Φάση είναι, θα περάσεις. ΘΑ ΓΙΝΕΙΣ ΚΑΛΑ. Κάποιες φορές όμως να θυμάσαι ότι έχουμε και λίγο ανεδαφικές προσδοκίες από τον εαυτό μας και τη ζωή μας. Μια φίλη μου ας πούμε που πέρασε βαριά κατάθλιψη, δεν μπορούσε να συμβιβαστεί μετά από κάποια γεγονότα ότι δεν είναι η ζωή της όπως κάποια χρόνια πριν κι έλεγε πότε θα γίνω όπως τότε και πότε θα γίνω όπως τότε. Ε ρε φίλε, δεν γίνεται να γίνεις όπως τότε γιατί τότε που λες ήσουν 25, ζούσες σε άλλο μέρος, είχες άλλες παρέες κι άλλες δυνάμεις, είχες μία δουλειά άνετη και τα ξόδευες στα μπουζούκια και τώρα είσαι 30τόσο, έχεις παιδιά, έχεις άλλες υποχρεώσεις, έχεις έναν μαλάκα πρώην, στη χώρα επικρατεί κρίση και πληρώνεσαι τα μισά, ζεις σε άλλο μέρος με λιγότερες επιλογές και ακόμα κι αν γύριζες με πολλά λεφτά στο προηγούμενο μέρος, οι φίλοι σου είναι 35ρηδες σε άλλη φάση ζωής, έχεις άλλες προτεραιότητες, άλλες υποχρεώσεις, έχετε χαθεί με τους περισσότερους από τα παλιά, ο χρόνος περνάει και αλλάζουν οι καταστάσεις. Και την κατάθλιψη να περάσεις δεν πάει να πει ότι θα είσαι μονίμως ανέμελος στα λειβάδια να μαζεύεις μαργαρίτες και να πετάνε μονόκεροι στον ουρανό και να καβαλάς ουράνια τόξα.
Μόλις άρχισε να συνειδητοποιεί εκτός των άλλων ότι η ζωή της έχει πολλά καλά και πολλές καλές στιγμές, αλλά είναι διαφορετική με τα καλά και τα κακά της κι ότι και η ίδια είναι διαφορετική, μόλις άρχισε να μην παίρνει τόσο προσωπικά το κάθε τι στραβό και να μην τα αναλύει τόσο στο κεφάλι της, μόλις άρχισε να ζει στο εδώ και το τώρα που λένε, βοηθήθηκε πάρα πολύ νομίζω. Βοήθησε πολύ που βρήκε έναν ψυχολόγο και της ταίριαξε και μόλις ξέφευγε το μυαλό της την επανέφερε νομίζω.
Μην χάνεις το κουράγιο σου, να προσπαθήσεις να βάζεις τα πράγματα στη σωστή τους βάση απλά.
