Απιστευτος ερωτας για την καθηγητρια μου!

Quote:

---

Originally posted by Helena
σιγα βρε παιδια μηπως το τραγικοποιουμε?δηλαδη εμενα ο πρωτος εφηβικος ερωτας που ηταν και ανεκπληρωτος -ευτυχως- με σημαδεψε τοσο πολυ ?και δεν το εχω καταλαβει ?:P:P
το χω περασει σου λεω απο 15 μεχρι 19 περιπου αλλα ξερεις τι ?καποια στιγμη ξυπνησα. .συνειδητοποιησα οτι ολο αυτο ηταν ενα παιχνιδι του μυαλου μου.μια ωραιοποιηση καταστασεων και μια προβολη της αναγκης μου να νιωσω τον ερωτα και λιγη σχεση ειχε με το ατομο που ειχα απεναντι μου

---

Έλενα...στον κάθε άνθρωπο λειτουργεί διαφορετικά. Ο αδελφός ενός γνωστού μου έπαθε κατάθλιψη από ανεκπλήρωτο έρωτα στο Πανεπιστήμιο και έχουν περάσει 15 χρόνια και είναι ακόμη με χάπια. Για κάποιους είναι εύκολο, για κάποιους άλλους είναι πιο δύσκολο.
Ποτέ δεν ξέρεις τι κέντα κάνει το μυαλό του κάθε ανθρώπου και πόσο μακριά μπορεί να φτάσει μια κατάσταση.
Δεν μιλάω τώρα για τον Σο, αλλά γενικότερα....

Ξερεις,ευχαριστω για αυτα που μου λες,αλλα...ειναι πολυ δυσκολο!Δηλαδη,σκεψου οτι η γυναικα γνωριζει καλα τον πατερα μου και ολους τους συναδελφους του φροντιστηριου,δεν ξερω τι θα κανει μετα και αν θα το αποκαλυψει.Αυτο ειναι το λιγοτερο.Πως μετα απο 4 χρονια θα εμφανιστω μπροστα της??Και πες οτι της ζηταω να παω σπιτι της να της τα πω.Πως και απο που να ξεκινησω?Δεν θα πιστευει αυτα που ακουει!Θα τρελαθει!Επισης δεν εχω το θαρρος να της τα αποκαλυψω ολα!Σκεψου,ντρεπομαι και να την κοιταζω!

Quote:

---

Originally posted by shostakovichthewarrior
Ξερεις,ευχαριστω για αυτα που μου λες,αλλα...ειναι πολυ δυσκολο!Δηλαδη,σκεψου οτι η γυναικα γνωριζει καλα τον πατερα μου και ολους τους συναδελφους του φροντιστηριου,δεν ξερω τι θα κανει μετα και αν θα το αποκαλυψει.Αυτο ειναι το λιγοτερο.Πως μετα απο 4 χρονια θα εμφανιστω μπροστα της??Και πες οτι της ζηταω να παω σπιτι της να της τα πω.Πως και απο που να ξεκινησω?Δεν θα πιστευει αυτα που ακουει!Θα τρελαθει!Επισης δεν εχω το θαρρος να της τα αποκαλυψω ολα!Σκεψου,ντρεπομαι και να την κοιταζω!

---

Ξέρεις κάτι?
Η αλήθεια δεν φοβάται κανέναν.
Στείλε της μνμ πως θες να της μιλήσεις. Πες της όλη την αλήθεια και ζητα τη βοήθεια της. Όσο φοβάσαι εσύ΄πως θα το μάθει ο περίγυρος, φοβάται και εκείνη. Από τη στιγμή που δεν την ενοχλείς, δεν είσαι επιθετικός και δεν έχεις βγάλει κακές προθέσεις δεν υπάρχει κανένας λόγος να ανακατέψει κανένα. Σου είπα, η αλήθεια δε φοβάται κανέναν...

