Η μητέρα μου έχει διπολικό αλλά δεν θέλει να πάρει φάρμακα και δεν το παραδέχεται

Παιδιά να πω το εξής. Φυσικά και υπάρχουν περίοδοι που όπως και πριν είναι όλα μέλι γάλα, προς μεγάλη ανακούφιση όλων μας.
Στον αγαπητό/αγαπητή pelariry να πω πως ποτέ δεν είπα ότι είναι τρελή. Όταν όμως μλάω για διπολικό ή μανιοκατάθλιψη μου λέει: Δηλαδή με λες τρελή. Λυπάμαι αλλά δεν έιμαι ειδικός για το πως πρέπει να συμπεριφέρομαι. Η άποψή μου είναι πως όποιος έχει πυρετό παίρνει αντιπυρετικό έτσι και κάποιος με διπολικό πρέπει να ακολουθήσει την ανάλογη θεραπεία.
Προς θεού δεν είπα ότι ο ζουρλομανδύας είναι η λύση. Απλά λέω ότι ΔΕΝ ΠΑΡΑΔΕΧΕΤΑΙ ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΚΑΙ ΟΠΩΣ ΧΡΟΝΙΑ ΤΩΡΑ ΥΠΟΦΕΡΕΙ ΘΑ ΓΙΝΕΤΑΙ ΤΟ ΙΔΙΟ ΓΙΑ ΑΛΛΑ ΤΟΣΑ ΧΡΟΝΙΑ. ΔΕΝ ΔΙΟΡΘΩΘΗΚΕ ΚΑΤΙ ΕΔΩ ΚΑΙ ΕΙΚΟΣΙ ΧΡΟΝΙΑ pelariry. Αν ήξερα πως πρέπει να πάμε σε μια κλινική με το ζόρι αλλά θα γίνει καλά θα το έκανα.
Επίσης να πω πως με τους συναδέλφους της έχει μαλώσει και πως έχει σταματήσει πλέον με με πρόωρη σύνταξη [τυχερή, πρόλαβε έναν νόμο για μειωμένη σύνταξη με λίγα χρόνια υπηρεσίας].

Quote:

---

Originally posted by researcher
ενημερωση

απο ποιον σε ποιον?

τι ακριβως εννοεις?

---

Ψυχοεκπαίδευση Οικογένειας
http://www.ypostirixi.net/el/parents-family/psychoeducation-family/
http://www.kantartzis-sotirios.gr/html/dipoliki.html
http://www.sekdev.com/development/DimosDimellis/index.php?MenuID=1&page=p_Info_Pat03

son έχεις u2u.

αγαπητέ φίλε Son... Έχω ακριβώς το ίδιο πρόβλημα με εσένα. Η μητέρα μου πάσχει απο διπολική διαταραχή. Φυσικά δεν παραδέχεται την αρρώστιας της. Ή καλύτερα παραδέχεται μόνο ένα κομμάτι της. Την κατάθλιψη. Είναι μια πολύ περίεργη συναισθηματική διαταραχή καθότι όταν ο άνθρωπος βρίσκεται σε μανία, όσο παρανοικές σκέψεις κ αν κάνει αισθάνεται παντοδύναμος. Την έχω ρωτήσει την μητέρα μου άπειρες φορές πως αισθανόταν όταν βρισκόταν σε φάσεις μανίας και πάντα η ίδια απάντηση... \"εγώ τότε αισθανόμουν πάρα πολύ καλά!\" Παίρνει αγωγή αλλά σπασμωδικά. Τα αντικαταθλιπτικά τα παίρνει όταν είναι σε φάση κατάθλιψης γιατί εκεί καταλαβαίνει οτι πραγματικά ζορίζεται. Την τελευταία φορά που έπεσε σε κατάθλιψη μου είπε \"είμαι πολύ άρωστη\". Αλλά δεν παραδέχεται οτι έχει διπολική διαταραχή. Πλέον το οτι δεν μπορεί αναγνωρίσει το τι της συμβαίνει το θεωρώ ως μέρος της αρρώστιας της. Δεν έχει νοσηλευτεί προς το παρόν. Αλλά δυστυχως με τον καιρό το ξεσπάσματα μανίας γίνονται ολοένα και χειρότερα οπότε ίσως κάποια στιγμή να πρέπει να συμβεί. Φυσικά απο τη στιγμή που η ίδια δεν θέλει να νοσηλευτεί είναι απαραίτητη η εισαγγελική παρέμβαση...

