Συμβουλοι ψυχικής υγείας χωρίς κανένα πτυχίο

ανεμε, πολύ χαίρομαι που σε ξαναδιαβάζω :)

Αυτό που λες για την 'εποπτεία'... Δεν νοείται να ανοίξεις πρώτα γραφείο και μετά να ψάξεις για επόπτη, αν δεν έχει προηγηθεί εποπτεία σε πλαίσια όπου ο επόπτης καθορίζει το είδος της (σταδιακής) εμπλοκής σου σε διαγνωστικές και θεραπευτικές διαδικασίες. Δυστυχώς αφού δεν υπάρχει καμία κατοχύρωση και έλεγχος για σοβαρά ζητήματα όπως μετεκπαίδευση, εξειδίκευση, πρακτική, εποπτεία, τελικά όλα αυτά άπτονται της ευσυνειδησίας του καθενός. Ταυτόχρονα δεν υπάρχει και καμία διευκόλυνση για όσους επιθυμούν να αποκτήσουν σωστά την εμπειρία τους, αντιθέτως.

Τώρα για την 'καρέκλα' της προσωπικής θεραπείας, κι αυτή από μόνη της δεν λέει τίποτα. Προσωπικά διαφωνώ με όσους το θεωρούν απόδειξη επάρκειας ή κάτι σαν τίτλο σπουδών ή ως αδιαμφισβήτητο 'προσόν'. Σαφώς η διαύγεια, η αντικειμενικότητα, η αποστασιοποίηση από τις προσωπικές πεποιθήσεις και προκαταλήψεις και πολλά άλλα, μπορούν και πρέπει να ενισχυθούν ή να αποκτηθούν μέσα στην εκπαιδευτική διαδικασία ενός υποψήφιου επαγγελματία ψυχολόγου-ψυχοθεραπευτή. Αλλά δεν αρκεί ο ρόλος του θεραπευόμενου για να καταλάβεις τους μελλοντικούς σου θεραπευόμενους, για να τους βοηθήσεις αποτελεσματικά και κυρίως, για να αντεπεξέλθεις συνολικά στις απαιτήσεις του επαγγέλματος.

Κι εδώ θα έρθω να συμφωνήσω με αυτό που αναφέρεις για όσους το 'έχουν'. Έτσι είναι, δεν κάνουν όλοι για όλα τα επαγγέλματα, ενίοτε ούτε με άπειρα χρόνια εκπαίδευσης. Όπως όμως δεν αρκεί το 'χαρτί', έτσι δεν αρκεί και να το 'έχεις'. Δυστυχώς ο συνδυασμός αυτών των δύο δεν προβλέπεται σε ικανοποιητικό βαθμό από το τωρινό σύστημα της χώρας μας.... Και αν δεν προβλέπεται μία φορά για τους ψυχολόγους, δεν προβλέπεται επί δέκα για όσους δηλώνουν σκέτα σύμβουλοι - θεραπευτές και τα συναφή.

Τέλος, ως προς το κίνητρο για να γίνει κάποιος ψυχολόγος, ο καθένας έχει τους δικούς του λόγους, κάποιοι είναι κατάλληλοι και κάποιοι ακατάλληλοι. Νομίζω πάντως πως πάρα πολλοί ξεκινούν χωρίς να γνωρίζουν τι είναι η επιστήμη της ψυχολογίας, με τι πραγματικά ασχολείται ένας επαγγελματίας ψυχολόγος και τι είδους (και πόσα χρόνια) εκπαίδευση προϋποθέτει όλο αυτό.

Quote:

