Αντε παλι απο την αρχη...

Quote:

---

Originally Posted by Marilou

Ο μεγαλος μας γιος ανηκει στο φασμα του αυτισμου , δηλαδη αυτισμος μεσαιου τυπου χωρις νοητικη υστερηση . Περασαμε ΠΑΡΑ ΠΑΡΑ ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ δυσκολα και εκεινος κυριως με τα εντονα ξεσπασματα που δεν μπορουσε να ελεγχει εννοειτε αφου ειναι χαρακτηριστικο . Τοσα συναισθηματα που δεν μπορουσε να ξερει γιατι τα νοιωθει και δεν μπορουσε με τιποτα να διαχειριστει . Με εντονη και αρκετη ψυχοθεραπεια , πολυ δικη του προσπαθεια πλεον ειμαστε σε εναν παρα πολυ καλο δρομο . Εμαθε μεχρι και να δειχνει τα δικα του συναισθηματα και να μπορει να τα προσδιορισει . Ειναι αριστος μαθητης και παρα πολυ επιμελης , θεωρει τον ευατο του weirdo ομως εγω του λεω οτι ειναι ενας υπεροχος και ιδιαιτερος ανθρωπος που λατρευουμε . Δεν εχει φιλους ομως και αυτο δεν μπορει να δουλεψει ακομα τοσο πολυ καλα . Σημασια μεγαλη εχει πλεον οτι δεν εχουμε ξεσπασματα ακραια θυμου σε σημειο να φοβαμαι για ψυχασθενειες κτλ .
Ο μικρος μας γιος εχει ενα σπανιο συνδρομο αλλα ειναι μυοσκελετικο , δεν εχει καποια διαταραχη δηλαδη
Και η κορη ειναι φεμινιστρια , επαναστατρια , πανεξυπνη , διαβασμενη , τσαμπουκαλου και και και και
15 ο μεγαλος , 13 η μεσαια , 9 το μωρο

---

Βικτωρία έχεις αγώνα μπροστά σου .
Τα παιδιά εξελίσσονται και παρουσιάζουν διαφορετικές συμπεριφορές σχεδόν καθημερινά με τις οποίες πρέπει να δίνεις μάχη καμία φορά .
Ένα περισσότερο εσύ ...
Έχεις τρία παιδιά που τα δύο είναι μέσα στην τρελλα της εφηβείας και το το τρίτο στα πρόθυρα .

Πρέπει άμεσα να κάνεις πράγματα ώστε να είσαι σε θέση να είσαι δίπλα τους.
Λυπάμαι που το λέω αλλά το σεξουαλικό και γενικά όλο αυτό με τον άντρα σου πως θα λυθεί όταν προηγούνται αλλά ζητήματα που φυσικά δεν σου δίνουν και το χρονικό περιθώριο να ασχοληθείς και με αυτά .

Γνωρίζεις ότι οι ρυθμοί των παιδιών σε αυτές τις ηλικίες είναι τρελλοί και λίγο να εκτροχιαστεί πάει ,έχεις χάσει την μπάλα .
Δεν είναι να χάνεις την μπάλα σε παιδιά που είναι μέσα στην εφηβεία όσο καλά μεγαλωμένα και να τα έχεις ...

Πολλά μέτωπα Βικτώρια και σίγουρα η απόφαση σου για αποχή από την αγωγή δεν ήρθε την κατάλληλη στιγμή .
Ζεις σε ένα άκρως απαιτητικό περιβάλλον και πρέπει κάπως να βρεις τον τρόπο που θα γίνει αυτή η αποσυμπίεση ώστε να μην οδηγείται στους αυτοτραυματισμός υς σου και σε ολή αυτή την πολύ άσχημη κατάσταση .[/QUOTE]

