Οι γονείς μου δεν με καταλαβαίνουν

Quote:

---

Originally Posted by homebod

Οι γονείς σου σε αγαπούν όπως είσαι... θέλουν το καλύτερο για σένα και ελπίζουν με κάποιο τρόπο να ξεπεράσεις όλα τα εμπόδια στο δρόμο προς την προσωπική σου ευτυχία!

Το ότι έχεις θεραπευτή είναι πολύ σπουδαίο. Νομίζω ότι εσύ έχεις βάλει τον εαυτό σου στον τοίχο και σε βαράς. Αυτό πρέπει να είναι το μεγαλύτερο πρόβλημά σου.

Θα βοηθούσε να είχατε μια ειλικρινή, ανοικτή συζήτηση με τους γονείς σου, με την παρουσία του θεραπευτή σου, όπου να τους πεις αυτά που υποθέτεις ότι επιτακτικά ζητούν από σένα, για να διαπιστώσεις αν οι φόβοι σου είναι βάσιμοι.

Οι γονείς σου σε αγαπούν και λατρεύουν το χώμα που πατάς. Το καλύτερο θέλουν για σένα, αυτό που εσύ θέλεις περισσότερο απ' όλα. Μέσω του θεραπευτή σου να αναζητήσεις τί είναι αυτό που εσύ θέλεις περισσότερο απ' όλα!

Πώς φαντάζεσαι τον εαυτό σου μετά από 5 χρόνια;

---

πολύ όμορφο μήνυμα!

Οι περισσότεροι άνθρωποι δεν καταλαβαίνουν πράγματα και καταστάσεις που δεν έχουν βιώσει οι ίδιο. Το πρόβλημα όμως είναι ότι, όταν τους λες "Δεν με καταλαβαίνεις", το αρνούνται πεισματικά διότι έχουν την εντύπωση ότι αυτός που δεν καταλαβαίνει είναι χαζός. Το έχω περάσει πολλές φορές, με πολλούς ανθρώπους. Από την εφηβεία μου μέχρι και σήμερα στα 30 μου. Επειδή λοιπόν, συνήθως οι άλλοι δεν μπορούν να καταλάβουν, ακόμα και αν το θέλουν και το προσπαθούν, πρέπει εμείς να μπορούμε να καταλαβαίνουμε τους εαυτούς μας. Και στη συνέχεια να δουλεύουμε την έκφρασή μας ώστε να εξηγούμε στους άλλους το τί μας συμβαίνει όσο το δυνατόν καλύτερα και πιο κατανοητά.
Εν τω μεταξύ, ειδικά στην εφηβεία, είναι λογικό να ψάχνεις για κατανόηση, αλλά αν δε μπορεί να υπάρξει, ας υπάρχει τουλάχιστον σεβασμός. Δε χρειάζεται ντε και καλά να καταλαβαίνεις τον άλλον για να τον σεβαστείς. Τον σέβεσαι επειδή τον εκτιμάς ως άνθρωπο, όχι επειδή τον έλιωσες στη ψυχοθεραπεία προκειμένου να καταλάβεις τι του συμβαίνει.
Πολλές φορές λέω "Δε θα με αποκαλείς έτσι." Και μου λένε "Δε σου είπα κάτι κακό." Δεν έχει σημασία αν ο άλλος πιστεύει ότι είπε κάτι κακό ή όχι. Αν εμένα δε μου αρέσει το πώς με αποκάλεσε, δε θα με αποκαλεί έτσι και τέλος. Χωρίς να πρέπει να εξηγώ με τις ώρες γιατί δε μου αρέσουν τα υποκοριστικά. Έχει να κάνει με το δικαίωμα του αυτοπροσδιορισμού. Δεν το καταλαβαίνουν και δε χρειάζεται να το καταλάβουν. Πρέπει απλά να το σεβαστούν.

Δεν χρειάζεται να είσαι καλή μαθήτρια για να αξίζεις. Η αξία δεν έχει κριτήριο κανένα. Αξίζεις ούτως ή άλλως για αυτή που είσαι όπως ακριβώς είσαι. Αξίζει η ψυχή σου και η υπόστασή σου όπως είναι,
Μην συγχέεις τη δυσκολία με την αξία. Το ότι αυτή τη στιγμή αντιμετωπίζεις μία δυσκολία με τα μαθήματα δεν αφαιρεί ούτε στο ελάχιστο από την αξία σου.
Δεν υπάρχουν όροι στην αξία. Οι γονείς μπορεί να στενοχωρηθούν αλλά η στενοχώρια είναι ένα συναισθημα όπως όλα τα άλλα. Άλλες φορές θα χαρούν και άλλες θα στενοχωρηθούν και ειναι οκ. Όλα τα παιδιά κάποια στιγμή μπορεί να "απογοητευσουν" τους γονείς τους κάποια στιγμή και κάποια άλλη να τους κάνουν πολύ περηφανους. Είναι φυσιολογική ροή της ζωής. Αλλά πάντα θα σε αγαπάνε και θα αξίζεις ακριβώς το ίδιο άνευ όρων, γιατί απλά είσαι εσύ.

Αμα περνάς κατάθλιψη αυτό που προέχει είναι να φροντιστείς σε σχέση με αυτό. Και αυτή είναι η προτεραιότητα. Να νιώθεις σιγά σιγά καλύτερα, με το χρόνο σου. Για τα μαθήματα μην ανησυχείς. Εφόσον έχεις τη δυνατότητα να ξαναδώσεις. Το πολύ πολύ να σου πάρει λίγο περισσότερο χρόνο οκ.