Επίσης στους πρώτους δύο ψυχοθεραευτές που έχω πάει,πρέπει να σου πω δεν κάνουν και καλή δουλειά,γιατί δε βλέπω βελτίωση,τι μου προτείνεις,πρέπει να αλλάξω μήπως ξανά?Quote:
Originally Posted by WildHoney
Μόλις φέτος άρχισα με τον δεύτερο.
Επίσης στους πρώτους δύο ψυχοθεραευτές που έχω πάει,πρέπει να σου πω δεν κάνουν και καλή δουλειά,γιατί δε βλέπω βελτίωση,τι μου προτείνεις,πρέπει να αλλάξω μήπως ξανά?Quote:
Originally Posted by WildHoney
Μόλις φέτος άρχισα με τον δεύτερο.
Βασίλη, για την κοινωνικοποίηση που χρειάζεσαι εφόσον όπως είπες νιώθεις μοναξιά, υπάρχουν ομάδες για ανθρώπους στο φάσμα, που μπορείς εκεί να βρεις φίλους και υποστήριξη. Για το θέμα της ψυχοθεραπείας, θα έλεγα να προτιμήσεις έναν ειδικευμένο σε νευροδιαφορετικότητα. Δηλαδή να ξέρει για τον αυτισμό και να έχει ειδικευτεί στο να κουράρει ανθρώπους στο φάσμα.Quote:
Originally Posted by Vasilis125
Τip. Όταν νιώθεις όπως ανέφερες, πως δεν αντέχεις άλλο, πως όλα στη δίνουν, όλοι και όλα σε φορτώνουν, πως δε μπορείς, κτλ, χαλάρωνε με ASMR, με ηχοαπομονωτικές τεχνικές (βάλε ακουστικά όταν το περιβάλλον σου είναι έντονο, πχ κάποιοι τσακώνονται, δυνατοί κρότοι και ανάλογα), ή διάβασε για τα ενδιαφέροντά σου, ή δες ταινίες και video με θεματική που σε έλκει πάρα πολύ, σαν αυτό που ανέφερες για τα ζώα. Επίσης, κι εσύ μπορείς να ωφεληθείς και ένα ζωάκι αδέσποτο που μπορείς να βοηθήσεις. Αλλά να έχεις αποκούμπι, γιατί κι αυτά έχουν ανάγκες κι όταν εσύ δεν είσαι καλά, θα χρειαστείς βοήθεια για να τις καλύψεις. Ρώτα λοιπόν την οικογένειά σου, βρες ποιος αγαπάει τα ζώα, κι αν δεν έχεις ένα σκυλάκι ή γατάκι, σώσε ένα.
Βασίλη, όσον αφορά αυτό που είπες για αυτόν τον Δημήτρη, να σου πω τι πιστεύω. Εγώ μόλις ακούω έναν συγκεκριμένο ήχο απέξω, κολλάω και νιώθω μια περίεργη ηρεμία, νοσταλγία και γυρνάω πίσω στην εποχή που ήμουν μικρός στο σπίτι και άκουγα αυτόν τον θόρυβο. Είναι ένα παιχνίδι του μυαλού, δεν ξέρω γιατί, αλλά κάτι τέτοιο είναι. Και το δικό σου θέμα μάλλον κάτι τέτοιο είναι, συν ότι λόγω πολύ κακής πραγματικότητας αυτή η σκέψη σε βοηθάει να είσαι στον κόσμο σου, σαν ένα αποκούμπι. Όταν δεις ένα παιδί που μοιάζει με αυτόν τον Δημήτρη μπορείς να κάνεις daydreaming και να νιώθεις καλύτερα, αλλά όσον αφορά τώρα ή αργότερα να κάνεις παρέα με ένα τέτοιο παιδί, απλά ξέχνα το. Για πολλούς λόγους, όπως ότι είναι αφύσικο, ότι θα σε πάρουν για παιδόφιλο, ότι δεν θα έχετε κοινά πράγματα να πείτε, μέρη να πάτε, και φυσικά το θέμα σου είναι να μεγαλώσεις και να ξεπεράσεις τα τραύματά σου, και όχι να πας 40 χρονών και να ψάχνεις παιδιά σαν το Δημήτρη για παρέα. Ακόμα και να ήταν εφικτό, θα σε πάνε μέσα, θα σε κυνηγάνε οι γονείς του και στην τελική δεν επιτρέπεται πλέον σε άτομα μεγάλα σε ηλικία να μπαίνουν σε παιδικές χαρές αν δεν είναι γονείς, οπότε πού αλλού θα πηγαίνετε?
Επίσης, για το άλλο που έγραψες, δεν μπορώ να σου εγγυηθώ ότι θα βρεις φίλους, αλλά αν δεν δοκιμάσεις, δεν θα μάθεις ποτέ! Σίγουρα υπάρχουν κι άλλοι εσωστρεφείς, αυτιστικοί, ή άτομα που έχουν περάσει δύσκολα και μπορούν να σε καταλάβουν, το θέμα είναι να πηγαίνεις σε μέρη που μπορείς να γνωρίσεις κόσμο!
