Quote:
originally posted by melene
ρις το θεμα ειναι οτι δεν προκειται για σημερινη δυσκολια..φοβαμαι οτι εγινε συνηθεια
Μελενε
Το βιώνω κι εγώ σα συνήθεια, το κακό είναι πως ότι χρονίζει το νιώθουμε πλέον ως συνήθεια.
Αλλά δεν είναι melene. Εϊναι ένα ΄πρόβλημα που περνάς τον τελευταίο καιρο. Και το γεγονός ότι αγωνίζεσαι να του δώσεις μια λύση, μέσω φαρμακοθεραπείας και ψυχοθεραπείας, σημαίνει ότι κατά βάθος πιστεύεις ότι μπορεί να έγινε συνήθεια αλλά κάθε συνήθεια μπορεί και να σταματήσει.
και καλα θα κανω να συμβιβαστω,παει τοσο καιρος..
Να συμβιβαστείς λες...
Μήπως η αποδοχή είναι προτιμότερη από το συμβιβασμό;
Μπορείς να αποδεχτείς ότι σε ταλαιπωρεί μια σοβαρή γρίππη αλλά να ξέρεις ότι αντιμετωπίζεται, ότι δε θα είναι πάντα έτσι. Ότι ανάλογα με τον οργανισμό του καθενός, τις αντοχές του, τη βιολογία του, το περιβάλλον του και την προσπάθεια που καταβάλλει να κάνει αλλαγές μέσα του και έξω του, αυτή η γρίππη θα εξασθενήσει και ίσως κάποια μέρα να μην υπάρχει πια...
ζωζα και εγω σκεφτομαι συχνα οτι ειμαι αρρωστη.
Να το σκέφτεσαι καλή μου περισσότερο ως το ότι η ψυχή σου και το σώμα σου είναι ασθενή, πιο αδύναμα, ευαίσθητα και έχουν ανάγκη εσύ να τα φροντίσεις για να γιάνουν.
Γιατί ίσως, σε μικρότερη ηλικία υπέστησαν πληγές ή και δεν τα φρόντισαν όπως είχες ανάγκη. Κι εσύ, ασυναίσθητα, υποσυνείδητα, υιοθέτησες τον ίδιο τρόπο α-φροντίδας στο σωμα και την ψυχή σου. Και ήρθαν οι πανικοί, οι ιδέες, το άγχος για να σου χτυπήσουν το καμπανάκι να αλλάξεις πορεία.
η αλλη μου σκεψη ειναι οτι ενω εχω τοσα καλα δεν μπορω να τα απολαυσω οπως θα ηθελα και δεν θα μπορεσω ποτε.
Έχεις και καλά λοιπόν στη ζωή σου. Πολύ σημαντικό που το αναγνωρίζεις. Νιώσε ευγνώμων για αυτά.
Όχι όμως ενοχές. Ενοχές για τη μελένε που δεν τα απολαμβάνει. Γιατί υπάρχει λόγος που δεν τα απολαμβάνεις. Γιατί μέσα σου πονάς και ωφείλεις να κάνεις πράγματα να γιάνεις τον πόνο.
κατι ακομα ειναι τα σκαλωμματα που τρωω , οτι κανω κατι το οποιο ειναι μη αναστρεψιμο και θα με ταλαιπωρει για παντα,πχ να πεταξω το τσιγαρο μου χωρις να το σβησω και μετα να σκεφτομαι οτι πιθανον και να εβαλα φιωτα...αυτο εχει ως συνεπεια να πιστευω οτι εχω ιδεοψυχαναγκ. διαταραχη και παει λεγοντας..
Κάτι μη αναστρέψιμο που θα προκαλέσεις και θα σε ταλαιπωρεί για πάντα...
Πολύ συμβολικό ίσως.
Άραγε, για ποιο πράγμα στην πραγματικότητα βασανίζεσαι άδικα;...
απο την αλλη σκεφτομαι οτι χανω τα καλυτερα μου χρονια...
Aχ και να\'ξερες πόσες φορές έκανα αυτή τη σκέψη, πόσες φορές έκλαψα ουρλιάζοντας, ελπίζοντας ότι με το ουρλιαχτό θα τρομάξουν και θα φύγουν αυτά που βασάνιζαν τη σκέψη μου όλη μέρα-κάθε μέρα, για να ζήσω όπως όλοι τη υπέροχη δεκαετία των 20 μου...
Ομως δεν έφευγαν, δεν τρόμαζαν. Έπειτα καταπίεζα τον ευατό μου να μην τα σκέφτεται. Φούντωναν, ηρεμούσαν. Υπήρχαν οπισθοδρομήσεις αλλά σιγά σιγά κάτι αχνοφαινόταν στον ορίζοντα.
Όμως έκανα το λάθος να μείνω μόνο εκεί.
Εσύ στην αρχή άκόμα του προβλήματος άρχισες να κάνεις και ψυοθεραπεία μελενε, δε μένεις μόνο εκεί. Έτσι, θα δεις τι κρύβεται πίσω από όλα αυτά και θα το αλλάξεις, όταν είσαι έτοιμη.
Έχεις ήδη όλα τα όπλα.
Πάρε μαζί σου και το καλύτερο όπλο.
Την ελπίδα.
Και να\'σαι σίγουρη ότι τα καλύτερά σου χρόνια, θα τα ζήσεις και πολύ καλύτερα και ουσιαστικότερα.
Φτάνει να το θέλεις.
