Κρατώντας έναν χαμένο φίλο μέσα μου

Για την πατρική φιγούρα.. με τον μπαμπά μου είχα πολύ καλή σχέση. Με αγαπούσε όσο τίποτα. Το ίδιο και τη μητέρα μου. Όταν ήμουν παιδί όλο με πήγαινε σε μουσεία και θέατρα. Ότι ήθελα μου το έπαιρνε. Δεν με βοηθούσε όμως να γίνω πιο.. δεν ξέρω. Τον ένοιαζε να μαι χαρούμενος και ξεκούραστος. Δεν με έσπρωξε ποτέ στον αθλητισμό γιατί θα πίστευε ότι αν δεν πήγαινα καλά θα στεναχωριόμουν. Το ίδιο και με το σχολείο. Εμένα μου έλεγε ότι τον ένοιαζε μόνο να περνάει τις τάξεις και μου έλεγε να μην σκάω πολύ. Είχε σπουδάσει και διάβαζε τα άπειρα βιβλία και είχε πολλές γνώσεις απλά δεν θεωρούσε πως το σχολείο σου μάθαινε κάτι και πως έπρεπε να διαβάσεις μόνος σου. Είχε βιβλιοπωλείο και μεγάλη αγάπη για τα βιβλία. Την ιατρική δεν την ήθελε καθόλου. Ο φίλος μου ίσως γέμισε αυτό το κενό. Με έκανε να θέλω να γίνω καλός αθλητής και να προσπαθώ να μαθαίνω. Τον θαύμαζα σε πολλά. Τον μπαμπά μου δεν τον θαύμαζα αλλά τον αγαπούσα. Και επειδή μας παρείχε οικονομική άνεση είχα και καλούς καθηγητές σαν μαθητής και εξωσχολικές δραστηριότητες και δεν είχα πολλούς περιορισμούς. Που γυρνώντας τώρα πίσω τα εκτιμώ βαθιά αυτά γιατί άλλος μπορεί να ήθελε να κάνει μουσική ή αθλητισμό και να μην είχε λεφτά ούτε για γάντια.

Η μητέρα μου δεν θα το πάρει καλά. Από όσα έχω ακούσει φοβάται μην μείνω μόνος και θέλει να βρω γυναίκα. Για τους γκει δεν έχει καλή γνώμη.

Για την αυθυποβολή δεν ξέρω. απλά όταν πάω για ύπνο κάποιες φορές μου ξανάρχονται εικόνες στο μυαλό από το τροχαίο, το νοσοκομείο και την τελετή Και μετά κάποιες εικόνες που δεν έγιναν, που πιστεύω ότι έγιναν και τις φτιάχνει το μυαλό μου. Έχω την εικόνα ενός ιατροδικαστή να κάνει μια τομή Υ στο σώμα του να ανοίγει τον θώρακα και να ζυγίζει την καρδιά του και να κοιτάει τα σπλάχνα του και μετά να τα βάζει πίσω και να τον ράβει. Και την ημέρα της τελετής σκεφτόμουν ότι κάτω από τα ρούχα υπήρχαν πρόχειρα ράμματα που έκρυβαν όλα αυτά. Δεν με στεναχωρεί αυτή η σκέψη, με πικραίνει. Δεν ξέρω αν κάλυψα την ερώτησή σου.

Quote:

---

Originally Posted by Remedy

καλησπερα
αυτο υπεθεσα κι εγω.
οτι παιρνεις αποστασεις απ ολους για να μην υποψιαστουν οτι εισαι γκει.
το θεμα ειναι οτι το κανεις ακομα κι απο τον συντροφο σου... μπορει οντως να ζηλευε αν καταλαβαινε ποση αδυναμια ειχες στον φιλο σου, αλλα δεν δικαιολογειται να μην του εχεις πει γιατην υπαρξη του....
δηλαδη...
ζεις μια τρομακτικα μοναχικη ζωη ακομα και μεσα στην σχεση σου, οταν τα πιο σημαντικα πραγματα για σενα δεν τα λες πραγματικα ΣΕ ΚΑΝΕΝΑΝ.
και νομιζω οτι αυτο εξηγειται με την δικη σου ομοφοβια και οχι με την ομοφοβια της κοινωνιας...
ειμαι σιγουρη, οτι η μανα σου θα μπορυσε να το δεχθει πολυ καλα αυτο που εισαι, αφενος γιατι κι ο ιδιος ειπες οτι εχει πολυ ανοιχτο μυαλο, αλλα κι επειδη τωρα μας λες οτι ειναι και ψυχολογος, που ειναι ενας λογος παραπανω να το δεχθει φυσιολογικα και οχι προβληματικα.
ωστοσο, ουτε αυτην δεν εμπιστευεσαι, που τι πιο ωραιο και υποστηρικτικο σε αυτην την ζωη, απο το να εχει καποιος για συμμαχο την μανα του;;;;
το ιδιο ισχυει και για τον αδερφο σου....

