Printable View
Ταukapa εχεις U2U.Προσωπικα δεν εχω την καλυτερη εμπειρια με τα SSRI τα θεωρω υπερεκτιμημενα φαρμακα.Υποτιθεται οτι χρησιμευουν για καταθλιψη,διαταραχη πανικου,κοινωνικη φοβια και ψυχαναγκαστικη διαταραχη(κοινως για ολες τις ασθενειες) αλλα τα θεωρω light και οχι δραστικα.Εχω ακουσει καλα λογια για για τα αντιεπιληπτικα(lyrica,trileptal,).Δ εν ξερω αν δοκιμαζες λιγη yoga και κανα αγιουβερδικο σιατσου με βελονισμο αν θα βοηθαγε στο αγχος.
εδω και 2 μηνες εχω και εγω ακριβως το ιδιο.και ημουν ατομο που ημουν καθε μερα εξω για καφε ποτο κτλπ.με τη παρεα μ δεν εχω προβλημα αλλα αν ειμαι καπου μονος μ νιωθω τα βλεμματα πανω μου.παντως κ μονο στη σκεψη να παρουσιασω εργασια μπροστα σε αλλους αρχιζω να ιδρωνω και να χανομαι....παιζει και να λιποθημησω αν το κανω.επειδη ομως δε μπορω να καθομαι σπιτι το εχω ριξει στο αλκοολ.μετα απο 3 dewars φευγουν ολα! μουδιασματα,πιασιμο στο σβερκο γινομαι ο εαυτος μου :).η αληθεια ειναι παντως οτι οταν επεσε στα χερια μ ενα xanax και πηρα το μισο ημουν μια χαρα...
ΜΗΝ ΠΑΙΡΝΕΙΣ ΦΑΡΜΑΚΑ ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ ΣΥΝΤΑΓΟΓΡΑΦΗΘΕΙ ΓΙΑ ΕΣΕΝΑ ΚΑΙ ΠΡΟΠΑΝΤΩΣ ΜΗ ΤΑ ΜΠΛΕΚΕΙΣ ΜΕ ΤΟ ΑΛΚΟΟΛ!!!
TauKapa, ξαναδιάβασα το πρώτο σου post και πρόσεξα πως είπες ότι ναι μεν ξέρεις τη γενεσιουργό αιτια του άγχους σου, αλλα δεν την έχεις αποβάλει ακόμα. Διαβάζοντας και τα υπόλοιπα λεγόμενα σου, μου δίνεται η εντύπωση πως το να πολεμάς τα συμπτώματα με ένα κοκτέιλ φαρμακων δε φαίνεται να δουλεύει πολύ αποτελεσματικά. Μήπως λοιπόν θα έπρεπε να ξαναγυρίσεις στον πρωταρχικό λόγο που τα προκαλεί και να επικεντρώσεις μέρος της ενέργειας σου στο να τον κατανοήσεις, αποδεχτείς και εν τέλη, αποβάλεις από τη ζωή και το υποσυνείδητο σου;
Δε γνωρίζω αν θέλεις να τον μοιραστείς μαζί μας, σου εγγυώμαι όμως πως όλοι εδώ μέσα θέλουμε να βοηθήσουμε και σε καμια περίπτωση δεν έχουμε σκοπό να κρίνουμε κανέναν. Αν θέλεις να μας ανοιχτεις λίγο ακόμα, θα σε αντιμετωπίσουμε με τον ίδιο σεβασμό, τουλάχιστον εγώ προσωπικά. Και αν θέλεις, υπάρχει πάντα το u2u.
Quote:
Originally posted by DissolvedGirl
TauKapa, ξαναδιάβασα το πρώτο σου post και πρόσεξα πως είπες ότι ναι μεν ξέρεις τη γενεσιουργό αιτια του άγχους σου, αλλα δεν την έχεις αποβάλει ακόμα. Διαβάζοντας και τα υπόλοιπα λεγόμενα σου, μου δίνεται η εντύπωση πως το να πολεμάς τα συμπτώματα με ένα κοκτέιλ φαρμακων δε φαίνεται να δουλεύει πολύ αποτελεσματικά. Μήπως λοιπόν θα έπρεπε να ξαναγυρίσεις στον πρωταρχικό λόγο που τα προκαλεί και να επικεντρώσεις μέρος της ενέργειας σου στο να τον κατανοήσεις, αποδεχτείς και εν τέλη, αποβάλεις από τη ζωή και το υποσυνείδητο σου;
Δε γνωρίζω αν θέλεις να τον μοιραστείς μαζί μας, σου εγγυώμαι όμως πως όλοι εδώ μέσα θέλουμε να βοηθήσουμε και σε καμια περίπτωση δεν έχουμε σκοπό να κρίνουμε κανέναν. Αν θέλεις να μας ανοιχτεις λίγο ακόμα, θα σε αντιμετωπίσουμε με τον ίδιο σεβασμό, τουλάχιστον εγώ προσωπικά. Και αν θέλεις, υπάρχει πάντα το u2u.
