Υπαρκτός πλέον φόβος αυτοκτονίας

Quote:

---

Originally Posted by george1520

Διαβάζοντας αυτό το μήνυμα, καταλαβαίνω (μπορεί να κάνω και λάθος) πως θέλεις να πάρει άλλος την ευθύνη πχ για τη νοσηλεία της συντρόφου σου.. Ίσως να έχεις "κακή" εικόνα για το πως φέρονται στους ανθρώπους που βρίσκονται εκεί, ίσως φοβάσαι την αντίδραση της (να μην την χάσεις). Τι ισχύει; Έχεις μιλήσει με κάποιον ειδικό (ψυχολόγο) για το τι περνάς, για να μπορέσεις να δεις πιο καθαρά τι συμβαίνει στη ζωή σου και στη ζωή της γυναίκας σου; Σίγουρα και εσύ χρειάζεσαι στήριξη, είναι δύσκολο όλο αυτό.

---

Quote:

---

Originally Posted by HarleyQuinn

Με δυο λόγια εννοείς πως δεν μπορείς να πάρεις επάνω σου την ευθύνη του εγκλεισμού μήπως κι έχεις συνέπειες από τους γονείς της. Και θέλεις να αποφασίσουν οι γονείς τι θα κάνουν με την περίπτωση της.

Μήπως όμως πρέπει εσύ με την αδερφή της που την φροντίζετε να πάρετε τα δραστικά μέτρα για το καλό της και να αφήσετε στην άκρη τους αδιάφορους γονείς;

---

Όχι δεν είναι θέμα ότι "φοβάμαι να πάρω την ευθήνη". Το θέμα είναι πως είναι γονείς της και πρέπει να γνωρίζουν τι επρόκειτο να γίνει. Δεν είμαι Θεός να κάνω ότι αποφασίζω εγώ. Και εκτός αυτού προσπαθώ να βάλω και όσους δικούς της ανθρώπους μπορώ στην όλη κατάσταση για να νιώσει και η ίδια ότι δεν είναι μόνη της, ότι δεν είμαι μόνο εγώ που νοιάζομαι για αυτή. Θέλω να νιώσει ότι υπάρχουν και άλλοι άνρθωποι που νοιάζοντε για αυτή. Όπως είπα δεν έχουν καθόλου καλή σχέση αλλά ίσως ξυπνήσουν έστω και τώρα και γίνουν λίγο άνθρωποι.

Quote:

---

Originally Posted by Κύκνος

Ion, θα προσπαθήσω να σου πω κάποια πράγματα μήπως και μπορέσω να βοηθήσω... Λέω "θα προσπαθήσω" γιατί μιλάω από την πλευρά αυτού που προσπάθησε επανειλημμένα ν' αυτοκτονήσει οπότε δεν ξέρω αν βλέπω αρκετά καθαρά την κατάσταση...

Έχει έρθει και σ' εμένα αστυνομία στο σπίτι για να με πάνε σε ψυχιατρείο μετά από ανώνυμη αλλά βάσιμη καταγγελία, ήρθαν μαζί με ψυχολόγο ή ψυχίατρο ο οποίος με προσέγγισε ήρεμα κι ευτυχώς γιατί δεν ήξεραν ούτε οι γονείς μου τι είχα κάνει... Του έδειξα στα κρυφά τα τραύματα και τον παρακάλεσα να μην με πάει στο ψυχιατρείο γιατί είχα ήδη νοσηλευτεί οικειοθελώς σε προηγούμενη απόπειρα κι ήταν χάλια εκεί μέσα... Όμως οι απόπειρες δεν σταμάτησαν και ζω από σύμπτωση, δεν θα επεκταθώ άλλο για ΄μενα, απλώς ήθελα να σου δείξω από ποια πλευρά μιλάω...