Τώρα το κατα πόσον εγώ η ίδια το αντέχω όλο αυτό; Πολύ απλά είναι στιγμές που δεν αντέχεται και σίγουρα δεν έχω βγεί χωρίς \"χτυπήματα\" μέσα απο όλο αυτό... Δεν έχω την αρρώστια της αλλά κουβαλάω άσχημα γονίδια και ζώντας μέσα σε ένα τόσο στρεσογόνο περιβάλλον σίγουρα είναι κάτι που έχει επηρρεάσει την ζωή μου πολύ.

Ειχα κ γω το ιδιο ακριβως προβλημα με την μητερα μου, αυτο που μπορω να σου προτεινω ειναι οταν βρισκεται σε περιοδο
καταθλιψεις εκει ειναι μια καλη ευκαιρια να της μιλησεις. Μονο τοτε ισως μπορεσεις να την πεισεις....πρεπει ομως να βρεις ενα τροπο να λες αυτο που θες χωρις να την \'τσιτωνεις\'... να δοκιμασεις δλδ να λες το ιδιο πραγμα αλλα με διαφορετικους τροπους καθε φορα.
Υπηρχαν φορες που της ελεγα οτι της δινω βοτανα για να μπορεσει να κοιμηθει... σε μια τετοια κατασταση πρπ να εισαι συνεχεια κοντα της για να εισαι σιγουρος οτι τα παιρνει.
Προσωπικα η δικια μου μητερα ειτε παιρνει τα φαρμακα ειτε οχι ειναι ακριβως αυτο που περιγραφεις, σιγουρα τα φαρμακα την βοηθανε να αισθανεται καλυτερα αλλα η μανια κ η καταθλιψη πανε κ ερχονται συνεχεια.
Καλη υπομονη

