lypamai pou yparxw

Οι άνθρωποι που έχουν χαμηλή αυτοεκτίμηση και νιώθουν πως δεν αξίζουν για τους άλλους, καταπατούν ακόμη περισσότερο το εγώ τους προκειμένου να αναγνωριστεί η θυσία τους και να νιώσει ο άλλος υποχρεωμένος απέναντι τους ώστε να τους θεωρεί απαραίτητους στη ζωή του.
Αυτό συμβαίνει και στη φιλία και στις σχέσεις. Στη φιλία ένας τέτοιου είδους άνθρωπος αντιμετωπίζεται σαν κακομοίρης που τον κάνουμε παρέα από λύπηση και στις σχέσεις εξαφανίζεται εντελώς το ερωτικό στοιχείο που δένει το ζευγάρι.
Τώρα μιλάω γενικά δεν αναφέρομαι στη φίλη μας....

αρετινα, μπήκες στο μυαλό μου και με περιέγραψες λες και ήσουνα μαζί μου όλα αυτά τα χρόνια.. έχεις απόλυτο δίκαιο με αυτά που είπες.. και εγώ ποτέ δεν έδωσα σημασία.. όμως τώρα που τα λες, αρχίζω να τα βλέπω ποιο ξεκάθαρα τα πράγματα.. μήπως πρώτα από εκεί πρέπει να βγάλω άκρη.. όμως πως να το κάνω αυτό? από που να αρχίσω? αφού στην οικογένειά μου δεν υπήρξε, δεν υπάρχει και πιστεύω ότι ποτέ δεν θα υπάρχει ούτε το ρίμα \"νοιώθω\" ούτε το \"αγαπώ\"... οι γονείς μου ποτέ δεν μου έχουν πει ότι με αγαπούν.. ούτε με έχουν ρωτήσει πως νοιώθω.. μόνο ένα κρύο \"τι έχεις?\" όταν ήμουνα στεναχωρημένη.. και όχι μόνο αυτό, άλλα κάθε φορά που προσπαθούσα να εκφράζω, και να τους πω τι είναι αυτό που θέλω εγώ, και ήταν το θέλω μου αντίθετο από το δικό τους, ο πατέρας μου, πάντα μου έλεγε, αμέτρητες φορές, ότι ποτέ κανίς δεν θα με αγαπήσει... και η μητέρα μου ότι δεν καταλαβαίνω τίποτα... και δεν είχα ποτέ παράλογα ζητήματα.. απλά καμία φορά ήθελα να αντιδράσω όταν έβλεπα κάτι που δεν ήταν σωστό.... μήπως για αυτό έκανα απλά αυτό που ήθελαν και καταπίεζα αυτά που ήθελα εγώ.. μέχρι τώρα... που τα έχω ξεχάσει τα δικά μου θέλω.. πάντα ένοιωθα ότι αν δεν τα κάνω αυτά που θέλουν αυτοί, θα τους απογοητεύσω.. και ίσως ότι δεν θα με αγαπούν... ειλικρινά πιστεύω ότι κανείς δεν με αγαπάει και ούτε θα με αγαπήσει... ποτέ!!! δεν ξέρω σε πόσους ειδικούς και να πάω, αυτή η σκέψη μου δεν θα αλλάξει ποτέ!!!
άλλο που σκέφτομαι, για ποιο λόγο να προσπαθήσω για το μέλλον εφόσον τα έδωσα όλα τα καλά μου μέχρι τώρα και είμαι εδώ που είμαι.. δεν υπάρχει λόγος να προσπαθήσω ξανά.. μάλλον πάλι τα ίδια θα γίνουν.. καμία φορά σκέφτομαι ότι είναι καλλίτερα να εξαφανιστώ από όλα και από όλους.. γιατί δεν αντέχω άλλο να βλέπω την μητέρα μου να κλαίει κάθε μέρα και ο πατέρας μου να μην μιλάει σε κανέναν... να πάω κάπου μακριά, και να κάνω μια νέα αρχή... αλλά πάλι μου έρχεται αυτή η σκέψη ότι όπου και να πάω, δεν μπορώ να καταφέρω να κάνω τίποτα.........
σε ευχαριστώ που με υποστηρίζεις να συνεχίζω να γράφω... μήπως με αυτών τον τρόπο θα τα δω καλλίτερα και πιο ξεκάθαρα τα πράγματα.... παντός, ένα πράγμα κατάλαβα... ότι δεν είμαι μόνη................
όσον αφορά το γάμο μου.... από αυτόν περίμενα μόνο την αγάπη του.... την αγάπη που μου έλεγε πως την έχει για μένα... όπου υπάρχει αγάπη νόμιζα πως υπάρχει και εκτίμηση.... η μήπως έκανα λάθος....... μαλλον......
και οι άντρες οποίοι ζητάνε από τις γυναίκες τους να κάνουν θυσίες, δεν ζουν μόνο στο Τιμπουκτού, του 1800....... αλλά και σήμερα..... σε έναν τέτοιο ήμουν παντρεμένη........

