Printable View
Ξεκίνησα με zoloft το 2017 και πήρα πολύ βάρος, όπως επίσης και αισθητή μείωση γενετήσιας επιθυμίας.Quote:
Originally Posted by shadow
Το σταμάτησα μετά 8 μήνες χωρίς καμία παρενέργεια.
Αρχισα πάλι το 2021 χωρίς προφανή λόγο με brintellix 10' για λίγους μήνες πήγε καλά μετά τίποτα.
Ευχαριστώ εκ νέου.
...σιγά να μη...
πέταξέ τα όλα και κάνε στροφή στην φύση, περπάτημα, πεζοπορία και μάλιστα άν κάνεις και χειρονακτική δουλειά, όπως ας πούμε να κόβεις ξύλα όλη μέρα...ακόμη καλύτερα
Να με συγχωρεις,αλλα αυτα ειναι αερολογιες,εχω βαρεθει να ακουω και να διαβαζω οτι ο αλλος θα βρει την υγεια του απο τα ψυχολογικα προβληματα,με περιπατους στη φυση,με εθελοντισμο,με ποδηλατο,με πεζοπορια και με δουλεια που θα σε κανει να ξεχνιεσαι,τα εχω δοκιμασει ολα αυτα και δεν μου προσφεραν καμια ανακουφιση,το να κοβω ξυλα στην εξοχη θα με βοηθησει να μειωσω τα καταθληπτικα συμπτωματα,δεν νομιζω οτι θα γινει αυτο.Quote:
Originally Posted by shadow
Σαφως τα φαρμακα και τα αντικαταθλιπτικάντικαταθλ ηπτικα δεν λυνουν αμεσα το προβλημα και ειναι ενας προσωρινος τροπος αντιμετωπισης με διαφορες παρενεργειες,πχ αυξηση βαρους,το αντιμετωπιζω και γω αυτο παροτι τα εχω σταματησει επιτυχως τα αντικαταθλιπτικά,δεν μπορω εδω και 2-3 χρονια να βρω τροπο να απαλλαγω απο τα περιττα κιλα που μου φορτωθηκαν απο τις παρενεργειες,κατι που μου προκαλει επιπλεον γενικευμενο αγχος και καθημερινη πιεση.
Καλησπέρα, πρόσφατα έπεσα κι εγώ ξανά σε καταθλιπτικά και αγχωτικά συμπτώματα (πανικός, φοβίες, καμία διάθεση και όρεξη για τίποτα κλπ) και δυστυχώς πια δεν είμαι και τόσο λειτουργική. Δυσκολεύομαι στην προσωπική υγιεινή, δεν μπορώ να δω φίλους κλπ. Ο γιατρός μου πρότεινε το σιπραλεξ ως τοπ φάρμακο (σε συνδυασμό φυσικά με μισό ζαναξ και λίγο σεροκουελ το βράδυ για τον ύπνο). Το παίρνω σχεδόν τρεις εβδομάδες τώρα, είχα αρκετές παρενέργειες στην αρχή, αλλά ακόμα δεν έχω κάποια βελτίωση στην διάθεσή μου. Μήπως θα μπορούσες να μου πεις γενικά την εμπειρία σου από αυτό το φάρμακο; Και ίσως πόσο καιρό παίρνει συνήθως για να δράσει;
Καλησπέρα! Προσωπικά από αντιαθλητικά παίρνω Ladose και νομίζω πως είναι το καλύτερο. Μου έχει κάνει πολύ καλό.
Αυτά από την δική μου εμπειρία.
Στέκομαι σε αυτό που είπες: πεζοπορία..πήγες να περπατήσεις 15 Χιλιόμετρα στο βουνό, με 40 ή 0 βαθμούς και μάλιστα νύχτα να δοκιμάσεις ποιός είναι ο JohnyK? να δεις αν ο JohnyK μπορεί να γυρίσει και να πάρει πάλι το αμάξι του που το έχει αφήσει 30 Χιλιόμετρα μακριά' έβαλε ο JohnyK ένα προσωπικό στοίχημα ποτέ του?Quote:
Originally Posted by JohnyK33
Μόνος σου ήρθες μόνος σου θα φύγεις K33' αν είχες έναν πραγματικό φίλο ίσως σε βοηθούσε...<κάποιος, κάπου, κάποτε ήταν Μορφινομανής και είπε τέλος η παραμύθα' η πόρτα κλειδώθηκε από τον πραγματικό φίλο, το δωμάτιο στεγανό' επί δυό ή τρείς μέρες χτυπούσε το κεφάλι του στον τοίχο και στην πόρτα, σφάδαζε στο πάτωμα, έβγαζε αφρούς, ανέβασε πυρετό και έτρεμε σαν ψάρι έξω από το νερό' αργότερα, όταν κάποιοι άλλοι "φίλοι" του δώσανε τις γυάλινες αμπούλες με τα "κοσόγραμμα"= (είκοσι mg καθαρή) και την σύριγγα, για να πάρουνε το "μπαγιόκο", τις πήρε και τις έσπασε μέσα στην παλάμη του.Το δηλητήριο και το αίμα από τα γυαλιά, έγιναν ένα..' σουγιάδασε κανά δυό για την χρόνια "αιμοδοσία-αφαίμαξη" και βγήκε καθαρός και τέρμα ο "βελονάκιας">
Δεν λέω ότι τα αντικαταθλιπτικά είναι σαν τα σκληρά οποιούχα όπου υπάρχει οργανική εξάρτηση, όμως και αυτά έχουν ύπουλη επίδραση στούς εγκεφαλικούς νευροδιαβιβαστές και καθαρή δεν την βγάζεις αν τα σταματήσεις χωρίς να έχεις κάποιο δυνατό υποκατάστατο.
