Originally Posted by
pause
Καλησπέρα σας και χρόνια πολλά...
Ειμαι παλιό μέλος με αλλαγμένο το nickname...
Σε αυτό το post θέλω να εξομολογηθώ πως μάλλον είμαι παγιδευμένη σε μια κατάσταση απραξίας....
Στην εκκλησία αυτό που έχω το λένε ακηδία...
Ξεκινησε από μια γενικότερη απογοήτευση πριν αρκετά χρόνια ύστερα από κατάθλιψη και ψύχωση που έπαθα...
Για πολλά χρόνια δεν ήμουν καλά... Και εννοείται δεν έκανα κάτι ιδιαίτερο στη ζωή μου...
Τώρα όμως είμαι πολύ καλά δόξα τω Θεώ αλλά μου έχει μείνει σαν κατάλοιπο μια κατάσταση απραξίας...
Η μέρα περνάει με εμένα να χαζεύω στο φβ χωρίς να βλέπω κάτι ουσιαστικό, ίσα που κάνω σκρολινγκ, έπειτα να αφήνω το κινητό να πηγαίνω μια βόλτα στην κουζίνα, έπειτα ξανά στο δωμάτιο να πιάνω το κινητό να χαζεύω... Έπειτα ξανά στην κουζίνα.. Ανοίγω την τηλεόραση πού και πού κάνω ζάπινγκ και την κλείνω.... Ύστερα ξανά πήγαινε έλα...
Γενικά η μέρα μου περνάει με ένα πέρα δώθε...
Με έχει κουρασει αυτό αλλά έχω καταλάβει ότι προτιμώ να βαριέμαι και να πηγαινοερχομαι και να ξεφυσαω παρά να κάνω κάτι πιο ουσιαστικό ή δημιουργικό.... Ακόμα και το να κάτσω να δω κάτι στην τηλεόραση πχ μια ταινία απ την αρχή μέχρι το τέλος, θα ήταν για μένα πιο εποικοδομητικο από αυτό που κάνω...
Ή να κάτσω να διαβάσω κάτι για μια ώρα... Δεν το κάνω! Κι αν κάτσω να διαβάσω κάτι θα σηκωθώ στα 5 ή 10 λεπτά...
Ανησυχώ με τον εαυτό μου γιατί έτσι δεν πάω πουθενά...
Απ την άλλη αισθάνομαι τη δύναμη της αντίδρασης δηλ τη δύναμη για να μην κάνω πράγματα πιο μεγάλη από την πειθαρχία που ασκώ εγώ στον εαυτό μου για να κάνω πράγματα και με νικάει κάθε φορά αυτή η αντιδραση και η άρνηση...
Ενώ είμαι πολύ καλά και ήρεμη και χωρίς συμπτώματα πια ψυχιατρικά (παίρνω την αγωγή μου βέβαια κανονικά), εντούτοις κάτι με κρατάει από το να κάνω βήματα μπροστά...
Ίσως έχω βολευτεί σε αυτήν την κατάσταση.. Γιατί κακά τα ψέματα οτιδήποτε καινούριο κάνουμε ξεβολευει το εγκέφαλο και δεν μας αρέσει... Μας βγάζει από αυτό που έχουμε συνηθίσει...
Πιο πολύ μοιάζω με γιαγιάδες 80 χρόνων που έχουν κουραστεί απ τη ζωή και θέλουν μια ασφάλεια και μια ρουτίνα που να μην τους αγχώνει, ενώ δεν είμαι τόσο μεγάλη στην ηλικία...
Αυτά ήθελα να πω... Ευχαριστώ αν με διαβάσατε...