Originally Posted by
Anv
Έχω δύο μήνες που είμαι καθαρή από ουσίες,όχι πως είχα κ εξάρτηση πριν.αυτοκαταστροφικα τα έπαιρνα κατά διαστήματα.Πηγαινω σε πρόγραμμα χωρίς να έχω την όρεξη κ την ελπίδα,απλώς πάω μια δεν πάω..δεν μπορώ να συνδεθώ με τα άτομα κ να ανοιχτώ..κ πια δεν έχω κ κάτι να ανοιχτώ,νιώθω πως απλά πρέπει να αποδεχτώ την κατάσταση και ότι δε θα βγει κάπου,δε ξέρω.φοβαμαι να τους πω τις πραγματικές μου σκέψεις ,δε νομίζω πως θα με πάρουν στα σοβαρά, ούτε πως θα με καταλάβουν (υπάρχει κ το στίγμα της διάγνωσης βλέπεις, που έχει το χαρακτηριστικό της αυτοκαταστροφής και λένε θα περάσει)..ας πιστεύει ο καθένας ο,τι θέλει.
Έχω μάθει μόνη μου να το ζω,μόνη μου να βασανίζομαι.
Αν είναι να κάνω το κακό,δε θα το πω σε κανένα εκείνη τη στιγμή,δεν υπάρχει λόγος,θα το έχω αποφασίσει..το θέμα είναι να δούμε αν υπάρχει τελικά καλό ,να βλέπαμε,αν υπήρχε λόγος