Με λίγα λόγια αφορά την υπερπροστατευτική στάση της μητέρας μου όταν είμουν μικρός, και την εικόνα που ήθελε να βγάζω αυτή προς τα έξω, προς τους άλλους, είκόνα και απαίτηση που έχει ριζώσει για τα καλά. Η κοινωνική μου στάση πέρναγε από κόσκινο και κριτική και γινόταν σύγκριση με τον αδερφό μου που ήταν πάντα φοβερα υπερκινητικός και κοινωνικά άνετος.
Οι συνομοιλητές μου στο παρόν μετατρέπονται στο μυαλό μου σε μια μητέρα που απαιτεί συγκεκριμένη συμπεριφορά στην οποία δεν μπορώ να ανταπεξέλθω. Τους προσδίδω χαρακτηριστικά και σκέψεις που κάνουν για μένα, αυθαίρετα.
Φυσικά όλο αυτο στο μυαλό μου.
Αλλά συμβαίνει αυτόματα, στιγμιαία και τα ψυχοσωματικά την ίδια στιγμή.
Όλο αυτό έχει ριζώσει, όπως μαθαίνεις την αλφάβητο. Είναι η αλφάβητός μου.
Όπως έχω πει σ\' άλλο θέμα, ταλαιπωρούμαι από κρίσεις λογιών λογιών 14 χρόνια. Κάνω θεραπεία τα τελευταία 2,5. Εμένα τα προβλήματα εστιάζονται στην άλλη μπάντα, αλλά δεν είναι αυτό το θέμα. Με τη θεραπεία και τη βοήθεια που πήρα διαβάζοντας κι εδώ, έχω καταλήξει σε κάτι που με βοήθησε πολύ το τελυταίο διάστημα - κι ελπίζω να συνεχίσει: ένα βήμα κι ένα στόχο τη φορά. Να το κάνω πιο λιανά, εγώ ήθελα να σταματήσουν οι κρίσεις, να καταλάβω ακριβώς πώς βρέθηκα εδώ που βρέθηκα, να είμαι πιο λειτουργική στην καθημερινότητά μου, να καταλάβω ποια είμαι τώρα και τι θέλω για παρακάτω. Και περίμενα ότι με τη θεραπεία θα τα κατακτούσα όλα τώρα, όλα μαζί. Και αυτό φυσικά δε γινόταν, ίσα ίσα τέτοιου τύπου απαιτήσεις, αντιλαμβάνομαι τώρα, με έφεραν εδώ που είμαι. Οπότε κατέληξα στο συμπέρασμα ότι κάτι δεν κάνω καλά με τη θεραπεία, και πίστευα κιόλας πως απογοήτευα και το θεραπευτή μου αφού δεν κατάφερνα να πάω στο μαγικό μέρος που θα έδινε όλες τις λύσεις. Και ήμουν τόσο χαμένη, που θεωρούσα τη στοχοθεσία ανέφικτη. Με τα πολλά, χθες μόλις αποφάσισα ότι δεν μπορώ να τα χειριστώ όλα και να τα απαντήσω όλα τώρα. Κι έβαλα στόχο απλό και μικρό, να μη δίνω σημασία σε κάθετι σωματικό που μου συμβαίνει και να σταματήσω κάθε φορά που σκέφτομαι να υπολογίζω, να οργανώνω, να αναλύω, να αμφισβητώ, να ελέγχω τρόπους παρέμβασης. Έπιασε. Νιώθω τόσο καλά, που είναι περίεργο. Δεν ξέρω αν όντως βοηθάω, δεν ξέρω πού θα πάω παρακάτω, αυτό που θέλω να πω είναι ότι για ανθρώπους που φτάνουν να χάνουν την απόλαυση της ζωής γιατί νιώθουν διαρκώς ανεπαρκείς, μπορεί ένα πρώτο βήμα να είναι να μην απαιτούν από τον εαυτό τους να δώσει λύσεις σε όλα και τώρα, ακόμα και όταν υποφέρουν. Άνθρωποι σαν κι εμάς, που υποφέρουμε πολύ, ξέρουμε πια να είμαστε πολύ ανεκτικοί με τις αδυναμίες και τις ανεπάρκειες των άλλων. Ε, ίσως να μπορούμε να το κάνουμε και με εμάς, έστω για αρχή.