Γενικοτερα ολοι οι γονεις εχουμε μεγαλο αγωνα μπροστα μας , αντε εγω λιγο παρπαανω διοτι ειναι πιο ιδιαζουσες οι περιπτωσεις . Ευτυχως με τα παιδια μου ειμαι διαφορετικος ανθρωπος , προσπαθω και νομιζω οτι ειμαι διπλα τους , συμαχητης και συμμαχος . Ξεκλειδωσα την κορη μου και απο εκει που ηταν ενα παιδι που δεν μιλουσε εχει ανοιχτει και συζηταμε τα παντα , βλεπουμε τις αγαπημενες της και δικες μου δηλαδη σειρες μαζι , θα ερθει μαζι μου για περπατημα η τρεξιμο . Ομως σεβομαι απολυτα τις επιθυμιες τους , πιστευω οτι φοβουμενη το παραδειγμα της μαμας μου εχω πετυχει να γινω μια μητερα με απολυτη κατανοηση και αμεριστη αποδοχη . Στα παιδια μου δεν νοιωθω οριακη , νοιωθω φυσιολογικη και αυτο ειναι που λατρευω επισης . Γνωριζουν την κατασταση μου , τους εχουμε μιλησει και ξερουν . Ομως δεν ειναι ολα ροδινα , μαζι με την κατασταση γνωριζουν και για τους αυτοτραυματισμους μου , ευτυχως δεν με εχουν πιασει να το κανω ποτε , ομως ξερουν και αυτο ειναι κατι που δεν μπορω να ελεγξω , οι δυο μεγαλυτεροι δηλαδη , ο μικρος ειναι λιγακι μικρος ακομα για να καταλαβει ολα αυτα . Ναι πραγματι απο εδω και περα θα ειναι ο αγωνας μας , ομως συζηταμε πολυ μαζι τους και αυτο θελω να πιστευω οτι ειναι καλο . Παρολη την κατασταση μου δηλαδη , ασχολουμαι εμπρακτα με τα παιδια και χαρηκα που τα ειχα σπιτι με το λοκνταουν , βεβαια για εκεινα δεν χαρικα επειδη ητνα κλεισμενα μεσα σε ενα σπιτι . Ποσο χειροτερη εφηβεια να περασουμε οταν με τον μεγαλο περασαμε ολο αυτο το συρφετο με τα απιστευτα νευρα , αμα δεν το ζησει καποιος δεν μπορει να το καταλαβει . Ηταν φορες που φοβομουν μηπως κανει κακο στα αδελφια του , εβγαζε μια αμεριστη κακια στο προσωπο , εβριζε αισχρα , ειχε μια παρα πολυ μεγαλη ενταση . Και αυτο για πολυ καιρο , οχι συνεχομενα βεβαια , εκανε κυκλους . Το παιδι ταλαιπωρηθηκε πολυ , και εμεις , ενας λογος που εγω επεσα παρα πολυ ηταν και αυτο το μαραζι να τον βλεπω τοσο χαλια και να φοβαμαι απιστευτα μηπως κανει κακο ειτε στον εαυτο του ειτε στα αδελφια του . Ηρθαν πολλα και μαζεμενα , παρα πολλα , μας πηγε απο το ενα στο αλλο συνεχομενα .

Γι αυτο σου είπα ότι εσείς ένα περισσότερο τραβάτε κουπί .
Εδώ ήταν δύσκολη για τα παιδιά που δεν είχαν κάποια ιδιαίτερα θέματα αυτη η κατάσταση όχι τώρα παιδιά με ιδιατεροτητες που γνωρίζουμε πολύ καλά πως αυτά τα παιδιά έτσι και τα βγάλεις από την ρουτίνα τους αντιδρούν επιθετικά και αλλοπροσαλα πολλές φορές .

Βικτωρία πως είναι δυνατόν να λες ότι τα παιδιά δεν έχουν καταλάβει και πολλά και είναι ανεπηρέαστα όταν εσύ κλείνεσαι με τις ώρες στο γραφείο σου ή όταν αυτοτραυματιζεσαι πολύ άσχημα ?

Πως καταφέρνεις να μην γίνονται αντιληπτά όλα αυτά από εκείνα ,που πραγματικά οι κεραίες τους πιάνουν και το παραμικρό..
Εδώ κάποιες φορές όταν ήταν πιο μικρά τα δικά μου είχα κάποιο θέμα και ήμουν περισσότερο σκεπτικη ή στεναχωρημένη και αμέσως ερχόταν τα παιδιά και με ρωτούσαν τι συμβαίνει ?

