Printable View
Θα προσπαθησω να το εφαρμόσω αν και συνηθως εγω απομακρυνομαι απο άτομα γιατι αισθάνομαι οτι με θεωρουν προβληματική και θέλουν να με αλλάξουν. Ωστόσο ενα λαθος που κανω ειναι οτι περιμενω απο τους αλλους να μου μιλησουν κι ετσι χανω ευκαιριες να γνωρισω νεα άτομα.
garfield λες ότι είσαι 40 , αλλά μάλλον δεν έχεις κάνει ξεσκαρτάρισμα από άτομα σαββούρες στη ζωή σου. Να τους διαγράψεις, να πάψουν να έχουν θέση στη ζωή τους και να μην τους ξαναδείς ποτέ. Είναι άκρως απαραίτητο . Γιατί αυτοί , αυτό κάνουν . Είναι αυτό που λένε ΑΠΟ ΚΟΡΑΚΟΥ ΣΤΟΜΑ, ΚΡΑ ΘΑ ΑΚΟΥΣΕΙΣ. Είναι το ναυάγιο που λέγεται μέσος άνθρωπος. Βρήκε μια δουλειά με έναν άθλιο μισθό , πήρε ένα σπίτι με δάνειο , πάει 15 μέρες διακοπές και 3-4 ΣΚ και 3μερα το χρόνο , καμαρώνει για το smartphone του και αισθάνεται σούπερ. Είναι και ιδανικός πολίτης, γιατί ψηφίζει καθάρματα χωρίς να γκρινιάζει και τα καθάρματα γίνονται όλο και πιο ζάμπλουτα. Τους βγάζεις όλους αυτούς από τη ζωή σου και καθάρισες. Έχεις επαφές με άτομα που δεν είναι χαζοχαρούμενα, ούτε θεωρούν ότι έπιασαν τον πάππα .... και δεν σου κάνουν τέτοιες ερωτήσεις. Αν κάτι σε χαλάει εσένα την ίδια, εξετάζεις αν αλλάζει και αν μπορείς να το αλλάξεις και προχωράς.
Ευχαριστω ολους για τις απαντησεις σας με κανετε και νιωθω καλυτερα. Συμφωνω οτι μερικα ατομα θελουν διαγραφη ή να κρατας τις εντελως τυπικες σχεσεις μαζι τους και να αποφευγεις να μπαινεις σε συζητηση. Και δεν εχει σχεση με την πολιτικη ιδεολογια του καθενος εχω γνωρισει ατομα απο διαφορους πολιτικους χωρους τα ιδια μυαλα κουβαλανε ολοι αλλος λιγοτερο αλλος περισσοτερο.
ναι μς πιεζουν , δεν καταλαβαινουν την κτθλψη , και τους εχω χεσ.......ους ...............εχω την ασθενεια που λεγεται κτθλψη , εδω και 18 χρονια ,,,,,,,,,,,,,
Εμενα με βοηθησε στην καταθλιψη να βλεπω τα πραγματα και τη ζωη καπως αποστασιοποιημενα και επιφανειακα. Δηλαδη εβαζα καποιο οριο στο ποσο θα στεναχωρηθω. Αλλα οπως μου ειπε κι ο γιατρος μου αυτο δεν μπορούν να το κανουν ολοι.
Καταλαβαινω οτι ειναι δυσκολο για πολλους αμθρωπους να το ελεγξουν και γι αυτο παιρνουν φαρμακα. Δεν θυμαμαι να εχω περασει σοβαρη καταθλιψη στη ζωη μου απλα δεν ημουν ποτε χαρουμενη.
Garfield εγω επαθα ψυχωση κ τωρα ειμαι τελειωσ καλα θελει δουλιτσα συμπληρωματακι ηλεκτρολυτεσ μαγνησιο βιταμινη ντε γυμναστικη βαρη να δυναμωσεισ διατροφη να τρωσ μαγειρεμενο φαγητο σπιτικο ολα αυτα για να βελτιωθεισ κ να κανεισ κ το τσιγαρακι σου το πρωι με τον καφε δεν ειναι διαφημιση εγω τα εκανα ολα αυτα κι εγινα καλα κι εμαθα τα παντα για τουσ ασθενεισ
Βιταμινη d παιρνω κι εγω εχω έλλειψη. Και γυμναστικη κανω λιγο καθε μερα. Το τσιγάρο ομως το έκοψα γιατί αν πάρω πακέτο δεν θα καπνισω μονο ένα το πρωί οποτε καλύτερα καθόλου.