μολις περασα στη σχολη κατι αρχισε να αλλαζει.. κατι το νεο περιβαλλον που δεν θυμιζε το σχολειο-καπως το ειχα συνδεσει μεσα μου ολο αυτο με τα σχολικα χρονια-κατι οι νεες καταστασεις τα νεα προσωπα..ξενερωσα..με τον εαυτο μου που αναλωνομουν σε ενα ονειρο..
μεχρι το επομενο καλοκαιρι-το πρωτο σαν φοιτητρια- που .οταν τον ξαναειδα ειπα μα τι του βρηκα και ποσο κουτη ημουν τελικα..

για μενα ειναι ενα σταδιο αυτο που περνας μια φαση.θα ερθει και ο μεγαλος ερωτας ο πραγματικος ο απτος και θα ειναι αμοιβαιος απο τισ δυο πλευρες ;)

Γράφτα όλα σε ένα γράμμα. Πες της πόσο υποφέρεις. Πες πως δεν θες τίποτα από εκείνη και ούτε πιστεύεις πως θα γίνει κάτι μεταξύ σας, ούτε είναι ο σκοπός σου. Ζήτα απλά βοήθεια. Δεν πιστεύω πως υπάρχει άνθρωπος στον κόσμο που θα μπορούσε να αρνηθεί να βοηθήσει κάποιον που υποφέρει...

Δεν νιωθω οτι \'φουντωνω\' επειδη με απορριπτει,εξαλλου ειναι κατι που δεν υπαρχει περιπτωση να αλλαξει!Σιγα,13 χρονια μικροτερος ειμαι,πως μπορω να απαιτω να μη με απορριψει,ποιος ειμαι??Κατα βαθος κι εγω πιστευω οτι πρεπει να της μιλησω,τουλαχιστον να γνωριζει τι συμβαινει!Αν και της τα ειχα πει ολα,παλιοτερα ομως,στα 17 μου!Τωρα πως??Ειναι παραλογο!

Quote:

---

Originally posted by shostakovichthewarrior
Δεν νιωθω οτι \'φουντωνω\' επειδη με απορριπτει,εξαλλου ειναι κατι που δεν υπαρχει περιπτωση να αλλαξει!Σιγα,13 χρονια μικροτερος ειμαι,πως μπορω να απαιτω να μη με απορριψει,ποιος ειμαι??Κατα βαθος κι εγω πιστευω οτι πρεπει να της μιλησω,τουλαχιστον να γνωριζει τι συμβαινει!Αν και της τα ειχα πει ολα,παλιοτερα ομως,στα 17 μου!Τωρα πως??Ειναι παραλογο!

---

Στα 17 σκέφτηκε πως ήταν ένας παιδικός έρωτας από μαθητή σε καθηγήτρια, κατι που είναι πολύ συχνό. (Εγώ τα είχα ένα χρόνο με το γυμναστή μου στο Λύκειο). Τρία χρόνια μετά όμως, θα καταλάβει πως παρατράβηξε και σίγουρα θα θελήσει να σε βοηθήσει....

@helena:Μαλλον ειμαστε σε διαφορετικες περιπτωσεις.Εμενα η σχολη μου δεν μου αρεσει περισσοτερο απο το σχολειο,στο σχολειο ειχα καλυτερες εμπειριες,εδω δεν εχω καν εμπειριες.Επισης οτι και να γινει,πες πως την ξεχναω,δεν προκειται να πω ποτε τί της βρηκα?Πολλα της βρηκα και η πλακα ειναι οτι εχω προσπαθησει απειρεσ φορες να βρω μεμπτα πραγματα πανω της και είτε δεν βρισκω,είτε βρισκω αλλα τα αναιρω διοτι δεν ισχυουν.Τελος παντων,πες μου εσυ πως το χειριστηκες?
@Θεοφανια:Το γραμμα ειναι μια καλη λυση!Ομως πιστευω καλυτερα θα ηταν απο κοντα.Παρολο που δεν μπορω,θεωρω οτι θα ειχε καλυτερα αποτελεσματα!Ουτε την γραπτη,ουτε την προσωπικη εξομολογηση δεν την εχω εφαρμοσει με καμια γυναικα στο παρελθον!

