Δεν ξερω που να το ενταξω . Ψυχωση η ψευδαισθηση

Οταν εφτασε στο σπιτι τον υποδεχθηκα θερμα αγκαλιαζοντας τον , δεν ειχε τοσο θερμη μεσα του .Ηρθε Τριτη του Πασχα και θα εφευγε παρασκευη . Περιμενα να μου φερει νεα για την υποθεση της αποδοχης . Παρηγγειλε κατι να φαει μου αν θελω και του ειπα οχι . Ανεφερε οτι ο μπαμπας εχει ενα χρονο που εφυγε .
" Ναι , λεω σου λειπει το συνεταιρακι σου . 8,5 χρονια δε με ρωτησες ποτε πως περνουσα με αυτον τον ανθρωπο . Δε με ρωτησες πως ειμαι . Μονο για τα φαρμακα με ρωτας αν τα παιρνω . Το junkie της οικογενειας να παιρνει τα φαρμακα και ολα καλα . Το πασχα γιατι δεν ηρθες ? Στο ειχα αναφερει στο τηλεφωνο . "
" Παλι τα ιδια θα εχουμε . Δε βαρεθηκες να με κατηγορεις , μικρε ?
Ο υπολοιπος διαλογος συνεχιστηκε σε εντονο ρυθμο για πολλη ωρα , ωσπου κουραστηκα απο τις υπεκφυγες του και τον ειπα " Για ενα λογο επιασα δουλεια , να προσλαβω μπραβους να σε σπασουν στο ξυλο . Με αφησατε μονο μου . Κωλοοικογενεια " ξεριζωσα την οθονη του υπολογιστη και τη πεταξα στο πατωμα με δυναμη . Ετρεξα στο κρεβατι και ουρλιαξα δυνατα " Μοναχος γαμω τη καταδικη μου " και επαναλαμβανα τη λεξη οταν ξεσπασα σε κλαμματα . Οταν ηρεμησα ηρθε διπλα μου και με αγκαλιασε . Κατι μου ελεγε " Φυγε σε παρακαλω , φυγε , το διασκεδαζεις οταν κλαιω . Παρε δρομο ! Σε παρακαλω ! " .
Εφυγε και εγω εμεινα αποκαμωμενος , παραλυτος και σιγουρος οτι δεν ειχα ποτε οικογενεια . Δεν εζησα ποτε . Μετρησα τη πιεση μου . 17/10,5 135 παλμοι. Εφυγα να βρω υπογλωσσιο . Βρηκα , πηρα ενα , περπατησα και γυρισα στο σπιτι τα μεσανυχτα . Ξαναμετρησα τη πιεση κοντα στους 100 παλμους . Προσπαθησα να κοιμηθω αλλα εβραζα μεσα μου . Στριφογυρνουσα στο κρεβατι , οταν γυρισε ο αδερφος μου , δε μου μιλησε και κλειστηκε στη κρεβατοκαμαρα .
Πηρα μια αποφαση , να γραψω αυτο που ηθελα να κανω συντομα . Και γυρω στις 2.30 το βραδυ , πανω στο θυμο , στην οργη , στη λυπη , στη στεναχωρια και τη θλιψη μη εχοντας καθαρο μυαλο , ανερτησα μια δημοσιευση στο facebook .