Στην περίπτωση της κοπέλας σου τώρα... Δυστυχώς νομίζω κι εγώ πως χρειάζεται να νοσηλευτεί γιατί χρειάζεται στενή παρακολούθηση... Αλλά θέλω να τονίσω κάτι που θεωρώ πολύ σημαντικό: όσο είναι δυνατόν, πάρτε την με το μαλακό... Δεν ξέρω πως φέρονται οι αστυνομικοί αν θέλουν να πάνε σε κλινική άνθρωπο που αντιστέκεται γιατί σ' εμένα έφυγαν μετά απ' ότι είπα στον γιατρό της αστυνομίας... Να είσαι παρών φυσικά και μην τους αφήσεις να το παρακάνουν με χρήση βίας και την τρομάξετε, είναι το τελευταίο που χρειάζεται... Θα της ρημάξει κι άλλο την ψυχολογία κάτι τέτοιο... Κι εννοείται πως αν όντως νοσηλευτεί να είσαι δίπλα της όσες περισσότερες ώρες γίνεται... Αυτά για αρχή, αν πιστεύεις πως μπορώ να βοηθήσω και θέλεις να ρωτήσεις κάτι, ελεύθερα...

---

Σε ευχαριστώ που το μοιράστηκες αυτό. Δεν γνώριζα ότι έρχοντε μαζί με ψυχολόγο, είναι πολύ σημαντικό αυτό. Είναι πολύ χρήσιμα όλα όσα μου έγραψες και ειλικρινά σε ευχαριστώ πολύ.

Quote:

---

Originally Posted by Ion

Σε ευχαριστώ που το μοιράστηκες αυτό. Δεν γνώριζα ότι έρχοντε μαζί με ψυχολόγο, είναι πολύ σημαντικό αυτό. Είναι πολύ χρήσιμα όλα όσα μου έγραψες και ειλικρινά σε ευχαριστώ πολύ.

---

Να 'σαι καλά! Χαίρομαι που βοήθησα...
Να με κρατάς ενήμερη για την εξέλιξη των πραγμάτων αν γίνεται γιατί επειδή μπορώ να καταλάβω την απελπισία της κοπέλας μ' ενδιαφέρει να το ξεπεράσει... Κι αν χρειαστείς να μιλήσουμε κι άλλο, είμαι εδώ...

Συγνώμη που θα γράψω εδώ αλλά έχω ανάγκη απλά να τα βγάλω από μέσα μου και δεν θέλω να ανοίξω νέο θέμα και να γεμίζω το forum με περιττά θέματα. Απλά έχω ανάγκη να τα βγάλω από μέσα μου. Είχε ξυπνήσει σήμερα στις 7 το πρωί. Ακολούθησε μια μεγάλη ημέρα όπου μαζί και με την αδερφή της πήγαμε για φαγητό και μετά για γλυκό, ενώ μετά το βράδυ πια κάτσαμε και οι τρεις στο σπίτι να δούμε ταινία. Κάνουμε γενικά τα πάντα να της γεμίζουμε την ημέρα. Αυτό που προσπαθώ εδώ και καιρό είναι κάθε βράδυ να βλέπουμε σειρές μέχρι να την πάρει ο ύπνος. Αυτό το κάνω διότι είναι ο μόνος τρόπος να την πάρει ο ύπνος φυσιολογικά και με νορμάλ διάθεση. Έτσι και σήμερα λοιπόν στα μισά της ταινίας την πήρε ο ύπνος στον καναπέ. Ώρα περίπου 11:30 το βράδυ. Η αδερφή της έφυγε μετά από μισή ώρα και εγώ ξάπλωσα να κοιμηθώ στο κρεβάτι. Είχα υπερένταση όμως και δεν με έπαιρνε ο ύπνος. Και ευτυχώς γιατί στις 2:30 την άκουσα να ξυπνάει. Μέχρι να βγω από το δωμάτιο είχε ξυπνήσει με κλάματα. Αυτό είναι κάτι που συμβαίνει 1 φορά την εβδομάτα τουλάχιστον, το να ξυπνήσει με κλάματα. Κλάματα τα οποία συνεχίζουν για ώρες, έως και όλη την ημέρα ή και την επόμενη μερικές φορές.