Πραγματικά δεν μπορώ να σκεφτώ με ποιον τρόπο διαχειρίζεσαι αυτή την επιλογή της πολύωρης μοναχικοτητας ή την κάλυψη των τραυμάτων σου .

Quote:

---

Originally Posted by Marilou

Τι εννοείς με μαγικό τρόπο ?
Πως μπορουν να περάσουν αυτές οι φοβίες με τον τρόπο που λες ?
Ει άι δυνατόν μέσα από μια τέτοια σχέση να βγει ένα άνθρωπος αλώβητος?

Τώρα αν γνωρίζεις ΟΛΟΙ οι άνθρωποι έχουν τάση για να παρουσιάζουν κατάθλιψη ή έχουν παρουσιάσει, άλλοι συνειδητά και άλλοι ασυνείδητα ,οπότε μπορείς να το λες και φυσιολογικό όλο αυτό πλέον ;)

---

Θα σου πω. Επειδή ασχολούμαι όλη μερα με τα δικά του, σταμάτησα να ασχολούμαι με τα δικά μου. Νομίζω αυτός είναι ο "μαγικός τρόπος". Ακόμα και ο κορονοίος δεν με φόβισε ιδιαίτερα (έκανα βέβαια το εμβόλιο, αλλά ως εκεί). Γιατί κάθε μέρα, όλη μέρα, εδώ και δυο χρόνια σχεδόν σκέφτομαι αυτόν. Τι έχει αυτός, πως θα τον βοηθήσω, α να διαβάσω για την οριακή, α τι μου είπε, α τι εννοούσε οταν είπε αυτο κι εκείνο και πάει λέγοντας.

Quote:

---

Originally Posted by Marilou

Γι αυτο σου είπα ότι εσείς ένα περισσότερο τραβάτε κουπί .
Εδώ ήταν δύσκολη για τα παιδιά που δεν είχαν κάποια ιδιαίτερα θέματα αυτη η κατάσταση όχι τώρα παιδιά με ιδιατεροτητες που γνωρίζουμε πολύ καλά πως αυτά τα παιδιά έτσι και τα βγάλεις από την ρουτίνα τους αντιδρούν επιθετικά και αλλοπροσαλα πολλές φορές .

Βικτωρία πως είναι δυνατόν να λες ότι τα παιδιά δεν έχουν καταλάβει και πολλά και είναι ανεπηρέαστα όταν εσύ κλείνεσαι με τις ώρες στο γραφείο σου ή όταν αυτοτραυματιζεσαι πολύ άσχημα ?

Πως καταφέρνεις να μην γίνονται αντιληπτά όλα αυτά από εκείνα ,που πραγματικά οι κεραίες τους πιάνουν και το παραμικρό..
Εδώ κάποιες φορές όταν ήταν πιο μικρά τα δικά μου είχα κάποιο θέμα και ήμουν περισσότερο σκεπτικη ή στεναχωρημένη και αμέσως ερχόταν τα παιδιά και με ρωτούσαν τι συμβαίνει ?

Πραγματικά δεν μπορώ να σκεφτώ με ποιον τρόπο διαχειρίζεσαι αυτή την επιλογή της πολύωρης μοναχικοτητας ή την κάλυψη των τραυμάτων σου .

---

Συντάσσομαι με τη Μαριλού και όσα λέει, έχει δίκιο σε όλα.

Quote:

---

Originally Posted by Epsilon

Θα σου πω. Επειδή ασχολούμαι όλη μερα με τα δικά του, σταμάτησα να ασχολούμαι με τα δικά μου. Νομίζω αυτός είναι ο "μαγικός τρόπος". Ακόμα και ο κορονοίος δεν με φόβισε ιδιαίτερα (έκανα βέβαια το εμβόλιο, αλλά ως εκεί). Γιατί κάθε μέρα, όλη μέρα, εδώ και δυο χρόνια σχεδόν σκέφτομαι αυτόν. Τι έχει αυτός, πως θα τον βοηθήσω, α να διαβάσω για την οριακή, α τι μου είπε, α τι εννοούσε οταν είπε αυτο κι εκείνο και πάει λέγοντας.

