Originally Posted by
Anatoli
Πόλλες ιδέες.
Καρ αρχήν δεν έχουμε παιδιά. Επίσης το swinging δεν παίζει, δεν είναι αυτό που εννοεί ούτε το να βλέπουμε ο ένας τον άλλο να κάνει σεξ με άλλους. Δεν με εξιτάρει η φαντασίωση, ούτε και αυτόν, το χουμε μιλήσει. Επίσης δεν νομίζω ότι με έχει απατήσει. Βασικά είμαστε πολύ μαζί, έχουμε πολύ καλη επικοινωνία και σκέφτομαι ότι αν με κεράτωνε και ήθελε να κρατήσει για την πάρτη του την ένοχη απόλαυση γιατί να μου ανοίξει τα χαρτιά του? Βασικά αυτό που κατάλαβα είναι ότι ούτε αυτός ξέρει πως ακριβώς φαντάζεται το "άνοιγμα" πέρα από την επιθυμία να το κάνει και θέλει να εξερευνήσουμε μαζί το πως θα γίνει πρακτικά.
Εγώ απ την πλευρά μου, όπως είπα στο αρχικό ποστ, έχω επιθυμίσει/φαντασώσει άλλους άντρες και νομίζω ότι είναι φυσιολογικό αυτό (η όχι?). Τωρα βέβαια η φαντασίωση μου δίνει την ασφάλεια ότι είναι κάτι που συμβαίνει μόνο στο μυαλό. Δεν ξέρω πως θα ήταν αν το έκανα πράξη. Γενικά δεν είμαι της ξεπέτας (νομίζω). Πρέπει να μου αρέσει κάποιος και σαν άτομο για να τον ποθήσω και ξέρω ότι αν κάνω σεξ μία και μ αρρεσει μπορεί να θέλω και δεύτερη και τρίτη. Επίσης δεν ξέρω αν μπορώ να διαχωρίσω τον έρωτα απ το σεξ. Η πρώτη μου σχέση ήταν...η πρωτη μου σχέση. Ήμουν λίγο στα χαμένα και μετά γνώρισα τον άντρα μου και αυτό.
Δεν έχω πολλές εμπειρίες και δεν ξέρω τον εαυτό μου σ αυτό το επίπεδο, ούτε και ο άντρας μου. Αυτό που αναρωτιέμαι είναι τι είναι τελικά αυτό που κρατάει τους ανθρώπους μαζί? Είναι η συνθήκη να μην πάνε με άλλους? Είναι οι σχέσεις τόσο ευθραύστες που αν ανοίξουν θα σπάσουν? Νιώθω ότι τον αγαπώ τόσο πολύ τον άντρα μου που ακόμα και αν πήγαινα με άλλον δεν θα σταματούσα να θέλω να είμαι μαζί του... αλλά δεν ξέρω απ την άλλη τι θα άλλαζε μέσα μου αν συνεβαίνε αυτό. Πολλόι παντεμένοι απατάνε και ενώ το κάνουν ισχυρίζονται ότι αγαπάνε τους συντρόφους τους και δε θέλουν με τίποτα να χωρίσουν. Δε γίνονται και τα δύο? Ενω θεωρητικά πιστεύω ότι κανένας δεν ανήκει σε κανέναν στην πράξη κάτι με τρώει. Είναι η κοινωνία που μας μαθαίνει πως να βιώνουμε τις σχέσεις?
Αύτα προς το παρόν. Το ψάχνω και το σκέφτομαι. Σας ευχαριστώ για τις ιδέες σας. Ακόμα κι αν δεν συμφωνώ τις εξετάζω.Ουφφφ.