Τώρα η ώρα είναι 5 και σταμάτησε για λίγο και διαβάζει για άλλη μια φορά ιατρικά άρθρα αναζητώντας αποκατάσταση... αυτό είναι κάτι που το κάνει κάθε μέρα από όταν έγινε το καταραμένο χειρουργείο.
Πριν 4 βράδια που και πάλι είχε μια τεράστια κρίση, ήταν και η πρώτη φορά που την στιγμή που προσπαθούσα να της μιλήσω για να την ηρεμήσω, ουρλιάζοντας μου έσκασε μια ατσούμπαλη φάπα στο πρόσωπο. Σήμερα το έκανε ξανά σε αντίστοιχη κρίση. Να διευκρινίσω εδώ ότι ΔΕΝ το έκανε με πρόθεση. ΔΕΝ το έκανε συνειδητά. Και επειδή οι καιροί είναι τέτοιοι που εύκολα μιλάει κανείς για ενδοοικογενειακή βία θέλω να ξεκαθαρίσω ότι ΔΕΝ ήταν ενδοοικογενειακή βία. Ήταν σε πολύ άσχημη κατάσταση, που έκλαιγε με λυγμούς και δεν ήξερε τι έκανε. Το ότι το γράφω εδώ είναι απλά για να το βγάλω από μέσα μου και μόνο.

Μετά από το σημερινό λοιπόν, δεν ξέρω πως αλλά μου βγήκε μια άλλη στάση συζήτησης και της είπα ότι δεν πάει άλλο, θα μιλήσω στους γονείς σου. Της είπα ότι έχω πει καιρό τώρα στην αδερφή της να μιλήσει με την μάνα τους, αλλά το πάει πολύ απέξω απέξω και αργούμε... και της είπα πως δεν έχω σκοπό να περιμένω άλλο ούτε την αδερφή της ούτε κανέναν. Όμορφα και ωραία θα πάω θα πιάσω τον πατέρα της, θα του πω ποιος είμαι (δεν γνωρίζουν καν ότι υπάρχω τόσα χρόνια μετά διότι η σύντροφος μου δεν θέλει καμία σχέση μαζί τους) και θα τους εξηγήσω πως έχει η κατάσταση. Η ίδια μου είπε πως δεν θέλει να τους πω τίποτα αλλά επέμεινα και της ξεκαθάρισα ότι θα τους μιλήσω και τέλος. Μου είπε πως δεν θα αλλάξει κάτι κλπ. Αλλά της είπα πως και τίποτα να μην κάνουν αυτοί τουλάχιστον, επειδή έχουν χρήματα, θα μπορέσουν να διαθέσουν όσα χρήματα χρειαστεί ώστε η ίδια να δοκιμάσει μερικές τελευταίες πιθανές θεραπείες που μπορεί να βοηθήσουν.
Η σύντροφος μου μου είπε ότι αποκλείετε να δώσουν λεφτά και ότι θα κατηγορήσουν την ίδια για όλα. Πράγματι οι γονείς της είναι τέτοιοι. Είναι άνθρωποι που θα σε χτυπήσει αμάξι και θα σε κατηγορήσουν ότι φταις εσύ που έπεσες πάνω στο αμάξι. Της απάντησα όμως πως αν μου πει κάτι τέτοιο ο πατέρας της (διότι αυτός είναι ο πιο προβληματικός) θα του πω πολύ απλά να μας πει να ξέρουμε αν έχει σκοπό να βοηθήσει ή εάν όχι να ξέρει και η σύντροφος μου ότι είναι ορφανή από πατέρα.

