Να αλλάξω δουλειά;;;

Quote:

---

Originally Posted by Nefeli28

Δεν είμαι στο δημόσιο παιδιά…δεν έχω καμία μόνιμη και καλή θέση .στον ιδιωτικό τομέα δουλευω

---

Εγώ το έχω πει πολλές φορές έχω καεί από δουλειές όχι μία ούτε δύο αλλά τρεις φορές και δεν μπορώ να φανταστώ τον εαυτό μου σε δουλειά, ακούω δουλειά και αλλάζω χίλια χρώματα, κάνω τα χαρτιά μου για 8 μήνα και παρακαλάω να μην με πάρουν. Δε νομίζω ότι ο εργοδότης και οι άλλοι που ήταν στην δουλειά είχαν την μεγαλύτερη ευθύνη, εγώ είχα την ευθύνη και πάντα θα την έχω επειδή είμαι βλάκας και δεν μου κόβει ότι και να κάνω. Δεν ξέρω τα οικονομικά σου αλλά με χίλια θα σου έλεγα αν περνάς άσχημα στην δουλειά σου να φύγεις!

Αν είσαι δασκάλα σε δημόσιο σχολεία και φύγεις για δουλειά όπως πωλήτρια, αυτοκτονείς. Καταστρέφεσαι και μπλέκεις σε απίστευτες περιπέτειες . Θα έχεις όλα τα προβλήματα που έχεις τώρα και επιπλέον λιγότερα χρήματα, πολύ λιγότερες ελεύθερες ώρες, ελάχιστη άδεια και θα έχεις και σεξουαλική παρενόχληση, που τώρα μάλλον δεν έχεις. Συν ... ανεργία . Μη το σκέφτεσαι καν . Αν μπορείς στο δημόσιο να πας σε άλλο πόστ, πχ επιθεώρηση , υπουργείο , τότε ναι, πήγαινε.

Διόρθωση . Τώρα είδα ότι είσαι σε ιδιωτικό . Εκεί όντως είσαι πιο ζόρικα, πιο αντιπαθητικοί προϊστάμενοι , συμπλεγματικοί , πιο συμπλεγματικοί γονείς και χειρότερα βρωμόπαιδα , με την έννοια όχι του περιθωριακού αλλά του ψωνισμένου και κακομαθημένου . Και πάλι όμως .... δεν αφήνεις τη θέση δασκάλας ... για να πας πωλήτρια. ΜΕ ΤΙΠΟΤΕ.

Στη θέση που είμαι τώρα είμαι δυστυχισμένη. Δεν μπορώ να συνεχίσω να κάνω άλλο αυτό το επάγγελμα. Είναι πολύ δύσκολο όσο και αν ακούγεται απλο και με πολλές ευκολίες (βλ. ωράριο, διακοπές κλπ).
Η ευθύνη για τα παιδιά είναι τεράστια, η υπομονή που χρειάζεται να έχεις γαϊδουρινή, και δυστυχώς τα πράγματα έχουν αλλάξει δραματικα τόσο στις σχέσεις μας με τα παιδιά όσο και με τους γονείς τους. Δεν υπάρχει κανένας σεβασμός σε τίποτα και κανένα όριο επίσης.
Το γεγονός ότι είμαι στον ιδιωτικό τομέα δεν νομίζω ότι διαφέρει και πολύ από μια αλλη δουλειά πχ πωλήτρια.
Έχω την ίδια πίεση, άγχος και απαιτήσεις από το αφεντικό. Εχω βιωσει πολλές φορές συναισθηματικό εκβιασμό για πράγματα που αφορούσαν τις σχέσεις μου με τους πελάτες. Πραγματικά δεν αντέχω άλλο να βρίσκομαι σε αυτό τον εργασιακό χώρο.

Η δουλεια αυτη, αρχικα σου αρεσε;
Εχω εναν γνωστο που δουλευε σαν δασκαλος στο δημοσιο κιολας και ηθελε να κανει κατι αλλο γιατι απλα δεν αντεχε. Καταλαβαινω τις δυσκολιες που μπορει να εχει αυτο το λειτουργημα. Τη δασκαλα μου την αγαπουσα πολυ, χαιρομαι που την ειχα. Δε θα θελα να νιωθω οτι υπεφερε ολα αυτα τα χρονια. Αλλα πιστεψε με, αν δεν εχεις κανει αλλη δουλεια, δεν ξερεις τι σε περιμενει. Δεν εχω δουλεψει ως δασκαλος, μονο ως καθηγητης. Ηταν τα πιο ευκολα λεφτα που εχω βγαλει. Συγκεκριμενο ωραριο, συγκεκριμενη υλη, οχι δουλεια τα ΣΚ, οχι υπερωριες... σαν πωλητρια και λιγοτερα θα βγαιζεις και πιο πολυ θα δουλευεις και πιεση θα εχεις και δε θα σε παρουν λογω ηλικιας. Ποσες πωλήτριες έχεις δει στα 45; Στα 50; Τι θα κανεις στα 60 λιγο πριν τη συνταξη;

