γνωριζει ποσο χαλια ειμαι, και ξερω οτι δεν τον ενδιαφερει πλεον πως νοιωθω.
Δεν εχει νοημα εξαλλου να τον παρακαλαω αν δεν θελει, μια σχεση θελει 2 ατομα.