να σου πω γιατι δεν το λες σε αυτους.
οχι γιατι φοβασαι οτι δεν μπορουν να το δεχτουν, αλλα γιατι δεν θελεις να το ξεστομισεις, γιατι ετσι θα γινει πιο "πραγματικο", ενω στο μυαλο σου, οσο δεν το ξερει κανεις, υπαρχει και δεν υπαρχει...
απελευθερωσου λιγο!!!
εμπιστευσου καποιους ανθρωπους για αυτο το θεμα
ζησε λιγο πραγματικα.
δεν μπορεις να ζεις μια ζωη λεγοντας ψεματα και βυθιζομενος στην μοναξια σου για να ζεις εκει σε ενα παραλληλο συμπαν, οπου ο φιλος σου σε βλεπει, καετε παρεα κλπ.

και ΟΧΙ, αρνηση δεν ειναι να πιστευεις οτι ο αλλος ζει πραγματικα, αρνηση ειναι να μην δεχεσαι τον θανατο του, ειτε ακυρωνοντας του , νομιζοντας πχ οτι επικοινωνεις. εσυ το δεχεσαι με την λογικη, αλλα το αρνεισαι με το συναισθημα. στο συναισθημα σου, ο φιλος ζει, μιλατε, και κανεις πραγματα "για εκεινον".
οχι, δεν ζει μεσα απο σενα. κοιτα να ζεις εσυ μεσα απο εσενα, ομως. κοιτα να ζησεις την δικη σου ζωη. οχι αυτη που θελεις να πεισεις τους αλλους οτι εχεις.
μιλα σε καποιους. μιλα στην μητερα σου και απελευθερωσου.

---

Ισχύει ότι παίρνω αποστάσεις. Μαρέσει να νιώθω δυνατός. Θεωρώ ότι κάποιος πρέπει να χει αυτόν τον ρόλο. Ένας μικρότερος μου συνάδελφος μου είπε ότι είναι γκει. Χάρηκα που το μοιράστηκε μαζί του αλλά εγώ δεν του μίλησα για μενα, φοβήθηκα. Όχι ότι θα έλεγε κάτι ή θα το έλεγε, κάτι δεν μάφηνε απλά. Νιώθω ότι δημιουργώ μια κατάσταση όπου δεν μπορώ να ξεφύγω αν το πω. Η μάνα μου θεωρώ δεν θα το πάρει καλά. Θα κλάψει, θα πικραθεί. Δεν είναι ότι θα νιώσω τύψεις. Θεωρώ θα έχω την ησυχία μου έτσι. Αυτό με το παράλληλο σύμπαν ίσως το κάνω. Προσπαθώ να το λύσω και να μιλήσω σε κάποιους ανθρώπους.

Συνεχίζω τον μικρό μονόλογό μου

έμαθα πριν λίγο ότι χτες έκαναν εκταφή και νιώθω περίεργα. Πάλι κάνω περίεργες σκέψεις. Επίσης δεν ξέρω, δεν ξέρω που είναι τώρα και με μπερδεύει αυτό. Μου είναι περίεργο που έγινε χωρίς εμένα αλλά δε θα θελα να μουν εκεί. Από τη μια δεν θα ξαναπήγαινα ποτέ από την άλλη δεν ήθελα να βγει από την "ανάπαυσή" του. Και έχω μπλοκάρει τώρα. Προσπαθώ να κάνω άσχετα, πχ να μαι youtube, εδω αλλά απλά λαγκάρω.

Quote:

---

Originally Posted by Noctis

Συνεχίζω τον μικρό μονόλογό μου

έμαθα πριν λίγο ότι χτες έκαναν εκταφή και νιώθω περίεργα. Πάλι κάνω περίεργες σκέψεις. Επίσης δεν ξέρω, δεν ξέρω που είναι τώρα και με μπερδεύει αυτό. Μου είναι περίεργο που έγινε χωρίς εμένα αλλά δε θα θελα να μουν εκεί. Από τη μια δεν θα ξαναπήγαινα ποτέ από την άλλη δεν ήθελα να βγει από την "ανάπαυσή" του. Και έχω μπλοκάρει τώρα. Προσπαθώ να κάνω άσχετα, πχ να μαι youtube, εδω αλλά απλά λαγκάρω.

---

Πολλοί άνθρωποι μετά τον θάνατο ενός πολύ δικού του ανθρώπου έχουν την ανάγκη να μάθουν που πηγαίνει οπότε και πάλι είσαι σε μια φυσιολογική πορεία του πένθους σου .

Μπορεί να μην σου αρέσει ο όρος αλλά αποδεικνύεις σε κάθε σου αναζήτηση - ερώτηση ότι δεν το έχεις βιώσει όλο αυτό γι αυτό και υπάρχει ..

Εγώ από την πλευρά μου θα σου πω ότι μια συζήτηση με ένα άνθρωπο (όποιον νομίζεις εσύ ότι θες ) που να είναι γνώστης της χριστιανικής εκκλησίας μας θα σε βοηθούσε απίστευτα .

Χάνοντας ένα πολύ δικό μου πρόσωπο και σε μια φάση απόγνωσης θα το έλεγα ήθελα να μάθω που πάει μετά από εδώ ..
Ακούγοντας όλα αυτά είτε από χριστιανικής πλευράς είτε από άλλης είχα πραγματικά μπερδευτεί και όλη αυτή η σύγχιση μου επιβάρυνε ακόμα πιο πολύ την κατάσταση μου ..

Όταν στο δρόμος της δικής μου αναζήτησης στο να μάθω τι γίνεται μετά από εδώ αυτή η ψυχή ,όχι το σώμα και περνώντας από πολλές απόψεις ,λύθηκαν κάποιες από τις απορίες μου τότε μόνο ηρέμησα και ένιωθα καλά .