Σου λέω με κάθε ειλικρίνια, ότι θα χρειαστείς πολύ δυνατό υποκατάστατο ή υποκατάστατα' επειδή την φάση την βίωσα από πρώτο χέρι, αυτά τα υποκατάστατα για μένα ήταν η ολοήμερη και ενίοτε ολονύχτια πεζοπορία, μιλάμε για 20 τουλάχιστον χιλιόμετρα, αλλά όχι σε flat έδαφος, αλλά σε γκρεμούς και λαγκαδιές(έβγαινα θυμάμαι καταματωμένος προσπαθώντας να ανοίξω δρόμο ανάμεσα στα πουρνάρια και στους αγκαθωτούς θάμνους),--- ευτυχώς που είχα την στρατιωτική πυξίδα, αλλιώς θα με έψαχνε η ΕΜΑΚ---και άλλα τόσα χιλιόμετρα η επιστροφή μέχρι το σημείο όπου είχα αφήσει το όχημα.
Πού να βρώ χρόνο για κατάθλιψη JohnyK33?
Εχεις δεί εσύ κατάθλιψη ή ψυχασθένεια στην Μέση Ανατολή, ή στο Αφγανιστάν ή στο Ιράκ ή στην Αγκόλα και το Καμερούν? Αυτά είναι "Δυτικά φρούτα", εκεί είναι με το δάχτυλο στην σκανδάλη και ψάχνουν στα σκουπίδια για να βρουν ενα κομμάτι ψωμί...
Σου επαναλαμβάνω (η επανάληψη, είναι η αρχή της μάθησης παρεπιπτόντως) , ότι και έτσι και αλλιώς αίμα θα φτύσεις..διαλέγεις και παίρνεις, δική σου η επιλογή' τα δοκίμασα και τα δυο και επέλεξα τα βουνά, τα λαγκάδια, τους γκρεμούς και τις απόκρημνες ακρογυαλιές..
Κάνε κάτι από αυτά ή ξεκίνα με χειμερινό κολύμπι και μετά πας στα ποιό δύσκολα'τον επόμενο μήνα θα κοιτάς το παρελθόν και θα λες: <και όμως τα κατάφερα, είχε δίκιο η Σκιά>....
Φιλικά.
Johny be Good...αφιερωμένο...
Υ.Γ
Ισως να επαναπροσδιορίσεις τώρα την θέση σου για τις "αερολογίες".
Δεν ειναι αυτο που ψαχνω ουτε με ενδιαφερει να κανω πεζοπορια στο βουνο για 15 η 20 χιλιομετρα αναμεσα σε γκρεμους η θαμνους,δεν ειναι για ολους αυτο ουτε το γουσταρουν ολοι να το κανουν.Αν εσυ βρηκες την ψυχικη σου ηρεμια και υγεια,μπραβο που το καταφερες μεσω αυτης της διαδικασιας.
Ούτε εγώ γουστάρω να το κάνω, είναι ένα υποκατάστατο.
Το πραγματικό "φάρμακο", είναι μια υγιής σχέση με το άλλο φύλο, όμως αυτό το φάρμακο-αν έχεις και κάποια ηλικία-, είναι πολύ δύσκολο να το βρεις..