\"\"\"\"\"\"\"\"\"\"\"\"και οι άντρες οποίοι ζητάνε από τις γυναίκες τους να κάνουν θυσίες, δεν ζουν μόνο στο Τιμπουκτού, του 1800....... αλλά και σήμερα..... σε έναν τέτοιο ήμουν παντρεμένη........ \"\"\"\"\"\"\"\"\"\"\"\"

Αν ήσουν παντρεμένη με έναν τέτοιο δεν θα χώριζες γιατί θα είχε αυτό που έψαχνε και θα σε έκανε ευτυχισμένη για να μη το χάσει...

ναι, αυτός είχε αυτό που έψαχνε όμως δεν με έκανε ευτυχισμένη για να μη το χάσει... και τώρα που έφυγα, λέει ότι θέλει να γυρίσω πίσω......

Θεοφανια κ εγω ημουν παντρεμενη με εναν παρομοιο αντρα ,σε διαβεβαιωνω πως υπαρχουν κ σημερα.Κ δεν προσπαθουν να σε κανουν ευτυχισμενη αλλα να σε προσβαλλουν κ να σε εξευτελισουν οσο περισσοτερο μπορουν .Συνηθως οι ιδιοι ανθρωποι στο εξωτερικο τους περιβαλλον κ στις υπολοιπες σχεσεις τους δινουν μια τελειως διαφορετικη εικονα.
Phoenix ζητιανευαμε για λιγη αγαπη μονο που κανεις δεν υπολογιζει κ δεν εκτιμα τον ζητιανο,του δινει λιγα ψιχουλα κ φευγει γρηγορα.
Μπορεις πιστεψε το,μπορεις κ το αξιζεις

Ειλικρινά δεν πιστεύω ότι το πρόβλημα ήταν ένας αποτυχημένος γάμος. Ήταν η αφορμή όπως ξαναείπα και πιο πάνω. Απλά ήταν ένα ηφαίστιο με όλα αυτά που κρατούσε μέσα της και εξεράγει τότε. Θα μπορούσε να γίνει και οποιαδήποτε άλλη στιγμή. Σε οποιαδήποτε άλλη σχέση... Αλλά σε μία σχέση η οποία θα της έδινε κάτι...συναισθηματικά κυρίως...σε μία σχέση η οποία θα της έδινε λίγη σημασία, λίγη αγάπη, λίγη προσοχή. Όλα όσα δεν πήρε ποτέ. Απλά όταν αυτή η σχέση τελειώσει νοιωθει χαμενη, οτι χανει το στηριγμα της... Γιατι αυτό το στηριγμα της γέμισε τα συναισθηματικά κενά... Αλλά όταν φεύγει αυτά τα κενα ειναι πολυ μεγαλυτερα.
Σημασία εχει να γεμιζουμε μονοι μας τα κενά μας. Και να μην έχουμε την ανάγκη κανενός. Μα πάνω απ\'όλα πρεπει να αγαπησουμε εμεις τον εαυτό μας. Γιατι αν δεν το κάνουμε εμείς δεν μπορουμε να το ζητήσουμε από κανέναν αλλον.