Πρόσεχε όμως μην μπεις στην διαδικασία να απολογηθεις σε ένα τρίτο που δεν θα δεχτεί το τρόπο που αναζητησες εσύ την λύση στο καθαρά προσωπικό σου θέμα .
Ειβαι καθαρά δική σου υπόθεση ,δεν έχει ΚΑΝΕΝΑ απόλυτος λόγο και πρέπει να υπάρχει σεβασμός δεδομένου ότι τίποτα δεν μπορεί να αποδειχτεί ότι είναι σωστό ή όχι .
Το βασικό θέμα ει άι η δική σου ηρεμία και τίποτε άλλο αυτό να έχεις στο μυαλό σου μόνο .

Quote:

---

Originally Posted by Marilou

Πολλοί άνθρωποι μετά τον θάνατο ενός πολύ δικού του ανθρώπου έχουν την ανάγκη να μάθουν που πηγαίνει οπότε και πάλι είσαι σε μια φυσιολογική πορεία του πένθους σου .

Μπορεί να μην σου αρέσει ο όρος αλλά αποδεικνύεις σε κάθε σου αναζήτηση - ερώτηση ότι δεν το έχεις βιώσει όλο αυτό γι αυτό και υπάρχει ..

Εγώ από την πλευρά μου θα σου πω ότι μια συζήτηση με ένα άνθρωπο (όποιον νομίζεις εσύ ότι θες ) που να είναι γνώστης της χριστιανικής εκκλησίας μας θα σε βοηθούσε απίστευτα .

Χάνοντας ένα πολύ δικό μου πρόσωπο και σε μια φάση απόγνωσης θα το έλεγα ήθελα να μάθω που πάει μετά από εδώ ..
Ακούγοντας όλα αυτά είτε από χριστιανικής πλευράς είτε από άλλης είχα πραγματικά μπερδευτεί και όλη αυτή η σύγχιση μου επιβάρυνε ακόμα πιο πολύ την κατάσταση μου ..

Όταν στο δρόμος της δικής μου αναζήτησης στο να μάθω τι γίνεται μετά από εδώ αυτή η ψυχή ,όχι το σώμα και περνώντας από πολλές απόψεις ,λύθηκαν κάποιες από τις απορίες μου τότε μόνο ηρέμησα και ένιωθα καλά .

Πρόσεχε όμως μην μπεις στην διαδικασία να απολογηθεις σε ένα τρίτο που δεν θα δεχτεί το τρόπο που αναζητησες εσύ την λύση στο καθαρά προσωπικό σου θέμα .
Ειβαι καθαρά δική σου υπόθεση ,δεν έχει ΚΑΝΕΝΑ απόλυτος λόγο και πρέπει να υπάρχει σεβασμός δεδομένου ότι τίποτα δεν μπορεί να αποδειχτεί ότι είναι σωστό ή όχι .
Το βασικό θέμα ει άι η δική σου ηρεμία και τίποτε άλλο αυτό να έχεις στο μυαλό σου μόνο .

---

Με γειώνει όλη αυτή η αντιμετώπιση των νεκρών για να βγουν και να μπουν άλλοι. Σαν φοιτητές πηγαίναμε (με έγγραφη άδεια της σχολής και πέρναμε σκελετούς και οι οδοντίατροι δόντια). Σκέφτομαι ότι μπορεί κάποιος έτσι απλά να πάει και να πάρει κρανίο, δόντια, περόνες και να καταλήξει εκπαιδευτικό υλικό. Από την άλλη σαν γιατρό δεν θα έπρεπε να με πειράζει, αλλά με πειράζει. Φοβάμαι ότι θα καταλήξει ακόμα και στα σκουπίδια. Από την άλλη ίσως δεν έχει σημασία. Όλοι μας έχουμε άτομα στο σώμα μας απο νεκρούς του παρελθόντος.

Με την Χριστιανική πίστη δεν τα πάω καλά. Οι παπάδες στα μάτια μου είναι σκοταδιστές και ο χριστιανισμός απλά έχει κατακλέψει άλλες θρησκείες όσον αφορά το τι γίνεται.

Ηρεμία έχω, αλλά είμαι και λυπημένος. Πολλές φορές παίρνω ένα μαξιλάρι το αγκαλιάζω και τον σκέφτομαι.

Quote:

---

Originally Posted by Noctis

Με γειώνει όλη αυτή η αντιμετώπιση των νεκρών για να βγουν και να μπουν άλλοι. Σαν φοιτητές πηγαίναμε (με έγγραφη άδεια της σχολής και πέρναμε σκελετούς και οι οδοντίατροι δόντια). Σκέφτομαι ότι μπορεί κάποιος έτσι απλά να πάει και να πάρει κρανίο, δόντια, περόνες και να καταλήξει εκπαιδευτικό υλικό. Από την άλλη σαν γιατρό δεν θα έπρεπε να με πειράζει, αλλά με πειράζει. Φοβάμαι ότι θα καταλήξει ακόμα και στα σκουπίδια. Από την άλλη ίσως δεν έχει σημασία. Όλοι μας έχουμε άτομα στο σώμα μας απο νεκρούς του παρελθόντος.