Έχω κι εγώ κοινωνική φοβία που ξεκίνησε στα 14 , πριν 11 χρόνια.Ομολογώ ότι ήταν μάλλον πιο ήπια από τη δικιά σου αλλά είναι σίγουρο ότι κατάφερα να την αντιμετωπίσω σε σημαντικό βαθμό , με αποτέλεσμα τα τελευταία χρόνια να αφορά πολύ συγκεκριμένες περιστάσεις και όχι όλο το φάσμα της κοινωνικής ζωής.Συγκεκριμένα μου έχει μείνει μόνο για καταστάσεις που θυμίζουν σχολείο , όπως να πω το όνομα μου όταν φωνάζουν κατάλογο.Στο στρατό φοβάμαι ότι θα έχω πρόβλημα...Αλλά σε παρέες δεν υφίσταται (εκεί πέρα έχω άλλου είδους δυσλειτουργικότητες , πάντως όχι την τυπική κοινωνική φοβία).Από την εμπειρία μου λοιπόν , μπορεί να μετριαστεί αυτή η κατάσταση.Το 100% ίσως να μην είναι εφικτό αλλά αν βάλεις στόχο βελτίωση μόνο για καφετέριες , παρέες κλπ πιστεύω ότι θα τα καταφέρεις.Δηλαδή να εστιάσεις στις εκδηλώσεις της κοινωνικής φοβίας που αποτελούν το μεγαλύτερο πρόβλημα για σένα.Πηγαίνεις μόνο σε ψυχίατρο ή και σε ψυχολόγο ; Νομίζω ότι πέρα από τα φάρμακα ένας καλός ψυχολόγος θα βοηθούσε.Ίσως δεν έχεις βρει ακόμα τον κατάλληλο.
mia apta idia k edw...imoun se asximi fasi gia kana 4 xronia xekinise sta 20 alla o teleutaios xronos apta 4 itan polu zorikos dn paleuotan m tpt k m kane n pw ws edw..paw na zitisw voi8eia apo eidiko.arxisa mia 8erapeia m seroquel xr k mporw n pw mazi m ti skepsi k ti 8elisi n to xeperasw k na kanw pramata sti zwi mu ime polu kalutera..pantws auto pou katalava se mena k to perivallon gyrw mou htan 2 pragmata:to 1 itan n t xw kala me ton eauto mou(na min psaxnw to teleio ktlp dn prokite n ginei kati tetoio) k to 2 n min pernw toso sovara tous gyrw mou..mou fuge megalo varos..sigoura oi skepseis entelws dn feugoun afou tis extiza kala gia tessera xronakia alla tis apodexome einai ena dejavu to kserw k telos ine to idio pragma dn prepei n me fovizei auto...to idio k sena TauKapa..elpizw n se voi8isa kapws
φιλε τα ειπες ολα σε λιγες λεξεις! αυτες τις λεξεις τις σκεφτομαι απο χθες και εχεις τοσο δικιο! δεν εγινε κατι στο να το αλλαξουμε αυτη κατασταση και δε θα γινει απλα δεν παιζει!! με αυτο το αλφαβητο ομως γινονται πολλα ομορφα πραγματα ε? ασε που μπορεις να μαθεις και αλλα αλφαβητα αλλα να ξεμαθεις αυτο το συγκεκριμενο οχι ποτε.Quote:
Originally posted by TauKapa
Όλο αυτό έχει ριζώσει, όπως μαθαίνεις την αλφάβητο. Είναι η αλφάβητός μου.
Quote:
Originally posted by water
φιλε τα ειπες ολα σε λιγες λεξεις! αυτες τις λεξεις τις σκεφτομαι απο χθες και εχεις τοσο δικιο! δεν εγινε κατι στο να το αλλαξουμε αυτη κατασταση και δε θα γινει απλα δεν παιζει!! με αυτο το αλφαβητο ομως γινονται πολλα ομορφα πραγματα ε? ασε που μπορεις να μαθεις και αλλα αλφαβητα αλλα να ξεμαθεις αυτο το συγκεκριμενο οχι ποτε.Quote:
Originally posted by TauKapa
Όλο αυτό έχει ριζώσει, όπως μαθαίνεις την αλφάβητο. Είναι η αλφάβητός μου.
