Φοβάμαι...

Aυτό που λες Πάνο είναι σωστό, με έναν αστερίσκο όμως. Ότι κάποιες φορές άνθρωποι με θέματα μετατραυματικού στρες, κατάθλιψης κτλ νιώθουν να μην τους γεμίζει τίποτα ή αισθάνονται άγχος, αμηχανία και ανασφάλεια κοντά σε άλλους ανθρώπους κι έτσι σιγά σιγά το ένα τους ξυνίζει, το άλλο τους βρωμάει, κλείνονται στον εαυτό τους και στο σπίτι τους και τελματώνουν εντελώς. Κι όσο περνάει ο καιρός τόσο πιο δύσκολο τους είναι να κάνουν αλλαγές και μένουν στην αδράνεια. Αυτό ισχύει για όλους μας ως ένα βαθμό σε φάση ρουτίνας ή άγχους, αλλά συνήθως είναι περαστική η φάση. Για άλλους δεν είναι όμως κι εκεί είναι ανάγκη κάτι να κάνεις κι ας μη νιώθεις ότι σου αρέσει εκείνη τη στιγμή.

Αν όλα νιώθεις ότι πάνε σκατα στη ζωή σου δεν μπορείς νά έχεις σάν πρώτο στόχο τη γνωριμία για σχέση.
Γιατί όλα αυτά θά βγούνε στη σχέση.
Δεν ξέρω αν σκέφτεσαι να μπεις στη σχέση πιστεύοντας βαθιά μέσα σου οτι αυτός ο άνθρωπος θά σέ βγάλει από τό τέλμα.
Βέβαια μπορεί ένας έρωτας νά σού δώσει ένα boost ενεργοποίησης καί σέ άλλους τομείς. Ή μπορεί νά γατζωθεις επάνω του καί νά περιμένεις όλη τήν ευτυχία που λαχταρας -απο αυτό τό πρόσωπο.

Γνώμη μου, ξεκίνα από εσένα.
Αυτά που σού πρότειναν καί παραπάνω.
Σε ποια πόλη είσαι; επαρχία;

Αυτό Με τή θεατρική ομάδα είναι ωραία ιδέα. Οι δήμοι συνήθως έχουν θεατρικές ομάδες δωρεάν. Καί βοηθούν στο Να ανοιχτεις γενικότερα γνωρίζεις καί άτομα αλλά αισθάνεσαι καί αυτοπεποίθηση, βγαίνεις από τό καβούκι σου.
Αν είσαι Αθήνα μπορώ νά σού προτείνω κάποιες δωρεάν δραστηριότητες.

Quote:

---

Originally Posted by panos19

να κάνεις πράγματα σαν τι δηλαδή? πάντως το ότι το αναφέρεις δημοσίως και το μοιραζεσε σημαίνει πως είσαι δυνατή

τον χωρισμό σας πως το πήρε? τα είχατε καιρό? μετά από πόσο καιρό σχέσεις ολοκληρωσατε?

δεν σημαίνει πως αυτός ο συγκεκριμένος σου έκανε τέτοιο απάνθρωπο θα κάνουν και άλλοι
μην κλεινεσαι στον εαυτό σου και δεν γνωρίζεις άτομα τα οποία μπορεί να ταιριάζετε

---

Εννοώ να κάνω σεξ χωρίς να το θέλω... Τώρα για το αν είμαι δυνατή δεν ξέρω...
Με τον χωρισμό μας ένιωσα να χάνω τη γη κάτω απ' τα πόδια μου καθώς και το καταφύγιο που είχα βρει... Η σχέση μας κράτησε περίπου ενάμισι χρόνο και πήρε πολύ καιρό για να την προχωρήσουμε...

Προσπαθώ να μην κλείνομαι αλλά χωρίς επιτυχία συνήθως νομίζω...

Quote:

---

Originally Posted by Sonia

Aυτό που λες Πάνο είναι σωστό, με έναν αστερίσκο όμως. Ότι κάποιες φορές άνθρωποι με θέματα μετατραυματικού στρες, κατάθλιψης κτλ νιώθουν να μην τους γεμίζει τίποτα ή αισθάνονται άγχος, αμηχανία και ανασφάλεια κοντά σε άλλους ανθρώπους κι έτσι σιγά σιγά το ένα τους ξυνίζει, το άλλο τους βρωμάει, κλείνονται στον εαυτό τους και στο σπίτι τους και τελματώνουν εντελώς. Κι όσο περνάει ο καιρός τόσο πιο δύσκολο τους είναι να κάνουν αλλαγές και μένουν στην αδράνεια. Αυτό ισχύει για όλους μας ως ένα βαθμό σε φάση ρουτίνας ή άγχους, αλλά συνήθως είναι περαστική η φάση. Για άλλους δεν είναι όμως κι εκεί είναι ανάγκη κάτι να κάνεις κι ας μη νιώθεις ότι σου αρέσει εκείνη τη στιγμή.