Έστειλα μήνυμα και στην αδερφή της και της είπα πως δεν θα την περιμένω άλλο και πως αύριο θα πάω να πιάσω τον πατέρα τους. Έχει φτάσει η κατάσταση στο αμήν, έχω εξαντλήσει τα πάντα, έχω παρατήσει την δουλειά μου από το 2018 που έγινε το καταραμένο χειρουργείο, έχω μιλήσει με εκατοντάδες γιατρούς από κάθε χώρα του πλανήτη, έχω κάνει ότι μπορεί κανείς να φανταστεί για να φέρω φάρμακα που μπορεί να βοηθούσαν από άλλες χώρες, έχω κάνει τη νύχτα μέρα εδώ και 6 χρόνια, έχω κάνει αμέτρητα άλλα που δεν θέλω να γράψω εδώ, ε δεν έμεινε κάτι άλλο να κάνω. Όχι δεν θέλω να κάνω κάτι άλλο, απλά δεν υπάρχει πλέον κάτι άλλο να μπορώ να κάνω μόνος μου. Πλέον πρέπει να αναλάβουν τις ευθύνες τους ως γονείς και αυτοί. Τουλάχιστον αν καλύψουν το οικονομικό θα μπορέσει η σύντροφός μου να δοκιμάσει 2-3 πράγματα που έμειναν να δοκιμάσει τα οποία βέβαια εκτός από το μεγάλο κόστος δεν έχουν και σίγουρα αποτελέσματα.
Και ακριβώς για αυτό σήμερα μου είπε "έστω ότι δίνουν τα λεφτά και το κάνω, αν δεν δουλέψει ούτε αυτό τι κάνω; αυτοκτονάω πανηγυρικά;".

Η αλήθεια είναι πως αν κάποια μέρα όλο αυτό τελειώσει με καλό τέλος, με το να ξανα έχει δηλαδή η σύντροφος μου πίσω την ζωή της, εγώ σίγουρα θα πάω σε κάποιον ψυχολόγο για να με βοηθήσει να βάλω το μυαλό ξανά σε μια σειρά. Έως τότε εδώ είναι το μόνο μέρος που μπορώ να βγάλω από μέσα μου κάποια πράγματα. Και κλείνω εδώ το μήνυμα μου για τώρα γιατί την ακούω να κλαίει ξανά.

Ion, μην ζητάς συγνώμη... Παλεύεις να σώσεις έναν άνθρωπο κι εγώ τουλάχιστον είμαι δίπλα σου όσο μπορώ μέσα από ένα φόρουμ γιατί αυτό που προσπαθείς να κάνεις αξίζει πραγματικά! Κάποιος το προσπάθησε και για 'μενα στο παρελθόν και ξέρω πόσο δύσκολο είναι... Να γράφεις όσο κι όποτε θέλεις...