Με αυτή τη λογική πρέπει να κάτσω στη λουμπα που είμαι και να μην κάνω τίποτα για τη ζωή μου. Να τρώω όλα μου τα λεφτά στους ψυχολόγους και ψυχιάτρους…
Εγώ δεν μπορώ να πω ότι είναι τα πιο εύκολα λεφτά που έχω βγάλει…

Quote:

---

Originally Posted by Nefeli28

Με αυτή τη λογική πρέπει να κάτσω στη λουμπα που είμαι και να μην κάνω τίποτα για τη ζωή μου. Να τρώω όλα μου τα λεφτά στους ψυχολόγους και ψυχιάτρους…
Εγώ δεν μπορώ να πω ότι είναι τα πιο εύκολα λεφτά που έχω βγάλει…

---

Να μη τα φας σε ψυχίατρο, αλλα να το δεις πιο ψυχραιμα και πιο σφαιρικα. Και επειδη ξερω και αλλους που γκρινιαζουν, πραγματικα η δουλεια του δασκαλου εχει πολλα καλα. Φανταζομαι οι γονεις ειναι το χειροτερο (εχω κανει θεραπειες σε παιδακια ξερω). Αλλα εχει τοσα αλλα καλα..

Quote:

---

Originally Posted by Noctis

Να μη τα φας σε ψυχίατρο, αλλα να το δεις πιο ψυχραιμα και πιο σφαιρικα. Και επειδη ξερω και αλλους που γκρινιαζουν, πραγματικα η δουλεια του δασκαλου εχει πολλα καλα. Φανταζομαι οι γονεις ειναι το χειροτερο (εχω κανει θεραπειες σε παιδακια ξερω). Αλλα εχει τοσα αλλα καλα..

---

Πλέον δεν είναι μόνο οι γονείς αλλά και τα ίδια τα παιδιά….κανένας σεβασμός σε τίποτα. Να ουρλιάζεις κάθε μέρα για να κανεις μάθημα δεν γίνεται…

Υπάρχει κάτι παρεμφερές να κυνηγήσεις να δεις πως θα πάει; Π.χ. απασχόληση σε παιδία με μαθησιακές δυσκολίες ή που θέλουν κάποια βοήθεια γιατί οι γονείς δεν μπορούν να τα διαβάσουν; Να κάνεις κύκλο και να βρεις κάποιους γονείς πιο συνεννοήσιμους; Αν είσαι σε μεγάλη πόλη έχεις την ανασφάλεια, αλλά ο ένας σε συστήνει στον άλλο και δεν ξεμένεις τόσο από δουλειά όσο π.χ. στην επαρχία που είναι τρεις κι ο κούκκος. Έχεις και μεγαλύτερο ανταγωνισμό βέβαια, αλλά αν είσαι καλός έχεις μία βάση. Και παράλληλα κάνεις και κάτι άλλο.

Quote:

---

Originally Posted by Nefeli28

Πλέον δεν είναι μόνο οι γονείς αλλά και τα ίδια τα παιδιά….κανένας σεβασμός σε τίποτα. Να ουρλιάζεις κάθε μέρα για να κανεις μάθημα δεν γίνεται…

---

Μηπως να δοκιμαζες μια αλλη τακτικη?Συγγνωμη αλλα σα μαμα θα σου πω οτι κρινοντας απο την ταξη του παιδιου μου υπαρχουν δασκαλοι που μπαινουν σε ταξη και γινεται μεσα χαμος ..υπαρχουν και δασκαλοι που μπαινουν στην ιδια ακριβως ταξη και δεν κουνιεται μεσα μυγα .
Ειναι στα πλαισια της δουλειας του δασκαλου να μπορει να επιβληθει στα παιδια.Σιγουρα τα παιδια ειναι πολυ διαφορετικα απο παλια...ωριμαζουν πιο γρηγορα...μπαινουν τσην εφηβεια πιο νωρις...αλλα οτι δεν υπαρχει σεβασμος πουθενα συγγνωμη αλλα δε μπορουμε να τσουβαλιαζουμε ετσι ολα τα παιδια.

