Originally Posted by
Panagiotis0
Σας ευχαριστώ πολύ για τις απαντήσεις σας. Κάνατε ο,τι ήταν δυνατό για να με κρατήσετε εδώ. Δεν θα δώσω τέλος. όχι επειδή θέλω να μείνω (για την ακρίβεια θέλω να πεθάνω με κάθε ποσό ενέργειας που μου απομένει) αλλά γιατί πολύ απλά δεν έχω τα κότσια. Και λυπάμαι τους γονείς μου. Δε θέλω να τους βυθίσω στη δυστυχία, εντάξει έκαναν ένα μεγάλο λάθος (να γεννήσουν εμένα) αλλά δεν χρειάζεται να πληρώνουν για αυτό σε όλη την υπόλοιπη ζωή τους. Απλά ρε γαμώτο ορισμένοι, πολύυυυ απλά, ΔΕΝ ΕΧΟΥΜΕ ΛΟΓΟ ΥΠΑΡΞΗΣ. ΛΟΓΟ ΝΑ ΞΥΠΝΑΜΕ ΤΟ ΠΡΩΙ, ΛΟΓΟ ΝΑ ΒΓΑΙΝΟΥΜΕ ΑΠΟ ΤΟ ΣΠΙΤΙ, ΑΠΟ ΤΟ ΔΩΜΑΤΙΟ, ΑΠΟ ΤΟ ΚΡΕΒΑΤΙ. Οι τύποι είχαν δίκιο. Είμαι ένα φοβισμένο ανθρωπάκι που ζει με τα λεφτά του μπαμπά και θα καταλήξει στο πεζοδρόμιο, αλλά είμαι και χαμμένος. Θέλω στήριξη αλλά κανείς δεν μπορεί να μου την παρέχει. Εξακολουθώ να είμαι σε αυτό το κωλοτμήμα που δεν έχει να μου προσφέρει εμφανώς απολύτως τίποτα και θα σκάσω. Η μόνη μου επιθυμία: να με χτυπήσει ένα αυτοκίνητο και να τελειώσει ακαριαία. Σκόρπιες σκέψεις....