Κleinos Brekias συγνώμη για τη καθυστερημένη απάντηση μόλις επέστρεψα.... Προσπαθώ να βρω μια απάντηση και δεν έχω, οι καταστάσεις που περιγράφεις είναι όντως τραγικές, είχα και εγώ δύσκολα βιώματα αλλά πάντα υπήρχε κάποιος σαν σταθερά, η μητέρα σου ήταν η σταθερά σου από ότι συμπεραίνω και δε πρόλαβες να την πενθήσεις, χρειάζεσαι μια σταθερά ,χρειάζεσαι έναν άνθρωπο που θα σε ακούει χωρίς να κουνάει το δάχτυλο και αυτός δεν είναι ούτε θα γίνει ποτέ ο αδερφός σου ( από αυτά που διαβάζω πάντα )..Σταμάτα να έχεις προσδοκίες για κάτι περισσότερο από αυτό που ήταν και θα είναι πάντα.. Νομίζω όπως είπες και συ το συντομότερο να ξεκαθαρίσετε τα κληρονομικά σας και να χωρίσουν οι δρόμοι σας. Όπως τα κατάφερες τόσες φορές είμαι σίγουρη ότι μπορείς ξανά. Το θέμα όμως είναι οτι ανα περιόδους σαμποτάρεις εσύ ο ίδιος τον εαυτό σου ( αλκοόλ, φρουτάκια, υπερκόπωση , στοίχημα ) , είναι εθισμοί που δε σε χαρακτηρίζουν καθόλου σαν άνθρωπο..Δε σου άξιζε αυτός ο πατέρας κι όμως εσύ κατάφερες να σφίξεις τα δόντια, να αφήσεις πίσω το πόνο που σου έδωσε και να του πεις αντίο, αναρωτιέμαι όλα αυτό σου έκανε καλό ή απόζητουσες μέχρι και την ύστατη στιγμή την αποδοχή του? ( πέρα από το οικονομικό ζόρι ), σκέψου καλά πριν κάνεις το ίδιο και με τον αδερφό σου , από το πατέρα και τον αδερφό σου βλέπω ότι βίωσες απίστευτο πόνο προδοσία και απόρριψή και όλα αυτά είναι δυσβάσταχτα για τη ψυχή και το μυαλό σου. Δείξε εσύ στον εαυτό σου την αγάπη που στερήθηκες, φρόντισε το παιδί που ακόμα είναι πληγωμένο μέσα σου, στη διαδικασία αυτή θα κερδίσεις και συνοδοιπόρους, αξιόπιστους ανθρώπους που θα μοιράζεσαι όπως ποτέ δε μοιράστηκες με τον αδερφό σου. Σε παρακαλώ όλο αυτό δεν είναι δουλειά για έναν, δε γίνεται μόνος, πρέπει να πας σε ψυχίατρο, μια ομάδα έστω ανθρώπων που μαζεύονται και μοιράζονται το πένθος τους ,καταλαβαίνω ότι το οικονομικό μπορεί να προβληματίσει αλλά άμα βάλεις προτεραιότητες όλα μπορούν να γίνουν. Είπες οτι πλέον γνωρίζεις πως να πας από το σημείο Α στο Β. Βρες μια δουλειά και ας μην είναι η ιδανική , για αρχή μόνο, απλά να βγαίνει ένα μεροκάματο. Εαν μπορείς να βρεις και κάτι πιο ήρεμο από το ντιλίβερι και τους δρόμους ακόμα καλύτερα. Ας είναι και ημιαπασχόληση για αρχή δε πειράζει, αυτό θα σε κάνει να νιώσεις αμεσως πιο δυνατός, υπάρχουν σελίδες γνωριμίας στο facebook και άλλου είδους εφαρμογές, άργησες ναι αλλά δεν υπάρχει κανένας λόγος να στερηθείς μια ζωή μια από τις μεγαλύτερες απολαύσεις αυτής της ζωής, θα εκπλαγείς από το πόσος κόσμος αναζητά τη συντροφικότητα και νιώθει όπως εσύ. Ίσως στην αρχή είσαι άγαρμπος, ίσως τα κάνεις θάλασσα αλλά δε πειράζει, έτσι είμαστε όλοι κάποια στιγμή μετά κολυμπάμε.Μπορείς να εντυπωσιάσεις μόνο από τα γραπτά σου, έχεις χιούμορ, έχεις ευαισθησία, είσαι γενναίος, όλα αυτά μπορείς να τα δείξεις...μη τη φοβάσαι τη" χυλόπιτα" όλες κάτι έχουν να σου μάθουν..Κάποτε μου είπες δώσε χρόνο στον εαυτό σου για τον εαυτό σένα...εσύ το έκανες? Θέλω να ξέρεις οτι είμαι εδώ για σένα όποτε θες κάπου να μιλήσεις, αλλά είμαι απλά μια οθόνη στον υπολογιστή. Έξω είναι η πραγματική ζωή και θέλει κόπο πολύ για να ζήσεις.Δοκίμασε να δοκιμάζεις στη πράξη της θεωρίες σου και μείωσε λίγο την ανάλυση..