Εχτές το βράδυ αργά είχαμε κάποιες εξελίξεις. Είχε ένα απίστευτα μεγάλο ξέσπασμα και την πήραμε σηκωτή με την αδερφή της και την πήγαμε στο Αιγινήτειο. Εκεί με ενημέρωσαν ότι μόνο με δική της θέληση μπορούν να την δουν. Μας πήρε πάνω από μια ώρα να την πείσουμε να βγει από το αμάξι. Δεν μπορώ να πω ότι άλλαξε η αρνητική της στάση απέναντι σε όλα αυτά, όμως οι δύο ψυχίατροι που μίλησαν μαζί της και μαζί μας μετά (και όλοι μαζί) μας εξήγησαν κάποια πράγματα και για πρώτη φορά άκουσα πως έχει ιδεοψυχαναγκασμό. Και πράγματι χωρίς να γνωρίζω τον όρο, είχε χρόνια τώρα δει αυτά τα σημάδια και τα είχα περιγράψει πολλές φορές και είχα επιμείνει σε αυτά στον ψυχίατρο με τον οποίο έκανε συνεδρίες παλιά, αλλά ποτέ από αυτόν δεν άκουσα αυτή την λέξη. Και το φάρμακο που της έδινε τότε ήταν για την κατάθλιψη μόνο. Στο Αιγινήτειο τώρα δεν της έδωσαν για την κατάθλιψη αλλά για τον ιδεοψυχαναγκασμό κάτι που στο μυαλό μου βγάζει περισσότερο λογική από ότι τα αντικαταθλιπτικά. Ένα άλλο καλό που βγήκε από αυτό είναι πως η μια γιατρός μας συνέστησε έναν ψυχίατρο που ήταν παλιά και στο Αιγινήτειο και που μας είπε ότι θεωρεί πως αυτός επειδή ειδικεύετε σε αυτό, θα μπορεί να την βοηθήσει. Από Δευτέρα που ανοίγει το γραφείο του θα τον καλέσω να το κανονίσω.
Να πω εδώ ότι το Αιγινήτειο είναι απίστευτο νοσοκομείο, πεντακάθαρο και σύγχρονο. Καλύτερο και από ιδιωτικά νοσοκομεία. Μπράβο πραγματικά. Και οι γιατροί πολύ ευγενικοί, ήρεμοι και διαθέτουν όσο χρόνο χρειαστεί. Παρόλο που πήγαμε εκεί στις 4 το πρωί, μας κράτησαν μέχρι τις 6 όπου μας μιλούσαν πιο πολύ σε αυτή αλλά και σε εμάς ξεχωριστά και όλους μαζί. Σίγουρα έχουμε πολύ δρόμο μπροστά μας. Ήταν πάρα πολύ δύσκολο και σκληρό να περνάς την πόρτα του νοσοκομείου. Όταν μπαίναμε μέσα σκεφτόμουνα "αυτό είναι λοιπόν; φτάσαμε σε αυτό το σημείο;". Είναι πάρα πολύ σκληρό πραγματικά. Είναι μια κοπέλα που ειλικρινά το λέω, δεν έχει κάνει κακό ούτε σε μύγα στη ζωή της. Ποτέ. Είναι τόσο άδικο αυτό που της έχει συμβεί και ακριβώς για αυτό το λόγο ήταν ακόμα πιο σκληρό για εμένα να την βλέπω σε αυτή την κατάσταση να την βάζουμε στο νοσοκομείο.
Οι γιατροί μας εξήγησαν πως είναι δύσκολη περίπτωση και πως σίγουρα θα χρειαστεί παρακολούθηση και αγωγή. Το καλό είναι πως με αφορμή τα όσα μας είπαν και μπροστά της, θα έχουμε με την αδερφή της ένα πάτημα να κάνουμε κάποια παραπάνω πράγματα που σε άλλη περίπτωση απλά έλεγε όχι.

Quote:

---

Originally Posted by Ion

Εχτές το βράδυ αργά είχαμε κάποιες εξελίξεις. Είχε ένα απίστευτα μεγάλο ξέσπασμα και την πήραμε σηκωτή με την αδερφή της και την πήγαμε στο Αιγινήτειο. Εκεί με ενημέρωσαν ότι μόνο με δική της θέληση μπορούν να την δουν. Μας πήρε πάνω από μια ώρα να την πείσουμε να βγει από το αμάξι. Δεν μπορώ να πω ότι άλλαξε η αρνητική της στάση απέναντι σε όλα αυτά, όμως οι δύο ψυχίατροι που μίλησαν μαζί της και μαζί μας μετά (και όλοι μαζί) μας εξήγησαν κάποια πράγματα και για πρώτη φορά άκουσα πως έχει ιδεοψυχαναγκασμό. Και πράγματι χωρίς να γνωρίζω τον όρο, είχε χρόνια τώρα δει αυτά τα σημάδια και τα είχα περιγράψει πολλές φορές και είχα επιμείνει σε αυτά στον ψυχίατρο με τον οποίο έκανε συνεδρίες παλιά, αλλά ποτέ από αυτόν δεν άκουσα αυτή την λέξη. Και το φάρμακο που της έδινε τότε ήταν για την κατάθλιψη μόνο. Στο Αιγινήτειο τώρα δεν της έδωσαν για την κατάθλιψη αλλά για τον ιδεοψυχαναγκασμό κάτι που στο μυαλό μου βγάζει περισσότερο λογική από ότι τα αντικαταθλιπτικά. Ένα άλλο καλό που βγήκε από αυτό είναι πως η μια γιατρός μας συνέστησε έναν ψυχίατρο που ήταν παλιά και στο Αιγινήτειο και που μας είπε ότι θεωρεί πως αυτός επειδή ειδικεύετε σε αυτό, θα μπορεί να την βοηθήσει. Από Δευτέρα που ανοίγει το γραφείο του θα τον καλέσω να το κανονίσω.
Να πω εδώ ότι το Αιγινήτειο είναι απίστευτο νοσοκομείο, πεντακάθαρο και σύγχρονο. Καλύτερο και από ιδιωτικά νοσοκομεία. Μπράβο πραγματικά. Και οι γιατροί πολύ ευγενικοί, ήρεμοι και διαθέτουν όσο χρόνο χρειαστεί. Παρόλο που πήγαμε εκεί στις 4 το πρωί, μας κράτησαν μέχρι τις 6 όπου μας μιλούσαν πιο πολύ σε αυτή αλλά και σε εμάς ξεχωριστά και όλους μαζί. Σίγουρα έχουμε πολύ δρόμο μπροστά μας. Ήταν πάρα πολύ δύσκολο και σκληρό να περνάς την πόρτα του νοσοκομείου. Όταν μπαίναμε μέσα σκεφτόμουνα "αυτό είναι λοιπόν; φτάσαμε σε αυτό το σημείο;". Είναι πάρα πολύ σκληρό πραγματικά. Είναι μια κοπέλα που ειλικρινά το λέω, δεν έχει κάνει κακό ούτε σε μύγα στη ζωή της. Ποτέ. Είναι τόσο άδικο αυτό που της έχει συμβεί και ακριβώς για αυτό το λόγο ήταν ακόμα πιο σκληρό για εμένα να την βλέπω σε αυτή την κατάσταση να την βάζουμε στο νοσοκομείο.
Οι γιατροί μας εξήγησαν πως είναι δύσκολη περίπτωση και πως σίγουρα θα χρειαστεί παρακολούθηση και αγωγή. Το καλό είναι πως με αφορμή τα όσα μας είπαν και μπροστά της, θα έχουμε με την αδερφή της ένα πάτημα να κάνουμε κάποια παραπάνω πράγματα που σε άλλη περίπτωση απλά έλεγε όχι.