Πως να γεμίσω μόνη μου τα κενά που έχω και να μην έχω την ανάγκη κανενός??? Πως να το κάνω αυτό??? Πως να αγαπήσω τον εαυτό μου??? :(

Μακαρι να μπορούσα να σου το πω... Μακάρι να μπορούσα να το κάνω και σε εμένα... Γι\'αυτον τον λογο χρειάζεται ο ειδικός... Για να σου δείξει τον τρόπο να ανακαλύψεις τον εαυτό σου. Για να δεις τι εφταιξε, ποιος εφταιξε.
Και δεν νομιζω οτι εχει νοημα να μενουμε στο παρελθον μας και στα λαθη. Ειτε στα λαθη που εκαναν οι αλλοι και μας επηρεασαν, είτε στα δικά μας λάθη. Πρέπει να βρουμε ξανα το νοημα στη ζωη μας. Και ειμαι σιγουρη οτι υπαρχει.

Quote:

---

Originally posted by mariafound82

Phoenix ζητιανευαμε για λιγη αγαπη μονο που κανεις δεν υπολογιζει κ δεν εκτιμα τον ζητιανο,του δινει λιγα ψιχουλα κ φευγει γρηγορα.
Μπορεις πιστεψε το,μπορεις κ το αξιζεις

---

Μπράβο! Εδώ βρίσκεται όλη η ουσία και αυτό που ήθελα να πω.
Την αγάπη δεν τη ζητιανεύουμε, την \"απαιτούμε\" μέσα απ\' τη συμπεριφορά και την προσωπικότητα μας...

άλλη μια απορία που έχω... κάποιες φορές χωρίς να υπάρχει λόγος, αισθάνομαι πάρα πολύ χαρούμενη?!?!?! ναι!!! έχω μια διάθεση συνέχεια να τραγουδάω, να χορεύω, να κάνω αστεία, να χαμογελάω... ότι μπορώ να κάνω οτιδήποτε.... μια κατάσταση hay.... λες και είμαι άλλος άνθρωπος.... και μετά από λίγο η διάθεσή μου αλλάζει πάρα πολύ απότομα.... αναρωτιέμαι αν αυτό είναι σημάδι ότι υπάρχει ελπίδα να γίνω καλά η μήπως ότι είμαι χειρότερα από ότι νομίζω...????? μήπως μπορεί κάποιος να μου απαντήσει????

Πιστευεις οτι μπορει καποιος απο εδω μεσα να σου πει αν έχεις όντως προβλημα ή οχι? Αν είναι σοβαρό ή όχι? Απλά ο καθένας εκφράζει την άποψη του. Κανένας δεν είναι ειδικός.
Γι\'αυτο και απο το πρωτο μου μηνυμα σου προτεινα να δεις εναν ειδικο. Είναι ο μονος που μπορει να σε βοηθησει. Και θα το κανει με σωστο τροπο.
Απλα εδω μέσα εκφραζουμε αποψεις, συναισθηματα, αγχη, φοβιες... Δεν μπορουμε να κανουμε διαγνωση και σε καμια περιπτωση θεραπεια.

Γιατι να υπαρχω επρεπε να ειναι η ερωτηση.:mad:

Quote:

---

Originally posted by Θεοφανία
φον...καταρχήν καλώς ήρθες ....

....... Ένας άντρας και ένας γάμος δεν έχουν ανάγκη από ένα αιώνιο θύμα που θα προλαβαίνει τις επιθυμίες του θυσιάζοντας το εγώ του. Οι ισοροπίες αλλάζουν και κανείς πίστεψε με δεν ονειρεύεται μια τέτοια γυναίκα παρά μόνο αν ζει στο Τιμπουκτού του 1800..........

