Αυτός ξέρει καλύτερα.. Εγώ απλά ανάφερα και τη ψυχοθεραπεία (ξανά) για να σου θυμίσω ότι έχεις ακόμη ένα όπλο..Quote:
Originally Posted by KwsGian
Printable View
Αυτός ξέρει καλύτερα.. Εγώ απλά ανάφερα και τη ψυχοθεραπεία (ξανά) για να σου θυμίσω ότι έχεις ακόμη ένα όπλο..Quote:
Originally Posted by KwsGian
Ναι καλα εκανες.Ξερω οτι η ψυχοθεραπεια θα με βοηθησει παρα πολυ και το ζητησα και εγω απο τον γιατρο
Οταν ειμαι σε ασφαλες περιβαλλον ολα ειναι πολυ καλυτερα,οταν ειναι να βγω εξω να παω καπου αρχιζουν τα διαφορα…σφιξιμο στον αυχενα,στο κεφαλι και μια αισθηση ζαλης σαν να εχω πιει 1 ποτηρι κρασι
Το 1/4 αγχολυτικο που παιρνω το πρωι δεν βοηθαει και ιδιαιτερα και δεν ξερω αν την προκαλει αυτο αυτη τη ζαλη.
Εχω 10η μερα με τη θεραπεια,προφανως τα αντικαταθλιπτικα δεν επιασαν ακομα για να με βοηθησουν λιγακι
Τι σκέφτεσαι όταν είσαι έξω;Quote:
Originally Posted by KwsGian
Οτι βλακεια μπορεις να φανταστεις…Συνηθως σκεφτομαι μην παθω καμια κριση πανικου η ζαλιστω και πεσω κατω η ακομη και παλι κατι με την καρδια.Γενικα δεν μου αρεσει να κανω πραγματα που δεν μου αρεσουν,οπως πχ βολτες στα μαγαζια,αλλα καποιες φορες πρεπει να γινουν και αυτες οπως πχ τωρα λογω εορτων.Τωρα τελευταια σκεφτομαι επισης μηπως δεν λειτουργησει η θεραπεια και ειμαι μια ζωη ετσι
Κι εγώ αυτό σκεφτόμουν, ότι έξω από το σπίτι θα πάθαινα κάτι και δεν θα με βοηθούσε καποιος ή ότι θα γινόμουν ρεζίλι σε φίλους ή άγνωστους. Έμαθα να αντιμετωπίζω τα προβλήματα μόνος μου και η κατάθλιψη με έκανε να νιώθω αδύναμος και αυτό δεν μ άρεσε. Τώρα που βγήκα από όλο αυτό, καταλαβαίνω πόσο χαζές ήταν οι σκέψεις μου. Ένας φίλος για να είναι πραγματικός πρέπει να σε βλέπει και ευάλωτο, ένας άγνωστος μπορεί να γίνει και ο πιο δικός σου άνθρωπος. Ο φόβος σου στερεί πολλά πράγματα, μην τον αφήνεις να σε ελέγχει. Να βγαίνεις και να πηγαίνεις σε χώρους που σου αρέσει, οι 4 τοίχοι του σπιτιού δεν είναι λύση. Όσο και να φοβάσαι.
Και δεν θα μείνεις για πάντα έτσι.. Εκεί που είσαι, ήταν πολλοί άλλοι και τώρα είναι καλά.
Τι θα κάνεις παραμονή;
Απλα μεσα στους 4 τοιχους νιωθω ασφαλεια,δεν νιωθω ολα αυτα τα ασχημα συναισθηματα που μου δημιουργουν παραπανω αγχος…Εξω εμφανιζονται ολες αυτες οι σκεψεις και οι φοβοι.Ειναι απιστευτο πραγμα να ξερεις ποσο χαζες ειναι οο σκεψεις σου και παρολαυτα να μην μπορεις να τις ελεγχεις…Πιστευα με την θεραπεια θα ειναι καλυτερα τα πραγματα,αλλα ισως θελει περισσοτερο χρονο να δρασουν τα χαπια.Μεγαλο θαρρος μου δινουν τα λογια σου φιλε μου και οτι ολα αυτα θα περασουν.Παιρνω αισιοδοξια απο αυτα που λες και μακαρι να μπορεσω να τα ξεπερασω ολα αυτα
Παραμονη και ανημερα με την οικογενεια μου,τα γνωστα…τραπεζι,φαγητο κτλ κτλ
Θέλει χρόνο.. Αρκετό.. οπότε θα ήταν καλό να κάνεις υπομονή. Όταν θα βγεις από τους 4 τοίχους θα καταλάβεις πως αυτοί σε "πατάνε" και δεν προχωράς γρήγορα. Θέλει πείσμα και να πιστέψεις στον εαυτό σου περισσότερο. Κι αν πάθεις κρίση πανικου τι πειράζει;Quote:
Originally Posted by KwsGian