Quote:
Originally Posted by Eagle guy
Τώρα που διάβασα το μύνημα σου,ναι έτσι ακριβώς είναι,όσο φαντάζομαι να σκέφτομαι ενα παιδάκι σαν τον Δημήτρη ή τον ίδιο να μου φέρεται,έτσι όπως μου φερόταν,είναι σαν να βρίσκομαι στον κόσμο μου.Όμως όσο το σκέφτομαι,αλλά δεν το έχω,νιώθω ακόμα χειρότερα. Πραγματικά δε ξέρω πως θα το ξεπεράσω,τόσα χρόνια δεν έχω καταφέρει τίποτα, νομίζω πρέπει να βρω έναν πολύ ειδικευμένο στην περίπτωση μου ψυχοθεραπευτή και να δουλέψουμε πολύ σκληρά.
Επίσης αυτό που λες για όταν θα μεγαλώσω,δε νομίζω μέχρι τότε να έχω αυτήν την εμμονή,γιατί σίγουρα θέλω να πιστεύω θα χει βελτιωθεί η ζωή μου μέχρι τότε,ακόμα και όταν θα είμαι φοιτητής. Το θέμα είναι ότι όπως το χω στο μυαλό μου θα ήταν ότι καλύτερο να πραγματοποιηθεί αυτή τη περίοδο που κοντεύω και για πανελλήνιες,κάτι όμως που και γω ξερω είναι αδύνατον.
Ειλικρινά δε ξέρω φίλε πως θα προχωρήσω για τώρα,το μόνο που ξέρω και με ανησυχεί πολύ είναι πως άμα είμαι στα ίδια χάλια και του χρόνου με τις πανελλήνιες,όπως ήμουν φέτος,την έχω βάψει για τα καλά! Φέτος ήμουν τυχερός έβγαλα καλούς βαθμούς,δε ξέρω όμως για του χρόνου.
Με λίγα λόγια πρέπει να βρω του χρόνου κάτι ΕΠΕΙΓΟΝΤΩΣ να μου φτιάχνει τη διάθεση καθημερινά, ώστε να πετύχω στις τελικές και στις πιο δύσκολες εξετάσεις.
Εννοείς να ακούω μουσική?Αυτό κάνω έτσι κι αλλιώς,κάτι ξένα τραγούδια ακούω,δε ξέρω όμως δεν έχουν βοηθήσει και πολύ,σε χαλαρώνει όσο τα ακούς,μόλις όμως τελειώσει το τραγούδι πάλι τα ίδια (αρνητικές σκέψεις κτλ.)Quote:
Originally Posted by WildHoney
Εκτός βέβαια άμα εννοείς κάτι άλλο που δε κατάλαβα καλά.
Κάτι που ξέχασα να πω,το καλό είναι πως έχω πάρει ένα μικρό σκυλάκι,και πολλές φορές είναι γλυκούλη μου φτιάχνει τη διάθεση και παίζει,τρέχει από δω και από κει κτλ. χα χα χα:)Quote:
Originally Posted by WildHoney
Δυστυχώς όμως τα κατοικίδια σου δίνουν απλά μία προσωρινή χαρά,δε σου λύνουν τα προβλήματα,όμως σε βοηθάνε να ξεχνιέσαι,είναι σαν ο καλύτερος σου φίλος!
========================
Μπορείς να τον πλησιάσεις εσύ μην περιμένεις να κάνει πρώτος κίνηση. Αν δεν έχεις παρέες θα μπορέσεις να διαβάσεις καλύτερα για πανελλήνιες.
Μην αγχώνεσαι από τώρα για το πανεπιστήμιο εκεί θα έχεις μόνο ξένους είναι σπάνιο να περάσουν μαζί οι φίλοι σου. Από Αύγουστο θα ξεκινήσεις φροντιστήριο και αργότερα πάλι σχολείο τότε αναγκαστικά θα έχεις δίπλα σου τους συμμαθητές για να περάσει η ώρα. Αν είσαι τόσο χάλια γιατί δεν επικοινωνείς μαζί τους, λογικά τα παιδιά στην ηλικία σου θα είναι όλη μέρα στο ίντερνετ και θα ανεβάζουν φωτογραφίες, βίντεο, και πως περνάνε την μέρα τους. Αν δείχνεις ότι τους παρακολουθείς σε ότι κάνουν μπορείς να ζητήσεις και εσύ να πας μια βόλτα μαζί τους, όσο δεν μιλάς σε αφήνουν και αυτοί στην ισυχια σου.
