Printable View
velvet
σε 5 η 10 χρονια μπορει να εχεις πεθανει απο φυσικα αιτια η να χεις βρει την υγεια σου...
επισης σε 5 η 10 χρονια μπορει και να σε πληρωνουν για να πεθανεις η να σε κυνηγανε να σε σκοτωσουν και να μη θελεις...
οπως και να χει δε βλεπω καμια χρησιμοτητα για κανεναν να συζηταμε για ανωδυνες αυτοκτονιες μηπως τις χρειαστουμε σε 5_10 χρονια (ο πληθυντικος, γιατι κανεις δεν ξερει ποιος θα τις χρειαστει πρωτος ;)
Προσωπικά έχω αρχίσει να βαριέμαι \'το φόβο του θανάτου\'. Στην ουσία πρόκειται για φόβο απέναντι στη ζωή που \'φεύγει και κυλάει και πίσω δε ξαναγυρνάει\'. Ο θάνατος είναι στιγμή, όχι κατάσταση, να φοβηθώ τί ακριβώς; Βαρέθηκα να του δίνω πόντους. Κι ο πόνος είναι μέχρι ενός σημείου. Αυτό το τελευταίο, αποτελει άποψη φίλου που όταν πέθανε ήμουν μαζί του στον ίδιο χώρο. Για να μη παρεξηγηθώ κιόλα. Νομίζω πως όταν πραγματικά συνειδητοποιούμε πόσο εφήμεροι είμαστε, λιγοστεύουν όλα τα \'οδυνηρά\'. Ακόμη κι ο πόνος, γιατί όχι;
(... Κρίνε εσύ;... μάλλον έπεσα σε γνωστές φυσιογνωμίες...)
:)
δεν ξερω αλομπαρ...
ας μη βγαζουμε συμπερασματα για πονους που δεν εχουμε νοιωσει ακομα, γιατι δεν τους εχουμε νοιωσει ολους κι ας ευχομαστε απλα να μη τους νοιωσουμε ποτε...
Γεια σου Remedy. Δε βγάζω συμπεράσματα πλέον, παρά μόνον για μένα. Δε παίρνω πια τέτοιες ευθύνες, εκτός αν έχω ιδίαν άποψη και εμπειρία. Υπήρξα καρκινοπαθής όμως. Σαφώς δεν έφτασα στα τελευταία στάδια. Έχω νιώσει όμως έντονο πόνο. Επίσης επώδυνη είναι και μια εξέταση που κάνω πλέον, κάθε που τσεκάρομαι. Ξέρω ότι δε μπορώ να την αποφύγω. Σαν ιδέα και μόνο με βοηθά. Πιστεύω στην αυθυποβολή. Το αστείο είναι πως ως αλκοολική επίσης, πρώην πια, απέφευγα να τσεκάρω το πρόβλημά μου. Απίστευτοι εμείς οι πότες. Εγώ εύχομαι μόνο να είμαστε κάποτε σε θέση να λειτουργούμε με όλο το αναξιοποίητο τμήμα του εγκεφάλου μας. Νομίζω ότι τα κέντρα ελέγχου του πόνου, είναι ακόμη μπλοκαρισμένα.
:D
α, εισαι γυναικα λοιπον!
μου φανηκε αντρικο το νικ σου:)
να εισαι παντα καλα και αλλο κακο να μη σε βρει ποτε...
δεν μου εχει συμβει τιποτε αναλογο αλλα εχω ζησει την περιπτωση μιας κυριας-μαμας -φιλου απο πολυ κοντα και ειναι συντριπτικο να βλεπεις και μονο, τον πονο του αλλου....
τα καλα νεα ειναι οτι ο πονος στα τελευταια σταδια αυτης της αρρωστιας, αντιμετωπιζεται πληρως πλεον..
ας ευχηθουμε να μη βρεθουμε εκει, αλλα ξερουμε τουλαχιστον οτι δεν θα υπαρχει πονος...
παιδια ο γιατρος πως το ξερει αυτο?
μηπως το εκανε και μετα τον επαναφερανε με ηλεκτροσοκ?αχχα.
αν καποιος πασχει απο ανιατες ασθενειες δεν ειναι υπευθυνος για την μελαγχολια που μπορει να νοιωσει ουτε ειναι υπευθυνος για αυτη,υπαρχουν και εξωγενεις παραγοντες που επηρεαζουν την διαθεση μας.ας μην ειμαστε απολυτοιQuote:
Originally posted by krino
Αλλωστε για την αυτοδιαθεση του εαυτου μας, ειμαστε 100% υπευθυνοι εμεις.
Συμφωνώ με το άνωθεν επειδή αναφέρεται ακριβώς σε ανίατες ασθένειες. Είχα πέσει σε μείζονα κατάθλιψη τότε. Προσωπικά την έφερα εις πέρας χωρίς κανένα ψυχοφάρμακο. Πάντως, αν είχα να διαλέξω, μάλλον θα ήθελα μια ανακοπούλα εν ώρα ύπνου ή πάνω στο... σεξ. Όπως ο περισσότερος κόσμος φαντάζομαι!
:P
πανω στο σεξ θαναι πολυ σκιαχτικο γιατι δεν ξερεις τι θα χασεις και αν εισαι συναισθηματικος τυπος, θα χασεις το γουτσου γουτσου..
στον υπνο νομιζω οτι ειναι το τελειο..
Και ο υπνος ενας μικρος θανατος ειναι :p
εγω δεν θελω να πεθανω γενικα.τελος.
Quote:
Originally posted by Alobar
(... Κρίνε εσύ;... μάλλον έπεσα σε γνωστές φυσιογνωμίες...)
:)
ναι μωρε εγω,
ολο γυρναμε γυρω γυρω,
και η φωτια μας καταπινει....
Παιδιά κι εγώ δε θέλω να πεθάνω. Αλλά έναν \'μικρό θάνατο\' θα τον ήθελα τώρα. Πάω για τούφες. Καλό ξημέρωμα σε όλους!
:P
πολύ αυτοκτονικός ιδεασμός εδω μέσα... και δεν είναι καθόλου καλο...!