Οτι συμπληρωμα παρεισ πεσ το γιατρο να παρεισ κ κορτιζονη βοηθαει πολυ
Έχω κοινωνικό άγχος και σίγουρα η πίεση του κόσμου να είμαστε συνέχεια χαρούμενοι ή να φαινόμαστε έτσι είναι πολύ κουραστική!
Ξαναγράφω μετά από καιρό στο συγκεκριμένο θέμα όχι μόνο γιατί έχει πολύ ενδιαφέρον αλλά και επειδή εντόπισα ένα βιβλίο σχετικό: ευτυχιοκρατια. Δεν το πήρα ακόμη, τώρα το ανακάλυψα, αλλά φαίνεται ενδιαφέρον.
Niels το έψαξα το βιβλίο στο ίντερνετ φαίνεται ενδιαφέρον θα το πάρω.
Κι εγώ αν και έχω πολλά αδιαβαστα στη βιβλιοθήκη. Σκέφτηκα και κάτι άλλο για το θέμα και θέλω την άποψη σας. Έχω την εντύπωση ότι η πίεση να είμαστε χαρούμενοι, καλά ή όπως θέλετε πείτε το, δεν ασκείται μόνο από τους άλλους, την κοινωνία, τα ΜΜΕ, κλπ αλλά κι από μας τους ίδιους στον εαυτό μας. Ίσως να έχουμε ενσωματώσει την πίεση αυτή, ίσως να είναι σύμπτωμα του άγχους και της ocd που έχουμε κάποιοι, ότι δηλαδή δεν αντέχουμε την ατέλεια του να μην είναι όλα τακτοποιημένα και σε αυτό το ζήτημα, της διάθεσης μας. Έλεγα στον παλιό μου γιατρό να μου δώσει αντικαταθλιπτικά γιατί είχα ιλίγγους χωρίς οργανικό αίτιο και με ρώτησε πόσες φορές έπαθα και όταν του είπα κάνα δυο φορές σε διάστημα μερικών μηνών μου είπε ότι είμαι υπερβολικός. Το ίδιο μου είπε και για τις αϋπνίες, ότι εφόσον μετά από κάποιες μέρες αϋπνίας κοιμηθώ δεν χρειάζεται άμεσα χάπι. Μήπως δηλαδή είναι και μέρος/κομμάτι του προβλήματος μας το ότι θέλουμε να το ρυθμίσουμε κι αυτό, να μην υπάρχει η αβεβαιότητα του πώς θα είμαστε.
Μα είναι λογικό ο άνθρωπος να θέλει να είναι χαρούμενος. Το θέμα είναι ότι νομίζουμε ότι χαρούμενους κι ευτυχισμένους μας κάνουν μόνο συγκεκριμένα πράγματα όπως οι έξοδοι σε καφετέριες, μπαράκια, μπουζούκια κλπ. οι διακοπές, τα ρουχα και όποιος δεν μπορεί οικονομικά να το στηρίξει αυτό πρέπει να θεωρείται μίζερος. Στην πραγματικότητα ευτυχισμένους μας κάνουν οι υγιείς ανθρώπινες σχέσεις, οταν βρίσκεις κατανόηση και αποδοχή στον άλλον πράγμα δύσκολα να το βρεις είτε σε φιλία είτε σε σχέση.
Νομίζω πως έχεις δίκιο στο ότι ίσως ν' ασκούμε κι εμείς οι ίδιοι πίεση στον εαυτό μας... Το έχω παρατηρήσει σ' εμένα κυρίως την περίοδο των Χριστουγέννων... Προσπαθώ να είναι τα πάντα τέλεια, από τη διακόσμηση του σπιτιού μέχρι και την εμφάνιση μου κι αυτό με αγχώνει ακόμα περισσότερο απ' ότι είμαι συνήθως...Quote:
Originally Posted by Niels
Δεν είναι μόνο οικονομικό το θέμα, είναι ότι επιβάλλουν συγκεκριμένο τρόπο ζωής, διασκέδασης κλπ που όποιος δεν τον ακολουθεί θεωρείται αποτυχημένος, προβληματικός ή δεν ξέρω τι άλλο. Νομίζω ότι διστάζουμε να στείλουμε στο διάολο αυτούς που μας περιτριγυρίζουν και να διεκδικήσουμε κάτι καλύτερο. Εν τέλει εμείς φταίμε.Quote:
Originally Posted by garfield