Καταρχάς είναι ένα πρόβλημα να είσαι κωφάλαλος και άλλο πρόβλημα να κλαις την μοίρα σου που είσαι κωφάλαλος.Quote:
Originally posted by sunset
σημερα εφυγε απο τη δουλεια ενα παιδι που δεν μιλαγαμε απλα τον αποχαιρετησαν καποιοι..μερικοι δεν τον χωνευαν γιατι ειχε υφακι..παρολαυτα ειναι κωφαλαλος..εξυπνος πολυ αλλα κωφαλαλος..ομως ειναι πολιτικος μηχανικος τελειωσε σχολες πηρε δυο πτυχια σε γλωσσες εχει καποιες παρεουλες..χεστηκα για τισ σχολες του αλλα το νοημα ειναι οτι δεν καθησε να κλαψει την μοιρα του ιπως πχ μπορει να το δει καποιος αλλος..αυτο ειναι το νοημα ποτε να μην τα παραταμε..αν ηταν αλλος πχ και στεναχωριοταν θα λεγε ωχ εχω αυτο το προβλημα τι καλα θα ταν να χω απλα μια κριση πανικου...αλλα και παλι η κριση πανικου χαλια ειναι
Δεν καταλαβαίνω όμως, αν το να μην μπορείς να βγεις από το σπίτι σου, να μην μπορείς να σπουδάσεις, να μην μπορείς να δουλέψεις, να μην έχεις φίλους, να ζεις εντέλει το 5% της ζωής που φυσιολογικά θα ζούσες δεν αποτελεί τρομερή υποβάθμιση της ποιότητας ζωής και δεν σας φέρνει \"λίγο\" σε λειτουργική αναπηρία σε \"αρκετούς\" τομείς της ζωής, δεν συνεχίζω.
Είτε κλαις την μοίρα σου είτε δεν την κλαις, οι συνέπειες τις διαταραχής στην πιο ισοπεδωτική μορφή τους (αν εξαιρέσουμε την αυτοκτονία) είναι οι παραπάνω.
