Printable View
Κοιταξτε να δειτε, εγω διαβαζω τους ειδικους και βλεπω οτι πρατουν εντελως αντιθετα απο αυτα που διαβαζω. Ουτε καν ερωτηματολογια για καταθλιψη που παιρνει μιση ωρα συζητηση, 5 λεπτα εαν θελεις να το κανεις ευθεως. Τιποτα rien πως το λενε. Καμμια σχεση με την επιστημη. Ουτε καν συζητηση.
Ναι αλλα η συνταγογραφηση οταν βγηκα εαν περιπου την υπολογισω χοντρικα (γιατι ειχε πολλα φαρμακα) ηταν πανω απο 8πλασια (8πλασια μονο σε ενα φαρμακο). Εαν βαλω και τα αλλα καταλαβαινεις για τι μιλαμε.Quote:
Originally Posted by Remedy
μα σου το ειπα πολλες φορες.Quote:
Originally Posted by keep_walking
η δοση μεσα στο νοσοκομειο ειναι βομβα.
η δοση της συντηρησης, δενε χει καμια σχεση με την δοση του νοσοκομειου.
Εξηγησε μου εαν εχεις ενα ατομο που φερεται καλα, επικοινωνει κανονικα χωρις να λεει τιποτα "περιεργο", δεν συζητας εδω που τα λεμε καν μαζι του, πως θα βγαλεις τη διαγνωση.Quote:
Originally Posted by Remedy
Σε εργαστηριακες συνθηκες ειναι double blinded. Δηλαδη ουτε οι ασθενεις ξερουν ποιος παιρνει φαρμακα, ουτε οι γιατροι. Μαλλον δεν ειναι τοσο εξυπνοι εκεινοι.
ΤΩΡΑ εισαι καλα. οταν μπηκες εκει, μαλλον δεν θα ησουν καλα.Quote:
Originally Posted by keep_walking
δεν ειναι εργαστηριακες οι συνθηκες οταν εχεις προσβαση στο ιατρικο ιστορικο του και εχει ερθει στο νοσοκομειο λογω καποιας κρισης που του συνεβη....
υπαρχουν παθησεις χρονιες, που οι γιατροι ξερουν πολυ καλα πως συμπεριφερονται με την διακοπη των φαρμακων.
οταν ξερουν οτι εχεις την Χ χρονια παθηση και πηγαινεις στο νοσοκομειο με εισαγγελικη παραγγελια, δεν σου κανουν τεστ μηπως εχεις καταθλιψη. ξερουν τι εχεις.
Δεν ξερουν για να γραψουν τη διαγνωση. Αυτη ειναι η αληθεια, απλως συμπληρωνουν το γραφειοκρατικο κομματι. Δεν εξεταζουν τιποτα.
δεν εξετασαν τιποτε.Quote:
Originally Posted by keep_walking
ειδαν την προηγουμενη διαγνωση, τον λογο που σε προσηγαγαν, και βασιστηκαν εκει, λογω χρονιας παθησης.
Δεν μπορω να γινω αναλυτικος γιατι ειναι δημοσιο φορουμ, αλλα ξερω τι γραφω. Ισως εσυ ξερεις καλυτερα.Quote:
Originally Posted by Remedy
Και για να αναφερω κατι ακομα. Ουτε οι ιδιοι δεν λογαριαζουν τις διαγνωσεις τους, γιατι εχουν εμπειρια της πραγματικοτητας. Ενας ψυχιατρος στο ΙΚΑ μου ειπε "Ενταξει μαλακιες ο καθενας γραφει οτι θελει". Ενας αλλος οταν του ειπα οτι δεν συμφωνω παλι στο ΙΚΑ, μου λεει "ενταξει προσπαθουν να βοηθησουν, εννοωντας τη συνταξη μου". Ο τωρινος μου ψυχιατρος που την πηγα μου λεει ριχνωντας της μια ματια "Ενταξει καλη διαγνωση. Εμεις θα γραψουμε περισσοτερα, για να πεισουμε την επιτροπη".
Καπως ετσι ειναι η πραγματικοτητα.
Προσωπικα με βλεπω στο εξωτερικο ή σε εργασια απο αποσταση, δεν ξερω απο που σε δυο χρονια.