---

προφανως τον αγαπας πραγματικα πολυ και αυτο ισως ειναι υπεροχο , Απο εκει και περα ξεκιναν οι δυσκολιες της οριακης , εσυ γνωριζεις πως το αντιμετωπιζεις συναισθηματικα κυριως

Quote:

---

Originally Posted by Marilou

Γι αυτο σου είπα ότι εσείς ένα περισσότερο τραβάτε κουπί .
Εδώ ήταν δύσκολη για τα παιδιά που δεν είχαν κάποια ιδιαίτερα θέματα αυτη η κατάσταση όχι τώρα παιδιά με ιδιατεροτητες που γνωρίζουμε πολύ καλά πως αυτά τα παιδιά έτσι και τα βγάλεις από την ρουτίνα τους αντιδρούν επιθετικά και αλλοπροσαλα πολλές φορές .

Βικτωρία πως είναι δυνατόν να λες ότι τα παιδιά δεν έχουν καταλάβει και πολλά και είναι ανεπηρέαστα όταν εσύ κλείνεσαι με τις ώρες στο γραφείο σου ή όταν αυτοτραυματιζεσαι πολύ άσχημα ?

Πως καταφέρνεις να μην γίνονται αντιληπτά όλα αυτά από εκείνα ,που πραγματικά οι κεραίες τους πιάνουν και το παραμικρό..
Εδώ κάποιες φορές όταν ήταν πιο μικρά τα δικά μου είχα κάποιο θέμα και ήμουν περισσότερο σκεπτικη ή στεναχωρημένη και αμέσως ερχόταν τα παιδιά και με ρωτούσαν τι συμβαίνει ?

Πραγματικά δεν μπορώ να σκεφτώ με ποιον τρόπο διαχειρίζεσαι αυτή την επιλογή της πολύωρης μοναχικοτητας ή την κάλυψη των τραυμάτων σου .

---

Μαριλου αλλα και εψηλον , τα δυο μεγαλυτερα παιδια γνωριζουν την κατασταση μου , εχω μιλησει και εχουμε αναλυσει πως λεγεται και τι δημιουργει η ψυχολογικη "παθηση" που με ταλαιπωρει . Ο μικρος μου ειπα οτι ειναι πολυ μικρος για να καταλαβει ακομα τι ακριβως συμβαινει . Οσο αφορα τους αυτοτραυματισμους , γνωριζουν , το ειπα εξαλλου , δεν με εχουν δει παραυταα να το κανω ή υπολειματα εκει που δεν πρεπει . Ξερουν ομως και επισης εχουμε μιλησει για αυτο . Ποτε δεν ειπα οτι ειναι σωστη αντιμετωπιση , ποτε δεν ειπα οτι ειμαστε φυσιολογικη οικογενεια , ομως μεσα σε αυτα τα πλαισια θεωρω οτι εχουμε ανοιξει αρκετα τις καρδιες μας , ιδιαιτερα σε σχεση με τα παιδια οπου θεωρω οτι εχουν δικαιωμα να γνωριζουν . Οσο αφορα τα φαρμακα ? φυσικα και πρεπει να τα ξεκινησω . Αχ δεν ξερω , ειμαι τοσο πολυ μπερδεμενη . Ναι κλεινομαι στο γραφειο μου και γραφω , πολλες φορες καλυπτω αυτη την αναγκη το ξημερωμα και στερουμαι τον υπνο μου . Πολλες φορες εχω και την κορη μου μαζι ωστε να συζηταμε εντωμεταξυ . Προσπαθω , παρα πολυ προσπαθω .

Εμενα με στειρωσανε αντι για το εμβολιο

Quote:

---

Originally Posted by Epsilon

Θα σου πω. Επειδή ασχολούμαι όλη μερα με τα δικά του, σταμάτησα να ασχολούμαι με τα δικά μου. Νομίζω αυτός είναι ο "μαγικός τρόπος". Ακόμα και ο κορονοίος δεν με φόβισε ιδιαίτερα (έκανα βέβαια το εμβόλιο, αλλά ως εκεί). Γιατί κάθε μέρα, όλη μέρα, εδώ και δυο χρόνια σχεδόν σκέφτομαι αυτόν. Τι έχει αυτός, πως θα τον βοηθήσω, α να διαβάσω για την οριακή, α τι μου είπε, α τι εννοούσε οταν είπε αυτο κι εκείνο και πάει λέγοντας.