---

Δεν θα συμφωνήσω. Εχω δει πολλούς τέτοιους και στην Αθήνα του 2009....
Να είναι δίπλα τους η βρύση και να λένε: Γυναίκα, νερό!

παλι καλα που ξεφυγες απο το γαμο που δεν σου προσφερε τιποτα ..θα σε βοηθουσε να πας σε ψυχολογο γιατι οπως ειπες ολα ξεκινανε απο την οικογενεια και απο τους αλλους..

Quote:

---

Originally posted by nature

Quote:

---

Originally posted by Θεοφανία
φον...καταρχήν καλώς ήρθες ....

....... Ένας άντρας και ένας γάμος δεν έχουν ανάγκη από ένα αιώνιο θύμα που θα προλαβαίνει τις επιθυμίες του θυσιάζοντας το εγώ του. Οι ισοροπίες αλλάζουν και κανείς πίστεψε με δεν ονειρεύεται μια τέτοια γυναίκα παρά μόνο αν ζει στο Τιμπουκτού του 1800..........

---

Δεν θα συμφωνήσω. Εχω δει πολλούς τέτοιους και στην Αθήνα του 2009....
Να είναι δίπλα τους η βρύση και να λένε: Γυναίκα, νερό!

---

νατ ...δεν μιλώ για τη γαιδουριά των αντρών που τη βλέπουμε κάθε μέρα στο σπίτι μας και όλες λίγο-πολύ τη ζούμε, αλλά για πιο ουσιαστικά πράγματα....


\"\"\"\"\"\"\"\"\"\"\"\"\"\"\"\",,,,,, ζούσα μονο για αυτόν, έκανα ότι ήθελε αυτός, μονη στο σπίτι, χωρίς φίλους, χωρίς κανέναν, μονο να τον ευχαριστήσω,,, να είναι αυτός καλά,,, δεν έδινα καθόλου σημασία στο εαυτό μου,,,, ,,,,,, και όμως, πάλι έφταιγα εγώ για olla,,,,, για olla,,,,, \"\"\"\"\"\"\"\"\"\"\"\"\"\"\"\"\"\"\"\",,,,, στο σπίτι δεν είχαμε τίποτα όταν παντρευτήκαμε,,, αλλα δεν με ένοιαζε, πίστευα ότι με την αγάπη και σκληρή δουλειά olla θα τα φτιάξουμε,,,, προσπάθησα πόλη και τα κατάφερα,,, όμως, πάλι έφταιγα εγώ,,,, έφταιγα που δεν ήξερα τι είναι αυτά που σκέφτεται για να τα κάνω πριν τα ζητήσει,,,,,,,,,,,,\"\"\"\"\"\"\"\"\"\"\"\" \"\"\"\"\"\"\"\"\"\"\"\" αισθανόμουνα ξένη στο ίδιο μου το σπίτι,,,,, αισθανόμουνα ότι δεν έχω τίποτα καλο να πω,,,, ότι στη παρέα είναι καλύτερα να έχω το στόμα μου κλειστό γιατί άλλος όλοι και μαζί του θα γελούσαν με αυτά που θα πω,,,,, δεν ξέρω ούτε και εγώ πως άντεξα τόσο καιρό,,,,,, ξέρω ότι δεν άξιζα να τα ζω καθημερινά olla αυτά, και όμως ακόμη και σήμερα αισθάνομαι πως πάλι εγώ φταίω,,,,, είμαι τόσο μπερδεμένη,,,, νιώθω ότι όλα τα όνειρα μου, ελπίδες μου, olla είναι χαμένα,,,,,, ότι δεν υπάρχει λόγος να κάνω ξανά όνειρα,,,, ότι δεν υπάρχει περίπτωση να δώσω την εμπιστοσύνη μου ξανά σε κανέναν,,,,,, \"\"\"\"\"\"\"\"\"\"\"\"\"\"\"\"\"\"\"\"


Αυτά ας πούμε σου φαίνονται καθημερινότητα πολλών γυναικών στη γενιά μας?