Δεν μπορώ να προχωρήσω στη ζωή μου

Όσοι έχουν θέματα αυτοεκτίμησης συχνά μπαίνουν σε έναν φαύλο κύκλο, να μπλέκουν με άτομα που τους επιβεβαιώνουν την "χαμηλή" εικόνα που έχουν για τον εαυτό τους. Γιατί είναι άσχημη εικόνα και κατάσταση, αλλά είναι γνώριμη. Ενώ οι αλλαγές σε "ζορίζουν" κι ας είναι προς το καλύτερο. Για να πάει μπροστά ο καθένας μας όμως πρέπει να βγει από το comfort zone του κι ας είναι οξύμωρο να θεωρείται comfort zone μία άβολη και κακοποιητική κατάσταση.

Εσύ αυτό πρέπει να θέσεις σαν προτεραιότητα, να αλλάξεις τον τρόπο σκέψης σου και την εικόνα που έχεις για τον εαυτό σου. Αν δεν μπορείς μόνη σου, ζήτα βοήθεια κάποιου ειδικού.

Quote:

---

Originally Posted by Sonia

Όσοι έχουν θέματα αυτοεκτίμησης συχνά μπαίνουν σε έναν φαύλο κύκλο, να μπλέκουν με άτομα που τους επιβεβαιώνουν την "χαμηλή" εικόνα που έχουν για τον εαυτό τους. Γιατί είναι άσχημη εικόνα και κατάσταση, αλλά είναι γνώριμη. Ενώ οι αλλαγές σε "ζορίζουν" κι ας είναι προς το καλύτερο. Για να πάει μπροστά ο καθένας μας όμως πρέπει να βγει από το comfort zone του κι ας είναι οξύμωρο να θεωρείται comfort zone μία άβολη και κακοποιητική κατάσταση.

Εσύ αυτό πρέπει να θέσεις σαν προτεραιότητα, να αλλάξεις τον τρόπο σκέψης σου και την εικόνα που έχεις για τον εαυτό σου. Αν δεν μπορείς μόνη σου, ζήτα βοήθεια κάποιου ειδικού.

---

Ίσως πρέπει να ζητήσω την βοήθεια κάποιου ειδικού. Γενικά όλες μου οι προηγούμενες σχέσεις είχαν την ίδια κατάληξη με τον ίδιο τρόπο. Ο ίδιος τύπος ανθρώπου που στην αρχή ηταν καλός και στην πορεία άρχιζαν τα αρνητικά σχόλια και η ταπείνωση. Απλώς αυτή τη φορά μου είναι τόσο δύσκολο γιατί ηταν η πιο σοβαρή και μακροχρόνια σχέση που έχω κάνει.

Ακολουθείς ένα συγκεκριμένο μοτίβο . .. Με άτομα που σέ ταπεινώνουν σού φέρονται άσχημα, θέλουν νά σέ ελέγχουν...

Τήν αιτία αυτού βρες (που συνήθως εντοπίζεται στην παιδική ηλικία και πώς έχουμε μάθει νά σχετιζομαστε-να αντιμετωπιζομαστε από γονείς..)
καί έπειτα σπάσε αυτή τή συμπεριφορά ώστε νά αποφευχθεί ξανά στο μέλλον.

Γιατί επιλέγουμε άτομα που μας απορρίπτουν; μας υποτιμούν;μας φέρονται άσχημα;;

Quote:

---

Originally Posted by ladybird12

Ακολουθείς ένα συγκεκριμένο μοτίβο . .. Με άτομα που σέ ταπεινώνουν σού φέρονται άσχημα, θέλουν νά σέ ελέγχουν...

Τήν αιτία αυτού βρες (που συνήθως εντοπίζεται στην παιδική ηλικία και πώς έχουμε μάθει νά σχετιζομαστε-να αντιμετωπιζομαστε από γονείς..)
καί έπειτα σπάσε αυτή τή συμπεριφορά ώστε νά αποφευχθεί ξανά στο μέλλον.