Σέβομαι το παράπονό σου Κηπ μου...Και θέλω να το πεις, και σε ακούω. Αυτά. Δεν ξέρω τι πέρασες και πώς το εισέπραξες, εσύ ξέρεις. Νομίζεις ότι δε σου πήραν σωστό ιστορικό και ότι δεν ρωτήθηκες για όσα όφειλαν να ρωτήσουν; Και πως σε υπερσυνταγογράφησαν, κατάλαβα σωστά; Πάρε μία μεγάλη αγκαλιά από εμένα!
Το ιστορικο εξυπηρετει καθαρα γραφειοκρατικους σκοπους. Σε μια μικρη συζητηση που ειχα με μια ψυχιατρο τους ειπα συγκεκριμενα οτι δεν εχω βλεψεις για συνταξη, θελω να δουλεψω και να βγαλουν μια αξιοπρεπη διαγνωση, μιας και ηξερα οτι επιβαλλεται να βγαλουν.
Γενικα, η μονη καλη εμπειρια που ειχα απο το ψυχιατρειο ηταν οι αλλοι ασθενεις και η επικοινωνια. Και το νοσηλευτικο προσωπικο σε γενικες γραμμες ευγενικο.
Σαφως μου καθορισαν το μελλον, ειπα αφου εχω διαγνωστει πλεον επισημα ας παω να βγαλω τη συνταξη. Εαν ακολουθουσα την αγωγη δεν νομιζω να ημουν καλα, τουλαχιστον δεν θα μπορουσα να κανω σχεδον τιποτα απο αυτα που με ευχαριστουν, οπως στην προκειμενη, διαβασμα στατιστικης αυτη την περιοδο.
Γενικα, εαν βγαλεις την υπερογκη αγωγη, οι γιατροι απλως επαιζαν το γραφειοκρατικο τους ρολο, τουλαχιστον στην περιπτωση μου. Καμμια σχεση με οτι διαβαζεις για την επιστημη της ψυχιατρικης απο ερευνες.
Κeep εγώ μιλάω καθαρά για το θέμα που άνοιξες και δεν προσωποποιω εφόσον δεν το επιθυμείς και εφόσον σέβομαι απόλυτα και την εμπειρία σου και την κατάσταση που είσαι τώρα .Quote:
Originally Posted by keep_walking
Εσύ ήσουν μάλλον "θύμα " του πρωτοκόλλου που είπαμε ότι ακουλουθειτε σε αυτές τις περιπτώσεις γιατί κακά τα ψέματα τα περισσότερα περιστατικά είναι είτε από αυτοχειρίες είτε από βίαιες συμπεριφορές προς τρίτους ...
Τώρα όσο αφορά την ψυχοθεραπεία είναι πολύ λίγες οι περιπτώσεις που πάνε τα άτομα για αυτοβελτιωση .συνήθως ακολουθούν άλλα πράγματα ,συμμετέχουν σε σεμινάρια ή σε ομαδικές συνεδρίες ψυχολογικής ενθάρρυνσης και διάφορα άλλα .
Ει άι ένα σπορ πάντως να το πω απλά πολύ ακριβο και γι'αυτό δεν το ακολουθούν πολλοί.
Αν κρίνω και από την δική μου εμπειρία ,αν ακολουθούσα τον πρώτο γιατρό που πήγα και μου έδωσε καθαρή αγωγή για κατάθλιψη για να αντιμετωπίσω τον νευροπαθητικο πόνο και κόντεψα να χάσω τον ίδιο μου τον ευατο συμφωνω σε αυτό που κάνεις εσύ .
Και εγώ από εκεί που ήμουν ένας κανονικός και φουλ ενεργός άνθρωπος μεσα σε τρεις μέρες έγινα ένας άνθρωπος που ήθελα να κοιμάμαι και να κοιτάω το ταβάνι ...
Έτσι ήξερα και εγώ να είμαι για να μην πονάω ,δεν ζήτησα να με ναρκωσουν για να μην κινούμαι ώστε να μην αισθάνομαι τον πόνο ,αλλά ο συγκεκριμένος αυτό έκρινε ότι έπρεπε να κάνει .
Αν εγώ τον ακολουθούσα θα ήμουν μονίμως νοχελικη μια μέσα στην μαυρίλα που μου προξένησαν όλα αυτά ...
