απο τι πασχω ;

δεν εχεις αδικο κατα τη γνωμη μου..
σιγουρα ουτε ολοι ειναι το ιδιο ικανοι ουτε το ιδιο καταρτισμενοι,αλλα δυστυχως, οπως και οι γιατροι, ειναι καποια στιγμη απαραιτητοι.
αχρειαστοι ναναι που λεμε....
νομιζω οτι οταν βρεθουμε σε τετοια αναγκη,κι εσυ νομιζω οτι βρισκεσαι σε τετοια κατασταση,πρεπει να κανουμε μια προσεκτικη επιλογη=να παρουμε συστασεις αν ειναι εφικτο, και με τα ματια παντα ανοιχτα, να ακολουθουμε τις οδηγιες τους...

(δε φανταζομαι να εννοεις οτι ενω δεν εμπιστευεσαι γιατρους και ψυχολογους, εμπιστευεσαι τις ξεματιαστρες,,,,,)

Quote:

---

Originally posted by σέϊτα
sofia

πιθανον να εχεις δικιο αλλα δεν ειμαι και τοσο σιγουρη για την δουλεια που κανουν, μην ξεχνας και το οικονομικο μερος.
αλλα ας μην πουμε γι\' αυτο, να πουμε οτι για να \" μπεις \" στην ψυχη καποιου πρεπει να εχεις πρωτα αγαπη για τον ανθρωπο και μετα γνωσεις.

---

δεν διαφωνω καθολου. παρολα αυτα νομιζω πώς ειναι ενας τροπος να για ψαξεις πιο υπεύθυνα αυτο που σε ταραζει τοσα χρονια. με το να καταφευγεις στην βασκανια κ να αποδιδεις το προβλημα σου εκει, ειναι σαν να μεταθετεις το προβλημα εξω απο σενα.

Σέϊτα εκείνο που μου έλειψε σαν παιδί ήταν η ηρεμία.Ολα τα άλλα πιστεύω ότι μου τα κάλυπταν οι γονείς μου για εκείνα τα χρόνια.Είμαι 50 ετων.Ημουν πολύ ευαίσθητο παιδί ο πατέρας μου μες στην γρίνια η μάνα μου ήταν πιο δυναμική αλλά και ταυτόχρονα αυστηρή και μπορώ να πω αυταρχική.Μπορούσε να μου δημιουργεί άνετα ενοχές και νόμιζε ότι με το να με φοβίζει για διάφορα πράγματα όπως π.χ για τους άνδρες άκουγα πάντα τα χειρότερα έχοντας και τον πατέρα μου παράδειγμα.Μπορώ να πω πως την φοβόμουν.Στην εφηβεία λογικό ήταν να με κοιτάξει κάποιο αγόρι γινόταν κέρβερος.Γιατί στα λέω;Κάποτε παραθερίζαμε σ\'ενα νησί ήμουν 16 χρόνων και όλι έλεγαν για τα μάτια μου.Σε διπλανό διάμέρισμα έμενε άλλη οικογένεια με δύο γιούς.Στις 20 μέρες που παραθερίζαμε το μεγαλύτερο αγόρι που ήταν 20 χρόνων έλεγε τι ωραία μάτια που έχεις μιλούσε στην μάνα μου και της έλεγε τα μάτια της κόρης σας αλλάζουν χρώμα κ.λ.π Αρχιζε η μάνα μου το ξεμάτιασμα.Αν σο πω ότι μόλις έβλεπα τον νεαρό και την οικογένειά του μ\'επιανε πονοκέφαλος θα το πιστέψεις;μαύρο καλοκαίρι πέρασα η ταλαίπωρη.Μεγαλώνοντας άρχισα να κοροϊδεύω την μάνα μου όταν μου έλεγε έλα να δείς το λάδι διαλύθηκε πόσο ματιασμένη είσαι.Δεν της ζήτησα να με ξεματιάσει άσχετα αν το έκανε μόνη της.Παντρεύτηκα και άρχισαν τα προβλήματα και οι αρρώστειες εκέινη την περίοδο θυμάμαι πως μου ήταν δύσκολο να καταπιώ ειλικρινά πονούσα με κάθε μπουκιά που κατέβαινε.Είχα τρομερό άγχος με τα παιδιά δεν υπήρχε βοήθεια και προ πάντων κατανόηση για τον αγώνα που έκανα.Ο άνδρας μου όχι μόνο αμέτοχος αλλά ε\'ιχαμε επι πλέον προβλήματα οικογενειακά επαγγελματικά ότι θες.Στα 21 έπαθα σπαστική κολίτιδα σε άσχημη κατάσταση.Με τα χρόνια άρχισαν ταχυπαλμίες έκτακτες συστολές απευθύνθηκα σε ψυχολόγο και πραγματικά βοηθήθηκα γιατί μου άνοιξε τα μάτια με προβλημάτισε άρχισα να επαναστατώ.Επειδή οι καταστάσεις συνεχίζονταν άρχισαν και οι αϋπνίες τις οποίες καταπολέμησα τα πρώτα χρόνια με λίγο λεξοτανίλ κατά διαστήματα.Τα συνεχόμενα προβλήματα και ειδικά σε σχέση με την υγεία των παιδιών ήταν το κερασάκι στην τούρτα.Πήγα σε ψυχίατρο και τον παρακάλεσα να μου γράψει αντικαταθλιπτικά.Με βοήθησαν τα ήπια 6 μήνες και για 3-4 χρόνια μπορούσα να τα κουτσοκαταφέρνω με λίγο λεξοτανίλ και τερνομίν για τις αρρυθμίες.Ομωςείχα αποκτήσει φοβία με τα παιδιά και μετά απο ένα δυσάρεστο όσο και αναπάντεχο γεγονός που αφορούσε την κόρη μου σε σχέση με την υγεία της,με έρριξε για τα καλά στην κατάθλιψη. Το αντιμετωπίζω με αγωγή διαφορετικά δεν γινόταν είχα φτάσει σε σημείο να θέλω να πηδήξω απο το μπαλκόνι και το μόνο που με κρατούσε ήταν τι θα γίνουν τα παιδιά μου χωρίς εμένα.Τώρα άρχισα και ψυχοθεραπεία ακόμη είναι νωρίς για να σου πώ αν μου κάνει καλό.Γεγονός όμως είναι ότι αποφορτίζομαι θέλω πολύ να μιλήσω να ξαλαφρώσω.Επίσης έπεισα μόνη τον εαυτό μου να μην δίνω σημασία σε βασκανίες μαγίες και όλα τα παρεμφερή.

