Ψυχωση σημερα

Ξέχασα να πω, αφελής και χαζούλα δεν ξέρω αν ήταν. Είχε σίγουρα πολύ χάλια αυτοπεποίθηση μια ζωή. Η γιαγιά μου την είχε μεγαλώσει για να γίνει μια άβουλη δούλα, από τα 6 της έπλενε πιάτα. Επίσης η γιαγιά μου έδειχνε αδυναμία στο άλλο της παιδί. Η μάνα μου ένοιωθε πάντα παραμελημένη από τη μάνα της και εγώ αισθάνθηκα ότι αν δεν έβγαλε τη σχολή της ήταν από αυτό το αίσθημα του ''δεν πιστεύω σε εμένα, δεν μπορώ να τα καταφέρω'', γιατί όσο πήγαινα σχολείο ήταν πολύ δίπλα μου, με διάβαζε και είχε πάρα πολλές γνώσεις, οπότε δε θεωρώ πως ήταν χαζή. Θεωρώ ότι δεν είχε ενεργοποιήσει την αυτοπεποίθησή της. Αφελής τώρα που το σκέφτομαι λίγο ήταν και είχε το σύνδρομο του Μεσσία. Είχε κλείσει η επιχείρηση όπου δούλευε και μετά αφοσιώθηκε στην φροντίδα γριών του σογιού της γιατί το θεωρούσε υποχρέωσή της επειδή την είχαν βοηθήσει οικονομικά. Πάντως δεν είχε καμιά αίσθηση προσωπικής δύναμης και ούτε καν τον υγιή εγωισμό. Έβαζε στον αδερφό της κάθε μέρα φαγητό και αυτός δεν έλεγε ευχαριστώ ποτέ παρά ούρλιαζε γιατί του έβαζε μεγάλη μερίδα και εκείνη ποτέ δεν μιλούσε να πει κάτι. Εγώ της έλεγα ότι πρέπει να του την πεις και να σταματήσεις και να μαγειρεύεις και να τον κυνηγάς λες και είναι μωρό για να φάει. Πέντε χρόνια διαφορά είχε με τον αδερφό της. Απλά ό,τι και να της έλεγαν, όσο άδικο και υπερβολικό και να ήταν, θα έσκυβε το κεφάλι και απλά θα συνέχιζε να υπηρετεί, φορώντας τα σκισμένα, ούσα άπλυτη, χωρίς δόντια, με τρίχες στο μουστάκι, με πιασμένα τρικολόρε μαλλιά που είχαν αρχίσει και να αραιώνουν. Ο πόνος στην ψυχή που απέκτησα είναι κάτι που δεν περιγράφεται. Όταν πέθανε, ένοιωσα πιο πολύ απελευθέρωση και λύτρωση, αισιοδοξία και ελπίδα, παρά στενοχώρια, όσο κακό ή περίεργο και αν ακούγεται αυτό.

Ο πατέρας μου, άτομο με απολυτήριο γυμνασίου είναι, που δεν είχε στον ήλιο μοίρα, η μάνα μου τον έκανε άνθρωπο και εξαιτίας του φυτοζωούσαμε και ζούσαμε με τα λεφτά της μάνας της. Όταν του έλεγα ότι η μάνα μου έχει πρόβλημα μου έλεγε, είναι απλά κουρασμένη, δεν έχει κάτι, είναι μια χαρά. Οπότε δεν βγάζεις άκρη μέσα στην τρέλα. Όλοι απορούν πώς βγήκα εγώ από εδώ μέσα ... έτσι. Μου λένε απορώ που είσαι έτσι και απορώ που είσαι ακόμα καλά. Όταν λέω για τον πατέρα μου ότι δεν είχε στον ήλιο μοίρα, δεν το λέω επειδή είχε απολυτήριο γυμνασίου μόνο αλλά επειδή δεν ήταν άτομο που προσπαθούσε για κάτι καλύτερο ενώ θα μπορούσε.

Μια χαρά ήταν η μάνα σου κι εγώ έτσι είμαι το θέμα είναι εσύ ΠΩΣ βγήκες το ανάποδο εντελώς

Quote:

---

Originally Posted by elis

Μια χαρά ήταν η μάνα σου κι εγώ έτσι είμαι το θέμα είναι εσύ ΠΩΣ βγήκες το ανάποδο εντελώς

---

Λυπάμαι πολύ που γίνεσαι τόσο προσβλητική και τόσο εριστική. Δεν νομίζω να με ξέρεις προσωπικά για να μου λες με τόση κακία «το θέμα είναι εσύ πώς βγήκες έτσι». Καταλαβαίνω όμως ότι τριγκάρεσαι με το παραμικρό επειδή εσύ έχεις μέσα σου πικρία και δηλητήριο, οπότε δεν κακιώνω.

