Ζαλάδα- τάση λιποθυμίας

Πραγματικά πολύ άτιμο. Ούτε που φανταζομουν ότι θα μπορούσε να με κάνει να νιώθω έτσι...

Και αυτο με την τριχόπτωση με είχε πιάσει έκανα εξετάσεις για ρευματολογικά έξαχνα κ εγώ τα μαλλιά μου ρώταγα τους άλλους τα ίδια...κ με το σουπερμάρκετ τα ίδια που λές κ στο δρόμο κ παντού με την αγωγή δεν τα έχω αυτά μόνο ναυτία μπορεί να με πιάσει μέσα στη μέρα η σε πολύ κόσμο...

Quote:

---

Originally Posted by Medussa

Και αυτο με την τριχόπτωση με είχε πιάσει έκανα εξετάσεις για ρευματολογικά έξαχνα κ εγώ τα μαλλιά μου ρώταγα τους άλλους τα ίδια...κ με το σουπερμάρκετ τα ίδια που λές κ στο δρόμο κ παντού με την αγωγή δεν τα έχω αυτά μόνο ναυτία μπορεί να με πιάσει μέσα στη μέρα η σε πολύ κόσμο...

---

Πωπω τα ίδια ακριβως:p
εγώ δεν έχω πάρει αγωγή και όταν το είχα ξεπεράσει στο 80% περυσι το καλοκαίρι πάλι δεν είχα πάρει τίποτα. Εμένα σπάνια με πιάνει ναυτία, την προηγούμενη εβδομάδα μόνο με έπιανε ένας πόνος στο στομάχι σαν μαχαιρια...τώρα μου πέρασε. Αν δεν είχα αυτήν την ζαλάδα και αστάθεια θα ήμουν πραγματικά τέλεια.

Quote:

---

Originally Posted by Kat12

Πωπω τα ίδια ακριβως:p
εγώ δεν έχω πάρει αγωγή και όταν το είχα ξεπεράσει στο 80% περυσι το καλοκαίρι πάλι δεν είχα πάρει τίποτα. Εμένα σπάνια με πιάνει ναυτία, την προηγούμενη εβδομάδα μόνο με έπιανε ένας πόνος στο στομάχι σαν μαχαιρια...τώρα μου πέρασε. Αν δεν είχα αυτήν την ζαλάδα και αστάθεια θα ήμουν πραγματικά τέλεια.

---

Το ίδιο ακριβώς λέω κι εγώ. Η ζαλάδα είναι το χειρότερο όλων. Είναι πολύ δύσκολο ακόμα και με βεβαιώσεις γιατρών και ψυχολόγων να δεχτούμε ότι όλα αυτά τα σωματικά συμπτώματα είναι αποκύημα της φαντασίας μας.
Το παλεύω πολύ καθημερινά, αλλά είναι δύσκολο. Όχι όμως ακατόρθωτο και το λέω από προσωπική εμπειρία, καθώς πριν από 5 χρόνια είχα πάλι κρίσεις αγχώδους διαταραχής, αλλά εν τέλει μου πέρασε το συγκεκριμένο εντελώς!
Πρέπει να απασχολούσε το μυαλό μας διαρκώς με πράγματα και κατά προτίμηση όσο το δυνατόν με ευχάριστα πράγματα!

Quote:

---

Originally Posted by Kat12

Όντως το αίσθημα φόβου και ταραχης περνάει και το ξέρω..αλλά το αίσθημα ότι θα λιποθυμισω και θα πέσω κάτω όταν περπατάω ή στέκομαι όρθια (και σε μέρη που δεν έχει κόσμο) το έχω όλη μέρα κάθε μέρα, δεν με έχει αφήσει στιγμή..αυτό είναι που με παραξενευει...

---

Κι εγώ μια από τα ίδια. Σε καταλαβαίνω απόλυτα. Κι εγώ είχα αρρωστοφοβια ελεγχόμενη ως ένα σημείο.. Τώρα που είναι καθημερινό με ενοχλεί απίστευτα.. Κι εγώ δυσκολεύομαι να κάνω απλά πράγματα γιατί κάθε μέρα που ξυπνάω σκέφτομαι πως θα πάει η μέρα μου κι αν θα ζαλιστώ.. Πρέπει να ελέγξουμε τις σκέψεις μας..

