-
Η έλξη λόγω διαφορετικότητας χαρακτήρων και διάθεσης περιπέτειας σε πολλές περιπτώσεις καταλήγει σε σχέσεις εξάρτησης όπου δεν υπάρχει αμοιβαιότητα και ο ενθουσιασμός ταυτίζεται με τον έρωτα (γτ πολλοί θεωρούν ότι ο σύντροφος τους δίνει κάτι που τους λείπει).
Σε μια υγιή σχέση δεν υπάρχουν 2 μισά που αλληλοσυμπληρώνονται, αλλά 2 ολόκληρα που πορεύονται με σύμπνοια και αγαπητική διάθεση προς το άλλο πρόσωπο και οι όποιες διαφορές γίνονται πεδίο εξέλιξης της σχέσης και αφορμή για μεγαλύτερο ψυχικό δέσιμο. Είναι κρίσιμο λοιπόν να μην μπαίνει κανείς σε μια σχέση επειδή θεωρεί (υποσυνείδητα πολλές φορές) ότι θα καλύψει κάποιο κενό ή ανασφάλεια ή για να ταυτιστεί με τη διαφορετικότητα του άλλου.
-
Όσο δουλεμένοι είναι δύο άνθρωποι, τόσο καλύτερη ίσως είναι και η σχέση που αναπτύσσεται μεταξύ τους.
Το ταξίδι της αυτογνωσίας δεν τελειώνει ποτέ ούτε η εξέλιξη. Όσο εξελισσόμαστε και δουλεύουμε τις αδυναμίες μας, θεωρώ πως τόσο πιο πιθανό είναι να είναι υγιής η σχέση μας (χωρίς όμως να είναι και απαραίτητο).
Για μένα οι καβγάδες δεν πρέπει να παίρνουν ποτέ τη μορφή των υποτιμητικών σχολίων για την προσωπικότητα του άλλου. Αμα σε έχει ενοχλήσει κάτι μιλάς για τη συγκεκριμένη συμπεριφορά. Είναι διαφορετικό να πεις σε έναν άνθρωπο "είσαι ανεύθυνος" και διαφορετικό να του πεις "αυτή η συμπεριφορά που έκανες ήταν ανεύθυνη".
Κάποιες διαφωνίες θα υπάρχουν πάντα. Δεν είναι απαραίτητο να υπάρχουν όμως καβγάδες μεγάλης εντασης. Εκεί δοκιμάζεται το κατα ποσο το κάθε άτομο διατείθεται να ασχοληθεί και θελει πραγματικά να βρει μια μέση λύση που ικανοποιεί και τους δύο.
-
Αφου χωριζεται για ψυλλου πηδημα και θελετε κ 5000 φιλουσ στο φμπ