Γεια σου Ανεμονη ,
Την μητερα μου την αναγκασαν οι γονεις της να παρει μια αποφαση που δεν περασε ουτε μιλια μακρια απο τη σκεψη της .
Η αποφαση αλλαγης ενος λαμπρου μελλοντος με μια δυνητικα αγνωστη και νεα πραγματικοτητα σφραγισε τη ζωη της . Αυτο συνεβη πριν παντρευτει .
Κρατησε μυστικα απο τον ανδρα της .
Οσο θυμαμαι τη μητερα μου η εικονα με τις περισσοτερες προβολες ηταν ειτε στο κρεβατι ηταν στο κρεβατι και κοιμοταν .
Η μητερα μου αντιπροσωπευε και ερμηνευε για μενα την αρρωστια .
Ημουν ευλογημενος που στο μεταιχμιο πριν τελειωσω τις σπουδες μου , γνωρισα τον Κωστα .
Ο Κωστας αντιπροσωπευε και ερμηνευε το ακρον αωτο . Δεν εχω συναντησει πιο ενθερμο υποστηρικτη της ζωης . Ειχε ολο το πακετο . Αλλα του ελειπε η φαντασιωση . Αυτο ειχα εγω και πολυ μαλιστα .
Μου ελεγε " Μητσαρα , εχεις φαει το σκατο των προγονων σου και οταν φαντασιωνεσαι ολους αυτους τους ανθρωπους στον ιδιο χωρο , φερνεις στη επιφανεια τη κοινη λογικη τους , αυτο που τους δενει , οχι αυτο που τους χωριζει . Και το τοποθετεις στο τωρα . Δεν φοβασαι την ηττα . Φοβασαι τη νικη . Εισαι ακλονητος . Μαζι θα μεγαλουργησουμε στη πολη ."
Την μεγαλη Πεμπτη του 2012 εφυγε απο τη ζωη σε τροχαιο . Αφησε κληρονομια 2 μικρα παιδια .
11 χρονια τωρα ειμαι μισος ζωντανος , ειμαι μισος νεκρος . Κατι εμεινε στη μεση , κατι ανεκλπηρωτο . Ειναι το μεγαλυτερο τραυμα μου . Απο εκει αρχισαν ολα .
Τον αδερφο μου τον αγαπω . Την μητερα μου την αγαπουσα πολυ . Τον πατερα μου προς το τελος .
Αλλα δεν εκτιμω κανεναν πια . Μονο σεβομαι . Και δεν ψαχνω για αντικαταστατη / τρια . Ουτε καν γενοσημο .

Εχω φαει αρκετες χυλοπιτες . Τις απολαυσα ολες . Δυο γυναικες ηθελαν να μου πουν ναι . Περιμεναν καιρο . Αλλα χαιρομαι που δεν ειχαν υπομονη . Τις εχω κορωνα στο κεφαλι μου . Ειναι οι μονοι ανθρωποι που οταν συναντιομαστε η χροια και η μελωδια στη φωνης τους ηταν οπως τη πρωτη φορα . Απαρραλαχτη στο χρονο . Το ξεραν τοτε , το ξερουν και τωρα . Δεν τις πουλησα .
Απο την ωρα που δεν εχω κανει ερωτα , δε μου λειπει . Δεν εχω τη ζεση . Οταν και οποτε εχω ορμες , ξεδινω . Μονος μου .