---

Πολύ καλά νέα. Είναι δύσκολο και σκληρό αλλά αναγκαίο για να ηρεμήσει. Φαίνεται να συνεργάζεται τώρα; Συζητησες μαζί της; Να σου πει τις σκέψεις της;

Δεν έχουμε συζητήσει το τι έγινε. Ξύπνησε καλά και αφού η ίδια δεν είπε κάτι δεν ήθελα να πω εγώ γιατί οι μέρες που είναι καλά είναι πολύτιμες και δεν θέλω να τις χαλάω. Της δώσανε το Rispelen όμως βρε παιδιά διάβασα τώρα ότι αυτό είναι φάρμακο για την σχιζοφρένεια, την διπολική διαταραχή και τον αυτισμό. Δεν έχει όμως κάτι τέτοιο. Για ιδεοψυχαναγκαστική διαταραχή μας μίλησαν μόνο, κάτι που και εγώ έχω δει σαν σημάδια σε αυτή. Αλλά αυτό είναι άλλο. Έχω αγχωθεί τρελά τώρα

Quote:

---

Originally Posted by Ion

Δεν έχουμε συζητήσει το τι έγινε. Ξύπνησε καλά και αφού η ίδια δεν είπε κάτι δεν ήθελα να πω εγώ γιατί οι μέρες που είναι καλά είναι πολύτιμες και δεν θέλω να τις χαλάω. Της δώσανε το Rispelen όμως βρε παιδιά διάβασα τώρα ότι αυτό είναι φάρμακο για την σχιζοφρένεια, την διπολική διαταραχή και τον αυτισμό. Δεν έχει όμως κάτι τέτοιο. Για ιδεοψυχαναγκαστική διαταραχή μας μίλησαν μόνο, κάτι που και εγώ έχω δει σαν σημάδια σε αυτή. Αλλά αυτό είναι άλλο. Έχω αγχωθεί τρελά τώρα

---

Καλημέρα. Μην διαβάζεις από το ίντερνετ, καλύτερα να συζητήσεις με τον ψυχίατρο τις απορίες που έχεις. Κάνατε κάποια βήματα και αυτό είναι πολύ σημαντικό.