Αν είναι σε ιδιωτικό και έχει και άλλα καθήκοντα , όπως παρακολούθηση μελέτης μετά το πέρας του ωραρίου ή υποδιευθύντριας ... μπορεί να κάθεται χαλαρά μέχρις τις 21.30 στο σχολείο που σημαίνει ότι σπίτι της μπορεί να πηγαίνει στις 23.00 ... ή και αργότερα. Και με δεδομένο ότι τα ιδιωτικά έχουν και εκδηλώσεις σαββατοκύριακα (μπαζάρ, γιορτές κτλ) μπορεί να απαιτείται και παρουσία και σαββατοκύριακα ... Δεν έχει καμία σχέση με δασκάλους σε δημόσια σχολεία. Και επίσης αν υπάρχουν "διακεκριμένοι" πελάτες .... "επώνυμοι" και εύποροι .... έχουν λόγο στο αφεντικό και οι κανακάρηδες απλά κάνουν ό,τι γουστάρουν και δεν σέβονται τίποτε.

Από την άλλη πληρώνει η δουλειά παραπάνω από της πωλήτριας. Και ως πωλήτριας, τις αντιπαθέστατες εύπορες μαμάδες που βλέπεις στο σχολείο ως μανάδες μαθητών , να τις έχουν να σου κάνουν καψόνι ως πελάτισσες . Και απλά θα παίρνεις πολύ λιγότερα.

Καταρχάς κάνω αυτή τη δουλειά όπως ειπα 17 χρόνια και τα μάτια μου έχουν δει τα πάντα. Δεν τσουβαλιάζω όλα τα παιδιά, αλλά ο σεβασμός στις μέρες μας είναι άγνωστη λέξη δυστυχώς. Είναι ελάχιστα τα παιδια που έρχονται από το σπίτι τους με ήθος και αξίες.
Δεν μιλάμε για δημόσιο σχολείο. Τα πράγματα στα ιδιωτικά έχουν ξεφύγει. Οι πελάτες κάνουν ο,τι θέλουν και τα αφεντικά προσκυνάνε για να έχουν πελατεία.
Δεχόμαστε κάθε καρυδιάς καρύδι με χίλια δυο θέματα και προβλήματα τα οποία καλούμαστε εμείς να τα διαχειριστούμε χωρίς να είμαστε ειδικοί παιδαγωγοί.
Η κατάσταση είναι τρομερά δύσκολη και απαιτεί πολύ λεπτούς χειρισμούς από πλευράς μας.
Το πως στέκεται ένας δάσκαλος μέσα στην τάξη σαφώς και είναι μεγάλη υπόθεση, αλλά πλέον σε μια τάξη με 30 παιδια με αυτούς τους γονείς και αυτή την ανατροφή τα πράγματα έχουν αγριέψει παρα πολύ.
Καμία σχέση με 5 χρόνια πριν πχ. Συν τις καραντίνες και τα προβλήματα που κουβαλάνε όλοι από αυτή την κατάσταση.
Αυτό ακριβώς επισημαίνω. Ότι δεν μπορώ πια να ανταπεξέλθω σε αυτές τις απαιτήσεις. Γι αυτό σκέφτομαι να αλλάξω κλάδο. Γνωρίζω καλά ότι αυτό είναι ρίσκο, αλλά αν δεν ξέ κουνηθεις απο το comfort zone δεν πρόκειται ποτε να μάθεις τι άλλο θα μπορούσε να γίνει….

@Nefeli28
δεν σε περιμενει κατι καλο σαν πωλητρια. Να ελεγα οτι ειχες καποιο επιχειρηματικο σχεδιο η κατι πες οκ. Πωλητρια απλα οχι. Ρισκαρεις μια καλη δουλεια για να εισαι με τον βασικο.