Όταν είπα ότι απορούν όλοι πώς βγήκα νοητικά και συναισθηματικά υγιής και άτομο που έχω την τάση να αυτοβελτιώνομαι, δεν το είπα για να θίξω την ψυχική ασθένεια της μάνας μου και να κάνω shaming στην ψύχωση. Όλοι οι ψυχικά ασθενείς άνθρωποι χρειάζονται βοήθεια, όχι επίκριση. Εγώ είπα κάτι εντελώς αυτονόητο. Ότι μέσα σε ένα άρρωστο περιβάλλον με μια μάνα στην κατάσταση που περιέγραψα, με έναν πατέρα θεωρητικά υγιή που δεν έκανε τίποτα για να τη βοηθήσει, με αδέρφια γύρω της που ήταν και αυτά υγιή και με οικονομική δύναμη και ποτέ δεν έκαναν τίποτα να την βοηθήσουν, δηλαδή έχοντας άτομα με τα οποία ποτέ δεν μπόρεσα να συνεργαστώ για να τη βοηθήσω, θα περίμενε κανείς μέσα σε αυτό το περιβάλλον να γίνω και εγώ έτσι, άψυχη, χωρίς λογική στο κεφάλι μου, χωρίς κατανόηση και μαζί με δύο γονείς που δεν μπορούσαν καν να ζήσουν τον εαυτό τους, δε θα ανέμενε κανείς από εμένα να μπορώ τα αντίθετα. Αντικειμενικά, όταν κάνεις ένα παιδί και το εισόδημα μιας οικογένειας μέχρι αυτό να περάσει στο πανεπιστήμιο είναι 300 ευρώ, δεν μπορείς να έχεις αξιώσεις από το παιδί αυτό, ούτε να έχει καλλιεργημένο πνεύμα, ούτε να είναι καλός μαθητής, ούτε να έχει τα αντανακλαστικά για να καταλαβαίνει τι του γίνεται. Άσε με να ξέρω τον εαυτό μου καλύτερα από ότι εσύ ξέρεις εμένα. Η μάνα μου δεν εξετάστηκε ποτέ ούτε από ψυχολόγο ούτε από ψυχίατρο γιατί κανείς δεν βρέθηκε να την πάει. Αν εγώ ήμουν τα αδέρφια της ή ο άντρας της, θα καλούσα έναν στο σπίτι να την δει. Θα της αγόραζα ρούχα, δε θα την άφηνα με τα κουρέλια, θα την ελάφραινα από τις δουλειές, δε θα έκανα νάζια για να την αναγκάσω να μου μαγειρέψει όπως έκαναν οι ενήλικες. Αν είχε φροντιστικούς ενήλικες δίπλα της ίσως να είχε πάρει μια θεραπεία. Τέλος πάντων. Δε θα ασχοληθώ άλλο.

Όσο για το ότι «μια χαρά ήταν η μάνα σου» δεν θα σχολιάσω κάτι.

Έχεις δίκιο, έπρεπε να βγω σαν την μάνα μου, να μην πλένομαι, να με αφήσω να γίνω παχύσαρκη, να είναι μόνιμα τα μαλλιά μου σαν γλειμμένα, να μην έχω δόντια, να μην έχω ούτε ένα ευρώ, να εξαρτώμαι από μάνα, άντρα και αδέρφια και να πλάθω φανταστικές ιστορίες για τον εαυτό μου και να τις μοιράζομαι με αγνώστους.

Quote:

---

Originally Posted by Sunflower98

Λυπάμαι πολύ που γίνεσαι τόσο προσβλητική και τόσο εριστική. Δεν νομίζω να με ξέρεις προσωπικά για να μου λες με τόση κακία «το θέμα είναι εσύ πώς βγήκες έτσι». Καταλαβαίνω όμως ότι τριγκάρεσαι με το παραμικρό επειδή εσύ έχεις μέσα σου πικρία και δηλητήριο, οπότε δεν κακιώνω.

