ΘΕΛΩ ΝΑ ΜΕΝΩ ΜΟΝΟΣ ΜΟΥ

Η άποψη μου είναι πως όσο δυστυχισμένος ειναι κάποιος τόσο περισσότερο αντιπαθεί παύλα δεν αντέχει τους άλλους.
Όλα προκύπτουν απ\' το πως αισθάνεται ο καθένας.
Όταν κάποιος είναι ευτυχισμένος αγαπάει όλο τον κόσμο...

Ε ΟΧΙ ΚΑΙ ΝΑ ΑΓΑΠΑΣ ΟΛΟ ΤΟ ΚΟΣΜΟ ΜΗΝ ΤΡΕΛΛΑΘΟΥΜΕ ΤΕΛΕΙΩΣ...

Οταν εισαι δυστυχισμένος όταν σου συμβαίνει κάποιο άσχημο γεγονός θέλεις ανθρώπους δίπλα σου,όταν έχεις κατάθλιψη δεν θέλεις να βλέπεις κανέναν ο φίλος σου φίνεται το κρεββάτι, η απραξία,ζείς παρασιτικά.Οταν είσαι ευτυχισμένος φαίνεται στο πρόσωπό σου ομορφαίνεις αγαπάς όπως λες Θεοφανία μου.Εμένα μου κινεί την περιέργεια το γεγονός ότι υπάρχουν άνθρωποι πραγματικά δυστυχισμένοι και μισούν όλο τον κόσμο καταριούνται λες και φταίει ο διπλανός σου για την δυστυχία σου.Εχω παράδειγμα στην οικογένεια του άνδρα μου ναι είναι δυστυχιμένο κάποιο προσωπο η ζωή δεν της φέρθηκε καλά αυτό δεν σημαίνει ότι πρέπει να μισείς όσους δεν έχουν τα ίδια προβλήματα.Και εγώ επιθυμώ προσεύχομαι να γίνει ένα θαύμα και να ξεπεραστούν τα προβλήματά μου αλλά δεν έχω νιώσει μίσος φθόνο, ζήλεια με την κακή έννοια της λέξης για αυτούς που ζούν χωρις προβλήματα.Ηθελα να μηνυπήρχαν καταστάσεις που με κάνουν δυστυχισμένη εμένα και πολύ περισσότερο αθώα παιδιά που επιφορτίζονται προβλήματα θέλω και εγώ να είμαι ξένοιαστη και χαρούμενη αλλά δεν μπορώ να μισήσω τον διπλανό μου επειδή εγώ είχα τις ατυχίες μου.Ναι έχω πεί πολλές φορές γιατί σε μένα τι έχω κάνει,μετά ήλθε και άλλο πρόβλημα και συνειδητοποίησα ότι είμαι σε χειρότερη κατάσταση.Σήκωσα τα χέρια στον ουρανό και είπα κι άλλο Θεέ μου τι θα κάνω;Ημαρτον τι θα κάνω με τι να πρωτοστενοχωρηθώ πως θα αντιμετωπίσω μόνη τόσα προβλήματα χρόνια;Ναι νιώθω δυστυχισμένη αλλά δεν μπορώ να αντιπαθήσω όσους δεν έχουν τα προβλήματά μου.Είμαι βλάκας ρε παιδιά αγαθή τι στο καλό είμαι και δεν εύχομαι το κακό του άλλου έστω και αν μου έχει κάνει μαύρη την ζωή;

Winston δεν πιστεύω ότι θελεις να μείνεις μόνος αντίθετα έχεις ανάγκη απο την ανθρώπινη παρουσία και όμως μπορεί να τους διωχνεις με την στάση σου και να κάνεις το αντίθετο απο αυτό που θέλεις γιατί δεν τα έχεις βρεί με σένα.Αυτά που σου γράφω τα λέω σκεφτόμενη άλλο πρόσωπο με ανάλογη συμπεριφορά.Ομως κάποτε θα μείνετε μόνοι και τότε θα σκεφτείτε το λάθος αυτής της απομόνωσης και δεν το λέω μόνο για σένα ζώ τέτοιες καταστάσεις