Με την Χριστιανική πίστη δεν τα πάω καλά. Οι παπάδες στα μάτια μου είναι σκοταδιστές και ο χριστιανισμός απλά έχει κατακλέψει άλλες θρησκείες όσον αφορά το τι γίνεται.

Ηρεμία έχω, αλλά είμαι και λυπημένος. Πολλές φορές παίρνω ένα μαξιλάρι το αγκαλιάζω και τον σκέφτομαι.

---

Καταρχήν ποιος μιλησε για παπαδες ..
Πίστεψέ και εγώ δεν έχω την καλύτερη αποψβ για όλους αυτούς που κυκλοφορούν ανάμεσα μας ..
Κάποιους ειδικά τους βλέπω και αλλάζω δρόμο που λένε να μην πω κανάλι γιατί εκεί κυκλοφορούν ...

Και κάπου εδώ φαίνεται και όλο αυτό που λένε μερικοί και υποστηρίζουν πολύ λανθασμένες απόψεις .
Η άγνοια σε πολλά ..

Δεν παίρνει κανένας τον σκελετό του δικού σου ανθρώπου αν δεν είσαι συμφωνος εσύ ...
Αυτοί οι σκελετοί είναι από αυτούς που δυστηχως είναι στα αζητητα ...

Και στην τελική τι σημασία έχει ένας σκελετός ..
Μια ύλη ας πούμε ?

Η ψυχή είναι το θέμα και κατά πόσο εμείς ξέρουμε που βρίσκεται ,αν βρίσκεται κάπου και το κυριότερο πως εμείς το έχουμε αποδεχθεί όλο αυτό ..

Όταν θες να μάθεις δεν ταυτίζεσαι με τους παπάδες και το κυριότερο δεν θα μάθεις από αυτούς .
Υπάρχουν ποιο κατάλληλοι άνθρωποι που δεν τους ξέρουν και πολλοί .
Κάθε σου ερώτηση ακόμα και η πιο δύσκολη θα πάρει την απάντηση που δεν θα σου δώσει περιθώριο αμφισβήτησης όλων αυτών που ακούς και πραγματικά μετα από αυτούς θα αντιλαμβάνεσαι πόσο ανημερωτος και άσχετοι τελείως είναι όλοι αυτοί .

Τίποτε άλλο γι αυτό το θέμα γιατί εδώ μέσα είναι ο πιο ακατάλληλος χώρος να αναπτυχθεί τέτοια συζήτηση .

Ότι καταλαβαίνεις κάνεις το θέμα ειναι να βρίσκουμε απαντήσεις όμως και να μην φτάνουμε σε τέτοια σημεία ..

Quote:

---

Originally Posted by Marilou

Καταρχήν ποιος μιλησε για παπαδες ..
Πίστεψέ και εγώ δεν έχω την καλύτερη αποψβ για όλους αυτούς που κυκλοφορούν ανάμεσα μας ..
Κάποιους ειδικά τους βλέπω και αλλάζω δρόμο που λένε να μην πω κανάλι γιατί εκεί κυκλοφορούν ...

Και κάπου εδώ φαίνεται και όλο αυτό που λένε μερικοί και υποστηρίζουν πολύ λανθασμένες απόψεις .
Η άγνοια σε πολλά ..

Δεν παίρνει κανένας τον σκελετό του δικού σου ανθρώπου αν δεν είσαι συμφωνος εσύ ...
Αυτοί οι σκελετοί είναι από αυτούς που δυστηχως είναι στα αζητητα ...

Και στην τελική τι σημασία έχει ένας σκελετός ..
Μια ύλη ας πούμε ?

Η ψυχή είναι το θέμα και κατά πόσο εμείς ξέρουμε που βρίσκεται ,αν βρίσκεται κάπου και το κυριότερο πως εμείς το έχουμε αποδεχθεί όλο αυτό ..

Όταν θες να μάθεις δεν ταυτίζεσαι με τους παπάδες και το κυριότερο δεν θα μάθεις από αυτούς .
Υπάρχουν ποιο κατάλληλοι άνθρωποι που δεν τους ξέρουν και πολλοί .
Κάθε σου ερώτηση ακόμα και η πιο δύσκολη θα πάρει την απάντηση που δεν θα σου δώσει περιθώριο αμφισβήτησης όλων αυτών που ακούς και πραγματικά μετα από αυτούς θα αντιλαμβάνεσαι πόσο ανημερωτος και άσχετοι τελείως είναι όλοι αυτοί .

Τίποτε άλλο γι αυτό το θέμα γιατί εδώ μέσα είναι ο πιο ακατάλληλος χώρος να αναπτυχθεί τέτοια συζήτηση .

Ότι καταλαβαίνεις κάνεις το θέμα ειναι να βρίσκουμε απαντήσεις όμως και να μην φτάνουμε σε τέτοια σημεία ..

---

Έτσι όπως το έθεσες κατάλαβα ότι εννοούσες να συμβουλευτώ ιερέα.