---

Καλημέρα !

Άρα ουσιαστικά έβαλες στην άκρη τα δικά σου θέματα για χάρη του ?
Αυτό όμως δεν σου δημιούργησε επιπλέον θέματα ?

Παραμερίζοντας κάποια πράγματα στην ζωή σου δεν φοβάσαι μήπως κάποια στιγμή τα βρεις μπροστά σου ακόμα πιο έντονα ή δεν σε νοιάζει γιατί όλο αυτό που ζεις τώρα σου αρέσει τόσο πολύ !

Ουσιαστικά είναι σαν να ζεις μέσα από την δική του ζωή έτσι ?
Η δική σου πλέον έχει μπει στον πάγο .

Quote:

---

Originally Posted by VictoriaSkG

Μαριλου αλλα και εψηλον , τα δυο μεγαλυτερα παιδια γνωριζουν την κατασταση μου , εχω μιλησει και εχουμε αναλυσει πως λεγεται και τι δημιουργει η ψυχολογικη "παθηση" που με ταλαιπωρει . Ο μικρος μου ειπα οτι ειναι πολυ μικρος για να καταλαβει ακομα τι ακριβως συμβαινει . Οσο αφορα τους αυτοτραυματισμους , γνωριζουν , το ειπα εξαλλου , δεν με εχουν δει παραυταα να το κανω ή υπολειματα εκει που δεν πρεπει . Ξερουν ομως και επισης εχουμε μιλησει για αυτο . Ποτε δεν ειπα οτι ειναι σωστη αντιμετωπιση , ποτε δεν ειπα οτι ειμαστε φυσιολογικη οικογενεια , ομως μεσα σε αυτα τα πλαισια θεωρω οτι εχουμε ανοιξει αρκετα τις καρδιες μας , ιδιαιτερα σε σχεση με τα παιδια οπου θεωρω οτι εχουν δικαιωμα να γνωριζουν . Οσο αφορα τα φαρμακα ? φυσικα και πρεπει να τα ξεκινησω . Αχ δεν ξερω , ειμαι τοσο πολυ μπερδεμενη . Ναι κλεινομαι στο γραφειο μου και γραφω , πολλες φορες καλυπτω αυτη την αναγκη το ξημερωμα και στερουμαι τον υπνο μου . Πολλες φορες εχω και την κορη μου μαζι ωστε να συζηταμε εντωμεταξυ . Προσπαθω , παρα πολυ προσπαθω .

---

Βικτωρία μέσα από τα μυθιστορήματα σου μήπως ζεις την ζωή που θα ήθελες πραγματικά ?

Θέλω κάποια στιγμή να μου πεις αν έχεις συζήτηση με τον θεραπευτή σου το θέμα ότι τα παιδιά γνωρίζουν το θέμα σου με τους αυτοτραυματισμους και πως μπορούν να το διαχειριστούν όλο αυτό σε μια τέτοια ηλικία η και τι μπορεί να σημαίνει αυτό για την μετέπειτα πορεία τους .

Αν σε πιέζω με τις ερωτήσεις θέλω να μου το πεις :D

Quote:

---

Originally Posted by Marilou

Καλημέρα !

Άρα ουσιαστικά έβαλες στην άκρη τα δικά σου θέματα για χάρη του ?
Αυτό όμως δεν σου δημιούργησε επιπλέον θέματα ?

Παραμερίζοντας κάποια πράγματα στην ζωή σου δεν φοβάσαι μήπως κάποια στιγμή τα βρεις μπροστά σου ακόμα πιο έντονα ή δεν σε νοιάζει γιατί όλο αυτό που ζεις τώρα σου αρέσει τόσο πολύ !

Ουσιαστικά είναι σαν να ζεις μέσα από την δική του ζωή έτσι ?
Η δική σου πλέον έχει μπει στον πάγο .