Φίλε son κι εγώ δυστυχώς έχω το ίδιο πρόβλημα με τη μητέρα μου.Εδώ και 25 περίπου χρόνια έχει τη νόσο κι έχει νοσηλευτεί τουλάχιστον 10 φορές, είτε λόγω κρίσεων μανίας είτε λόγω αποπειρών αυτοκτονιών.Τα τελευταία 10 χρόνια ζω από μέσα το πρόβλημα (μια και παλιά το κάλυπταν οι συγγενείς), κι ακόμα αντιλαμβάνομαι ότι είναι μια δύσκολη περίπτωση.
Τώρα είναι πάλι σε φάση αναρρωσης μετά από μανία και βρίσκεται σε έναν οργανωμένο ξενώνα για τους ψυχιατρικά πάσχοντες. Η Ψυχιατρική Μεταρρύθμιση δρά εδώ και 10 χρόνια στην Ελλάδα με Ευρωπαϊκή επιχορήγηση και βοηθά στην αποσυλοποίηση αυτών των πασχόντων. Η μητέρα μου ζει σε \"προστατευόμενο διαμέρισμα\" υπό το πρόγραμμα, μαζί με αλλες 2 γυναίκες, επίσης πάσχουσες, εδώ και 7 χρόνια και θα συνεχίσει μόλις αναρρώσει πλήρως.
Για να στα πάρω με μια σειρά, η μητέρα σου αρχικά πρέπει να νοσηλευτεί σε Ψυχιατρική Κλινική. Δε γίνεται αλλιώς όσο και να σε πληγώνει. Είναι για το καλό της και για το καλό το δικό σου και του πατέρα σου. Η ίδια είναι ήδη άρρωστη. Αν την αφήσετε έτσι θ\'αρρωστήσετε κι εσείς. Στην κλινική θα πάρει την κατάλληλη θεραπεία και θα καταστείλλεται η εκάστοτε κρίση.
Παρόλο που αναφέρεις ότι βρίσκεσαι στην επαρχεία, απ\'όσο γνωρίζω το πρόγραμμα Ψυχιατρικής Μεταρρύθμισης έχει επεκταθεί και στην επαρχία φτιάχνοντας ξενώνες σε πόλεις.Ψάξε σε δημοτικούς και υγιειονομικούς φορείς να μάθεις. Το σίγουρο είναι ότι μετά από τόσσες πολλές συνεχιζόμενες κρίσεις (κάθε 1,5-2 μηνες) δεν είναι σε θέση να μένει μαζί σας .Η δική μου μητέρα κάνει σχετικά ήπιες κρίσεις κάθε 3 χρόνιατην τελευταια 10ετία και πάλι οι γιατροί με διαβεβαιώνουν ότι δεν είναι σε θέση να μένει μόνη της ή με συγγενείς.
Όπως όλες οι ασθένειες έχουν διαβαθμίσεις σοβαρότητας έτσι και σ\'αυτή εξατομικεύεται ο βαμός βαρύτητας ανάλογα με την περίπτωση ασθενούς. Η μητέρα σου ίσως έχει βαριά μορφή.
ΜΗ ΦΟΒΑΣΑΙ να την πας σε κλινικη. Αν αντιδράσει (το πιο πιθανό) θα χρειαστεί να φροντίσεις να εισαχθεί με εισαγγελική εντολή όπου θα μεσολαβήσει η αστυνομία. Ξέρω, επώδυνες για σένα καταστάσεις, πόναγα κι εγώ στην αρχή κι ένιωθα ενοχές μετά, αλλά δεν υπάρχει άλλος τρόπος. Σκέψου σαν το γονιό που βάζει το παιδί του τιμωρία για το καλό του κι ας πονάει που αυτό κλαίει. Γιατί ο γονιός ξέρει ότι κάνει το σωστό. Κι εσύ το ΣΩΣΤΟ θα κάνεις γι\'αυτήν και για σένα. Με τον καιρό θα το συνηθίσεις.
Οι εποχές των άσυλων π.χ, Λέρου έχουν ξεπεραστεί.Το πρόγραμμα προχωρά προς την ολική αποσυλοποίηση των Δημόσιων Ψυχιατρίων με τη δημιουργία ξενώνων. Ήδη το Δαφνί στην Αθήνα οδεύει προς κλέισιμο των κλινικών.
ΕΝΗΜΕΡΩΣΟΥ και ΨΑΞΕ αλλα πρώτα φρόντισε για την εισαγωγή της μητέρας σου όταν πάλι εκδηλώσει κάποια κριση. Ειμαστε στον 21ο αιώνα, έχουν βγει νέα φάρμακα και νέες μέθοδοι θεραπείας. Δε ζούμε στο Κωσταλέξι! Μην την κρατάτε άλλο έτσι αβοήθητη σε μια κλειστή κοινωνία που θα την έχει για την τρελή του χωριού! Υπάρχει μια μεγάλη άγνοια και προκατάληψη με τις ψυχασθένειες σ\'αυτή τη χώρα. ΜΗΝ τ\'αφήσεις να σου καταστρέψουν τη ζωή!
Εύχομαι ν\'ακολουθήσεις τη συβουλή μου κι όλα θα γίνουν καλύτερα. Δε θα θεραπευτεί εντελώς ποτέ ούτε δε θα ξανακάνει ποτέ κρίση. Θα μειώσει όμως τον αριθμό και την ένταση των κρίσεων κι εσύ θ\'αποκτήσεις μια πιο ήρεμη και φυσιολογική ζωή.

Η μητερα σου ζει μακρια απο εσας σε ξενωνα! καθε ποσο βλεπεστε?ερχεται στο σπιτι? Ελπιζω να μη με θεωρησεις αδιακριτη αλλα δεν εχω ιδεα πως λειτουργουν οι ξενωνες στο πλαισιο της ψυχιατρικης μεταρυθμισης. Υπαρχουν διαφορετικοι ξενωνες για νεους και ηληκιωμενους?

Συμφωνώ απολύτως με τον Tinker12, φίλε Son.
Χωρίς νοσηλεία η κατάσταση θα επιδεινώνεται συνεχώς.