Quote:

---

Originally Posted by dream21

Κι εγώ μια από τα ίδια. Σε καταλαβαίνω απόλυτα. Κι εγώ είχα αρρωστοφοβια ελεγχόμενη ως ένα σημείο.. Τώρα που είναι καθημερινό με ενοχλεί απίστευτα.. Κι εγώ δυσκολεύομαι να κάνω απλά πράγματα γιατί κάθε μέρα που ξυπνάω σκέφτομαι πως θα πάει η μέρα μου κι αν θα ζαλιστώ.. Πρέπει να ελέγξουμε τις σκέψεις μας..

---

Πρέπει όντως και θα τα καταφέρουμε.

Quote:

---

Originally Posted by Kat12

Πρέπει όντως και θα τα καταφέρουμε.

---

Μακαρι, κι εγώ αυτά λέω στον εαυτό μου..
Είναι μέρες που καταφέρνω και άλλες μέρες που δεν.. Μόλις μου έρθει η αίσθηση λιποθυμίας ξανά βυθιζομαι στον φόβο..

Quote:

---

Originally Posted by dream21

Μακαρι, κι εγώ αυτά λέω στον εαυτό μου..
Είναι μέρες που καταφέρνω και άλλες μέρες που δεν.. Μόλις μου έρθει η αίσθηση λιποθυμίας ξανά βυθιζομαι στον φόβο..

---

Κι εγώ τα ίδια, αλλά προσπαθώ να μην το σκέφτομαι κι αν μου έρθει παρόλο που δεν το σκέφτομαι προσπαθώ να λέω στον εαυτό μου ότι όλα είναι στο μυαλό μου και ότι δεν μου πέφτει η πίεση στην πραγματικότητα...

Quote:

---

Originally Posted by Kat12

Κι εγώ τα ίδια, αλλά προσπαθώ να μην το σκέφτομαι κι αν μου έρθει παρόλο που δεν το σκέφτομαι προσπαθώ να λέω στον εαυτό μου ότι όλα είναι στο μυαλό μου και ότι δεν μου πέφτει η πίεση στην πραγματικότητα...

---

Έτσι πρέπει.. εύχομαι να απαλλαγούμε σύντομα από όλο αυτο..

Το έχω κι εγώ αυτό.

Όσο παράξενο κι αν σου φαίνεται, ναι, το άγχος μπορεί να τα δημιουργήσει όλα αυτά και άλλα τόσα! Για να γράφεις εδώ το ξέρεις κ εσύ η ίδια μέσα σου... Πήγαινε σε έναν ειδικό ψυχικής υγείας και δεν θα χάσεις! Με τα ίδια συμπτώματα περίπου ξεκίνησα κι εγώ κι έκανα πως αντέχω. Μετά από μια μεγάλη κρίση πανικού που με οδήγησε στα επείγοντα (όπου φυσικά τίποτα δεν μου βρήκαν) πέρασα μια περίοδο που ήμουν τόσο πεσμένη σωματικά από το άγχος, ώστε αναγκάστηκα να πάρω άδεια από την δουλειά, και να φύγω από το σπίτι για να μείνω ένα διάστημα στη μαμά μου, καθώς είμαι μαμά μικρού παιδιού και δεν μπορούσα ούτε καν να μαγειρέψω ή να το στείλω στο σχολείο. Μην το αφήσεις να σε ρίξει άλλο, κρίμα είναι ...