Περισσοτερο το βλεπω σαν challenge,μεσα απο το οποιο θα πεις στον εαυτο σου οτι εκανες καποιο κατορθωμα,που δυσκολα το κανουν αλλου και με αυτο ανεβαινει η αυτοεκτιμηση του εαυτου οτι εχεις δυνατοτητες για περισσοτερα,αφου καταφερες να κανεις πεζοπορια τοσων χιλιομετρων σε δυσβατα μονοπατια.Quote:
Originally Posted by shadow
Κοιτα,φυσικα αποκαταστατα ειναι βοηθητικα και αυτα,δεν τα απορριπτω,απλως δεν ειμαι ακομη στην φαση εκεινη που μπορω να τα χρησιμοποιησω προς οφελος μου,δλδ δεν θα νιωσω καλυτερα αν εχω στενοχωρια η καταθληπτικα συμπτωματα με το να κανω μια αναβαση στον ολυμπο,βιωνω μεγαλη μοναξια στην ζωη μου,με ελλειψη φιλων και συντροφικοτητας,οποτε δεν με γεμιζει να τρεχω απο εδω η απο εκει μονος μου,αντε κανενα περπατημα σε παραλια,καμια βολτα με ποδηλατο,λιγο γυμναστηριο,μεχρι εκει προς το παρον.Δεν παιρνω αντικαταθληπτικα,τα εχω σταματησει.
Θα σου πω το εξής: Aν ξεκινήσεις να χαράξεις ένα μονοπάτι που δεν έχει πάει κανένας άλλος (να το σημαδέψεις με σηματορούς και ορόσημα), τότε έχεις κάνει κάτι φίλε, που καθόλου εύκολο δεν είναι.
Αν εκδηλώσεις ενδιαφέρον, θα σου πω τι θα κάνεις' χρειάζεται εξοπλισμός--όχι συνηθισμένος--, χρειάζεται θέληση, υπομονή, επιμονή και το κυριότερο από όλα στήριξη μόνο στον JohnyK33,αλλά ΜΟΝΟ στον JohnyΚ33 και σε κανέναν απολύτως άλλο' αν δηλαδή, ο JohnyK33, σπάσει το πόδι του, χαράζωντας σηματορούς στην άκρη του πουθενά, μη περιμένεις άμεση βοήθεια' ακόμα και τηλέφωνο να πάρεις στην ΕΜΑΚ, που θα πεις ότι βρίσκεσαι? --{35ο Βορειοανατολικά LAT. N39'21'37" Magnetic Field 84μΤ LON. E22'55'37"=33NE}--Ποιός θα μεταφράσει αυτές τις συντεταγμένες Johny?
Οταν ΚΑΝΕΝΑΣ μα ΚΑΝΕΝΑΣ όμως, δεν έχει χαρτογραφήση αυτή την περιοχή(ούτε καν το Μηχανικό του Στρατού(εκτός από μένα, χα χα)και μόνο από το Earth έχεις μία δορυφορική εικόνα, η οποία εικόνα όμως θολώνει στα 300 μέτρα [ίσως περισσότερο] από την επιφάνεια του εδάφους?
Μετά από μέρες θα σε βρούν....ή βδομάδες' είναι πολύ καλό στοίχημα...
Ομως αν δεν γίνει αυτό(να σπάσεις το πόδι ή κάτι άλλο παρόμοιο) και καταφέρεις να επιστρέψεις αφού προηγουμένως έχεις κάνει αυτό που σου δείχνουν οι φωτογραφίες που σου έστειλα, τότε έχεις κερδίσει ένα ΠΡΟΣΩΠΙΚΟ στοίχημα΄το μονοπάτι που εσύ χάραξες με κίνδυνο της ζωής σου θα το ακολουθήσουν πολλοί άλλοι..δεν είναι εύκολο να σταματάς με το σακίδιο στην πλάτη και να μαρκάρεις κάθε 100 μέτρα τους βράχους με χρώμα (πορτοκαλί-κάκκινο).
Ισως δεν καταλαβαίνεις το σκεπτικό' θα σου πω μόνο ότι έτυχε να χαθώ και να κάνω χιλιόμετρα στους γκρεμούς, επειδή είχα ξεχάσει την πυξίδα μου' ξέρεις που πήγε η αδρεναλίνη μου??? το κοντέρ του κινητού έγραψε 27 χιλιόμετρα και όταν προσέγγισα στην ακτή το πρωί, είχα γίνει μούσκεμα στον ιδρώτα' δεν μπορείς να καταλάβεις πόσο ήρεμος ήμουν τις επόμενες μέρες!!
Ακόμα, με αυτό που κάνεις αθλείσαι και μάλιστα δουλεύουν όλοι οι μύες του σώματος'όχι όπως στο περπάτημα σε ίσιο έδαφος.
Αυτά φίλε, σου δίνουν ένα κίνητρο να συνεχίσεις να ζείς για κάποιο σκοπό' σημασία έχει αυτό που κάνεις--ο στόχος--, να χαράξεις μιά πορεία [κυριολεκτικά, αυτό κάνω εγώ].
Επί της ουσίας τώρα. ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΦΙΛΟΙ Johny, --έχω έναν ευτυχώς, 25 χρόνια δοκιμασμένο σε δύσκολα' μου λέει να πάω σε μπουρδέλο να μαμήσω' του λέω δεν λειτουργώ έτσι, εκεί αυτός επιμένει.