Για τους σκελετούς επειδή το χω ζήσει εκ των έσω έτσι γίνεται. Στα αζήτητα που λες, κάποτε πέρναν πτώματα και τα μονιμοποιούσαν για μάθημα ανατομίας (σπλάχνα, καρδιά, μύες κτλ). Ο σκελετός που λέω εγώ είναι από την εκταφή (δλδ στην πρώτη περίπτωση το έπαιρναν από νεκροτομείο που πλέον δεν γίνεται) και αυτόν δεν χρειάζεσαι καμία συναίνεση. Παίρνεις ένα χαρτί από την ιατρική ή την οδοντιατρική ώστε να το δείξεις στον υπεύθυνο και να σου δώσει. Το τι χέρια αλλάζουν ορισμένα κρανία δεν φαντάζεσαι και εγώ είχα.

Δεν θεωρώ ότι ο χριστιανισμός έχει κάποια αλήθεια να μου πει. Όλα τα στοιχεία του είναι κλεμμένα από παλαιότερες και κυρίως από την αρχαία Ελλάδα. Ακόμα και το κέρι που καίγεται και λιώνει είναι μια μετεξέλιξη της θυσίας που προσφέρεται στο θεό. Ο χριστιανισμός κάνει λάθος για την ηλικία της Γης, για το ηλιακό σύστημα και ισχυρίζεται ότι έχει αλήθεια για τα πάντα. Το ότι υπάρχουν άνθρωποι με σοφία και φωτισμένοι εκεί είναι σίγουρα ανακουφιστικό να τους μιλάς. Δεν προτίθεμαι να ασπαστώ μια θρησκεία της οποίας ο θεός αφήνει όλη αυτή τη δυστυχία να υπάρχει και όπου επίσημες φωνές τους με το φόβητρο της αγιοσύνης τους κηρύττουν μίσος προς κάθε κατεύθυνση. Αν είναι απλά να πιστέψω κάτι, αν θέλω σε παράδεισο μπορώ να σκεφτώ ότι ο φίλος μου είναι στα Ηλύσια Πεδία και πίνει από την πηγή της Λίθης ή μπορώ να σκεφτώ ότι είναι κάπου εκεί έξω και ξαναγεννήθηκε.

Quote:

---

Originally Posted by Noctis

Έτσι όπως το έθεσες κατάλαβα ότι εννοούσες να συμβουλευτώ ιερέα.

Για τους σκελετούς επειδή το χω ζήσει εκ των έσω έτσι γίνεται. Στα αζήτητα που λες, κάποτε πέρναν πτώματα και τα μονιμοποιούσαν για μάθημα ανατομίας (σπλάχνα, καρδιά, μύες κτλ). Ο σκελετός που λέω εγώ είναι από την εκταφή (δλδ στην πρώτη περίπτωση το έπαιρναν από νεκροτομείο που πλέον δεν γίνεται) και αυτόν δεν χρειάζεσαι καμία συναίνεση. Παίρνεις ένα χαρτί από την ιατρική ή την οδοντιατρική ώστε να το δείξεις στον υπεύθυνο και να σου δώσει. Το τι χέρια αλλάζουν ορισμένα κρανία δεν φαντάζεσαι και εγώ είχα.

Δεν θεωρώ ότι ο χριστιανισμός έχει κάποια αλήθεια να μου πει. Όλα τα στοιχεία του είναι κλεμμένα από παλαιότερες και κυρίως από την αρχαία Ελλάδα. Ακόμα και το κέρι που καίγεται και λιώνει είναι μια μετεξέλιξη της θυσίας που προσφέρεται στο θεό. Ο χριστιανισμός κάνει λάθος για την ηλικία της Γης, για το ηλιακό σύστημα και ισχυρίζεται ότι έχει αλήθεια για τα πάντα. Το ότι υπάρχουν άνθρωποι με σοφία και φωτισμένοι εκεί είναι σίγουρα ανακουφιστικό να τους μιλάς. Δεν προτίθεμαι να ασπαστώ μια θρησκεία της οποίας ο θεός αφήνει όλη αυτή τη δυστυχία να υπάρχει και όπου επίσημες φωνές τους με το φόβητρο της αγιοσύνης τους κηρύττουν μίσος προς κάθε κατεύθυνση. Αν είναι απλά να πιστέψω κάτι, αν θέλω σε παράδεισο μπορώ να σκεφτώ ότι ο φίλος μου είναι στα Ηλύσια Πεδία και πίνει από την πηγή της Λίθης ή μπορώ να σκεφτώ ότι είναι κάπου εκεί έξω και ξαναγεννήθηκε.

---

Ειναι η άποψη σου για τον χριστιανισμό δεν την ασπαζομαι, την σέβομαι αλλά μέχρι εκεί .

Δεν είναι το κατάλληλο μέρος να σου απαντήσω και στην τελική δεν μπορώ εγώ να σου καλύψω αυτα τα κενά σου ..

Εγώ σου μίλησα καθαρα για άλλο θέμα το οποίο μάλλον δεν αντιλήφθηκες και στην τελική εφόσον δεν είσαι αυτής της άποψης δεν εχει νόημα να πούμε και οτιδήποτε άλλο ..

Βρες τον εκπροσώπου αυτού που πιστεύεις και καντου τις ερωτήσεις που θες ως προς τι γίνεται ένας άνθρωπος όταν φεύγει από κοντά μας .
Η ουσία είναι να καλύψεις τις αναζητήσεις σου και όχι να πείσεις εμένα ή όποιον άλλον έχει διαφορετικές .