---

Καλημέρα. Καταλαβαίνω ότι έτσι ακούστηκε, αλλά όχι. Τυχαίνει να κάνουμε την ίδια δουλειά, οπότε με το να ασχολούμαι με τα δικά του είναι σαν να λύνω και τα δικά μου μαζί. Εχει πχ αυτός ένα πρόβλημα στη δουλειά. Το συζητάμε, του λέω τη γνώμη μου και μετά είναι σαν να έδωσα συμβουλή και στον εαυτό μου για ένα δικό μου επαγγελματικό θέμα. Την ίδια συμβουλή όμως δεν μπορούσα να τη βρω μόνη μου. Ενώ με το να μιλάω με αυτόν, αμέσως μου έρχεται.

Αλλά εκτός από τα επαγγελματικά, και στα προσωπικά μας ζούμε παρόμοιες ζωές, οπότε πάλι συμβουλεύοντας εκείνον λύνω και τα δικά μου. Δεν ξέρω αν το εξήγησα πολύ καλά, αλλά κάπως έτσι συμβαίνει. Σαν να προχωράμε παράλληλα.

Quote:

---

Originally Posted by VictoriaSkG

Μαριλου αλλα και εψηλον , τα δυο μεγαλυτερα παιδια γνωριζουν την κατασταση μου , εχω μιλησει και εχουμε αναλυσει πως λεγεται και τι δημιουργει η ψυχολογικη "παθηση" που με ταλαιπωρει . Ο μικρος μου ειπα οτι ειναι πολυ μικρος για να καταλαβει ακομα τι ακριβως συμβαινει . Οσο αφορα τους αυτοτραυματισμους , γνωριζουν , το ειπα εξαλλου , δεν με εχουν δει παραυταα να το κανω ή υπολειματα εκει που δεν πρεπει . Ξερουν ομως και επισης εχουμε μιλησει για αυτο . Ποτε δεν ειπα οτι ειναι σωστη αντιμετωπιση , ποτε δεν ειπα οτι ειμαστε φυσιολογικη οικογενεια , ομως μεσα σε αυτα τα πλαισια θεωρω οτι εχουμε ανοιξει αρκετα τις καρδιες μας , ιδιαιτερα σε σχεση με τα παιδια οπου θεωρω οτι εχουν δικαιωμα να γνωριζουν . Οσο αφορα τα φαρμακα ? φυσικα και πρεπει να τα ξεκινησω . Αχ δεν ξερω , ειμαι τοσο πολυ μπερδεμενη . Ναι κλεινομαι στο γραφειο μου και γραφω , πολλες φορες καλυπτω αυτη την αναγκη το ξημερωμα και στερουμαι τον υπνο μου . Πολλες φορες εχω και την κορη μου μαζι ωστε να συζηταμε εντωμεταξυ . Προσπαθω , παρα πολυ προσπαθω .

---

Καλημέρα Βικτωρία. Εδώ που τα λέμε, καμία οικογένεια δεν είναι "φυσιολογική" όπως τις δείχνουν στην τηλεόραση. Ολες έχουν τα θέματά τους, απλά δεν τα ξέρουμε συνήθως. Οπως τα γράφεις, πιο πολύ σε βοηθάει η κουβέντα με την κόρη, παρά όλα τα άλλα. Ισως ούτε τα φάρμακα να μην βοηθάνε όσο η κουβέντα. Το ότι γράφεις είναι καλό πιστεύω, γιατί ανακουφίζεσαι. Για τον αυτοτραυματισμό έχω διαβάσει ότι τον έχετε ανάγκη για να ανακουφιστείτε από την ένταση. Βέβαια με το μυαλό σου καταλαβαίνεις ότι δεν είναι σωστό να πληγώνεις το χέρι σου, αλλά δυσκολεύεσαι να σταματήσεις να το κάνεις, επειδή αυτό σε ανακουφίζει. Δεν υπάρχει κάποιος τρόπος να ανακουφίζεσαι διαφορετικά; Πχ αντί να πληγώσεις το χέρι σου, να καθίσεις να γράψεις μια ιστορία για μια γυναίκα που αυτοτραυματιζόταν;

Quote:

---

Originally Posted by Epsilon

Καλημέρα. Καταλαβαίνω ότι έτσι ακούστηκε, αλλά όχι. Τυχαίνει να κάνουμε την ίδια δουλειά, οπότε με το να ασχολούμαι με τα δικά του είναι σαν να λύνω και τα δικά μου μαζί. Εχει πχ αυτός ένα πρόβλημα στη δουλειά. Το συζητάμε, του λέω τη γνώμη μου και μετά είναι σαν να έδωσα συμβουλή και στον εαυτό μου για ένα δικό μου επαγγελματικό θέμα. Την ίδια συμβουλή όμως δεν μπορούσα να τη βρω μόνη μου. Ενώ με το να μιλάω με αυτόν, αμέσως μου έρχεται.