Γιατί επιλέγουμε άτομα που μας απορρίπτουν; μας υποτιμούν;μας φέρονται άσχημα;;

---

Δεν έχω κάποιο παραπονο από τους γονείς μου. Ίσως φταιει το γεγονός ότι ακόμα και η πρώτη μου σχέση στο λύκειο ήταν με ένα τέτοιο άτομο και η επόμενη και η μεθεπόμενη. Δεν ξέρω τι θα πει σεβασμός σε μια σχέση απο τη μεριά του άλλου. Μόνο ταπείνωση, κέρατο, απόρριψη και λεκτική κακοποίηση. Αλήθεια δεν μπορώ να καταλάβω γιατί επιλέγω να είμαι με τέτοια άτομα. Αλλά δεν νομίζω να οφείλεται στην παιδική μου ηλικία. Ίσως ήμουν άτυχη και απλώς εμαθα έτσι στις πρώτες μου σχέσεις και μετά συνέχισα με αυτά τα πρότυπα. Το θέμα είναι ότι ο πρώην μου στην αρχή ήταν υπέροχος και πολύ δοτικής. Έλεγα επιτέλους βρήκα έναν καλό άνθρωπο με συναισθήματα αλλά στην πορεία δεν ξέρω αν εγώ του έβγαλα αυτή τη συμπεριφορά επειδή δεν έβαζα όρια. Δεν ξέρω αν γενικά είναι έτσι ή αν θα είναι έτσι με κάποια άλλη γυναίκα στο μέλλον. Έχω μεγάλη απορία αν είναι οντως έτσι αυτοί οι άνθρωποι που επιλέγω ή αν εγώ τους ωθώ να γίνουν έτσι.

Μπορεί νά μήν σού φέρονταν οι δικοί σου έτσι (ταπεινωτικά κλπκλπ), μπορεί νά ήταν η μεταξύ τους σχέση όμως έτσι. Ή μπορεί νά είχες έναν απορριπτικο γονεα... ή απών....
Δεν ξέρω τί. Ας τά συζητήσουμε Με τους ψυχοθεραπευτες αυτά [emoji28]

Αυτες οι συμπεριφορές, σου είναι οικείες καί σέ αυτές επιστρέφεις, αυτές θέλεις χωρίς νά τό καταλαβαίνεις.
Αν αυτά τά ίδια άτομα ξαφνικά άλλαζαν χαρακτήρα καί γίνονταν κάτι άλλο..."έστρωναν"... γίνονταν ευγενικοί...κλπκλπ... μπορεί καί νά τούς χωριζες...

Λοιπόν υπόθεσεις κάνω .... φέτος έχω Πεσει και εγώ ακριβώς σέ αυτή τήν παγίδα.... Καί απορώ και εγώ πώς έμενα Με κάποιον που Με υποτιμούσε... Με έβριζε ούτε ήξερα γιατί... Μου φερόταν άσχημα. Πήγαινα πάλι πίσω... ξανά τά ίδια...
Ώσπου αντί νά τόν χωρίσω εγώ.... Με χώρισε αυτός!!
Ύστερα έχουμε νά διαχειριστούμε καί τήν απόρριψη.

Δεν έχουμε αυτοεκτίμηση δυστυχώς... δν δίνουμε αξία στον εαυτό μας.
Θά πρέπει νά σκεφτούμε αγαπητή... τί κάνουμε... γιατί τό κάνουμε..
Είμαστε χαρούμενες έτσι;
Ας δίνουμε σημασία σέ αυτές τίς κόκκινες σημαίες στην αρχή τής γνωριμίας...
Ας ακούμε τό ένστικτο μας..
. καί ας αλλάξουμε τό pattern ώστε νά έχουμε κάποτε υγιείς σχέσεις..