Όταν είπα ότι απορούν όλοι πώς βγήκα νοητικά και συναισθηματικά υγιής και άτομο που έχω την τάση να αυτοβελτιώνομαι, δεν το είπα για να θίξω την ψυχική ασθένεια της μάνας μου και να κάνω shaming στην ψύχωση. Όλοι οι ψυχικά ασθενείς άνθρωποι χρειάζονται βοήθεια, όχι επίκριση. Εγώ είπα κάτι εντελώς αυτονόητο. Ότι μέσα σε ένα άρρωστο περιβάλλον με μια μάνα στην κατάσταση που περιέγραψα, με έναν πατέρα θεωρητικά υγιή που δεν έκανε τίποτα για να τη βοηθήσει, με αδέρφια γύρω της που ήταν και αυτά υγιή και με οικονομική δύναμη και ποτέ δεν έκαναν τίποτα να την βοηθήσουν, δηλαδή έχοντας άτομα με τα οποία ποτέ δεν μπόρεσα να συνεργαστώ για να τη βοηθήσω, θα περίμενε κανείς μέσα σε αυτό το περιβάλλον να γίνω και εγώ έτσι, άψυχη, χωρίς λογική στο κεφάλι μου, χωρίς κατανόηση και μαζί με δύο γονείς που δεν μπορούσαν καν να ζήσουν τον εαυτό τους, δε θα ανέμενε κανείς από εμένα να μπορώ τα αντίθετα. Αντικειμενικά, όταν κάνεις ένα παιδί και το εισόδημα μιας οικογένειας μέχρι αυτό να περάσει στο πανεπιστήμιο είναι 300 ευρώ, δεν μπορείς να έχεις αξιώσεις από το παιδί αυτό, ούτε να έχει καλλιεργημένο πνεύμα, ούτε να είναι καλός μαθητής, ούτε να έχει τα αντανακλαστικά για να καταλαβαίνει τι του γίνεται. Άσε με να ξέρω τον εαυτό μου καλύτερα από ότι εσύ ξέρεις εμένα. Η μάνα μου δεν εξετάστηκε ποτέ ούτε από ψυχολόγο ούτε από ψυχίατρο γιατί κανείς δεν βρέθηκε να την πάει. Αν εγώ ήμουν τα αδέρφια της ή ο άντρας της, θα καλούσα έναν στο σπίτι να την δει. Θα της αγόραζα ρούχα, δε θα την άφηνα με τα κουρέλια, θα την ελάφραινα από τις δουλειές, δε θα έκανα νάζια για να την αναγκάσω να μου μαγειρέψει όπως έκαναν οι ενήλικες. Αν είχε φροντιστικούς ενήλικες δίπλα της ίσως να είχε πάρει μια θεραπεία. Τέλος πάντων. Δε θα ασχοληθώ άλλο.

Όσο για το ότι «μια χαρά ήταν η μάνα σου» δεν θα σχολιάσω κάτι.

Έχεις δίκιο, έπρεπε να βγω σαν την μάνα μου, να μην πλένομαι, να με αφήσω να γίνω παχύσαρκη, να είναι μόνιμα τα μαλλιά μου σαν γλειμμένα, να μην έχω δόντια, να μην έχω ούτε ένα ευρώ, να εξαρτώμαι από μάνα, άντρα και αδέρφια και να πλάθω φανταστικές ιστορίες για τον εαυτό μου και να τις μοιράζομαι με αγνώστους.

---

Κορίτσι μου, μην ψάχνεις να βρεις λογική συνέχεια και ροή στα σχόλια του συγκεκριμένου σχολιαστή και μην τα παίρνεις στα σοβαρά. Ο καθένας σηκώνει τον δικό του σταυρό και ο συγκεκριμένος έχει διαγνωστεί με σχιζοφρένεια. Αυτό που έγραψε δεν έχει να κάνει με εσένα, ούτε με αυτόν τον ίδιο, αλλά με την συγκεκριμένη ασθένεια, όταν η αγωγή δεν πιάνει.
Εσύ μόνο σεβασμό αποπνέεις στους άλλους, γιατί από μικρή ηλικία κλήθηκες να διαχειριστείς προβλήματα που δε συμβαίνουν στον μέσο νέο και κατάφερες να σταθείς όρθια και να βάλεις στόχους στη ζωή για την αυτοβελτίωσή σου. Που σημαίνει ότι έχεις μεγάλες ψυχικές αντοχές, κάτι που εύχομαι να το έχεις καταλάβει κι εσύ η ίδια.

Joanna8, σε ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια ❤️❤️ και για τις διευκρινίσεις! Οπότε να ζητήσω συγγνώμη που έγραψα σε θηλυκό γένος, επειδή το elis το έχω δει ως ψευδώνυμο αρκετές φορές στο διαδίκτυο και τις περισσότερες φορές σημαίνει Ελισάβετ, υπέθεσα πως ήταν γυναίκα. Επειδή μου είπε ότι έχει ακριβώς ό,τι η μάνα μου υπέθεσα ότι θα έχει κάτι παρόμοιο, δηλαδή ελαφριά ψύχωση και κατάθλιψη οπότε απάντησα έτσι. Λογικά η σχιζοφρένεια είναι ακόμα σοβαρότερη κατάσταση, οπότε, ναι, αν το γνώριζα ίσως να μην απαντούσα και τίποτα.

Quote:

---

Originally Posted by Sunflower98

Ξέχασα να πω, αφελής και χαζούλα δεν ξέρω αν ήταν. Είχε σίγουρα πολύ χάλια αυτοπεποίθηση μια ζωή. Η γιαγιά μου την είχε μεγαλώσει για να γίνει μια άβουλη δούλα, από τα 6 της έπλενε πιάτα. Επίσης η γιαγιά μου έδειχνε αδυναμία στο άλλο της παιδί. Η μάνα μου ένοιωθε πάντα παραμελημένη από τη μάνα της και εγώ αισθάνθηκα ότι αν δεν έβγαλε τη σχολή της ήταν από αυτό το αίσθημα του ''δεν πιστεύω σε εμένα, δεν μπορώ να τα καταφέρω'', γιατί όσο πήγαινα σχολείο ήταν πολύ δίπλα μου, με διάβαζε και είχε πάρα πολλές γνώσεις, οπότε δε θεωρώ πως ήταν χαζή. Θεωρώ ότι δεν είχε ενεργοποιήσει την αυτοπεποίθησή της. Αφελής τώρα που το σκέφτομαι λίγο ήταν και είχε το σύνδρομο του Μεσσία. Είχε κλείσει η επιχείρηση όπου δούλευε και μετά αφοσιώθηκε στην φροντίδα γριών του σογιού της γιατί το θεωρούσε υποχρέωσή της επειδή την είχαν βοηθήσει οικονομικά. Πάντως δεν είχε καμιά αίσθηση προσωπικής δύναμης και ούτε καν τον υγιή εγωισμό. Έβαζε στον αδερφό της κάθε μέρα φαγητό και αυτός δεν έλεγε ευχαριστώ ποτέ παρά ούρλιαζε γιατί του έβαζε μεγάλη μερίδα και εκείνη ποτέ δεν μιλούσε να πει κάτι. Εγώ της έλεγα ότι πρέπει να του την πεις και να σταματήσεις και να μαγειρεύεις και να τον κυνηγάς λες και είναι μωρό για να φάει. Πέντε χρόνια διαφορά είχε με τον αδερφό της. Απλά ό,τι και να της έλεγαν, όσο άδικο και υπερβολικό και να ήταν, θα έσκυβε το κεφάλι και απλά θα συνέχιζε να υπηρετεί, φορώντας τα σκισμένα, ούσα άπλυτη, χωρίς δόντια, με τρίχες στο μουστάκι, με πιασμένα τρικολόρε μαλλιά που είχαν αρχίσει και να αραιώνουν. Ο πόνος στην ψυχή που απέκτησα είναι κάτι που δεν περιγράφεται. Όταν πέθανε, ένοιωσα πιο πολύ απελευθέρωση και λύτρωση, αισιοδοξία και ελπίδα, παρά στενοχώρια, όσο κακό ή περίεργο και αν ακούγεται αυτό.

Ο πατέρας μου, άτομο με απολυτήριο γυμνασίου είναι, που δεν είχε στον ήλιο μοίρα, η μάνα μου τον έκανε άνθρωπο και εξαιτίας του φυτοζωούσαμε και ζούσαμε με τα λεφτά της μάνας της. Όταν του έλεγα ότι η μάνα μου έχει πρόβλημα μου έλεγε, είναι απλά κουρασμένη, δεν έχει κάτι, είναι μια χαρά. Οπότε δεν βγάζεις άκρη μέσα στην τρέλα. Όλοι απορούν πώς βγήκα εγώ από εδώ μέσα ... έτσι. Μου λένε απορώ που είσαι έτσι και απορώ που είσαι ακόμα καλά. Όταν λέω για τον πατέρα μου ότι δεν είχε στον ήλιο μοίρα, δεν το λέω επειδή είχε απολυτήριο γυμνασίου μόνο αλλά επειδή δεν ήταν άτομο που προσπαθούσε για κάτι καλύτερο ενώ θα μπορούσε.

---

Έχετε απόλυτο δίκιο, τα πράγματα είναι ακριβώς έτσι όπως τα λέτε. Ο πόνος στην ψυχή που αποκτήσατε είναι κάτι που δεν περιγράφεται, βλέποντας τη μητέρα σας να είναι έρμαιο όλων αυτών των δυσλειτουργικών μοτίβων επικοινωνίας και άδικων ρόλων που τις είχε φορτώσει η πατρική της οικογένεια. Δυστυχώς, η μητέρα σας δεν μπόρεσε να τα αμφισβητήσει όλα αυτά και δεν βρήκε υποστήριξη κάπου, επομένως βούλιαξε μέσα στα τραύματα της. Ωστόσο, για να είστε εσείς σε θέση να τα αμφισβητείτε, σημαίνει ότι υπήρχε κάποιο υγιές κομμάτι σε όλα αυτά τα παράδοξα. Η μητέρα σας είχε ψυχικό τραύμα. Και προς το τέλος της ζωής της, όλες αυτές οι φαντασιώσεις ήταν ένα μέσο διαφυγής απ' όλα αυτά που την βάραιναν. Η τρέλα βγάζει νόημα. Ίσως είχε αποκτήσει και ψυχωσικά χαρακτηριστικά. Σχετικά με αυτό που είπατε για τις κάλτσες, ίσως αντιδρούσε έτσι αψυχολόγητα, γιατί της έκανε trigger. Εσείς ρωτούσατε για τις κάλτσες και αυτή άκουγε ένα ακόμα πράγμα για το οποίο ήταν υπεύθυνη.