Quote:

---

Originally posted by shostakovichthewarrior

@Θεοφανια:Το γραμμα ειναι μια καλη λυση!Ομως πιστευω καλυτερα θα ηταν απο κοντα.Παρολο που δεν μπορω,θεωρω οτι θα ειχε καλυτερα αποτελεσματα!Ουτε την γραπτη,ουτε την προσωπικη εξομολογηση δεν την εχω εφαρμοσει με καμια γυναικα στο παρελθον!

---

Σου είπα: το πιθανότερο είναι πως θα πληγωθείς, αλλά θα τελειώσει. Θα χτυπηθείς, αλλά θα κάνει τον κύκλο του. Θα μπει τελεία.
Το σημαντικότερο όμως, θα είναι το μάθημα που θα δώσεις/πάρει στον εαυτό σου.
Θα νιώσεις δυνατός, θα μάθεις πως μπορείς να λύνεις με πυγμή τα προβλήματα σου και δεν θα τα αφήνεις να διαιωνίζονται από το φόβο της απότυχίας και θα σε κυνηγούν για πάντα.
Δεν υπάρχει μεγαλύτερη ικανοποίηση από το να μην είσαι δειλός απέναντι στη ζωή.
Άλλωστε, δεν είμαστε θεοί για να κερδίζουμε πάντα, αλλά ακόμη και οι ήττες κάνουν πιο δυνατές τις νίκες μας.
Σκέψου το...

Παιδια το ξαναλεω!Δεν φοβαμαι οτι θα με απορριψει!Αυτο το ξερω!Φοβαμαι εκεινη τη στιγμη που θα της τα λεω ολα μπροστα της!Εκεινην ντρεπομαι οχι το αποτελεσμα της συζητησης!Δεν το παω το θεμα στην απορριψη!Ντρεπομαι που θα με κοιταζει οταν της τα λεω.

Φίλε Σο, ενδιαφέρουσα η ιστορία σου... Ξέρεις τι νομίζω ότι φοβάσαι? Ότι δεν θα σε απορρίψει!

ΧΑ!!:)Στ\'αληθεια γελασα με 2 πραγματα!Πρωτον,το ψευδωνυμο Σο ειναι ωραια συντομογραφια του Σοστακοβιτς και δευτερον,το αλλο που ειπες!

γεια σας κ απο μενα.Μην ανησυχεις sho τοχουμε περασει οι περισσοτεροι.Θα περασει με την παροδο του χρονου,ειναι ο καλυτερος γιατρος.Τωρα αν αργοτερα βρεις τον ερωτα της ζωης σου ο οποιος θα ειναι κ αμοιβαιος δεν το ξερω,σου το ευχομαι ομως.
Δεν καταλαβαινω γιατι θα πρεπει να της το πεις κ πως περιμενεις να σε βοηθησει.Δηλαδη τι περιμενεις να κανει?
θεοφανια ,περιμενεις να τον απορριψει,να πληγωθει κ να το ξεχασει επειδη πονεσε?Δεν νομιζω.Το μονο που θα καταφερει ειναι να τρεφει μια κατασταση κ να φερει σε πολυ δυσκολη θεση την κοπελλα.Ασε που μετα την κουβεντα θα καθεται να σκεφτεται \'μηπως εννοουσε κατι αλλο?\"Ταχω περασει ολα αυτα κ εμενα δεν κρατησε 4 χρονια αλλα περισσοτερο.
Το καλυτερο που μπορει να κανει ειναι να συνεχισει την ζωη του ,τις παρεες του ,τα χομπι του.Ολα θαλλαξουν καποια στιγμη κ η καθηγητρια του θα μεινει μια γλυκια αναμνηση

Κατά την άποψη μου ένιωθε πως την έβλεπες και της άρεσε. Αλλά δεν μπορούσε να κάνει κάτι τότε. Σήμερα όμως είναι πιο εύκολα τα πράγματα.

και δε μου λες Σο....
πως ηταν και ειναι οι σχεσεις σου με την μητερα σου ? :)