Δεν προσπάθησα να σε πείσω για κάτι, σου εξήγησα γιατί δεν πιστεύω ότι θα βρω βοήθεια στον χριστιανισμό.
Τι δεν αντιλήφηθηκα; δεν κατάλαβα
Δεν νομίζω ότι κάποιος εκπρόσωπος θα με βοηθήσει. Βασικά δεν νομίζω ότι το πρόβλημα μου είναι που είναι ο φίλος μου, γιατί κανείς δεν μπορεί να το απαντήσει. Απλά με πονάει να μην τον έχω. Είμαι μεγαλύτερος από όσο ήταν αυτός. Ένιωθα πως έχασα το δρόμο μου.
Και δεν ξέρω ποιο είναι το επόμενο βήμα. δλδ αν αυτό είναι παθολογικό που τον σκέφτομαι τι να κάνω να τον ξεχάσω; Αν κάποιος έφταιγε ακόμα και ο θυμός θα ήταν μια εκτόνωση

Στην εθνική ελλάδος του καπουτζίδη είχε μια ωραία φράση που μου έμεινε. Ήταν ένας παπαρας που όλο έλεγε για όλα φταίνε οι μετανάστες, για όλα φταίνε οι γυναίκες και το επεισόδιο τον διέψευδε. Και στο τέλος λέει μόνο για ένα είχε δίκιο και δείχνει ένα πυροβολισμό καταλάθως και λέει, για ένα μόνο είχε δίκιο "μερικές φορές φταίει η κακιά ή ώρα".

και νιώθω και μια απογοήτευση γιατί η ιατρική δεν μπόρεσε να τον σώσει, γιατί κάποιες φορές απλά δεν γίνεται. Οπότε προδώθηκα και απο αυτή.

Σήμερα είδα πιο πρωτότυπο εφιάλτη από τους συνηθισμένους. Είδα ότι εγώ έκανα τη νεκροτομή, του άνοιξα τον θώρακα, του έβγαλα την καρδιά να τη ζυγίσω και μετά προσπαθούσα να του βγάλω τον εγκέφαλο για επισκόπηση. Τα χέρια μου ήταν γεμάτα αίμα. Αλλά αυτό είναι ψέμα, οι νεκροί δεν ματώνουν. Χάλια ξύπνησα.

Quote:

---

Originally Posted by Noctis

Σήμερα είδα πιο πρωτότυπο εφιάλτη από τους συνηθισμένους. Είδα ότι εγώ έκανα τη νεκροτομή, του άνοιξα τον θώρακα, του έβγαλα την καρδιά να τη ζυγίσω και μετά προσπαθούσα να του βγάλω τον εγκέφαλο για επισκόπηση. Τα χέρια μου ήταν γεμάτα αίμα. Αλλά αυτό είναι ψέμα, οι νεκροί δεν ματώνουν. Χάλια ξύπνησα.

---

Βλεπεις συχνά άσχημα ονειρα όσον αφορά στον φίλο σου ή υπάρχουν και όνειρα με αυτόν που σε ηρεμούν;
σε αυτό που περιγράφεις, νιώθω οτι ίσως μέσα σου θεωρείς πως είχες μερίδιο ευθύνης για τον φίλο σου;Παίζει να υπάρχει κάποιο κομμμάτι μέσα σου που να νιώθει πως δεν τον βοήθησες αρκετά δεν έκανες κάτι ή ότι είχες την ευθύνη του; Κάτι τέτοιο μου λέει το όνειρο σου...

επίσης αν παρατηρήσεις στο όνειρο σου υπάρχει και το στοιχείο της άρνησης. Είναι νεκρός , του κάνεις την νεκροτομή αλλά έχει αίμα σα να είναι ακόμα ζωντανός.

Η άρνηση όταν χάνουμε κάποιον αγαπημένο μας μπορεί να έρχεται και να φεύγει. Μπορεί να υπάρχουν δηλαδή περίοδοι που θεωρούμε οτι αποδεκτήκαμε τον θάνατο ενός αγαπημένου αλλά το υποσυνειδητό μας να ψάχνει ευκαιρίες να νιωσουμε ξανα αυτή την αίσθηση οτι ζει.

Quote:

---

Originally Posted by elisabet

Βλεπεις συχνά άσχημα ονειρα όσον αφορά στον φίλο σου ή υπάρχουν και όνειρα με αυτόν που σε ηρεμούν;
σε αυτό που περιγράφεις, νιώθω οτι ίσως μέσα σου θεωρείς πως είχες μερίδιο ευθύνης για τον φίλο σου;Παίζει να υπάρχει κάποιο κομμμάτι μέσα σου που να νιώθει πως δεν τον βοήθησες αρκετά δεν έκανες κάτι ή ότι είχες την ευθύνη του; Κάτι τέτοιο μου λέει το όνειρο σου...

επίσης αν παρατηρήσεις στο όνειρο σου υπάρχει και το στοιχείο της άρνησης. Είναι νεκρός , του κάνεις την νεκροτομή αλλά έχει αίμα σα να είναι ακόμα ζωντανός.

Η άρνηση όταν χάνουμε κάποιον αγαπημένο μας μπορεί να έρχεται και να φεύγει. Μπορεί να υπάρχουν δηλαδή περίοδοι που θεωρούμε οτι αποδεκτήκαμε τον θάνατο ενός αγαπημένου αλλά το υποσυνειδητό μας να ψάχνει ευκαιρίες να νιωσουμε ξανα αυτή την αίσθηση οτι ζει.

