Printable View
Μα είναι λογικό να πονάς που θα αφήσεις το "σπίτι" σου, πόσο μάλλον να το μάθεις ξαφνικά. Είναι όλα λογικά, να πονάς, να πονάς πολύ. Αλλά είναι κρίμα να φτάνεις στο σημείο να αρρωσταίνεις.Quote:
Originally Posted by Dora1982
Ο ψυχολόγος σου έδειξε ασκήσεις για να ηρεμεις όταν θα βρίσκεσαι σε πανικό;
Για το παιδί σου, τι ακριβώς σε αγχώνει;
Όχι, δεν μου έχει δείξει ασκήσεις ηρεμίας. Προσπαθήσαμε ώστε να εκλογικεύω όσα νιώθω. Δεν πιάνει πάντα ομως όταν πιάνει είμαι καλά. Αν μπορούσες να μου πεις κάποιες ασκήσεις θα με βοηθούσες πολύ.
Όσο για το παιδί με αγχώνει η μετάβαση. Από το νηπιαγωγείο στο δημοτικό. Πως θα ανταποκριθεί. Θα κάνει παρέες; Θα το πειράξει κάποιος; Θα τρώει; Θα μπορεί να ζητήσει βοήθεια όταν χρειαστεί;
Ζήτησε του να σου μάθει ασκήσεις με την αναπνοή. Ασκήσεις για να έρχεσαι στο τώρα και να μην επιτρέπει το μυαλό να ταξιδεύει στα "αν" και στα "πρέπει". Υπάρχει η άσκηση πεταλούδα που αγκαλιάζεις το σώμα σου για να νιώθει ασφάλεια (αυτή την έχω δει στο ίντερνετ). Το ασφαλές σημείο (αυτή πιστεύω σου ταιριάζει). Εγώ δεν έχω πρόβλημα να γράψω εδώ, αλλά ο γιατρος θα σε έχει μπροστά του και θα σου τις δείξει καλυτερα.Quote:
Originally Posted by Dora1982
Δεν νομίζω πως υπάρχει γονιός που να μην έχει το ίδιο άγχος μαζί σου, αλλά όλα τα παιδιά πάντα τα καταφέρνουν. Εσένα γιατί να μη τα καταφέρει; Κάνε του το τοστ με υλικά που τρώει, βάλε του το αγαπημένο του φρούτο και εξήγησε του ποτε θα τα τρώει. Πες του ότι εκεί θα έχει τη δασκάλα του/το δασκάλα του για ότι χρειαστεί και δείξε του εμπιστοσύνη.
Φίλους δεν έχει από το νηπιαγωγείο που θα πάνε κι αυτοι μαζί του πρώτη δημοτικού; Οι δάσκαλοι τις πρώτες μέρες κάνουν δραστηριότητες γνωριμίας και τα παιδιά κάνουν εύκολα φίλους. Δεν είναι σαν εμάς, τους ενήλικες που είμαστε οι περισσότεροι απόμακροι.
Θα με βοηθούσες πολύ αν μου έγραφες πως γίνεται αυτή η άσκηση σε παρακαλώ.
Δεν έχει φίλους που θα ξεκινήσουν μαζί. Επιλέξαμε με τον σύζυγο μου να τελειώσει ιδιωτικό νηπιαγωγείο και τώρα διασκορπίστηκαν σε διάφορα σχολεία. Έχει τόση αγωνία για αύριο..
Πολλά παιδιά αρχίζουν έτσι και κάνουν φίλους και από τη πρώτη μέρα.Quote:
Originally Posted by Dora1982
Το ασφαλές σημείο, είναι ένα μέρος που φτιάχνεις με το μυαλό σου (μπορεί να είναι μέρος που υπάρχει κιόλας), το φαντάζεσαι όπως θες. Μπορεί να είναι ένα σπίτι, ενα σημείο στο δάσος, στη θάλασσα, στο φεγγάρι.. Όπου θες. Είναι ένα μέρος που θα ήθελες να είσαι και εκεί θα νιώθεις ασφάλεια. Εγώ πχ σκέφτηκα ότι είναι ένα σπίτι στο δάσος, ξύλινο, ακούγεται το ποτάμι δίπλα, τα πουλιά κτλ. Θα του δώσεις ένα όνομα. Και κάθε φορά που θα είσαι αναστατωμενη θα λες το όνομα και θα πηγαίνεις εκεί. Θέλει αρκετές φορές μέχρι να αρχίσει να κάνει δουλειά.
Μια καλή ασκηση χρησιμοποιώντας την αναπνοή (με βοήθησε στη κατάθλιψη). Κάθεσαι, ακουμπάει η πλάτη πίσω. Βάζεις τα χέρια πάνω στα πόδια και οι πατούσες να πατούν στο πάτωμα. Για να νιώθει ασφαλεία το σώμα σου. Κάνεις εισπνοή, μετράς από μέσα σου μέχρι το 3(συγκεντρωνεσαι στο μέτρημα), εκπνοή, μετράς μέχρι το 3 (συγκεντρωνεσαι στο μέτρημα), παύση, μετράς μέχρι το 3 και ξανά. Θα το κάνεις όσες φορές χρειαστεί. Θα νιώσεις το σώμα σου να ηρεμεί. Μπορείς να το κάνεις με ανοιχτά ή κλειστά μάτια. Εγώ προτιμώ κλειστά, είμαι συγκέντρωμενος έτσι.
Θα πρέπει να χρεώσω 60 ευρώ τώρα όπως η ψυχολόγος μου [emoji23]
Αν πιάσει η άσκηση ηρεμίας θα σου δώσω τα διπλά???????? Ελπίζω πράγματι να πιάσει, αλήθεια. Το έχω τόσο μεγάλη ανάγκη.
Θα δώσεις χρόνο και να μην απογοητευεσαι. Να μιλάς στον εαυτό σου, να τον ηρεμεις. Σκέψου ότι ο τρομαγμένος σου εαυτός είναι ένα παιδάκι και εσύ ο ενήλικας που του μιλάς λογικά..
Πες στο ψυχολόγο να σου πει κι άλλες ασκήσεις. Εμενα μου είπε αρκετές και δεν μου ταίριαξαν όλες.