Αλλά εκτός από τα επαγγελματικά, και στα προσωπικά μας ζούμε παρόμοιες ζωές, οπότε πάλι συμβουλεύοντας εκείνον λύνω και τα δικά μου. Δεν ξέρω αν το εξήγησα πολύ καλά, αλλά κάπως έτσι συμβαίνει. Σαν να προχωράμε παράλληλα.

---

Καλημερα !
Ναι τωρα οντως δεν εχει καμια σχεση αυτο που μου εξηγησες με αυτο που καταλαβα .
Αρα ουσιαστικα βρηκες τον ανθρωπο σου ετσι ?
Εναν ανθρωπο που αν δεν επαιζει το θεμα της οριακης θα ηταν και οτι πιο ιδανικο για εσενα !

Οκ!
Τωρα εξηγουνται ακομα πιο πολλα στο κομματι γιατι ενας ανθρωπος μενει σε μια τετοια σχεση και παλευει γι αυτη !

Quote:

---

Originally Posted by Marilou

Βικτωρία μέσα από τα μυθιστορήματα σου μήπως ζεις την ζωή που θα ήθελες πραγματικά ?

Θέλω κάποια στιγμή να μου πεις αν έχεις συζήτηση με τον θεραπευτή σου το θέμα ότι τα παιδιά γνωρίζουν το θέμα σου με τους αυτοτραυματισμους και πως μπορούν να το διαχειριστούν όλο αυτό σε μια τέτοια ηλικία η και τι μπορεί να σημαίνει αυτό για την μετέπειτα πορεία τους .

Αν σε πιέζω με τις ερωτήσεις θέλω να μου το πεις :D

---

Καλησπερα Μαριλου , οχι παιδακι μου δεν με πιεζεις , μην ανησυχεις . Εχω συζητησει με τον ψυχολογο για τους αυτοτραυματισμους και το τι αντικτυπο εχουν στα παιδια . Δεν ειναι οτι καλυτερο φυσικα αλλα μεχρι να το σταματησω σημασια εει να τους μιλαω και να διευκρυνιζω οτι δεν θα παθω τιποτα , να τα καθησυχαζω . Προσπαθω , στο ειπα.
Παντως εχεις απολυτο δικιο πτι μεσα απο τους κοσμους που σκαρωνω ζω αυτο που θα ηθελα πραγματικα , κυριως σε σχεση με τα ερωτικα μου . Εχω σκεφτει μηπως ειναι και καποια υπονοια ελαφρων ψυχωσικων επεισοδιων αλλα ο ψυχολογος λεει οχι .

Quote:

---

Originally Posted by Epsilon

Καλημέρα Βικτωρία. Εδώ που τα λέμε, καμία οικογένεια δεν είναι "φυσιολογική" όπως τις δείχνουν στην τηλεόραση. Ολες έχουν τα θέματά τους, απλά δεν τα ξέρουμε συνήθως. Οπως τα γράφεις, πιο πολύ σε βοηθάει η κουβέντα με την κόρη, παρά όλα τα άλλα. Ισως ούτε τα φάρμακα να μην βοηθάνε όσο η κουβέντα. Το ότι γράφεις είναι καλό πιστεύω, γιατί ανακουφίζεσαι. Για τον αυτοτραυματισμό έχω διαβάσει ότι τον έχετε ανάγκη για να ανακουφιστείτε από την ένταση. Βέβαια με το μυαλό σου καταλαβαίνεις ότι δεν είναι σωστό να πληγώνεις το χέρι σου, αλλά δυσκολεύεσαι να σταματήσεις να το κάνεις, επειδή αυτό σε ανακουφίζει. Δεν υπάρχει κάποιος τρόπος να ανακουφίζεσαι διαφορετικά; Πχ αντί να πληγώσεις το χέρι σου, να καθίσεις να γράψεις μια ιστορία για μια γυναίκα που αυτοτραυματιζόταν;