Quote:

---

Originally Posted by Juanita Asa

Όσο παράξενο κι αν σου φαίνεται, ναι, το άγχος μπορεί να τα δημιουργήσει όλα αυτά και άλλα τόσα! Για να γράφεις εδώ το ξέρεις κ εσύ η ίδια μέσα σου... Πήγαινε σε έναν ειδικό ψυχικής υγείας και δεν θα χάσεις! Με τα ίδια συμπτώματα περίπου ξεκίνησα κι εγώ κι έκανα πως αντέχω. Μετά από μια μεγάλη κρίση πανικού που με οδήγησε στα επείγοντα (όπου φυσικά τίποτα δεν μου βρήκαν) πέρασα μια περίοδο που ήμουν τόσο πεσμένη σωματικά από το άγχος, ώστε αναγκάστηκα να πάρω άδεια από την δουλειά, και να φύγω από το σπίτι για να μείνω ένα διάστημα στη μαμά μου, καθώς είμαι μαμά μικρού παιδιού και δεν μπορούσα ούτε καν να μαγειρέψω ή να το στείλω στο σχολείο. Μην το αφήσεις να σε ρίξει άλλο, κρίμα είναι ...

---

Καλησπέρα. Τώρα που ξεκίνησα δουλειά πάλι κάπως το έχω ξεπεράσει όλο αυτό, όχι τελείως αλλά είμαι καλύτερα. Το μόνο που μου μενει είναι αυτό με τα πόδια και η υπνηλια που μου έρχεται όσο πιο πολύ μενω όρθια. Επίσης σπάνια μπορεί να νιώσω σαν να γέρνω ξαφνικά προς την μια πλευρά και τότε ταράζομαι λίγο και μετά μου περνάει.
Το ξέρω μέσα μου ότι είναι άγχος όλο αυτό, αλλά με ενοχλεί που,ενώ μπορώ και ξεπερνάω όλα τα άλλα, αυτό το αίσθημα αδυναμίας στα πόδια δεν λέει να φύγει με τίποτα!

Quote:

---

Originally Posted by Kat12

Καλησπέρα. Τώρα που ξεκίνησα δουλειά πάλι κάπως το έχω ξεπεράσει όλο αυτό, όχι τελείως αλλά είμαι καλύτερα. Το μόνο που μου μενει είναι αυτό με τα πόδια και η υπνηλια που μου έρχεται όσο πιο πολύ μενω όρθια. Επίσης σπάνια μπορεί να νιώσω σαν να γέρνω ξαφνικά προς την μια πλευρά και τότε ταράζομαι λίγο και μετά μου περνάει.
Το ξέρω μέσα μου ότι είναι άγχος όλο αυτό, αλλά με ενοχλεί που,ενώ μπορώ και ξεπερνάω όλα τα άλλα, αυτό το αίσθημα αδυναμίας στα πόδια δεν λέει να φύγει με τίποτα!

---

Και εγώ όταν περπατάω δε νιώθω κάτι ιδιαίτερο. Όταν πρέπει όμως να σταθώ κάπου για να μιλήσω, να περιμένω κτλ, νιώθω ότι μου κόβονται τα πόδια, σαν ασταθεια, σα να γέρνω δε ξέρω τι ακριβώς.. Να σε ρωτήσω κάτι επειδή με απασχολεί.. Για δουλειά πας άνετα? Γιατί κ εγώ θέλω να ξεκινήσω αλλά σκέφτομαι αν θα τα βγάλω πέρα

Quote:

---

Originally Posted by Kat12

Από τότε που έπαθα την πρώτη κρίση πανικού πριν 1,5 χρόνο δεν μπορώ να ηρεμήσω. Συγκεκριμένα 2 μήνες μετά την πρώτη κρίση άρχισα να νιώθω μία ελαφριά ζαλάδα που ξεκίνησε στο περπάτημα. Από τότε και για 6-7 μήνες δεν έλεγε να φύγει με τίποτα. Φοβούμενη μήπως είναι κάτι σοβαρό, καθώς πότε πιο πριν δεν είχα νιώσει στην ζωή μου ζαλάδα, άρχισα να επισκέπτομαι πολλούς γιατρούς. Ξεκίνησα από νευρολόγο (πήγα δύο τρεις φορές) μετά οφθαλμίατρο και καρδιολόγο. Έκανα όλες τις εξετάσεις όπως υπερηχοκαρδιογραφημα, μαγνητική εγκεφάλου, τριπλεξ κάτω άκρων,τριπλεξ καρωτίδων και πολλές εξετάσεις αίματος. Το μόνο που μου βρέθηκε σε μια εξέταση ήταν χαμηλή φερριτινη και φολικό οξύ τα οποία διόρθωσα. Κι ενώ η ζαλάδα η καθημερινή έφυγε σχεδόν εντελώς, άρχισα να νιώθω μία αστάθεια στα πόδια μου σαν να μην μπορούν να με κρατήσουν όταν είμαι όρθια. Στην αρχή ένιωθα μόνο αστάθεια, τώρα όμως όποτε είμαι όρθια κυρίως με πιάνει αυτή η αστάθεια και ζαλάδα σαν να έχω τάση για λιποθυμία. Κι ενώ πήγα δύο φορές τον τελευταίο μήνα σε καρδιολόγο και μου είπε ότι είμαι μια χαρά και ότι όλα είναι από το άγχος μου εγώ δεν μπορώ να ησυχάσω. Μετράω την πίεση μου και το πιεσόμετρο μου μου δείχνει ότι έχω 10 με 7,5 όταν είμαι όρθια. Δεν ξέρω παλιά τι πίεση είχα γιατί δεν την μετρούσα,αλλά τώρα δεν μπορώ να σταματήσω να την μετράω γιατί νιώθω χάλια. Με πιάνει και φοβερή υπνηλία κιόλας. Δεν ξέρω πραγματικά τι άλλο να κάνω...

---

κανε τα εξης και θα δεις αμεση βελτιωση

1)κοψε την ζαχαρη η μειωσε την σημαντικα ωστε στο τελος να την κοψεις τελειως.αποδεδειγμενες επισημες μελετες εχουν δειξει οτι η ζαχαρη ειναι υπευθυνη για αδυναμια ζαλαδες ημικρανιες σακχαρο διαβητη και καρκινο.
2)μην καθεσαι πολλη ωρα στον υπολογιστη και τηλεοραση.προκαλουνται ταχυπαλμιες κρισεις πανικου ημικρανιες και απολλα αλλα απτην συνεχη χρηση τους ολη μερα
3)αλλαξε τελειως τη διατροφη σου.κοψε ζαχαρη ετοιμα φαγητα και ολη αυτη τη σαβουρα γενικα.με λιγα λογια ξεκινα διατροφη.
4)μην μπαινεις σε αγχωτικες διαδικασιες πχ εχω κατι θα πεθανω κλπ η αγχος με τη δουλεια με σχεσεις κλπ.να ηρεμεις χαλαρωνοντας με περπατημα στη φυση ακουγοντας μουσικη κλπ
5)μην παιρνεις σε καμια περιπτωση συμπληρωματα διατροφης και γενικα χαπια φυτικα η μη τα οποια ειναι ηρεμιστικη η αφορουν τη διατροφη.καταστρεφουν το ανοσοποιητικο.
6)κανε συνεχεια δραστηριοτητες απασχολησε συνεχεια το μυαλο και επιβραβευσε τον εαυτο σου.πηγαινε γυμναστηριο κανε ενα μεταπτυχιακο η γινε εθελοντης καπου κλπ.γενικα το μυαλο να απασχολειται συνεχεια και να κουραζεσαι κ σωματικα για να εχεις καλο υπνο.

Quote:

---

Originally Posted by dream21

Και εγώ όταν περπατάω δε νιώθω κάτι ιδιαίτερο. Όταν πρέπει όμως να σταθώ κάπου για να μιλήσω, να περιμένω κτλ, νιώθω ότι μου κόβονται τα πόδια, σαν ασταθεια, σα να γέρνω δε ξέρω τι ακριβώς.. Να σε ρωτήσω κάτι επειδή με απασχολεί.. Για δουλειά πας άνετα? Γιατί κ εγώ θέλω να ξεκινήσω αλλά σκέφτομαι αν θα τα βγάλω πέρα

---

Εγώ και στο περπάτημα το νιώθω...
Η πρώτη μέρα στην δουλειά ήταν λίγο δύσκολη...αλλά τώρα νιώθω καλύτερα. Μου έρχονται κάποιες στιγμές κάτι περίεργα ή όταν χρειάζεται να μείνω λίγο όρθια αλλά την παλεύω ..