remedy,

ναξερες ποσο μπερδεμενη ειμαι, ειναι στιγμες που νομιζω οτι οι ξεματιαστρες ειναι πιο αποτελεσματικες απο τους γιστρους !!!
το παλευω ομως γιατι ξερω οτι ειναι πλανη εντελως.

sofia,

συμφωνω μαζι σου και ο βελονιστης (που ειναι ολιστικης ιατρικης γιατρος συγκεκριμενα) αυτο μου ειπε, ειναι δικο σου το προβλημα και μην κοιτας να το μεταθετεις.

giota,

διαβασα το μηνυμα σου πολυ προσεκτικα και απλα ΕΠΑΘΑ ΠΛΑΚΑ.
εχουμε μεγαλωσει και οι δυο με τον ιδιο ΤΡΟΠΟ.
δεν μπορεις να φανταστεις τις ομοιοτητες που βρηκα απο αυτο το συντομο μηνυμα σου. σαν να ξεδιπλωνες τα παιδικα μου χρονια.
θελω πολυ να ανταλλαξουμε αποψεις και να περιγραψουμε πραγματα, ισως απομυθοποιησουμε ολα αυτα που κουβαλαμε μεσα μας και ισως και το σημαντικωτερο βοηθησουμε και αλλους ανθρωπους.
giota θα επανελθω αργοτερα με περισσοτερες λεπτομερειες.
νασαι καλα.

Quote:

---

Originally posted by σέϊτα
remedy,

ναξερες ποσο μπερδεμενη ειμαι, ειναι στιγμες που νομιζω οτι οι ξεματιαστρες ειναι πιο αποτελεσματικες απο τους γιστρους !!!
το παλευω ομως γιατι ξερω οτι ειναι πλανη εντελως.

....

---

παλεψε το σειτα,
γιατι αν οι ξεματιαστρες μπορουσαν να κανουν το οτιδηποτε εδω και 25 χρονια!!!(περα απο το να σε βοηθησουν να αυθυποβαλλεσαι), θα ησουν σε καλυτερη κατασταση τωρα,δεν νομιζεις?

