Printable View
Καλημέρα Stress μου.Το ίδιο κ εγώ.Κοιμηθηκα μόνο 3 ώρες απόψε και έχω ένα διαρκές σφίξιμο στο στομάχι.Τους προηγούμενους μήνες της εγκυμοσύνης ήμουν σχετικά καλά.Ειχα τα άγχη μου αλλά έτρωγα, κοιμόμουν ήμουν οκ.Δυο εβδομάδες τώρα έχω υποτροπιάσει.Παιρνω βαθιές ανάσες κ προσεύχομαι.Στην φάση που είμαι τι άλλο να κάνω;;;
Δεν ξέρω Chocorelo τι να κάνεις. Μακάρι να είχα βρει τη λύση να την πω κι εσένα. Με το γιατρό σου μίλησες μήπως μπορέσει να σε βοηθήσει;Quote:
Originally Posted by Chocorelo
Μίλησα ναι με την ψυχολόγο μου.Μου είπε πως είναι φυσιολογικό όλο αυτό.Μπαινω στον έβδομο,οι ορμόνες κάνουν πάρτι, φοβάμαι για το μωρό κ όλο αυτό μου βγαίνει με ιδεοληψίες.Να μην ανησυχώ δεν σημαίνει υποτροπή κλπ.Απο εκείνη την στιγμή το σφίξιμο μου έφυγε.Εφαγα κανονικά, κοιμηθηκα κ μια ώρα το μεσημέρι.Νιωθω καλά.Βεβαια δεν σημαίνει ότι πέρασε έτσι; Μπορεί αύριο να είμαι πάλι.Απλα ξεφοβηθηκα.Εσυ πως είσαι;
Χαίρομαι που είσαι καλύτερα. Όντως οι ορμόνες ξεσαλωνουν και έχεις και την αγωνία να πάνε όλα καλά,πως θα είναι μετά με το μωρό,αν θα τα καταφέρεις κλπ κλπ. Όλα αυτά είναι λογικά για μια νέα μανούλα, όλες τα περάσαμε. Όλα καλά θα πάνε και θα είσαι καλή μαμά για το παιδάκι σου.Quote:
Originally Posted by Chocorelo
Εγώ ξύπνησα πάλι νωρίς με την ίδια αγωνία. Ευτυχώς κατάφερα να ξανακοιμηθω.εχω εξαντληθεί λίγο με την αϋπνία. Ο γιατρός είναι σίγουρος ότι θα το ξεπεράσω οπότε περιμένω να έρθει η μέρα που θα ηρεμήσει το κεφάλι μου.
Stress κ εγώ με αγωνία ξυπνησα γύρω στις έξι το πρωί.Λιγο πιο ήπια σε σχέση με τις άλλες μέρες.Ναι η δική σου θα φύγει.Πρεπει να σε πιάσει το χάπι.Εγω δεν ξέρω πως κ δεν ένιωθα έτσι έξι μήνες.Γιατι συνήθως χρειάζομαι κ το κλονοτριλ,αυτό μου διώχνει το αγχος κ την ανησυχία.
Μακάρι Chocorelo μου να με πιάσει. Έπρεπε να έχω πάει νωρίτερα αλλά φοβόμουν. Πήγαινα καλά και με το άγχος, πίστευα θα τα καταφέρω μόνη μου. Δύσκολη η διαταραχουλα μας. Φαύλος κύκλος. Θα το παλέψουμε όμως. Κι εσύ κάνε υπομονή να περάσει ο καιρός να γεννηθεί το παιδακι σου και να δεις μετα τι μπορείς να κάνεις με την αγωγή σου. Δεν είναι εύκολο. Πρέπει συνέχεια να το υπενθυμίζουμε στον εαυτό μας. Το ξέρω. Έχω περάσει ουυυυ ποσά βραδιά κλαίγοντας γιατί δεν τα καταφέρνω να σταματήσω τις σκέψεις. Πλέον έχω να παριμένω κάτι. Το χάπι να πιάσει! Ξέρεις τι με βοηθάει καμιά φορά; Η χαλαρωτική μουσική. Κάπως με ηρεμεί και κοιμάμαι πιο καλά.
Τα ίδια και εγώ.Εχω ρίξει ατελειωτο κλάμα.Γιατι μέχρι κ τώρα ελπίζω ότι θα περάσει κ δεν μπορώ να το δεχτώ ακριβως.Πρεπει να αποφασίσω ότι θα ζήσω με αυτό.Επειδη η διαταραχή μας έχει γονιδιακό υπόβαθρο σκεφτομαι ότι το είχαν σιγουρα πρόγονοι μου.Αυτοι πως το πέρασαν χωρίς βοήθεια κ χάπια φαντάζεσαι;;Εγώ πριν την εγκυμοσύνη έκανα διαφορα για χαλάρωση.Περπατημα για ώρα, ειδικές αναπνοές,αφρολουτρα, τσιγάρο,μουσική.Τωρα τα περισσότερα δεν μπορώ να τα κάνω.