αν απο δω και περα λες το αλφαβητο αναποδα μετα δε θα μπορεις να το πεις κανονικα....ολα ειναι θεμα συνηθειας dude
αν μπορουσες να το πεις αναποδα δεν θα υπηρχε και προβλημα dude
θελει κοπο το παραδεχομαι αλλα πιστευεις οτι ειναι ακατορθωτο? εγω παντως οχιQuote:
Originally posted by water
αν μπορουσες να το πεις αναποδα δεν θα υπηρχε και προβλημα dude
Hello σε ολους! Καταρχας θα ηθελα να ζητησω απο μερικους αν γινεται να μην αναφερουν οτι εχουν κοινωνικη φοβια αν οντως δεν εχουν ( τουλαχιστον οπως συμπερενεται απο τα λεγομενα τους π.χ. Absolut, katatonia ) γιατι προκαλουν συγχηση σε αυτον που το εχει και ζηταει μια βοηθεια. Ας πουν την αποψη τους για το θεμα χωρις να υοθετουν την φοβικη παθηση, η χωρις να βαζουν ταμπελα στην φοβια τους αν δεν γνωριζουν ακριβως.
Οπως μαλλον θα καταλαβες TauKapa βραζω και γω περιπου στο ιδιο καζανι! Ειμαι 26 χρονων και απο τα 16 μου εχω αλλαξει πολλους ψυχολογους, ψυχιατρους, νευρολογους κτλ. Ειχα μια βελτιωση την πρωτη φορα που εκανα θεραπεια με Zoloft αλλα υποτροπιασα ασχημα εδω και 8 μηνες λογω του οτι επρεπε να παω φανταρος! Αγχωθηκα υπερβολικα πριν μπω με κρισεις πανικου, αυπνιες, ταχυκαρδια, εφυδρωση, ανορεξια και κομπο στο στομαχι κτλ.. φανταζομαι τα ξερεις.(ημουν στην κατασταση που ημουν οταν πρωτοξεκινησε παλι στα 16 μου! απογοητευση και πιστη οτι δεν προκειται να γινω ποτε καλα πλεον) Πηγα λοιπον παρουσιαστικα και δυστυχως μου δωσανε χαρτι αναβολης για δυο χρονια. Και λεω δυστυχως γιατι απο τοτε και επειτα η ζωη μου παει απο το κακο στο χειροτερο. Αισθανομαι αχρηστος και «αδερφη» και οτι δεν εχω τα κοτσια να παλεψω για κατι, δεν θα μπορεσω να κανω τιποτα στην ζωη μου απο δω και μπρος κτλ κτλ.
Εδω και 5 μηνες κανω ξανα ψυχοθεπαπεια και περνω Zoloft και Lyrica. Τον παω πολυ τον ψυχιατρο μου αν και του το εχω πει ξεκαθαρα ( και το πιστευω 100%), οπως ειπε και ο φιλος Winston_man η κοινωνικη φοβια δεν σου περναει και δεν θεραπευεται. Δυστυχως ειμαι απαισιοδοξος αλλα ετσι μου φενεται η αληθεια μεσα απο τα δικα μου ματια και εμπειριες. Δεν εγραψα για να απογοητευσω κανεναν απλα για να πω την γνωμη μου (που μπορει να ειναι και λαθος) απλα για σου πω οτι δεν εισαι μονος.
Μερικα απο τα συμπτωματα που εχω ειναι :
• Δεν μπορω να φαω εξω απο το σπιτι μου και ιδιως με φιλους/ φιλες η με προσωπα (μη οικογενειακα) των οποιων η αποψη/αποδοχη ειναι καταλητικη για μενα. Κοβεται η ορεξη μου απο την πιεση, και φυσικα αισθανομαι οτι θα κανω εμμετο αν πρεπει να φαω. Σε πιο ακραιες στιγμες ουτε να πιω ουτε καν να αναπνευσω μπορω οταν ειμαι με αλλους εξω.
• Δεν μπορω να παω καπου που δεν εχω ελεγχο (με αλλων μεταφορικο μεσο) και καπου που ειναι μακρια απο το σπιτι μου (οπου θα μπορεσω να γυρισω γρηγορα (και χωρις να γινω ρεζιλι) σε περιπτωση που αισθανθω πολυ ασχημα, κανω εμετο κτλ.)
Αυτα ειναι τα πιο βασικα (ειναι και αρκετα αλλα) αλλα οπως καταλαβαινει κανεις και μονο αυτα τα δυο ειναι αρκετα για να ζεις μια μιζερη ζωη οπως η δικια μου. ( χωρις εκδρομες, παρεες, διασκεδαση, διακοπες, ικανοτητα δημιουργικης εργασιας, δημιουργια σχεσης, γενικα μια μορφη κοινωνικης αναπειριας! ) Επισης οταν γινεσαι (η αισθανεσαι) λιγο καλυτερα και καταφερνεις να κανεις καποια πραγματα που σε φοβιζαν ερχεται αυτοματα η συγκρηση στο μυαλο σου με τους αλλους (φιλους, γνωστους) και σε τσακιζει!