Κληροδοτήσατε ένα επίπονο έργο να απαλλάξετε τον εαυτό σας από ενοχές και όλη την κακοδαιμονία του παρελθόντος. Είστε δυνατή!

sun flower διαβασα τα σχολια σου πιστευω δεν ειχε σχιζοφρενεια αν ειχε σχιζοφρενεια ή ψυχωση θα παθανε κρισεις δεν θα μπορουσε να κρατιοταν λογικη σε αλλους εκτος σπιτιου χωρις ληψη αγωγης.εχω και γω ψυχωση επαθα ψυχωτικο επεισοδιο οπου βγηκα στους δρομους και ουρλιαζα βγαζοντας αφρους απο το στομα επισης στην ψυχιατρικη κλινικη παρολο την ληψη αγωγης τη δευτερη η τριτη μερα νοσηλειας ημουν σε διεγερση και φωναζα μεσα στην κλινικη και μου εδωσαν παραπανω ηρεμιστηκα για να με κανουν καλα.επισης τωρα τοσα χρονια μετα την κριση αν δεν παρω μια μερα την αγωγη μου στος τελους του 24 ωρου απο την μη ληψη της αγωγης δεν εχω καλη συγκεντρωση και προχθες δεν πηρα την αγωγη μου για μια μερα και εχθες οδηγουσα με ανεβασμενο χειροφρενο στο αμαξι ευτυχως που δεν επαθε ζημια σαν να ημουν μεθυσμενος μονο τα χαπια μου δινουν την συγκεντρωση την καθαροτητα του νου και την ελλειψη των ψυχωτικων συμπτωματων.οπως το κοβω σχιζοφρενεια δεν ειχε για αμα ειχε δεν θα αντεχε το πολυ 2 χρονια χωρις αγωγη εγω δεν αντεχω ουτε μια μερα και στις 3 ημερες μη ληψης αγωγης επανερχονται τα ψυχωτικα συμπτωματα παθαινω ταχεια υποτροπη.


οπως το κοβω η μανα σου ειχε βαρια καταθλιψη εξου και η παραμεληση του εαυτου της και των σχισμενων ρουχων και η δευτερη παθηση που ειχε λεγεται παραληρητικη διαταραχη ειναι μια μορφη ψυχωσης οπως της κολλανε καποιες ιδεες παραληρητικες εμμονες ιδεες που δεν ανταποκρινονται στην πραγματικοτητα αλλα μπορουν και το κρυβουν και λειτουργουν κανονικα στην καθημερινοτητα το οτι παραμελουσε το εαυτο της συνδεεται μετην βαρια καταθλιψη που ειχε αλλα σε καμια περιπτωση σχιζοφρενεια για σχιζοφρενεια παθαινεις κρισεις χανεις τελειως την επαφη με την πραγματικοτητα ενω με την παραληρητικη διαταραχη δεν χανεις την επαφη απλα κολλας σε καποιες ιδεες που δεν ανταποκρινονται στην πραγματικοτητα και εμφανιζεται κυριως σε γυναικες μετα τα 40 δηλαδη στην ηλικια της μανας σου.αυτο ειχε εχω μελετησει καλα την ψυχιατρικη μετα την ψυχωση που περασα και καταλαβαινω τι εχει ο αλλος απο τα συμπτωματα καλυτερα και απο εναν ψυχιατρο.οποτε δες τι ειναι παραληρητικη διαταραχη να δεις τι ειναι και να διαπιστωσεις οτι απο αυτο επασχε η μητερα σου και σε καμια περιπτωση απο σχιζοφρενεια που στην δικη μου περιπτωση δεν αντεχω ουτε μερα χωρις φαρμακα και στις 3 ημερες χωρις φαρμακα επανερχονται ταχεως τα ψυχωτικα μου συμπτωματα

Quote:

---

Originally Posted by V for vendetta

Έχετε απόλυτο δίκιο, τα πράγματα είναι ακριβώς έτσι όπως τα λέτε. Ο πόνος στην ψυχή που αποκτήσατε είναι κάτι που δεν περιγράφεται, βλέποντας τη μητέρα σας να είναι έρμαιο όλων αυτών των δυσλειτουργικών μοτίβων επικοινωνίας και άδικων ρόλων που τις είχε φορτώσει η πατρική της οικογένεια. Δυστυχώς, η μητέρα σας δεν μπόρεσε να τα αμφισβητήσει όλα αυτά και δεν βρήκε υποστήριξη κάπου, επομένως βούλιαξε μέσα στα τραύματα της. Ωστόσο, για να είστε εσείς σε θέση να τα αμφισβητείτε, σημαίνει ότι υπήρχε κάποιο υγιές κομμάτι σε όλα αυτά τα παράδοξα. Η μητέρα σας είχε ψυχικό τραύμα. Και προς το τέλος της ζωής της, όλες αυτές οι φαντασιώσεις ήταν ένα μέσο διαφυγής απ' όλα αυτά που την βάραιναν. Η τρέλα βγάζει νόημα. Ίσως είχε αποκτήσει και ψυχωσικά χαρακτηριστικά. Σχετικά με αυτό που είπατε για τις κάλτσες, ίσως αντιδρούσε έτσι αψυχολόγητα, γιατί της έκανε trigger. Εσείς ρωτούσατε για τις κάλτσες και αυτή άκουγε ένα ακόμα πράγμα για το οποίο ήταν υπεύθυνη.