---

Βλέπω διάφορα όνειρα. Ότι πάμε βόλτα, ότι παλεύουμε μαζί που μαρεσε, ότι μιλάμε, παίζουμε επιτραπέζιο, ότι πάμε βόλτα με τη μηχανή.
Ευθύνη δε νιώθω. Δεν μπορούσα να κάνω κάτι. Είχα ένα προαίσθημα ότι κάτι κακό θα συνέβαινε. Βασικά μια δεισιδαιμονία μαζί με προαίσθημα,αλλά δεν νιώθω ένοχος για κάτι. Στεναχωρημένος ίσως ότι δεν γινόταν να κάνω κάτι.

Βλέπω συχνά όνειρα με αίμα. Ότι βγάζω δόντια, ότι γεμίζω αίμα, διάφορα. Η δουλειά μου φταίει. Δεν είναι ότι με τρομάζουν. Από τότε που μπήκα στην σχολή βλέπω αίμα που και που.

Δεν ξέρω ακριβώς πως "αποδέχεσαι" ότι πέθανε. Όταν έχασα τον μπαμπά μου ένιωθα παγωμένος. Βασικά έξω να καίγομαι μέσα να παγώνω. Νόμιζα θα ακούσω κλειδί στην πόρτα. Ο μπαμπάς μου είχε νευρολογικό πρόβλημα, δεν προμήνυε κάτι τον θάνατο του αλλά εγώ το έβλεπα να ρχεται. Τον έπαιρνα τηλ δεν το σήκωνε, τον βρήκα νεκρό. Όλα πολύ μηχανικά, είδα ότι δεν γινόταν τίποτα, πήρα ασθενοφόρο, πήρα τη μάνα μου, έκλαψα κάποιες μέρες και θεωρώ ότι ξεκίνησε να "επουλώνεται" μέσα μου. Βέβαια και εκεί ένα κενό μνήμης το έχω αλλά δεν με νοιάζει καλύτερα. Χρειαστήκαμε χρήματα και δεν ήξερα τι να κάνω. Και λέω στον εαυτό μου, ο μπαμπάς δεν υπάρχει είσαι μόνος σου, βάλε πρώτη και βγάλε την ανηφόρα. Και 1 χρόνο μετά μπορώ να πω ότι (λυπάμαι που το λέω) δεν μου λείπει. Με τον φίλο μου δεν είναι έτσι, δεν μοιάζει σε τπτ η μια εμπειρια με την αλλη.

Quote:

---

Originally Posted by Noctis

Συνεχίζω τον μικρό μονόλογό μου

έμαθα πριν λίγο ότι χτες έκαναν εκταφή και νιώθω περίεργα. Πάλι κάνω περίεργες σκέψεις. Επίσης δεν ξέρω, δεν ξέρω που είναι τώρα και με μπερδεύει αυτό. Μου είναι περίεργο που έγινε χωρίς εμένα αλλά δε θα θελα να μουν εκεί. Από τη μια δεν θα ξαναπήγαινα ποτέ από την άλλη δεν ήθελα να βγει από την "ανάπαυσή" του. Και έχω μπλοκάρει τώρα. Προσπαθώ να κάνω άσχετα, πχ να μαι youtube, εδω αλλά απλά λαγκάρω.

---

Σ αυτό σε καταλαβαίνω απόλυτα. Μου φαίνεται φρικτή η διαδικασία της εκταφής , σα να "ενοχλούν" τον νεκρό. Γιαυτό το λόγο θυμώνω πολύ και με την περιφορά ιερών λειψάνων κτλ....τα νιώθω σαν ασέβεια προς τον νεκρό δνε ξέρω πως να τα χαρακτηρίσω.
Μπορεί να ακουστεί πολύ ηλίθιο αλλά το πιο φρικτό συναίσθημα που ένιωσα ποτέ μου ήταν όταν λίγο μετά τον θάνατο του πατέρα μου έπιασε βροχή. Μου φαινόταν αδιανόητο ότι τον αφήνω να βρέχεται. Πάνε σχεδόν 2 χρόνια κι ακόμα όταν πιάνει δυνατή βροχή μου περνάει αυτή η σκέψη απ το μυαλό.

Quote:

---

Originally Posted by elisabet

Σ αυτό σε καταλαβαίνω απόλυτα. Μου φαίνεται φρικτή η διαδικασία της εκταφής , σα να "ενοχλούν" τον νεκρό. Γιαυτό το λόγο θυμώνω πολύ και με την περιφορά ιερών λειψάνων κτλ....τα νιώθω σαν ασέβεια προς τον νεκρό δνε ξέρω πως να τα χαρακτηρίσω.
Μπορεί να ακουστεί πολύ ηλίθιο αλλά το πιο φρικτό συναίσθημα που ένιωσα ποτέ μου ήταν όταν λίγο μετά τον θάνατο του πατέρα μου έπιασε βροχή. Μου φαινόταν αδιανόητο ότι τον αφήνω να βρέχεται. Πάνε σχεδόν 2 χρόνια κι ακόμα όταν πιάνει δυνατή βροχή μου περνάει αυτή η σκέψη απ το μυαλό.