Αυτοί οι άνθρωποι είναι ΌΝΤΩΣ έτσι ΔΕΝ τους κάνουμε εμείς έτσι....
Κάτι άλλο που κάνουμε είναι ότι παίρνουμε ευθύνες για συμπεριφορές που ΔΕΝ είναι δικές μας... ζητάμε καί συγνώμη ενώ δεν φταίμε.
Πόσες φορές σέ έχει κάνει νά ζητάς συγνώμη ή νά σού λέει ότι"εσύ φταίς" που τον έφερες στα όρια του καί σέ έβρισε!!??
Φαντάζομαι πολλές...

Όχι δεν φταις εσύ που φέρονται έτσι.
Αυτοί είναι έτσι.

Quote:

---

Originally Posted by ladybird12

Μπορεί νά μήν σού φέρονταν οι δικοί σου έτσι (ταπεινωτικά κλπκλπ), μπορεί νά ήταν η μεταξύ τους σχέση όμως έτσι. Ή μπορεί νά είχες έναν απορριπτικο γονεα... ή απών....
Δεν ξέρω τί. Ας τά συζητήσουμε Με τους ψυχοθεραπευτες αυτά [emoji28]

Αυτες οι συμπεριφορές, σου είναι οικείες καί σέ αυτές επιστρέφεις, αυτές θέλεις χωρίς νά τό καταλαβαίνεις.
Αν αυτά τά ίδια άτομα ξαφνικά άλλαζαν χαρακτήρα καί γίνονταν κάτι άλλο..."έστρωναν"... γίνονταν ευγενικοί...κλπκλπ... μπορεί καί νά τούς χωριζες...

Λοιπόν υπόθεσεις κάνω .... φέτος έχω Πεσει και εγώ ακριβώς σέ αυτή τήν παγίδα.... Καί απορώ και εγώ πώς έμενα Με κάποιον που Με υποτιμούσε... Με έβριζε ούτε ήξερα γιατί... Μου φερόταν άσχημα. Πήγαινα πάλι πίσω... ξανά τά ίδια...
Ώσπου αντί νά τόν χωρίσω εγώ.... Με χώρισε αυτός!!
Ύστερα έχουμε νά διαχειριστούμε καί τήν απόρριψη.

Δεν έχουμε αυτοεκτίμηση δυστυχώς... δν δίνουμε αξία στον εαυτό μας.
Θά πρέπει νά σκεφτούμε αγαπητή... τί κάνουμε... γιατί τό κάνουμε..
Είμαστε χαρούμενες έτσι;
Ας δίνουμε σημασία σέ αυτές τίς κόκκινες σημαίες στην αρχή τής γνωριμίας...
Ας ακούμε τό ένστικτο μας..
. καί ας αλλάξουμε τό pattern ώστε νά έχουμε κάποτε υγιείς σχέσεις..

---

Δεν θα τον χώριζα. Τον λάτρευα. Στην αρχή που μου φερόταν καλα, πάλι τον εκτιμούσα και τον αγαπούσα. Ήμουν χαρούμενη που ήμουν μαζί του και μου αρκούσε αυτό και ας καταπιεζόμουν. Εσένα το μετάνιωσε ποτέ; Ζήτησε συγνώμη; Έχεις καιρό που χωρισες;

Quote:

---

Originally Posted by ladybird12

Αυτοί οι άνθρωποι είναι ΌΝΤΩΣ έτσι ΔΕΝ τους κάνουμε εμείς έτσι....
Κάτι άλλο που κάνουμε είναι ότι παίρνουμε ευθύνες για συμπεριφορές που ΔΕΝ είναι δικές μας... ζητάμε καί συγνώμη ενώ δεν φταίμε.
Πόσες φορές σέ έχει κάνει νά ζητάς συγνώμη ή νά σού λέει ότι"εσύ φταίς" που τον έφερες στα όρια του καί σέ έβρισε!!??
Φαντάζομαι πολλές...

Όχι δεν φταις εσύ που φέρονται έτσι.
Αυτοί είναι έτσι.