λένε μόνος ούτε στον παράδεισο..
η πολλή μοναξιά δεν κάνει καλό , ο άνθρωπος ειναι κοινωνικο ζωο. Δεν ειμαστε κατι ξεκαρφωτο αλλα απλα
ενας απο τους πολλους ανθρωπους που υπαρχουν στη γη. Μεσα απο τους αλλους ανθρωπους μπορουμε να
μαθουμε περισσοτερα για τον ιδιο μας τον εαυτο..
Βεβαια οι κατινιες κλπ οι ρουφιανιες κλπ , που κανουν πολλοι ,πρεπει να αποφευγονται. Αλλα τουλαχιστον δεν ειναι ολοι οι ανθρωποι ετσι..

Γιώτα μου συμφωνώ μαζί σου....έχω δει ανθρώπους που μεταφέρουν τη δυστυχία τους με το να μη χωνεύουν κανένα, να απομονώνονται, να βγάζουν χολή για το τίπτα.
Από κει και πέρα -ναι φιλε νικ- μου έχει τύχει μερικές φορές στη ζωή μου να μου συμβεί κάτι καλό και να αγαπάω όλο τον κόσμο.

κ μενα μ αρεσει η απομονωση, η πληρης σιωπη, νεκρα για την ακρίβεια.. θα θελα να βρισκομαι σε ενα δωματιο, χωρις παράθυρα, με καλή μόνωση να μην ακούω τίποτα, να μην βλέπω τίποτα. ποτέ δεν ζήλεψα κανένα, ουτε φθονησα κάτι το οποίο δεν έχω, περισσοτερο θα έλεγα αδιαφορό για τα γύρω μου κ οταν με επηρεάζουν κάποιες καταστάσεις θυμώνω, δεν θέλω να μαι ευαίσθητη, δεν θέλω να συγκινούμαι. δεν νομίζω οτι είναι δυστηχία, νομίζω οτι βρίσκομαι στον κόσμο μου, εκτος πραγματικότητας. συναναστρέφομαι με κόσμο, αυτό δεν με κάνει κοινωνική, συνήθως προσποιούμαι, ποτε δεν αφήνω να φανεί αυτο που αισθάνομαι, κρύβομαι τόσο καλά κ απο τον ίδιο μου τον εαυτό κιολας. εχω την αίσθηση οτι κοροϊδεύω τον εαυτό μου κ έτσι νευριάζω με τα πάντα, γι αυτο αποφεύγω οτιδήποτε κ προτιμώ την μοναξιά.

Θα ηθελα να μην θελω να ειμαι μονη.Νοιωθω οτι χαραμιζω τη ζωη μου, δεν τη ζω,απλα αφηνω το βιολογικο χρονο να περασει.Οταν βρισκομαι με αλλους υποκρινομαι οτι ειμαι φυσιολογικη, λογικη,οτι δεν με βασανιζουν την ιδια στιγμη παραλογοι φοβοι και αγχη.Θα ηθελα να χαιρομαι την παρεα των αλλων.Ομως ποναω τοσο που δεν μπορω να αφεθω.Και ετσι γυρναω στον αργο μου θανατο, την απομονωση που καποτε την επελεξα εγω σαν παυσιπονο και τωρα εχω εθιστει σε αυτη...

zinovia η μοναξια ειναι οπως την χαρακτηρισες ενα παυσιπονο που καταντα εθιστικο...

Θελω να ζησω, να επικοινωνησω με αλλους ανθρωπους και να μην ποναω.Δεν μου αρεσει η μοναξια, δεν τη θελω για συντροφο, μου τρεφει τους φοβους μου.Εμαθα ομως πια να την αποζητω, να την εχω αναγκη να επιβιωσω αλλη μια μερα γλυφοντας τις πληγες μου, μονη, μακρια απο αυτους που ειναι ετοιμοι να κρινουν τους παραλογους φοβους μου.Λες και εγω δεν ξερω οτι ειναι παραλογοι..Φαυλος κυκλος...