Διάβασα ότι έχει γονιδιακό υπόβαθρο και ξέρω ότι στην περίπτωση μου είναι αρκετά πιθανό γιατί υπάρχει άτομο με ψυχική νόσο και αντίστοιχες σκέψεις. Αλλά προσπαθώ να μην το σκέφτομαι σε αυτή τη φάση γιατί φοβάμαι μην το έχω μεταφέρει στα παιδιά μου και δεν μπορώ να το διαχειριστώ τώρα. Θέλω να το συζητήσω την επόμενη φορά με το γιατρό.
Για αυτό να μην αγχώνεσαι.Σε όλες τις οικογένειες κάτι υπάρχει που υποβόσκει είτε από την πλευρά του πατέρα είτε της μητέρας.Εμενα ήταν η γιαγιά μου τρομερά αγχωδης χωρίς να ξέρω τι ακριβώς είχε.το πήρε ο πατέρας μου από τα παιδιά της ο οποίος είχε κρίσεις πανικού για πολλά χρόνια χωρίς να ξέρει τι έχει κ εγώ έχω ιδψ.Δεν είχαμε το ίδιο πράγμα.Θελω να πω δεν ξέρω από που το πήρα αυτό κ ποιος θα το πάρει μετά από μενα.Σιγουρα πάντως θα υπάρχουν φοβερές θεραπείες τότε.
Επειδή ακόμα δεν ξέρω αν θα πιάσει η θεραπεία δεν ξέρω σίγουρα ότι αντιμετωπίζεται και δεν έχω ηρεμήσει. Γι'αυτό αποφεύγω να το σκέφτομαι. Μου δίνει δύναμη το ότι λέτε πως η θεραπεία βοηθάει. Περιμένω να το ζήσω. Δεν θέλω τη ζωή μου να είναι έτσι.δεν αντέχετε. Είναι σαν αυτό-τιμωρία.
Η θεραπεία βοηθάει πραγματικά.Για μένα πολύ καλός συνδυασμός ήταν κ με το αγχολυτικο.Καποιες σκέψεις υπήρχαν πάντα αλλά δεν προκαλούσαν δυσφορία.Δηλαδη δεν ένιωθα αγχος κ ανησυχία κ μπορούσα να ζω ΦΥΣΙΟΛΟΓΙΚΑ.Καποιες φορές υπήρχαν κ υποτροπές βέβαια αλλά περνουσαν γρήγορα.Πολλοι λένε πρέπει να το παλέψουμε μόνοι μας χωρίς φάρμακα.Ημουν κατά κ εγώ στην αρχή όμως έχω αλλάξει γνώμη.Προτιμω να έχω μια ποιοτική ζωή για όσο κρατήσει.Να μην ειμαι συνέχεια φρικαρισμενη.
Βοηθάει η αγωγή, αλλά θέλει ψυχοθεραπεία και προσωπική δουλειά. Για μένα το πιο σημαντικό είναι να υπάρχει ηρεμία και να μην αγχώνομαι. Πάντως η εγκυμοσύνη και η απόκτηση ενός παιδιού είναι ένα πολύ σημαντικό γεγονός που μπορεί να δημιουργήσει ιδεοληψίες.
Και ψυχοθεραπεία κάνω και προσωπική δουλειά.Δυστυχως κ εγώ αγχώνομαι πολλές φορές ενώ δεν πρέπει, αλλά δεν ζούμε σε γυάλα.Ναι σιγουρα είναι πολύ πολύ σημαντικό γεγονός και με φοβίζει τρομερά
Δεν ζούμε σε γυάλα, αλλά πρέπει να έχουμε άτομα που να καταλαβαίνουν πως είναι σημαντική η ηρεμία. Με το καλό όταν γεννήσεις, θα μπορέσεις να συζητήσεις με τον ψυχίατρό σου για το τι μέλλει γενέσθαι με την αγωγή σου. Σημασία έχει να είναι χαρούμενη η μαμά, για να είναι χαρούμενο το μωρό.
Δεν έχω βιώσει την εμπειρία της γέννας, ωστόσο έχω να σου πω πως ναι, είναι λογικό να έχεις άγχος για κάτι τόσο σημαντικό που βιώνεις για πρώτη φορά. Όμως να θυμάσαι, πως πλέον η ιατρική έχει προχωρήσει τόσο πολύ ως επιστήμη, που ακόμα και οι δύσκολες περιπτώσεις αντιμετωπίζονται με σχετική ευκολία. Να έχεις εμπιστοσύνη στον γιατρό σου και όλα θα πάνε καλά. Σκέψου παλιά σε τι συνθήκες γεννούσαν οι γυναίκες και άντλησε δύναμη από την ασφάλεια και την φροντίδα που υπάρχει στην εποχή του σήμερα. Η γέννα είναι χαρούμενο γεγονός! Εύχομαι να έρθει το μωράκι σου με το καλό!Quote:
Originally Posted by Chocorelo