Σαμποταρω τον εαυτο μου . Ωραια και ευστοχη διατυπωση . Μερικες φορες βρισκομαστε σε πολεμο εσωτερικα και ανατιναζουμε πραγματα που σπαταλησαμε χρονο για αυτα . Δεν ειμαι αλκοολικος , δεν ειμαι τζογαδορος ουτε εργασιομανης . Η σκεψη μου ειναι αλκοολικη , το οινοπνευμα ειναι το καυσιμο της . Τη θελω καθε μερα γεματη οπως ενα ποτηρι γεματο μπυρα , πριν ξεκινησεις να πιεις . Ο τζογος γεννατε απο την αδρεναλινη . Ρεει στις φλεβες μας . Τη χρειαζομαι τη αδρεναλινη . Η σκεψη μου εθιζεται με τη συντροφια της , οπως ο τζογος . Καθε δουλεια εχει αρχη και τελος . Η επαναληψη μιας συγκεκριμενης διαδικασιας συμβαλλει να αφομοιωνονται τα βηματα καθε νεα φορα . Καταληγεις να εργαζεσαι μηχανικα . Αυτοματοποιημενες κινησεις ανευ υπολογισμου .
Εχουμε καυσιμο , ροη και μηχανικη .
Ιδεα , ταχυτητα , μοτιβο
Το μυαλο θελει ιδεες . Της εχει αναγκη . Οι ιδεες αλλαζουν συνεχως . Υπαρχει ταχυτητα στην εναλλαγη . Περιπλανομενες . Δεν εχουν εδρα . Μονο εναρξη . Η εναρξη ειναι επαναλαμβανομενη αλλα απιαστη . Αν αυτοματοποιησεις την στιγμη της συλληψης της καθε εναρξης , στο τελος αποκτας ακριβεια μεσω του μηχανισμου επαναληψης . Και τοτε καταλαβαινεις πως περιπου λειτουργει το μυαλο σου εως οτου το δεις και αντιστροφα .

Μπορει να παω σε ενα κεντρο ψυχικης υγιεινης .Το σκεφτομαι σοβαρα . Σε ψυχιατρο μπορει ευκολα να παρεξηγηθεις . Η παρερμηνευση μιας ελλιπους εικονας ειναι εμποδιο για την ευρεση του πυρηνα . Ενας χρονοβωρος γνωματευτικος λαβυρινθος .

Για δουλεια τωρα . Δεν θελω αντιπαραθεσεις για το 1/4 της εβδομαδος μου . Αν οι συναδερφοι σε ενα φαστφουνταδικο που βρισκονται τη περισσοτερη ωρα στο δρομο και ειναι περιορισμενος ο χρονος που περνατε μαζι λογω της φυσης της δουλειας δολοπλοκουν συμφεροντολογικα . Φαντασου οταν ειστε περιορισμενοι στο ιδιο χωρο για ολη τη διαρκεια του ωραριου και υπαρχει οπτικη επαφη . Τα γραναζια ακους απο τη σκεψη τους .

Μπορει να ασχοληθω με τη συγγραφη . Αλλα δεν ξερω να χειριζομαι επαρκως την ελληνικη γλωσσα . Μου τη βιδωνει η σκεψη και μονο . Ισως καποια εμμονη στο παρελθον μου απετρεψε ενα εργαλειο για το μελλον .

Αν ξεχασα κατι , συμπαθα με , ειμαι νυχτοπουλι , οχι κουκουβαγια ( γνωση ) .

Καλο ξημερωμα , Ανεμονη .

Σου έστειλα προσωπικό μην. Δεν ήμουν σίγουρη για το αν θες να συνεχίσεις εδώ.

Σε προσκαλώ επίσης να τσεκάρεις την ενότητα με καφέ και συμπάθεια, μερικές φορές η εν αλλαγή σε ξεκουράζει, η χαλαρότητα σε ξεφορτώνει κάπως και βλέπεις και άλλες πόρτες μπροστά σου.