---

Γεια σου Εψιλον . Καλα σιγουρα η καθε οικογενεια εχει τις δικες της δυσλειτουργιες , τα δικα της προβληματα και ποτε δεν ειναι τα πραγματα οπως στις διαφημισεις ... απορω που βρισκουν αυτοι χρονο να παιρνουν μαζι πρωινο , εδω εγω τους τραβαω ολους απο το ποδι και τρεοχυμε σαν τρελοι το πρωι :) . Λατρευω τα αγορια μου , ειλικρινα παρα πολυ , ομως με την κορη μου εχουμε εναν διαφορετικο κωδικα επικοινωνιας . Με νοιωθει και τη νοιωθω , ξερει οτι θα εχει την αμεριστη αποδοχη μου και εγω τη δικη της . Συζηταμε απο τους χαρακτηρες στις αγαπημενες της σειρες αναλυοντας τις συμπεριφορες τους μεχρι για αστρικους γαλαξιες καθοτι το παιδι μου εναι λιγακι "τρελη επιστημων" θαυμαζοντας τον στεφεν χογινκγ , τον Νασ , τη Μαρια Κιουρι κ.α αλλους επιστημονες , αλλα και φεμιστριες που αγωνιστηκαν για τα γυναικεια και ανθρωπινα δικαιωματα .
Μου εδωσες ιδεα για βιβλιο , αν και εχω στα σκαρια κατι με διπολισμο και οριακη συμπεριφορα ως αποτελεσμα κακοποιητικων συμπεριφορων .

Quote:

---

Originally Posted by VictoriaSkG

Καλησπερα Μαριλου , οχι παιδακι μου δεν με πιεζεις , μην ανησυχεις . Εχω συζητησει με τον ψυχολογο για τους αυτοτραυματισμους και το τι αντικτυπο εχουν στα παιδια . Δεν ειναι οτι καλυτερο φυσικα αλλα μεχρι να το σταματησω σημασια εει να τους μιλαω και να διευκρυνιζω οτι δεν θα παθω τιποτα , να τα καθησυχαζω . Προσπαθω , στο ειπα.
Παντως εχεις απολυτο δικιο πτι μεσα απο τους κοσμους που σκαρωνω ζω αυτο που θα ηθελα πραγματικα , κυριως σε σχεση με τα ερωτικα μου . Εχω σκεφτει μηπως ειναι και καποια υπονοια ελαφρων ψυχωσικων επεισοδιων αλλα ο ψυχολογος λεει οχι .

---

Ωραία χαίρομαι γιατί δεν θέλω το παραμικρό να σου πυροδοτήσει το οτιδήποτε !

Σε αυτό αναφέρομαι κυρίως ,στα ερωτικά σου .
Αλήθεια πλέον νομίζεις ότι αυτό που σε κρατά μαζί με τον άντρα σου είναι όλα αυτά που περάσατε μαζί και ουσιαστικά είναι μια υποχρέωση προς αυτόν από εσένα ?
Σαν να του χρωστάς που Παρ ολα τα θέματα σου εκείνος είναι εκεί και σε αγαπάει ?

Αν ήταν πραγματικός έρωτας δεν θα αισθανθούν την ανάγκη για ερωτική επαφή ?
Τρεις μήνες είναι τεράστιο διάστημα για ένα ζευγάρι που μένει μαζί και πραγματικά δεν μπορώ να σκεφτώ πως καταπολεμας όλη αυτή την έλξη όταν κοιμάται μαζί σου .

Το μόνο που μπορώ να φανταστώ είναι ότι πλέον δεν υπάρχει κάτι τέτοιο .
Δεν είναι εύκολο και κοιμασε με τον άνθρωπο σου και να μην σου ξυπνάει όλο αυτό το ερωτικό όσα χρόνια και να περάσουν .
Μήπως έχει σβήσει και ουσιαστικά είσαι μέσα σε ένα γάμο που ο έρωτας έχει χαθεί και έχει μείνει μόνο αδελφική αγάπη .