---

Προσπαθώ να κάνω κάποια πράγματα όποτε μπορώ... Για παράδειγμα σήμερα βγήκα μια μεγαλούτσικη βόλτα με παρέα κι ήταν ωραία γιατί είχε καλή μέρα... Τώρα το να κάνω κάτι καθημερινά δεν αντιλέγω πως είναι καλή ιδέα και πρέπει να δω πως να το ρυθμίσω, πρέπει να σκεφτώ τι και πως... Πάντως επειδή ανέφερες τις ξένες γλώσσες πάει καιρός που μαθαίνω Ισπανικά μέσω του υπολογιστή από ένα δωρεάν πρόγραμμα... Έχω πάει παλιότερα στην Ισπανία, αν καταφέρω να ξαναπάω θα συνεννοούμαι καλύτερα...

Quote:

---

Originally Posted by Noctis

Γιατι δεν βρίσκεις μια δραστηριότητα; Θεατρική ομάδα, χορό, γυμναστικη (ισως οχι κλασικο γυμναστηριο αλλα κατι ομαδικο), ζωγραφικη, μουσικη; κατι θα υπαρχει και ισως και δωρεαν σε καποιο πολιτιστικο κεντρο κοντα σου.

---

Είμαι αρκετά δύσκολη με τα χόμπυ και δεν βρίσκω κάτι να μου αρέσει, τώρα αν αυτό οφείλεται στη μαυρίλα της κατάθλιψης δεν είμαι σίγουρη... Κι όταν πιέζομαι για κάτι χειροτερεύω ψυχολογικά, το έχω παρατηρήσει όπως για παράδειγμα όταν δούλευα παλιότερα που πιεζόμουν πολύ για να τα βγάλω πέρα και έβλαπτα τον εαυτό μου με αυτοτραυματισμούς κι όχι μόνο...

Quote:

---

Originally Posted by ladybird12

Αν όλα νιώθεις ότι πάνε σκατα στη ζωή σου δεν μπορείς νά έχεις σάν πρώτο στόχο τη γνωριμία για σχέση.
Γιατί όλα αυτά θά βγούνε στη σχέση.
Δεν ξέρω αν σκέφτεσαι να μπεις στη σχέση πιστεύοντας βαθιά μέσα σου οτι αυτός ο άνθρωπος θά σέ βγάλει από τό τέλμα.
Βέβαια μπορεί ένας έρωτας νά σού δώσει ένα boost ενεργοποίησης καί σέ άλλους τομείς. Ή μπορεί νά γατζωθεις επάνω του καί νά περιμένεις όλη τήν ευτυχία που λαχταρας -απο αυτό τό πρόσωπο.

Γνώμη μου, ξεκίνα από εσένα.
Αυτά που σού πρότειναν καί παραπάνω.
Σε ποια πόλη είσαι; επαρχία;

Αυτό Με τή θεατρική ομάδα είναι ωραία ιδέα. Οι δήμοι συνήθως έχουν θεατρικές ομάδες δωρεάν. Καί βοηθούν στο Να ανοιχτεις γενικότερα γνωρίζεις καί άτομα αλλά αισθάνεσαι καί αυτοπεποίθηση, βγαίνεις από τό καβούκι σου.
Αν είσαι Αθήνα μπορώ νά σού προτείνω κάποιες δωρεάν δραστηριότητες.

---

Δυστυχώς είμαι Θεσσαλονίκη...

Quote:

---

Originally Posted by Κύκνος

Εννοώ να κάνω σεξ χωρίς να το θέλω... Τώρα για το αν είμαι δυνατή δεν ξέρω...
Με τον χωρισμό μας ένιωσα να χάνω τη γη κάτω απ' τα πόδια μου καθώς και το καταφύγιο που είχα βρει... Η σχέση μας κράτησε περίπου ενάμισι χρόνο και πήρε πολύ καιρό για να την προχωρήσουμε...