Χαχα λες εγω καταφερα να φαω εξω σημερα με εναν φιλο! Lol ( λες μεσα σου) οι αλλοι πανε διακοπες και τρωνε/πινουν/διασκεδαζουν για 10 μερες σε ενα μερος που τους ηταν αγνωστο και που δεν εχουν ελεγχο ουτε του τι θα κανουν ουτε τροπο «διαφυγης» σε περιπτωση πανικου να μην γινουν ρεζιλι! Αντε λοιπον να κερδισεις αυτοπεποιηθηση. Απο που? Ο μονος τροπος ειναι να «χαζεψεις» και να μην βλεπεις την πραγματικοτητα γυρω σου, να μην συγκρινεις τον εαυτο σου με τιποτα, να μην σε επηρρεαζει ο κοσμος γυρω σου, να μην σκεφτεσαι τις συνεπειες που θα εχουν στην εικονα σου οι φοβιες σου, να μην σε νοιαζει και να μην νιωθεις πιεση απο τις προσδοκιες αλλων για σενα, και ενας αμετρητος αλλος αριθμος απο πραγματα που ειναι «σχεδον» ακατορθωτο να επιτευχθει (και που για καποιους γινονται αυτοματα- τους λεγομενους “normal” ανθρωπους).
Sorry guys and gals για το μακροσκελο του μηνυματος μου αλλα ειχα καιρο πολυ να γραψω σε φορουμ για κατι τετοιο! Φιλια σε ολους σας τους υπερβολικα «σκεπτομενους» εκει εξω.
Η δική μου περίπτωση προσεγγίζει περισσότερο τα συμπτώματα του Absolut.
Πρόκειται για φοβία ήπιας μορφής η οποία όταν εμφανίζεται με επηρεάζει αφάνταστα.
Το βασικότερο σύμπτωμα είναι το υπερβολικό άγχος όταν πρόκειται να μιλήσω μπροστά σε κοινό (όχι απαραίτητα πολυπληθές)...
Κάνω ψυχοθεραπεία εδώ και ένα χρόνο...
Σε λίγες μέρες θα είμαι ένας από τους κουμπάρους σε βάπτιση. Ήδη από τώρα έχει αρχίσει η προεργασία σχετικά με το πως θα μπορέσω να πω το \"πιστεύω\" :).
Προβλέπεται τρελό αναμάσημα έως ότου φτάσει εκείνη η ώρα.
Ουσιαστικά θα είναι η πρώτη πρόβα μετά την έναρξη της ψυχοθεραπείας.
Αν και μέσα από τη θεραπεία επικεντρώνομαι στο γενικότερο υπόβαθρο (άγχος) που οδηγεί σε τέτοιου είδους συμπτώματα όπως η συγκεκριμένη φοβία δεν μπορώ να βγάλω από το μυαλό μου τη στιγμή.
Με τη σκέψη προσπαθώ να αποσυνδέσω προηγούμενες τραυματικές εμπειρίες από την παρούσα κατάσταση. Σκέφτομαι ότι μέσα από τη θεραπεία κατάφερα να αλλάξω κάποιες βασικές παραμέτρους. Σε εκείνες τις τραυματικές περιπτώσεις ήμουν αγχωμένος, χαμένος σε άσχημες καταστάσεις. Τώρα είμαι πιο ήρεμος γεγονός που είναι δυνατόν να φέρει καλύτερα αποτελέσματα.
Δεν ξέρω... ελπίζω να καταφέρω να σταματήσω να το σκέφτομαι και να ασχοληθώ την κατάλληλη στιγμή...
Κοινωνικη φοβια πιστευω οτι εχω και εγω ως ενα βαθμο.Μη ξεχναμε οτι ολα εχουν μια κλιμακα,ακομα και σε αυτον που νομιζει οτι εχει το χειροτερο σταδιο μπορει καποιος αλλος να εχει να βγει χρονια απο το σπιτι του.
Ο κυριοτερος φοβος μου ειναι να δειχνω παντα ενα καλο προσωπο και μια φοβια μη γινω ρεζιλι.Υπαρχει μεν αλλα προσπαθω,οχι δεν ειναι σε πολυ δυσλειτουργικο σταδιο αλλα με εμποδιζει.