ΔΕΝ ΞΕΡΩ ΕΓΩ ΠΙΣΤΕΥΩ ΟΤΙ ΑΝ ΖΕΙΣ ΜΕ ΑΛΛΟΥΣ ΣΙΓΟΥΡΑ ΚΑΠΟΙΑ ΣΤΙΓΜΗ ΘΑ ΣΕ ΡΗΞΟΥΝ ΙΣΩΣ ΚΑΙ ΑΘΕΛΑ ΤΟΥΣ ΑΛΛΑ ΘΑ ΤΟ ΚΑΝΟΥΝ ΕΝΩ ΑΝ ΕΙΣΑΙ ΜΟΝΟΣ ΓΛΙΤΩΝΕΙΣ ΑΠΟ ΤΕΤΟΙΕΣ ΚΑΤΑΣΤΑΣΕΙΣ

Δεν σε ριχνουν αν δεν το επιτρεψεις,αλλα ακομα και αν το καταφερουν, αν εισαι ψυχικα υγειης θα το ξεπερασεις ευκολα.Η μοναξια θρεφει την ασθενεια, την γιγαντωνει και γινεσαι πιο αδυναμος με τα χρονια, ξεχνας να επικοινωνεις με τους αλλους ανθρωπους φοβασαι να ζησεις να παιξεις και να κερδισεις η να χασεις...

ΕΓΩ ΠΑΝΤΩΣ ΠΙΣΤΕΥΩ ΟΤΙ ΕΙΝΑΙ ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΜΟΝΟΣ

Quote:

---

Originally posted by nikv
ΤΟ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ ΚΑΙΡΟ ΚΑΙ ΕΙΔΙΚΑ ΤΟ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ ΧΡΟΝΟ ΘΕΛΩ ΝΑ ΑΠΟΜΟΝΩΝΟΜΑΙ ΔΕΝ ΘΕΛΩ ΟΥΤΕ ΦΙΛΟΥΣ ΟΥΤΕ ΚΑΝΕΝΑΝ ΔΕΝ ΝΙΩΘΩ ΔΥΣΤΥΧΗΣΜΕΝΟΣ ΚΑΙ ΜΟΝΟΣ ΑΛΛΑ ΠΟΛΥ ΚΑΛΑ ΚΑΙ ΕΥΧΑΡΙΣΤΗΜΕΝΟΣ ΑΣΕ ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΧΩ ΕΜΠΙΣΤΟΣΥΝΗ ΣΕ ΚΑΝΕΝΑΝ ΠΙΑ ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΚΑΠΟΙΑ ΓΕΓΟΝΟΤΑ ΚΑΙ ΕΝΟΧΛΟΥΜΑΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΑΡΕΑ ΟΡΙΣΜΕΝΩΝ \"ΦΙΛΩΝ\" ΔΕΝ ΕΧΩ ΚΑΜΙΑ ΟΡΕΞΗ ΝΑ ΑΚΟΥΣΩ ΚΑΝΕΝΑ ΟΥΤΕ ΝΑ ΑΝΟΙΞΩ ΝΕΕΣ ΠΑΡΤΙΔΕΣ ΜΕ ΑΛΛΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ΕΙΝΑΙ ΑΡΑΓΕ ΚΑΚΟ ΑΥΤΟ ΜΗΠΩΣ ΕΙΝΑΙ ΣΗΜΑΔΙ ΤΗΣ ΨΥΧΩΣΗΣ????

---

same here!!

Βρέ παιδιά όσοι έχουμε κατάθλιψη θελουμε να βγαίνουμε έξω;έχουμε όρεξη για διασκέδαση; έβγαλα όλο τον χειμώνα μέσα στο σπίτι και αν έπρεπε να βγώ το έκανα με μεγάλο κόπο και πίεση.Δεν ήθελα να με ενοχλεί κανείς και ακόμη μετά 3 μήνες δεν έχω επανέλθει στα φυσιολογικά υπάρχουν στιγμές που θέλω να είμαι μόνη.Για μένα φυσικά και ήταν κακό γιατί ήμουν ζωντανός άνθρωπος και σερνόμουν.Για μένα ήταν σημάδι καταθλιψάρας