---

Originally Posted by ανεμος

Μαρινα διαβαζοντας σε θυμηθηκα καποιες χρησιμες συμβουλες που μου ειχες δωσει πριν απο καιρο σχετικες με το θεμα στο οποιο ανεφερεσαι και καπως ετσι ειπα να γραψω και εγω δυο κουβεντες απο την πλευρα του θεραπευομενου(πρωην)....
Θα συμφωνησω απολυτα μαζι σου στο κομματι οτι ενας προσφατα αποφοιτος πανεπιστημιου ψυχολογιας δεν ειναι σε θεση να ανοιξει "γραφειο" και να αναλαβει καποιους θεραπευομενους ακομα και αν εχει απο πισω "εποπτεια" γιατι πολυ απλο λογο οτι δεν εχει την εμπειρια στο πως μπορει να διαχειριστει τον καθε πελατη.Ασε που η "εποπτεια" κοστιζει και την συγκεκριμενη εποχη δεν ξερω αν εφαρμοζεται και απο τους ψυχολογους.Η απειρια αυτη μπορει να κοστισει και στο θεραπευτη αλλα και στον θεραπευομενο οπως ολοι καταλαβαινουμε...
Αλλωστε οποιοσδηποτε τελειωσει ενα πανεπιστημιο δεν αναλαμβανει ποστο ευθυνης στην αρχη ποσο μαλλον ενας ψυχολογος......Εγω παλι που μου αρεσει να εξιδανικευω και τα πραγματα θα ηθελα να εχει κατσει στην "καρεκλα" ο θεραπευτης για να μπορει να καταλαβει και τον θεραπευομενο....
Καποιος μου ειχε πει(δεν ξερω αν αληθευει)οτι ο Γιαλομ στην αμερικη ειχε πει οτι ειναι καλυτερο να βρεθουν αυτοι που το "εχουν" για να ασκουν αυτην την δουλεια παρα καποιος που τελειωνει το πανεπιστημιο και εχει απλα ενα χαρτι..Με το φτωχο το μυαλο μου λεω τι κριμα ειναι καποιος να εχει ξοδεψει τοσα χρονια σε ενα πανεπιστημιο αλλα να μην μπορει να "ακουσει" τον αλλον με τιποτε....Η παλι μου φαινεται απιστευτο καποιος με καθολου συναισθημα που ειναι παντα στο μυαλο του και πουθενα αλλου να ασκει υποστηρικτικη ψυχοθεραπεια...ειναι πραγματα ασυμβιβαστα....εκτος αν το δει καποιος ξερα σαν επιστημη που βεβαια δεν εχει να κανει σαν κινητρο παντα η βοηθεια προ τους αλλους αλλα ισως η καλυψη μεσω της ψυχολογιας σαν επιστημης καποιων προσωπικων αναγκων...οποτε αν ισχυει το δευτερο ειναι καλυτερα να κανει ψυχοθεραπεια ο ιδιος παρα να βασανιζει τους αλλους,λολ.
Πιστευω οτι το κινητρο για ναγινει καποιος ψυχολογος ειναι η αναγκη να λυσει τα δικα του θεματα μεσα απο ενα αλτρουισμο του τυπου <<θελω να βοηθαω>>.Και πραγματι καποιοι <βοηθουν>> πραγματικα ανεξαρτητα του κινητρου καποιοι αλλοι παλι οχι.....Αυτο βεβαια ειναι η δικια μου εκτιμηση ουτε εχω κανει ερευνα ουτε ξερω πολλους ψυχολογους.....

---

my thoughts exactly ανεμε...
οταν πρωτοειδα αυτο το θεμα, αυτα ακριβως σκεφτομουν αλλα βαριομουν να αναλυσω.
νομιζω οτι η σωστη καταρτιση και εκπαιδευση ειναι εκ των ουκ ανευ.
και βεβαια δεν αρκει ενα αρχικο πτυχιο σπουδων χωρις εκπαιδευση, αλλα το πιο σημαντικο σε αυτο το λειτουργημα, γιατι δεν ειναι απλο επαγγελμα, που χρειαζεται κυριως την συναισθηματικη- ψυχικη ισορροπια του επιδοξου θεραπευτη, ειναι το να υπαρχει περιοδικη ψυχικη αξιολογηση των θεραπευτων.
εχω γνωρισει ψυχολογο πιο διαταραγμενη απο οποιονδηποτε διαταραγμενο εκει εξω, που ζουσε κυριολεκτικα στο δικο της παραλληλο συμπαν. με προσωπικοτητα-ες καταλληλη-ες για ενα καλο θριλερ.. ουτε θελω να σκεφτομαι ποσο κοσμο παιρνει στον λαιμο της.
η συσσωρευμενη εγκυκλοπαιδικη γνωση αλλα ακομα και η εκπαιδευση, στα χερια ενος τετοιου ανθρωπου, μονο επικινδυνη μπορει να ειναι, γιατι δινουν ενα επιφανεικο προσωπειο ομαλοτητας, που ειναι ομως απολυτα σαθρο.
οταν υπαρχει διαταραχη ανεξελεγκτη στον ιδιο τον θεραπευτη, ειναι αδυνατον να υπαρχει σωστη αξιολογηση των προβληματων και απολυτως αδυνατον να υπαρχει ενσυναισθηση. το να κατεβαζει ο αλλος τα κατεβατα μιας στειρας γνωσης στο κεφαλι του θυματος, μονο παραπλανηση προσφερει,οχι πραγματικη βοηθεια.
αν η πολιτεια ειχε την ευαισθησια να αξιολογει αυτους τους ανθρωπους που αναλαμβανουν να σωσουν τους "πελατες" τους απο τις διαταραχες τους, θα ειχε σωθει πολυς κοσμακης.