περα απ ολα αυτα παρολο που ειμαι σιγουρη οτι το θεμα σου ειναι ψυχικο, επειδη οι χρονιες καταστασεις συμπαρασυρουν αργα η γρηγορα και την σωματικη μας υγεια, δεν θα ηταν ατοπο να κανεις μια σειρα απλων εξετασεων (εαν δεν το εχεις κανει ακομα)μηπως χειροτερερευει την υγεια σου και κατι αλλο, οπως μια αναιμια για παραδειγμα που φερνει τρομερη κοπωση η ενας υπoθυρεοειδισμος που προκαλει καταθλιψη....

remedy,

εχω κανει εξετασεις, κανω τακτικα σχεδον και ολες ειναι πολυ καλες.
εκτος απο λιγη ελειψη σιδηρου ολες ειναι ακρως ικανοποιητικες.
πρεπει να αλλαξω τροπο σκεψης εντελως να ξεφυγω απο τις δεσιδαιμονιες που εχω βυθισει τον νου μου.

σ\' ευχαριστω remedy.

giota,

μεγαλωσα και εγω μεσα στην γκρινια και την νευρικοτητα, επισης μεσα σε φοβους για μαγια, για κακο ματι, για τον διαβολο για την κακην ωρα κλπ.
η γιαγια μου ειδικα περιεγραφε συνεχως γεγονοτα τετοια απο το χωριο της.
απο την αλλη πλευρα ησαν πολυ πιστοι ανθρωποι οι δικοι μου ολοι και με ηθικες αξιες αλλα μας δημιουργουσαν συνεχως ενοχες.
η μητερα μου οταν παντρευτηκε ηρθε σε μια οικογενεια με πολλη γκρινια και φαγωμαρα. αυτο την τσακισε και οταν πεθανε ο πατερας της επαθε σοκ.
αυτο ειχε σαν αποτελεσμα να παιρνει φαρμακα και να επισκεπτεται ολους τους νευρολογους της εποχης μεχρι να κανει ηλεκτροσοκ και να νοσηλευθει για λιγο σε ειδικη κλινικη.
παραλληλα ομως (και μεχρι σημερα στα 74 της) ηταν και ειναι μια πολυ δυνατη γυναικα και πολυ εργατικη.
δηλαδη εβλεπες τον εναν ευατο της να καταρρεει και τον αλλον να προσπαθει να σταθει. και ολο αυτο, μονη της.
αναρωτιεμαι λοιπον, αν ολα αυτα τα βιωματα περασαν μεσα μου τοσο βαθεια και ταραξαν τον ψυχισμο μου.
και λεω, γιατι να αρχισουν να εμφανιζονται εντονα στα 20 μου ; δηλ. μολις παντρευτηκα.
ειναι δυνατον τα παραπανω να εχουν τετοιες επιπτωσεις στον οργανισμο μου ; ακομη και το οτι δεν μπορω να χασμουρηθω και εχω πονοκεφαλο εκεινη την στιγμη ειναι αποτελεσμα ολων αυτων των βιωματων ; αυτο κανενας μεχρι τωρα δεν μου το εχει απαντησει.
οταν δεν εχω να αντιμετωπισω αυτην την κατασταση στην εντονη μορφη της, παλι δεν εχω \" ησυχια\" μεσα μου. σαν κατι να με καταδιωκει. σαν κατι να με αγχωνει συνεχως οτι κατι θα συμβει, οτι δεν εχω δικαιωμα στην χαρα, δεν αφηνομαι κοντολογις να απολαυσω. παντα ενα σφιξιμο μεσα μου.

θα μπορουσα να πω πολλα περισσοτερα αλλα πιστευω εδωσα μια εικονα.
ο αντρας μου ειναι πολυ συντροφικος αλλα ειναι αδυνατον να κατανοησει αυτες τις πλευρες, κανει υπομονη μαζι μου αλλα δεν μπορει να \" εισελθει \" στο βαθος και να μου ανοιξει δρομο. ταυτοχρονα ειναι και αυτος σαν τον πατερα μου, νευρικος.
πιστευω στον θεο και προσευχομαι και αυτο ειναι το στηριγμα μου.
ενας πνευματικος γεροντας στον οποιο απευθυνθηκα περυσι το καλοκαιρι οταν ετρεμα συγκορμη και ειχα παθει για πρωτη φορα στρην ζωη μου σπαστικη κολιτιδα, μου ειπε οτι ειναι φοβιες καταχωνιασμενες μεσα μου.

πες μου την γνωμη σου.