Ξερω τι λες φιλε μου,το εχω ζησει 6 χρονια.Παλευα παρα πολυ οπως σου ειπα μονος μου,με γυμναστικη,τρεξιμο για να ξεφευγω απο την καθημερινοτητα και τους 4 τοιχους,απλα απο το καλοκαιρι και μετα ζοριστηκα αρκετα οπως σου ειπα και ετσι ειπα να ζητησω βοηθεια να απαλλαγω μια και καλη στο μετρο του δυνατου βεβαια…Η κριση πανικου δυστυχως με τρομαζει,με εστειλε 2 φορες στα επειγοντα με την τελευταια πριν 20 μερες.Εκει βεβαια με το που πας στο νοσοκομειο και νιωθεις την ασφαλεια φευγουν ολα,σε ηρεμουν και οι καλες εξετασεις και φευγεις ηρεμος για λιγες μερες…Μεχρι την επομενη φορα που θα ξανανιωσεις κατι αναλογο…
Η μεγαλύτερη κρίση πανικού που έπαθα ήταν η αρχή του τέλους της κατάθλιψης μου. Ήμουν με τους δικούς μου και δεν μπορούσα να μιλήσω, τους έδειχνα κάτι και δεν μπορούσα να το πω, δεν θυμόμουν τίποτα. Αυτοί απλά με κοιτούσαν. Ξέρεις τι ήθελα; Μια θερμοφόρα, να την κρατήσω λίγο για να νιώσω αυτή την ζεστασιά. Σαν παιδάκι ρε φίλε. Πήγα νοσοκομείο, κάναμε όλες τις εξετάσεις.. Όλα καλά. Εκείνη την μέρα κατάλαβα πάρα πολλά. Η θερμοφόρα ήταν η ανάγκη μου για ζεστασιά, για μια αγκαλιά, για έναν άνθρωπο να μου πει είμαι εδώ. Δεν είχα κανέναν ενώ είχα τόσους γύρω μου. Ακούγονται τόσο παιδικά αλλά η κατάθλιψη αυτό είναι. Σε κάνει παιδί. Φοβάσαι τα πάντα, ακόμη και το πιο χαζό πράγμα. Όλα σου φαίνονται καινούργια. Σαν και δεν είχες ζωή πριν από αυτήν. Δεν ρισκάρεις, θες ανθρώπους κοντά σου, να σου δείξουν αγάπη.. Η κατάθλιψη σου δίνει μια δεύτερη ευκαιρία, να φτιάξεις το μέσα σου, να γίνεις η καλύτερη εκδοχή του εαυτού σου.. Επειδή προφανώς κάτι λείπει από εκεί γιαυτό και έπεσες ψυχολογικά. Αν με ρωτούσες πριν λιγα χρόνια πως πέρασα την κατάθλιψη, δεν θα σου έλεγα τόσες λεπτομέρειες επειδή ντρεπόμουν που ήμουν αδύναμος. Αλλά τώρα νιώθω περήφανος που κατάφερα να την νικήσω. Αν δεις όλο αυτό που περνάς από αυτή την οπτική που σου περιγράφω, δεν έχεις να φοβηθείς τίποτα.
Φιλε μου οσα γραφεις πραγματικα περιγραφουν ολα αυτα που ζω και παιρναω τα τελευταια χρονια και πιο πολυ τους τελευταιους μηνες που δυσκολεψαν τα πραγματα.Η τελευταια κριση πανικου εγινε μποστα σε ανθρωπους που εμπιστευομαι και με αγαπουν και με οδηγησε στο νοσοκομειο,με εξετασεις,καρδιογραφημα κτλ κτλ.Ευχομαι να ηταν αυτη η πιο δυνατη για μενα,να βαλω και εγω μια τελεια και να αλλαξω τη ζωη μου οπως εσυ.Οπως ειπα ξανα,παιρνω κουραγιο και δυναμη απο τα λογια σου και ελπιζω καποια στιγμη να ειμαι εγω αυτος που θα βγω νικητης και θα συμβουλευω καποιον αλλον που χρειαζεται στηριξη,οπως εσυ εμενα σημερα…
Οπως λες δεν εχω κανεναν,ενω εχω τοσους πολλους γυρω μου
Δεν εχω κανεναν να με καταλαβει και να μου προσφερει μια θερμοφορα
Είσαι εσύ η θερμοφόρα σου.. Εγώ είμαι σίγουρος ότι αυτή την φορά θα βγεις νικητής επειδή άρχισες θεραπεία με χάπια και κάποια στιγμή θα κάνεις και ψυχοθεραπεία.. Υπομονή και πείσμα χρειάζεται..
Σε ευχαριστω για αλλη μια φορα για τα καλα σου λογια και για το θαρρος και τη δυναμη που μου δινεις σε ολο αυτο που εχω να αντιμετωπισω
Ειναι μεγαλη υποθεση να εχεις ανθρωπους να μπορουν να σε καταλαβουν και να σε συμβουλεψουν
Σημερα βγηκα για τρεξιμο,οταν σταματησα ενιωθα την καρδια μου να παει να σπασει και κατευθειαν κριση πανικου…Εκατσα,ηπια νερο,πηρα ανασες,ειπα μεσα μου δεν θα παθεις τιποτα και περασε…
Ηταν η πρωτη δυνατη κριση πανικου που αντιμετωπισα μονος μου χωρις να παω στο νοσοκομειο…Το λες και μια μικρη νικη νομιζω ολο αυτο
Μπράβο ρε φίλε..Quote:
Originally Posted by KwsGian