Όμορφα μιλάει, προσπαθεί κάτι αισιοδοξο να πει πρός το τέλος, δεν ξέρω τί φταίει.
Πώς αλλάζουμε μέσα μας, πρώτα η αναγνώριση, μετά αποδοχή καί μετά αλλαγή. Σωστά;
Επίσης όταν είναι νά πάτε έχετε χαρά; Εγώ δεν έχω, έχω άγχος καί δεν θέλω. Νιώθω εγώ έτσι ή καί άλλοι; Μήπως απλά επειδή με βαραίνει η διαδικασία;