Κληροδοτήσατε ένα επίπονο έργο να απαλλάξετε τον εαυτό σας από ενοχές και όλη την κακοδαιμονία του παρελθόντος. Είστε δυνατή!

---

Ευχαριστώ για το σχόλιό σας, κάνατε πολύ εύστοχες παρατηρήσεις!

Quote:

---

Originally Posted by psycous

sun flower διαβασα τα σχολια σου πιστευω δεν ειχε σχιζοφρενεια αν ειχε σχιζοφρενεια ή ψυχωση θα παθανε κρισεις δεν θα μπορουσε να κρατιοταν λογικη σε αλλους εκτος σπιτιου χωρις ληψη αγωγης.εχω και γω ψυχωση επαθα ψυχωτικο επεισοδιο οπου βγηκα στους δρομους και ουρλιαζα βγαζοντας αφρους απο το στομα επισης στην ψυχιατρικη κλινικη παρολο την ληψη αγωγης τη δευτερη η τριτη μερα νοσηλειας ημουν σε διεγερση και φωναζα μεσα στην κλινικη και μου εδωσαν παραπανω ηρεμιστηκα για να με κανουν καλα.επισης τωρα τοσα χρονια μετα την κριση αν δεν παρω μια μερα την αγωγη μου στος τελους του 24 ωρου απο την μη ληψη της αγωγης δεν εχω καλη συγκεντρωση και προχθες δεν πηρα την αγωγη μου για μια μερα και εχθες οδηγουσα με ανεβασμενο χειροφρενο στο αμαξι ευτυχως που δεν επαθε ζημια σαν να ημουν μεθυσμενος μονο τα χαπια μου δινουν την συγκεντρωση την καθαροτητα του νου και την ελλειψη των ψυχωτικων συμπτωματων.οπως το κοβω σχιζοφρενεια δεν ειχε για αμα ειχε δεν θα αντεχε το πολυ 2 χρονια χωρις αγωγη εγω δεν αντεχω ουτε μια μερα και στις 3 ημερες μη ληψης αγωγης επανερχονται τα ψυχωτικα συμπτωματα παθαινω ταχεια υποτροπη.


οπως το κοβω η μανα σου ειχε βαρια καταθλιψη εξου και η παραμεληση του εαυτου της και των σχισμενων ρουχων και η δευτερη παθηση που ειχε λεγεται παραληρητικη διαταραχη ειναι μια μορφη ψυχωσης οπως της κολλανε καποιες ιδεες παραληρητικες εμμονες ιδεες που δεν ανταποκρινονται στην πραγματικοτητα αλλα μπορουν και το κρυβουν και λειτουργουν κανονικα στην καθημερινοτητα το οτι παραμελουσε το εαυτο της συνδεεται μετην βαρια καταθλιψη που ειχε αλλα σε καμια περιπτωση σχιζοφρενεια για σχιζοφρενεια παθαινεις κρισεις χανεις τελειως την επαφη με την πραγματικοτητα ενω με την παραληρητικη διαταραχη δεν χανεις την επαφη απλα κολλας σε καποιες ιδεες που δεν ανταποκρινονται στην πραγματικοτητα και εμφανιζεται κυριως σε γυναικες μετα τα 40 δηλαδη στην ηλικια της μανας σου.αυτο ειχε εχω μελετησει καλα την ψυχιατρικη μετα την ψυχωση που περασα και καταλαβαινω τι εχει ο αλλος απο τα συμπτωματα καλυτερα και απο εναν ψυχιατρο.οποτε δες τι ειναι παραληρητικη διαταραχη να δεις τι ειναι και να διαπιστωσεις οτι απο αυτο επασχε η μητερα σου και σε καμια περιπτωση απο σχιζοφρενεια που στην δικη μου περιπτωση δεν αντεχω ουτε μερα χωρις φαρμακα και στις 3 ημερες χωρις φαρμακα επανερχονται ταχεως τα ψυχωτικα μου συμπτωματα

---

Είσαι θεός / θεά και σε χιλιοευχαριστώ που σχολίασες όλα αυτά γιατί με βοήθησες να εντοπίσω ακριβώς τι είχε. Έκανα την έρευνά μου και ναι, είχε ακριβώς αυτό. Μάλιστα, υπάρχουν υποκατηγορίες, και μια εξ αυτών λέγεται ερωτομανιακή παραληρηματική διαταραχή, όταν το άτομο πλάθει ότι είναι ερωτευμένο μαζί του ένα άτομο από ανώτερη κοινωνική τάξη. Το έκανε με αυτόν που τον είχε στο μυαλό της ως καθηγητή πανεπιστημίου ενώ ήταν ένας μέσα στον όχλο του ίντερνετ που έγραφε και αυτός σαν να το έχανε ώρες ώρες.