Quote:
Originally Posted by ΑΧΒΑΧ
Έχεις δίκιο σε αυτό,ότι χωρίς παρέες θα έχω περισσότερο χρόνο να αποδώσω καλύτερα στις πανελληνίες,όμως σπουδαίο ρόλο και μη σου πω και τον πιο σημαντικό παίζει ο ψυχολογικός παράγοντας,άμα δεν κάνω του χρόνου κάτι που να με έχει χαρούμενο,δε θα έχω την ψυχική δύναμη να τα βγάλω πέρα,ξέρω τόσα χρόνια από τον εαυτό μου. Όταν ήμουν στις καλές μου ήμουν σχεδόν άριστος,όταν ήμουν χάλια δε τα πήγαινα καλά.Για αυτό πρέπει να πετύχω αυτό που είπα παραπάνω του χρόνου,έχω φτάσει δυστυχώς στην απαίσια θέση στο ότι αυτή είναι η μόνη επιλογή.
Μου πρότεινες μία λύση τους συμμαθήτες μου,όμως σε ένα προηγούμενο thread μου,είχα πει ότι δεν έχω καλή σχέση μαζί τους γιατί με κοροιδεύανε και με λέγανε αυτιστικό. Μόνο όταν θέλουν μου μιλάνε και συνέχεια είναι απότομοι μαζί μου,οπότε αποκλείεται να θέλουν να βρεθούμε. Εγώ φταίω όμως που φοβάμαι να υπερασπιστώ τον εαυτό μου!
Ακόμα και καθηγητής δε μου φερόταν ωραία και δεν έκανα τίποτα για αυτό,το σκέφτομαι και τρελαίνομαι!
===================
Πρέπει να δείξεις κατανόηση και υπομονή. Να τους εξηγήσεις πώς αισθάνεσαι και τι είναι ο αυτισμός. οι έφηβοι κοροϊδεύουν και κάνουν πλάκα... Μην στεναχωριέσαι. Προσπάθησε να πλησιάσεις όσους είναι λιγότερο προσβλητικοι .
Έκανες προσπάθεια να γράψεις μύνημα να πεις να βγείτε μια βόλτα και αρνήθηκαν?
Η αλήθεια είναι δεν ξέρουν ότι έχω όντως αυτισμό,φοβάμαι πως άμα τους εξηγήσω θα τα κάνω χειρότερα,θα με κοροιδεύουν συνέχεια και θα μου το πετάνε κιόλας,εδώ δεν είναι σίγουροι και με αποκαλούν έτσι όπως με αποκαλούν.Προσπαθώ να βρω ένα πιο ήρεμο παιδί,αλλά είναι ελάχιστοι στο σχολείο,δε ξέρω,ακόμα ψάχνομαι.
Καλύτερα να το πεις, γιατί τουλάχιστον μπορεί έτσι να δείξουν επιείκεια στο γιατί είσαι διαφορετικός. Μπορεί και όχι, αλλά δεν έχεις τίποτα να χάσεις.Quote:
Originally Posted by Vasilis125
Αν έχεις διάγνωση, πρέπει να έχεις και από τους καθηγητές διαφορετική φροντίδα. θα βλέπουν σημάδια και σε κοροϊδεύουν γιατί συμπεριφέρεσαι διαφορετικά. Η απομόνωση και ότι τα παίρνεις όλα στραβά είναι από τον αυτισμό. Θέλει και από εσένα μεγάλη προσπάθεια να συμμετέχεις σε συζήτηση και να ακολουθείς μόνος σου τους υπόλοιπους. Ακόμα και σε πόλη να μένεις αν άρχισαν να σε κοροϊδεύουν για "αυτισμό" ίσως κάπου να το άκουσαν, οι γείτονες , οι συγγενείς και οι επιχειρήσεις στην περιοχή θα το ξέρουν από όταν ήσουν μικρός.
Η διάγνωση και η ειδική αγωγή νόμιζα πως στιγματίζει τα παιδιά αλλά κάποιοι πιστεύουν πως έτσι τα παιδιά μπορούν να ολοκληρώσουν τις σπουδές και να δουλέψουν αργότερα. Έχουν δίκιο γιατί παλιότερα ήταν αναγκασμένα να σταματήσουν από το δημοτικό ή στο γυμνάσιο και να βρούν τον δρόμο τους χωρίς την στήριξη της οικογένειας.
Εσένα σε υποστηρίζουν οι γονείς σου?
Όλοι έχουν συναντήσει ένα άτομο με αυτισμό και πρόβλημα κοινωνικοποίησης, αλλά δεν τον πλησιάζουν αφού δεν ξέρουν πώς να συμπεριφερθούν. Ο ίδιος έχει άρνηση να γνωρίζει τους υπόλοιπους που βρίσκονται δίπλα του.
Έχεις δίκιο,επίσης τώρα που το σκέφτομαι και αν έχουν πρόβλημα με αυτό ποιος νοιάζεται.Εξάλλου αλλή μια χρονιά θα μείνω σε αυτή τη κόλαση και μετά επιτέλους θα ανακουφιστώ και δε θα τους ξαναδω ποτέ.Θα είναι όμως πολύ δύσκολη η χρονιά που έρχεται και δεν έχω άλλες αντοχές.Το μόνο θετικό είναι ότι θα τελειώσει κάποια στιγμή. Φαντάσου σε ένα ακριβώς χρόνο πως θα νιώθω χαχα.Quote:
Originally Posted by Eagle guy