---

Mα ο θάνατος έχει γίνει μπίζνα. Από τα γραφεία μέχρι τους παπάδες. Μια μαλακισμένη συγγενής του που ότι και να σου πω είναι λίγο (του φίλου μου) το έπαιζε συντετριμένη ενώ τον μισούσε (όλους τους μισεί) και μου έδωσε κόλυβα στο μνημόσυνο και θύμωσα πάρα πολύ. Δεν ξέρω γιατί ένιωσα μια σκέψη "τα κόλυβα του "αδερφού" μου θα φάω μωρή μαλακισμένη" και τα πέταξα όλα με το που έφυγα. Για τον μπαμπά σου, σε καταλαβαίνω. Σε πειράζουν πολλά πράγματα εκείνες τις στιγμές.

Όταν μπήκε ο φίλος μου στο χώμα..ένιωσα μια ηρεμία. Πέραν της πίκρας και του πόνου δεν ξέρω πως να το εκφράσω. Στον καφέ ένιωσα μια ηρεμία. Ότι μαλάκωσε ο πόνος.

Quote:

---

Originally Posted by Noctis

Βλέπω διάφορα όνειρα. Ότι πάμε βόλτα, ότι παλεύουμε μαζί που μαρεσε, ότι μιλάμε, παίζουμε επιτραπέζιο, ότι πάμε βόλτα με τη μηχανή.
Ευθύνη δε νιώθω. Δεν μπορούσα να κάνω κάτι. Είχα ένα προαίσθημα ότι κάτι κακό θα συνέβαινε. Βασικά μια δεισιδαιμονία μαζί με προαίσθημα,αλλά δεν νιώθω ένοχος για κάτι. Στεναχωρημένος ίσως ότι δεν γινόταν να κάνω κάτι.

Βλέπω συχνά όνειρα με αίμα. Ότι βγάζω δόντια, ότι γεμίζω αίμα, διάφορα. Η δουλειά μου φταίει. Δεν είναι ότι με τρομάζουν. Από τότε που μπήκα στην σχολή βλέπω αίμα που και που.

Δεν ξέρω ακριβώς πως "αποδέχεσαι" ότι πέθανε. Όταν έχασα τον μπαμπά μου ένιωθα παγωμένος. Βασικά έξω να καίγομαι μέσα να παγώνω. Νόμιζα θα ακούσω κλειδί στην πόρτα. Ο μπαμπάς μου είχε νευρολογικό πρόβλημα, δεν προμήνυε κάτι τον θάνατο του αλλά εγώ το έβλεπα να ρχεται. Τον έπαιρνα τηλ δεν το σήκωνε, τον βρήκα νεκρό. Όλα πολύ μηχανικά, είδα ότι δεν γινόταν τίποτα, πήρα ασθενοφόρο, πήρα τη μάνα μου, έκλαψα κάποιες μέρες και θεωρώ ότι ξεκίνησε να "επουλώνεται" μέσα μου. Βέβαια και εκεί ένα κενό μνήμης το έχω αλλά δεν με νοιάζει καλύτερα. Χρειαστήκαμε χρήματα και δεν ήξερα τι να κάνω. Και λέω στον εαυτό μου, ο μπαμπάς δεν υπάρχει είσαι μόνος σου, βάλε πρώτη και βγάλε την ανηφόρα. Και 1 χρόνο μετά μπορώ να πω ότι (λυπάμαι που το λέω) δεν μου λείπει. Με τον φίλο μου δεν είναι έτσι, δεν μοιάζει σε τπτ η μια εμπειρια με την αλλη.

---

Είναι μεγάλη κουβέντα το "αποδέχομαι", ούτε εγώ είμαι σίγουρη πώς το εννοεί ο καθένας ακριβώς.
Έχω δει ανθρώπους να λένε πως το χουν αποδεχτεί αλλά να φαντάζονται και να πιστεύουν πως ο άνθρωπος τους υπάρχει κάπου αλλου κάπως. Οι διάφορες θρησκείες πχ έχουν 'ενα σωρό εκδοχές για τον θάνατο πανομοιότυπες πάνω κάτω...κατ εμέ δεν τον αποδέχονται ακριβώς απλά μάλλον προσφέρουν μια "ελαφρύτερη" εκδοχή για όποιον την χρειάζεται.

Στο δικό μου μυαλό αποδέχομαι σημαίνει κάπως βρίσκομαι σε ειρήνη μέσα μου για ο, τι συνέβει. Πχ δεν έχω θυμό, δεν βρίσκομαι σε μια συνεχή άρνηση, δε βάζω τον εαυτό μου σε ρόλο Θεου που θα μπορούσα να χω κάνει ή να μην έχω κάνει κάτι. Τρόπο να μη μου λέιπουν όσοι έχασα δεν έχω βρει. Κι ούτε να μην αναπολώ στιγμές μαζί τους.

Στη περίπτωση σου απ όσο διάβασα το θέμα σου, το μόνο που θα με ανησυχούσε κάπως είναι αυτό που λες οτι είναι ένα θέμα που δεν συζητάς και κρατάς μόνο για σένα. Νιώθω οτι θες να κρατήσεις τις αναμνήσεις ζωντανές σα να πρόκειται να εξασθενήσουν αν τις μοιραστείς με κάποιον. Μπορεί να λέω και βλακείες....απλά αυτη την αίσθηση μου δωσες.