Δυστυχώς υπάρχουν πολλοί που δεν έχουν σπουδάσει το αντικείμενο με το οποίο ασχολούνται κι έχουν μπει με μέσο στην δουλειά αυτή

για να βοηθησει καπιος πρεπει πανω απο ολα να ειναι ανθρωπος αν ειναι αδιαφορος δεν εχει καμια διαφορα το τι ειναι μου ειχε τυχει πχ να μηλισω με μια που ηταν εθελοντικη ψυχολογος καπου και οτι και να τη ρωταγα αδιαφορουσε εντελως λες και τις ελεγα να ανακαλυψει την αμερικη τοσο δυσκολο ηταν να μου πει ενα ναι η ενα οχι?

Η απάντηση μου από ένα Απόσπασμα από συνένετυξη Ματθαίου Γιωσαφάτ Ψυχιάτρου - ψυχαναλυτή:
''Κάποιοι ψυχολόγοι μπορεί να κάνουν κακό πράγματι, σε εμένα έρχονται συχνά από άλλους που δεν έκαναν σωστή δουλειά. Οι καλοί ψυχοθεραπευτές είναι σπάνιοι , γιατί δεν έχουν καμία εκπαίδευση. Είναι απλώς ψυχίατροι- ψυχολόγοι, αυτοί δεν είναι κατάλληλοι γιατί πρέπει να κάνει εκπαίδευση που κρατάει 5-6 χρόνια Στην Αθήνα οι εκπαιδευμένοι ψυχοθεραπευτές είναι περίπου 150 ενώ στο σύνολο υπάρχουν 6.500 . Μπορείτε να ρωτήσετε απευθείας τον ψυχοθεραπευτή για την εκπαίδευση του στην ψυχοθεραπεία ή στην ψυχανάλυση ή να σας συστήσουν κάποιον''. Ο νοών νοείτω!!!!!!!!!!!!!!

5-6 χρόνια πρέπει να κάνει ένας ψυχοθεραπευτής επιπλέον της σχολής ψυχολογίας; Και αν είναι γιατρός κάνει τα 8-9 χρόνια ιατρικής όσα είναι συν 5-6 για ψυχοθεραπευτής;

aν ενα πραγμα δε το αγαπας δεν εχει καμια διαφορα ακομα κ αν ασχολησαι με αυτο 200 χρονια..
αυτοι που αγαπουν πολυ αυτο που κανουν βγαινουν μπροστα οτι ιδιοτητα κ αν εχουν.

μια που λεμε αμπελοφιλοσοφιεσ να πω κι εγω μια
αν δε φοβασαι τη δουλεια η δουλεια σε βοηθαει μεταφραση
και θα εχεισ δουλεια και καλυτεροσ πανω στη δουλεια γινεσαι γτ προχωρασ πλασ μπονουσ πιστεσ παιρνεισ
οτι ανοιγει το μυαλο σου και λυνεισ τα προβληματα πανω στη δουλεια πλασ μπονουσ γινεσαι πιο κοινωνικοσ
γτ αναγκαστικα μιλασ με κοσμο η πιεζεσαι για να βγαλεισ τη δουλεια τα πλασ μπονουσ ειναι γι αυτουσ που τουσ νοιαζει λιγο η δουλεια
ανωνυμοσ ρεμαλι λεβεντησ τσιφτησ καραμπουζουκλησ φτωχοπλουσιοσ αλανοφλωροσ φλωραλανι κλπ τιτλουσ που βαριεμαι να γραφω

κι εχω και αλλα πτυχια αλλα βαριεμαι να γραφω

ΑΝ Κ ΔΕΝ ΑΝΑΦΕΡΟΜΑΙ ΣΤΟ ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΟ ΘΕΜΑ ΤΟΥ ΤΙΤΛΟΥ
Η αγαπη σε οτι κανεις ειναι η μονη δυναμη.