Αυτό που αναφέρεις με την έλλειψη σεβασμού, μου το έχει πει και ο αδελφός μου που είναι καθηγητής σε ΕΠΑΛ.
Είναι τέτοια η χαλαρότητα και η απαίτηση των γονιών για ανοχή απέναντι στην ασεβέστατη συμπεριφορά των παιδιών τους, που τελικά οι καθηγητές δεν μπορούν να διδάξουν και τα περισσότερα παιδιά απλώς πηγαινοέρχονται στο σχολείο χωρίς να μαθαίνουν ούτε τα στοιχειώδη. Μόλις πάει να κάνει παρατήρηση ο καθηγητής σε παιδί αμέσως πάνε οι γονείς και του ζητάνε τον λόγο. Οπότε, οι περισσότεροι καθηγητές δεν ασχολούνται αν παρακολουθούν ή αν κάνουν φασαρία τα παιδιά γιατί πάντα βρίσκουν το μπελά τους από τους γονείς.. Απλά "βάζουν την κασέτα" της παράδοσης του μαθήματος και παίρνουν τον μισθό τους. Και τα παιδιά απλώς παίρνουν το "χαρτί" ενώ είναι εντελώς αγράμματα και αμόρφωτα.

Είναι δύσκολο επάγγελμα, κι ας νομίζουν πολλοί ότι το να είναι κανείς δάσκαλος δεν έχει απαιτήσεις. Συν όλα τα μπόνους που έχει, όπως πολλές διακοπές κλπ. Διότι δεν είναι μόνο ότι χρειάζεται να δουλεύει επιπλέον ώρες για να ετοιμάσει τα μαθήματα, είναι και αυτό που γράφεις... ότι έχεις ευθύνη για τα παιδιά και την σωματική τους ακεραιότητα.

Έκανα κάποιες χρονιές ωρομίσθιος και αναπληρωτής μειωμένου ωραρίου σε δημοτικά σχολεία. Τα παιδιά ήταν υπέροχα, μου άρεσε πολύ η επικοινωνία μαζί τους αλλά θυμάμαι ότι πάντα μια έννοια την είχα, π.χ. για να μη χτυπήσουν. Που να δούλευα και πλήρες ωράριο και πολλά χρόνια. Άκουγα κάποιους δασκάλους που έλεγαν ότι το επάγγελμά τους είναι ψυχοφθόρο και μου φαινόταν πολύ λογικό.

Τώρα, σχετικά με αυτό που βιώνεις εσύ. Το ότι πας κάθε μέρα νιώθοντας μία θηλιά στο λαιμό σίγουρα δεν είναι και ό,τι πιο ευχάαριστο Θα πρότεινα να μην αφήσεις τη δουλειά σου αλλά να εξετάσεις το ενδεχόμενο να τελειώσεις κάτι άλλο. Για παράδειγμα, να δώσεις κατατακτήριες να μπεις σε μία σχολή που θα σου άρεσε. Ή να κάνεις αίτηση στο ΕΑΠ. Ή κάνε ένα μεταπτυχιακό σε άλλο γνωστικό αντικείμενο. Για παράδειγμα, κάνε στο Πληροφορική στο ΠαΠει. Σε δύο χρόνια θα έχεις ένα πτυχίο σχετικό με Πληροφορική (αν σε ενδιαφέρει ο τομέας) και μπορεί να σου ανοίξει πολλές πόρτες. Μπορείς, ακόμα, να το συνδυάσεις και με τη διδασκαλία και να κάνεις εκπαιδευτικό λογισμικό.

Η γνώμη μου είναι πως εάν θες να αλλάξεις τη δουλειά σου, να το κάνεις αλλά να φτιάξεις πρώτα ένα καλό και ρεαλιστικό πλάνο για το ποια θα είναι συγκεκριμένα τα επόμενα βήματα σου ώστε η μετάβαση να είναι σταδιακή και ομαλή.
Εκμεταλλεύσου το πτυχίο που έχεις και την εμπειρία που έχεις ώστε να δουλέψεις σε παρεμφερή δουλειές και να παίρνεις καλά λεφτά. Μην τα πετάξεις τελείως και πληρώνεσαι σαν ανειδίκευτος είναι κρίμα.
Επίσης εχω την εντύπωση πως χρειάζεσαι κάτι πιο ήρεμο και σταθερό. Οκ πωλητρια, μπορείς να φαίνεται καλύτερο αλλά πόσα χρόνια νομίζεις θα αντέξεις να είσαι κάθε μέρα στο ποδι για 8+ώρες και λίγα λεφτά. Δες καλύτερα για το δημοσιο, μπορείς να δεις για κέντρα μελέτης, ή για ΜΚΟ, κάνε αιτήσεις δες που μπορεί να σε δεχτούν και εάν σε δεχτούν κάπου καλά το σκέφτεσαι μήπως φύγεις.