ηλιοτροπιο, νομιζω οτι η καημενη η μητερα σου ηταν θυμα μιας ναρκισιστικης μητερας, επεσε σε καταθλιψη που δεν μπορεσε/ δεν απευθυνθηκε πουθενα για να αντιμετωπισει, αρχισε η φθορα και η εγκαταλειψη του εαυτου της και οσο χειροτερευε η καταθλιψη, εμφανιζε ολα τ α υπολοιπα. λυπαμαι που δεν βρηκε βοηθεια....

Remedy, δυστυχώς έχω καταλήξει ακριβώς στο ίδιο συμπέρασμα. Έτσι είναι....

Quote:

---

Originally Posted by Joanna8

Κορίτσι μου, μην ψάχνεις να βρεις λογική συνέχεια και ροή στα σχόλια του συγκεκριμένου σχολιαστή και μην τα παίρνεις στα σοβαρά. Ο καθένας σηκώνει τον δικό του σταυρό και ο συγκεκριμένος έχει διαγνωστεί με σχιζοφρένεια. Αυτό που έγραψε δεν έχει να κάνει με εσένα, ούτε με αυτόν τον ίδιο, αλλά με την συγκεκριμένη ασθένεια, όταν η αγωγή δεν πιάνει.
Εσύ μόνο σεβασμό αποπνέεις στους άλλους, γιατί από μικρή ηλικία κλήθηκες να διαχειριστείς προβλήματα που δε συμβαίνουν στον μέσο νέο και κατάφερες να σταθείς όρθια και να βάλεις στόχους στη ζωή για την αυτοβελτίωσή σου. Που σημαίνει ότι έχεις μεγάλες ψυχικές αντοχές, κάτι που εύχομαι να το έχεις καταλάβει κι εσύ η ίδια.

---

O elis einai parapano apo kala,prepei na niotheis ntropi,pou ton ipotimas,ntropi,.filakia

Quote:

---

Originally Posted by Sunflower98

Σε ευχαριστώ για την απάντηση. Με βοηθάει να καταλάβω περισσότερα. Εμένα η μητέρα μου ζούσε σαν άστεγη μέσα στο σπίτι μας τα τελευταία δέκα χρόνια, με σκισμένα ρούχα, δεν είχε δόντια, δεν πλενόταν, τα μαλλιά της είχαν γίνει τριών χρωμάτων και είχε εθιστεί στα ριάλιτι με τον εθισμό να πιάνει κόκκινο προς το τέλος της ζωής της που είχε φτιάξει κανάλι στο γιουτιούμπ (όχι κανάλι που ανέβαζε βίντεο αλλά λογαριασμό) και μιλούσε με ένα κάρο άτομα που τα θεωρούσε φίλους στα σχόλια και έπλαθε φανταστικές ιστορίες από το μυαλό της, έλεγε ότι είναι 29 χρονών και το ζούσε κανονικά. Και είχε εμμονή με έναν που είχε ψευδώνυμο Άλεξ και της φαινόταν ότι αυτός ο Άλεξ χρησιμοποιεί τέλεια τον λόγο (εγώ είδα σχόλιά του και ούτε καν) και πήγαινε και έψαχνε σε όλες τις σχολές φιλολογίας στο διαδίκτυο καθηγητές με το όνομα Αλέξανδρος και μια μέρα μου δείχνει έναν κύριο στη σελίδα ενός ΑΕΙ και μου λέει «να, με αυτόν μιλάω» και εκείνη την ημέρα πραγματικά πείστηκα ότι τα έχασε. Δεν την έλεγες όμως περίεργη γενικά, δηλαδή, ποτέ δεν άκουσε φωνές, ποτέ δεν πίστεψε ότι κάποιος θέλει το κακό της, ποτέ δεν επιχείρησε να κάνει ευθέως κακό στον εαυτό της, πχ να αυτοτραυματιστεί. Ο ψυχίατρος μου είπε ότι αυτό είναι ψύχωση όμως. Αυτό που έπαθε. Επίσης, είχε ένα τετράδιο και έγραφε τα σχόλια που θα έγραφε στο γιουτιούμπ στους φανταστικούς της φίλους για να μην τα ξεχάσει και τα αντέγραφε μετά από το χαρτί στο κινητό. Παράλληλα, μου έλεγε άλλα ντι άλλων πολλές φορές πχ «εγώ σήμερα έκανα δουλειές που ούτε ένας τριαντάρης δεν κάνει» και της λέω τι και μου λέει έβαλα πλυντήριο πιάτων. Ή της έκανα μια απλή ερώτηση πχ. αν υπάρχουν πλυμένες κάλτσες και άρχιζε να ουρλιάζει λέγοντάς μου ότι προσπαθώ να την αναγκάσω να σηκωθεί εκείνη την ώρα και ότι προσπαθώ να δημιουργήσω καυγά.