Ελεγε κάποιος "καλύτερη η μοναξιά παρά η κακή συντροφιά"' η μοναξιά Johny μόνο τσιγάρο και ποτό με κερνούσε..που θα πήγαινε αυτό? Βέβαια και τώρα είμαι μόνος, όμως έχω συντροφιά, τις νυχτερίδες, τις αράχνες(δεν ξέρεις πόσο τρυφερές είναι), τα βατράχια, τις χελωνίτσες(χαίρεσαι να τις παρατηρείς και σε κοιτάνε τόσο επίμονα), τα φιδάκια(τους απλώνω το χέρι και έρχονται και κουλουριάζονται' έχω πολλές φωτογραφίες με οχιές που θεωρούνται επικίνδυνες' σιγά να μη...τα φίδια σε κοιτάζουν καλά-καλά και έχουν άλλα κριτήρια αξιολόγησης--άγνωστα σε μας--και σίγουρα τους κακούς στην ψυχή(που είναι και οι περισσότεροι) τους δαγκώνουν ΚΑΙ ΚΑΛΑ ΤΟΥΣ ΚΑΝΟΥΝ!!
Καλύτερη λοιπόν η επαφή με άλλα ζωντανά πλάσματα, ασχέτως συνομοταξίας(θηλαστικά, ερπετά, πτηνά), παρά ο εγκλωβισμός σε 4 τοίχους με παρέα τα ψυχοφάρμακα.
Συντροφικότητα είπες, άλλο αυτό, μεγάλη κουβέντα' είναι σαν να ψάχνεις...βατραχοπέδιλα στην έρημο! Αυτά πρέπει να τα αναλύσουμε εκτενώς και όχι επιγραμματικά..
Επειδή κουράστηκα να γράφω τώρα, αλλά πιστεύω ότι μπορούμε να αλληλοβοηθηθούμε, σου στέλνω το e-mail μου [email protected].
Αν σταμάτησες τα δηλητήρια, έκανες το πρώτο βήμα για μιά καινούργια και όμορφη ζωή!
Τα σταμάτησα και εγώ ΟΛΑ!!,εκτός από ένα τέταρτο του πεντάγραμμου Stedon που και που, όταν έχω συναισθηματική υπερένταση.
Αν θές πες μου παραπάνω πράγματα, γιατί όλα αυτά είναι πολύ γενικά και αόριστα και το ίδιο θα κάνω και γω' ίσως βρούμε κάποια άκρη, δεν ξέρεις....
Υ.Γ Γράψε αν έλαβες τις φωτογραφίες.
Δεν με ενδιαφέρει καθόλου μια τέτοια φάση.
Και εγω αυτο παιρνω. Και ενω γενικα με βοηθα στο να ξεθολωνει το μυαλο μου και να το ελεγχω λιγακι πιο ευκολα, με ενοχλει που εχει πεσει η λιμπιντο μου στα ταρταρα. Οργασμος μηδεν. Η εκφραση απογοητευσης στο προσωπο του συντροφου μου οταν προσπαθει να με ικανοποιησει ειναι μαχαιρι στην καρδια..Quote:
Originally Posted by HarleyQuinn
Το σεξ ηταν ενα απο τα λιγα που με εκαναν να νιώθω ζωντανη και το εχω χασει..
Επιπλεον, εχω τα καταθλιπτικα μου επεισόδια καθε μηνα με την περιοδο μου, που και αυτος ηταν ο λογος που πηγα σε ψυχιατρο εξαρχής.
Σκεφτομαι να το κόψω ομως.
Με τα σιπραλεξ πως ήταν η εμπειρία σου;Quote:
Originally Posted by Sunny9
Εγώ προσωπικά δεν έχω πρόβλημα με την λίμπιντο με αυτό το φάρμακο αλλά όχι και πως είμαι και πάρτυ άνιμαλ. Απλά όχι τόσο πεσμένη όσο εσύ λες... Μήπως παίρνεις παράλληλα και κάποιο άλλο φάρμακο και φταίει αυτό; Ή μήπως παίρνεις μεγάλη δόση και πρέπει να στην μειώσουν; Συζήτησε το με τον γιατρό σου βρε.Quote:
Originally Posted by Aeora
Quote:
Originally Posted by Emily21
Μια χαρα! Με βοηθησε τοτε σε διαταραχη πανικου με καταθλιψη!
Απλα αλλαξα ψυχιατρο μετα κ θεωρησε το εφεξορ και για το αγχος θα με επιανε κσλυτερα. Ετσι παιρνω αυτο εδ κ χρονια!
Βεβαια μη κανεις καν συγκριση για την αγωγη ειδικα. Καθε ανθρωπος εχει τη δικη του ψυχοπαθολογια και καθε οργανισμος αντιδρα διαφορετικα ετσι.