Προσπαθώ να μην κλείνομαι αλλά χωρίς επιτυχία συνήθως νομίζω...

---

θέλεις να πεις σε πίεζε με κάποιον τρόπο για να κάνετε σεξ?
σε αυτή η ηλικία που είσαι πόσες σχέσεις έχεις κάνει?

πως τον πήρε τονχωρισμό σας? πως βρισκόσασταν αφού μενατε μακριά?

έχεις φίλες, δουλειεις κάπου?

Quote:

---

Originally Posted by panos19

θέλεις να πεις σε πίεζε με κάποιον τρόπο για να κάνετε σεξ?
σε αυτή η ηλικία που είσαι πόσες σχέσεις έχεις κάνει?

πως τον πήρε τονχωρισμό σας? πως βρισκόσασταν αφού μενατε μακριά?

έχεις φίλες, δουλειεις κάπου?

---

Όχι, εκείνος όχι... Όμως εγώ το φοβόμουν ότι μπορεί να το έκανε επηρεασμένη απ' το παλιό γεγονός στις αρχές της γνωριμίας μας αλλά σε κάποια φάση του μίλησα σχετικά κι έδειξε κατανόηση... Όμως είναι ένας γενικός μου φόβος για κάθε άντρα που γνωρίζω... Οι σχέσεις μου ήταν δύο...

Εκείνος καλά τον πήρε το χωρισμό αφού ήταν δική του απόφαση... Βρισκόμασταν γιατί πήγαινα εγώ εκεί ως επί το πλείστον...

Φίλες έχω, ναι, αλλά δεν δουλεύω... Δεν μπορώ πια, δεν αντέχω το άγχος που μου προκαλεί...

δεν ερχόταν αυτός σε εσένα?

οι φίλες σου τι σου λένε? δεν σκέφτεσαι να δουλέψεις κάπου? κάπως πρέπει να βγάλεις λεφτά από τον βιοπορισμο σε κάνει και ανεξάρτητη


κοίτα αυτό θα πρέπει να το αποβαλεις, δες πόσες γυναίκες λόγω του metoo βγαίνουν και το παραδέχονται για μένα δείχνει δύναμη έστω που το έκαναν και αργά και οι περισσότερες έχουν κάνει οικογένεια

ας πούμε και φιλικά να γνωρίσεις κάποιον θα σκεφτείς ότι αυτός μπορεί να σου κάνει κακό?

Quote:

---

Originally Posted by panos19

δεν ερχόταν αυτός σε εσένα?

οι φίλες σου τι σου λένε? δεν σκέφτεσαι να δουλέψεις κάπου? κάπως πρέπει να βγάλεις λεφτά από τον βιοπορισμο σε κάνει και ανεξάρτητη


κοίτα αυτό θα πρέπει να το αποβαλεις, δες πόσες γυναίκες λόγω του metoo βγαίνουν και το παραδέχονται για μένα δείχνει δύναμη έστω που το έκαναν και αργά και οι περισσότερες έχουν κάνει οικογένεια

ας πούμε και φιλικά να γνωρίσεις κάποιον θα σκεφτείς ότι αυτός μπορεί να σου κάνει κακό?

---

Κυρίως εγώ πήγαινα γιατί έτσι μας βόλευε και καλύτερα αλλά αυτό δεν έχει και τόση σημασία...
Όσο για την δουλειά δεν το ξανασκέφτομαι γιατί το άγχος μου χειροτερεύει τόσο πολύ την ψυχολογία που με κάνει να αυτοτραυματίζομαι, ήταν ένας από τους λόγους που σταμάτησα τη δουλειά... Δεν θέλω να πω περισσότερα δημόσια γιατί μπορούν να διαβάσουν κι άτομα που δεν είναι μέλη στο φόρουμ...

Το ξέρω ότι πρέπει και προσπαθώ... Εν μέρει γι' αυτό άνοιξα κι αυτό το θέμα...
Όχι, αν η σχέση είναι φιλική δεν ανησυχώ...

μπορεί για σένα να μην έχει σημασία οκ ενταξει αλλά πρέπει να είναι αμοιβαίο να έρχεται αυτός σε εσένα και εσύ σε αυτόν ή κάπου στην μέση δηλαδή να είναι δίκαιο

το άγχος σε τι όμως που δεν σε αφήνει να δουλέψεις? το έχω απορία πως συντηρησε οικονομικά