σέιτα....έχω μια φίλη που πάσχει από κατάθλιψη, κατά καιρούς έχει κρίσεις πα΄νικού και είναι και νοσοφοβική....
Από τότε που την ξέρω ειναι πάντα ματιασμένη. Με παίρνει τηλ και είναι χάλια, δεν μπορεί να κουνηθεί, πέφτει κάτω απ\' το μάτι κλπ.
Επειδή ξέρω να ξεματιάζω, με παίρνει και με πρήζει, \"σε παρακαλώ ξεμάτιασε με, θα πεθάνω, δεν μπορώ να κουνηθώ κλπ\".
Τα τελευταία χρόνια της λέω πως την ξεματιάζω, αλλά δεν το κάνω. Μετά από κάμποση ώρα με παίρνει τηλ και μου λέει, \"να είσαι καλά, κόντευα να πεθάνω...μπλα, μπλα, μπλα\" και γω δεν την έχω ξεματιάσει. Δεν σου μιλάω για μια φορά, αλλά για εκατοντάδες. Ψάξτο καλύτερα με το γιατρό σου αυτό και αν δεν βγάλεις άκρη, πήγαινε σε άλλον....
Πιστεύω στο μάτι, αλλά όχι στο χρόνιο που είναι αποτέλεσμα άλλων παραμέτρων...

θεοφανια,

πες μου γι\' αυτες τις αλλες παραμετρους.

Όπως σου είπα η φίλη μου έχει κατάθλιψη, κρίσεις πανικού κλπ. Κατά καιρούς σταματάει τα φάρμακα, δεν έχει κάνει ποτέ ψυχοθεραπεία αλλά προσπαθεί με φίλους να λέει απ\' το πρωί μέχρι το βράδυ το κάθε τι που της κολάει.
Το μάτι είναι ένα από αυτά. Φτιάχνει ιστορίες με το μυαλό της για το ποιος την κακομελετούσε και σε κάθε επαγγελματική αποτυχία επικαλείται τα μάγια της γειτόνισας και μας κεραυνοβολεί με \"λες τελικά να μου έχει κάν ει και πάνε όλα στραβά?\".
Την έχω πρήξει άπειρες φορές να κάνει ψυχοθεραπεία καθώς βλέπω πως εδώ μέσα πολλά μέλη έχουν βοηθήθεί, αλλά δεν ακούει.
Της λέω να μπει εδώ να διαβάσει, μου λεει πως φοβάται μη γίνει χειρότερα. Συμπέρασμα: μόνο ένας κα΄λός ειδικός μπορεί να βοηθήσει...

θεοφανια,
εννοεις οτι ολες αυτες οι σκεψεις συνιστουν ενα χρονιο ματιασμα ας πουμε ;
το οποιο σου προκυπτει μονο και μονο επειδη το εφτιαξες εσυ ο ιδιος ;

σε τετοιο βαθμο που να πεφτεις ξερος στα καλα καθουμενα ;

Όχι...δεν με κατάλαβες. Αυτό που θέλω να σου πω, είναι πως ο καθένας μέσα στη φρίκη που περνάει με τα ψυχολογικά του, μπορεί να κολλήσει σε κάτι που νομίζει ότι είναι η αιτία των προβλημάτων του και φυσικά δεν είναι. Θεωρώ πως μόνο ένας καλός γιατρός, (ψυχοθεραπευτής), μπορεί να βοηθήσει.
Σου είπα πως και κείνη νομίζει πως έχει χρόνιο μάτιασμα και μόλις της λέω πως την ξεμάτιασα, (που δεν το κάνω), είναι μια χαρά.

Quote:

---

Originally posted by σέϊτα
θεοφανια,
εννοεις οτι ολες αυτες οι σκεψεις συνιστουν ενα χρονιο ματιασμα ας πουμε ;
το οποιο σου προκυπτει μονο και μονο επειδη το εφτιαξες εσυ ο ιδιος ;

σε τετοιο βαθμο που να πεφτεις ξερος στα καλα καθουμενα ;

---

σέιτα παρεμβαίνω γιατί εν καιρό κατάθλιψης πέρασα για λίγο κι εγώ αυτό το στάδιο.
Το θέμα είναι πως δεν υπάρχει μάτιασμα!!!!!!!!
Απλά κάποια συμπτώματα της κατάθλιψης μιάζουν εν μέρη με κάποια του ματιάσματος με όσα παραδοσιακά ξέρουμε.