---

Ζητούσα συνέχεια συγνώμη και έφτανα στο σημείο να απολογούμαι για πράγματα παράλογα.

Αυτό εδώ όμως που λες είναι απίστευτο... ελπίζω να αναζητήσεις βοήθεια.. νά βρείτε τους λόγους πίσω από αυτά... νά καταφέρει να τά ξεπεράσει ώστε νά μήν ξανά πέσει στα ίδια λάθη.... διαφορετικά θά συμβαίνει τό ίδιο [emoji53]

Quote:

---

Originally Posted by Xtina

Ζητούσα συνέχεια συγνώμη και έφτανα στο σημείο να απολογούμαι για πράγματα παράλογα.

---

Εμένα είναι πολύπλοκο του πράγμα... πολλές εντάσεις όλη τήν ώρες δεν ήξερε γιατί αρπαζοταν, με μείωνε, ήταν καχύποπτος, έβριζε, καί τά λοιπά... όλα αυτά πάρα πολύ μακριά από εμένα...
Καί πάρα πολύ ασχολήθηκα...
Καί όχι δεν θέλω νά γυρίσω.
Βέβαια....αν έδινε ένα σημάδι... δεν ξέρω τί θά έκανα... Γιατί και εγώ τόν σκέφτομαι όλη τήν ώρα... καί ζοριζομαι... αλλά γνωρίζω ότι δεν θά μου κάνει καθόλου καλό

Είν'Κ σίγουρο ότι όσες φορές καί νά γυρίσεις τό ίδιο θα γίνεται συνέχεια!! όσο πιο πολύ τό τραβάς όμως τόσο χειρότερα γίνεσαι... Τόσο μειώνεται η αξιοπρέπεια σου η αυτοεκτίμηση σου... καί στο τελος... Θά χρειαστείς περισσότερα χρόνια στην ψυχοθεραπεία.....
Πρόσεχε καλή μου, καί ξεκίνα γρήγορα νά πάρεις βοήθεια

Quote:

---

Originally Posted by Xtina

Δεν θα τον χώριζα. Τον λάτρευα. Στην αρχή που μου φερόταν καλα, πάλι τον εκτιμούσα και τον αγαπούσα. Ήμουν χαρούμενη που ήμουν μαζί του και μου αρκούσε αυτό και ας καταπιεζόμουν. Εσένα το μετάνιωσε ποτέ; Ζήτησε συγνώμη; Έχεις καιρό που χωρισες;

---

Quote:

---

Originally Posted by ladybird12

Εμένα είναι πολύπλοκο του πράγμα... πολλές εντάσεις όλη τήν ώρες δεν ήξερε γιατί αρπαζοταν, με μείωνε, ήταν καχύποπτος, έβριζε, καί τά λοιπά... όλα αυτά πάρα πολύ μακριά από εμένα...
Καί πάρα πολύ ασχολήθηκα...
Καί όχι δεν θέλω νά γυρίσω.
Βέβαια....αν έδινε ένα σημάδι... δεν ξέρω τί θά έκανα... Γιατί και εγώ τόν σκέφτομαι όλη τήν ώρα... καί ζοριζομαι... αλλά γνωρίζω ότι δεν θά μου κάνει καθόλου καλό

Είν'Κ σίγουρο ότι όσες φορές καί νά γυρίσεις τό ίδιο θα γίνεται συνέχεια!! όσο πιο πολύ τό τραβάς όμως τόσο χειρότερα γίνεσαι... Τόσο μειώνεται η αξιοπρέπεια σου η αυτοεκτίμηση σου... καί στο τελος... Θά χρειαστείς περισσότερα χρόνια στην ψυχοθεραπεία.....
Πρόσεχε καλή μου, καί ξεκίνα γρήγορα νά πάρεις βοήθεια

---

Έχουμε ξαναχωρισει στο παρελθόν όχι όμως για τόσο πολύ καιρό. Πρώτη φορά επιμένει τόσο στο ότι δεν θέλει. Δεν μπορώ να σταματήσω να θέλω να είμαι μαζί του. Λες και όλη μου η ζωή και η ευτυχία εξαρτάται από αυτόν.