Μόλις πέθανε, μπήκα στο γιουτιουμπ της και είδα στο ιστορικό ότι κάθε μέρα ήταν πάνω από καψουροτράγουδα και έγραφε απονενοημένα σχόλια αφιερωμένα στον Αλεξ, τύπου είσαι ο άντρας της ζωής μου, σε αγαπώ αστεράκι μου και κάτι τέτοια.

Διάβασα πολλά άρθρα για τις ψυχώσεις όταν μου το είπε αυτό ο ψυχίατρος και όλα μιλούσαν για μανίες καταδίωξης, ψευδαισθήσεις, φωνές και επειδή από ότι γνωρίζω δεν είχε τέτοια η μάνα μου αναρωτήθηκα μήπως αυτό που είχε δεν ήταν ψύχωση αλλά πχ κατάθλιψη σε συνδυασμό με κάποια άλλη διαταραχή ή ψυχική ασθένεια. Ίσως να ρωτήσω και κάποιον άλλον ψυχίατρο στην πορεία.

Υ.Γ. Ζητώ συγγνώμη, εκεί που λέω δεν την έλεγες περίεργη, δεν εννοώ ότι όσοι ακούν φωνές και έχουν ψυχωσικά επεισόδια είναι περίεργοι, εννοώ ότι δεν είχε μια περίεργη συμπεριφορά στην πραγματική ζωή, ο πατέρας μου, ο θείος μου, οι ξαδέρφες της που της μιλούσαν στο τηλέφωνο δεν καταλάβαιναν τίποτα απολύτως, μιλούσε πάντα πολύ λογικά και μετρημένα.

---

Ενδιαφέρουσα η ιστορία σου, συλληπητηρια για τη μητέρα σου και εύχομαι να είσαι πολύ καλά.

Θέματα εθισμού ως ένα σημείο έχω κι εγώ αν και έχω συνέχεια τη συναίσθηση ότι περί εθισμού πρόκειται πχ με το Facebook, νιώθω πως καθημερινά πρέπει να κάνω τουλάχιστον μια νέα ανάρτηση στο προφιλ, μου να ευχηθώ σε όσους έχουν γενέθλια κι αυτό σαν ευκαιρία να διαγράψω προφίλ που θεωρώ αχρησιμοποίητα για χρόνια, να δω πόσα λάικ μου έκαναν σε ένα θέμα, άλλο να θέλω να βγω οποιαδήποτε μέρα το βράδυ για ποτό για να ξεχαστώ από αρνητικές σκέψεις ή κάτι που μου έκαναν. Ασχολούμαι όμως έστω λιγότερο εν σχέση με πριν με την περιποίηση του εαυτού μου. Καχυποψίες έχω αν και θεωρώ πως έχω καλό ένστικτο κι οι καχυποψίες μου όντως δεν είναι ποτέ αβάσιμες. Σχολαστικότητα στο σπίτι έχει και μένα η μητέρα μου. Λέω μήπως η μητέρα σου είχε απωθημένα από τη ζωή σας που τα κράταγε μέσα της και τα βγαλε προς τα έξω με τον τρόπο που περιγράφεις πχ δεν διασκέδασε όσο και όπως θα θελε τη ζωή της, ονειρευόταν να βρει άντρα με συγκεκριμένε προδιαγραφές, της έλειπε η κοινωνικοποίηση από την άποψη να χει άτομα με τα οποία να μοιράζεται αυτά που την ενδιαφερουν και ν ατην νιώθουν. Εγώ, απ την άλλη έχω και έντονο μέσα μου το φόβο αλλαγής, όχι από εθισμούς αλλά από χώρους, εργασίες και άτομα.

Σορρυ για τις σκόρπιες σκέψεις μου. Κάποτε δεν γνωρίζουμε τι ακριβώς έχουμε κι απλά παλεύουμε να το ξεπεράσουμε με τις μεθόδους ψυχοθεραπείας που έχουμε διδαχθεί κι ο αγώνας μπορεί να μην φέρνει την πλήρη αλλαγή ίσως και ο εαυτός μας να μας προσταεύει από περιττά ρίσκα ή να χουμε κλειστεί σε comfort zone και να μην το καταλαβαίνουμε.

Quote:

---

Originally Posted by Yoco Choco

Στους περισσοτερους ψυχωσικούς ασθενείς υπάρχει συννοσηρότητα κατάθλιψης λόγω της απόσυρσης/παραίτησης.

---

Παραίτηση είναι (νομίζω) να είμαι σε μια σχετικά καλή, γι άλλους ζηλευτή κατάσταση, και να νιώθω πως έφτασα σε όρια τέτοια που θα πρέπει να παρατήσω αυτό που κάνω και να ξεκινήσω κάτι πολύ διαφορετικό στη ζωή μου. Κι αυτό συνοδεύεται από αισθήματα κατάπτωσης, μειωμένης διάθεσης για ότιδηποτε, μελαγχολίας.