Είναι πολύ πιο εύκολο για κάποιον με κατάθλιψη να το εξηγήσει έτσι παρά να αποφασήσει να πάει σε γιατρό.

Όταν θα αρχίσει να κυλάει η θεραπεία κ θ΄αρχίσεις να συνέρχεσαι θα δεις πως τελικά δεν υπήρχε μάτιασμα!γιατί κατά μαγικό τρόπο θα ξεματιαστείς μέσω τη θεραπείας για κατάθλιψη....

arsi

ευχαριστω για την παρεμβαση.
με βοηθατε ολοι σας παρα πολυ.
το περιεργο με μενα ειναι πως αν πω σε καποιον ξεματιασε με αμεσως νοιωθω διαφορετικα, σαν κατι να προσπαθει να ξαλαφρωσει το κεφαλι μου η το στομαχι μου.
αυτο δεν ειναι ιδεα μου, ειναι μια πραγματικοτητα.

ομως το μεγαλο ερωτηματικο μου ειναι πως μπορω να αντισταθω και να αποτρεψω αυτη την \" επιθεση \" οταν μου γινεται και νοιωθω χαλια ; τι να σκεφθω εκεινη την στιγμη για να μην χασω το κουραγιο μου και την διαθεση μου η οποια εξανεμιζεται ;
εδω πως βοηθαει η ψυχοθεραπεια ; εκανα 4 μηνες αλλα δεν πηρα βοηθεια α\' αυτο το σημειο καθολου.
μια τεχνικη, ενα κατι.

Σέϊτα εγώ υποφέρω απο σπαστική κολίτιδα απο τα 21 μου.Εχω κάνει ένα σωρό με σπασμολυτικά θεραπείες.Κοντά στα 40 μετά απο μεγάλη στενοχώρια με έπιασε και δεν μπορούσα να ηρεμήσω απο τους πόνους και τον τυμπανισμό με τίποτε.Μου έδωσε ο παθολόγος ότι μπορείς να φανταστείς.Οπότε απεθύνθηκα σε γαστρεντερολόγο του και μου έδωσε αντικαταθλιπτικό ήταν η πρώτη φορά που τα πήρα.Μου λέει με αυτά θα γίνεις σίγουρα καλά.Οταν πήρα τα φάρμακα και είδα τι ήταν του τηλεφώνησα ότι πρέπει να έχει κάνει λάθος γιατί μου έδωσε αντικαταθλιπτικό και Bespar ένα ελαφρύ αγλωλιτικό.Μου είπε αυτά πρέπει να πάρεις.Θυμάμαι την τρίτη μέρα μόλις ξύπνησα δεν αισθανομουν τίποτε ούτε πόνους ούτε τυμπανισμούς.Τα ήπια μόνο 20 μέρες και έγινα καλά.Γράφεις για το περιβάλλον στο οποίο μεγάλωσες και ρωτάς γιατί αισθάνεσαι έτσι; λογικό δεν είναι;Ασε τις βασκανίες και πήγαινε σε έναν ειδικό να βρείς την ηρεμία σου.Παράλληλα θα πρέπει να μιλήσεις σε ψυχολόγο για τα βιώματά σου.Υπάρχει λύση αρκεί να το πιστέψεις.Εμένα απο τα 20 και μετά δεν με ξαναμάτιασαν γιατί αν άκουγα την μάνα μου και σ\'αυτά τώρα έπρεπε να με είχαν κλείσει.Ακόμη προσπαθεί να μου δημιουργήσει ενοχές αλλά δεν της το επιτρέπω.Αργησα να κάνω την επανάστασή μου αλλά αν είχα και αυτά τα κολλήματα πως θα αντιμετώπιζα όσα μου έφερε η ζωή;Πριν χρόνια ο πατέρας μου μπήκε στο νοσοκομείο ακόμη και εκεί κατάλαβαν πόσο παράξενος και φιλόζωος ήταν.Ηξελε να του κάνουν παυσίπονη ένεση και ο γιατρός του έκανε ένεση αλλά περιείχε φυσιολογικό ορό μετά απο λίγο είπε, ότι αισθάνεται καλά και δεν πονάει.Και εγώ χρόνια δεν ήθελα να παραδεχτώ ότι έχω κατάθλιψη.Αλλά κάποτε έπρεπε να το αποδεχτώ και να ζητήσω βοήθεια.Και εγώ έπαθα κατάθλιψη λόγω βιωμάτων και άσχημων καταστάσεων που αντιμετώπισα στην ζωή μου.