Xtina,

ένας χωρισμός πολλές φορές μπορεί να είναι ένα τραυματικό γεγονός. Και σίγουρα χρειάζεται τον χρόνο του για να επουλωθεί πληγή. Ζούμε σε μία εποχή που περιμένουμε όλα να γίνονται γρήγορα και απλά. Σε πολλά θέματα όμως δεν υπάρχει εύκολος και απλός δρόμος. Ο χωρισμός είναι μια διαδικασία, που έχει διάφορα στάδια. Είναι πολύ δύσκολο τώρα, το κατανοώ, εχεις συνηθίσει να ζεις πλάι σε κάποιον και να μοιράζεσαι τα πάντα.
Όμως, η στενή σχέσ βασίζεται στον αμοιβαίο σεβασμό, την κατανόηση, την εμπιστοσύνη και την έλξη. Η σχέση που πριγράφεις ήταν εξαρτητική. Αποδέχομαι ότι μου κάνεις αρκεί να είμαι μαζί σου.
Εδώ χρειαζεται μια διερεύνηση από εσένα την ίδια. Γιατί έχεις τόσο πολύ ανάγκη έναν άνθρωπο που δεν σε φροντίζει και δεν σε σέβεται;

Quote:

---

Originally Posted by Art_Phil

Xtina,

ένας χωρισμός πολλές φορές μπορεί να είναι ένα τραυματικό γεγονός. Και σίγουρα χρειάζεται τον χρόνο του για να επουλωθεί πληγή. Ζούμε σε μία εποχή που περιμένουμε όλα να γίνονται γρήγορα και απλά. Σε πολλά θέματα όμως δεν υπάρχει εύκολος και απλός δρόμος. Ο χωρισμός είναι μια διαδικασία, που έχει διάφορα στάδια. Είναι πολύ δύσκολο τώρα, το κατανοώ, εχεις συνηθίσει να ζεις πλάι σε κάποιον και να μοιράζεσαι τα πάντα.
Όμως, η στενή σχέσ βασίζεται στον αμοιβαίο σεβασμό, την κατανόηση, την εμπιστοσύνη και την έλξη. Η σχέση που πριγράφεις ήταν εξαρτητική. Αποδέχομαι ότι μου κάνεις αρκεί να είμαι μαζί σου.
Εδώ χρειαζεται μια διερεύνηση από εσένα την ίδια. Γιατί έχεις τόσο πολύ ανάγκη έναν άνθρωπο που δεν σε φροντίζει και δεν σε σέβεται;

---

Επειδή απλά τον αγαπάω. Δέχομαι την επιλογή του να είναι μακριά μου. Αλλά δεν μπορώ να προχωρήσω στη ζωή μου. Περιμένω απλώς και ελπίζω. Τον έχω ανάγκη γιατί είναι αυτός που είναι. Υπήρξαν και καλές στιγμές. Είχε αρκετά θετικά. Αλλά το ξέρω ότι δεν με σεβάστηκε. Έχω σοβαρο πρόβλημα… Αλλά αλήθεια δεν μπορώ να κάνω και αλλιώς. Απλώς υποφέρω και αφήνω τον καιρό να περάσει.

Μπορεί να βρεθείτε καπου πχ στο δρόμο, σε δουλειά, σε παρέα κλπ ή μένετε αντίθετα?

Quote:

---

Originally Posted by kerasi

Μπορεί να βρεθείτε καπου πχ στο δρόμο, σε δουλειά, σε παρέα κλπ ή μένετε αντίθετα?

---

Πολύ πιθανό! Μενουμε σε μια μικρή πόλη. Αλλά γενικά το αποφεύγω. Αν μάθω ότι είναι κάπου δεν θα πάω.