Οπότε αποφάσισα να μην τα πάρω καθόλου ,επανήλθα πλήρως και πήγα πλέον σε άλλο γιατρό και με συνεργασία πλέον μαζί του ρύθμισα την δοσολογία σε άλλη αγωγή και στο τέλος κατάφερα να την διακόψω χωρίς να έχω καμία παρενέργεια είτε διακοπής είτε όσο αφορά στον πόνο μου .
Πάντα μου έλεγε κάνουμε αυτό αλλά ότι αισθάνεσαι μου το λες και ρυθμίζεις μόνη σου την δόση .
Αν αυτό δεν είναι απόδειξη ότι τέτοιου είδους φάρμακα λειτουργούν εξατομικευμένα τοτε τι είναι ?
Ναι αυτο που περιγραφεις Marilou ειναι μια εμπειρια. Κατι σαν αυτο εννοουσα στην αρχη του νηματος, αλλα ισως χαθηκε το νοημα απο τα πολλα μηνυματα που γραφτηκαν:) Τεσπα κουβεντα, καλη ειναι.
Ότι θέλει κανει ο καθένας στο ψυχιατρείο κάνεις δε τους ελέγχει ότι θέλουν γραφουνε ειδικά για τις εισαγγελικές ούτε ακρόαση από εισαγγελέα ούτε δική τιποτα, οποίος θέλει φεύγει άμα θελουν σε δενουνε και όχι μόνο ας πούμε ένα χέρι η ένα πόδι σου δενουνε και τα δύο τα πόδια λες και θα πετάξεις άμα σου δέσουμε το ένα μιλάμε για τόσο ανωμαλοι, σου δίνουν φάρμακα αλόγιστα και σε παρατάνε εκεί λες και είσαι στη κατασκήνωση η στο στρατό. Τα ψυχιατρεία είναι κολλαστηρια και καταστρέφουν πολύ κόσμο είναι χασάπηδες του εγκεφάλου. Άμα έχεις βοήθεια ούτε τόσα φάρμακα παίρνεις ούτε καθεσε ψυχιατρείο. Καλύτερα φυλακή παρά ψυχιατρείο και καλύτερα να μιλάς με εισαγγελέα ανακριτή παρά με γιατρό. Ο γιατρός άπαξ και μπεις ψυχιατρείο τότε υπάρχει τεράστια πιθανότητα να σε βγάλει από εκεί μέσα ανάπηρο και με τη βούλα και με τη φαρμακευτικη βοήθεια. Εγώ άμα άκουγα τους γιατρούς θα έπρεπε να έπαιρνα αντιψυχωτικη αγωγή κάθε μέρα για χρόνια και τώρα ζω χωρίς φάρμακα. Γενικά τα νοσοκομεία στην Ελλάδα είναι τραγικά και έχω παραδείγματα για τραγελαφικά πράγματα που συμβαίνουν μέσα σε αυτά οπότε και τα ψυχιατρεία γιατί να είναι εξαιρεση.
Δε μπορεί να είναι όλοι έτσι, όπως σε όλους τους τομείς θα υπάρχουν και οι σωστοί επαγγελματίες και άνθρωποι. Θα μου πεις, θα έπρεπε να είναι θέμα τύχης το να τους βρεις τελικά; Δηλαδή αν πέσεις σε σωστό γιατρό με ανθρωπιά που δε θα σε δει σαν αντικείμενο, αλλά θα σεβαστεί τη μοναδικότητά σου, το ιστορικό σου και θα σε καθοδηγήσει σωστά σε μία κατάλληλη για σένα θεραπευτική οδό, μακάρι να συμβαίνει αυτό σε όλους όσοι έχουν/με ανάγκη!
Από την άλλη σκέφτομαι σε τι σύστημα να γίνουν όλα αυτά, ένας χαμός τις περισσότερες φορές.
Η γιαγιά μου είχε μπει ψυχιατρείο, ο πατέρας μου είπε πως όταν πήγε να τη δει, από την πρώτη φορά, υπέγραψε και την έβγαλε άμεσα, οι τρόφιμοι δέρνονταν, την είχαν δείρει, της είχαν κλέψει τα πράγματά της, ήταν τρομοκρατημένη. Και με το σοκ το να βρίσκεται σε ένα άγνωστο περιβάλλον με μη γνώριμα πρόσωπα και μάλιστα σε συνθήκες τραγικές, ήταν παλιότερα βέβαια τώρα δε γνωρίζω, είπε πως οτιδήποτε θα ήταν προτιμότερο για τη γιαγιά μου παρά αυτό εκεί!