Originally Posted by
WildHoney
Κατάλαβα. Με το συγκεντρωτική που ανέφερες και τα υπόλοιπα αυτοθυσιαστικά που έκανες και κάνεις. Πρώτον, μπορεί να ενυπάρχει μία τελειομανία, να πιστεύεις δηλαδή (υποσυνείδητα, που δεν το έχεις ποτέ ψάξει) ότι εσύ μόνο μπορείς να κάνεις τα πράγματα όπως τα θες, όχι οι άλλοι. Δεύτερον, να έχεις προχωρήσει σε κάποια υπεραναπλήρωση, λόγω ενοχών. Τρίτον, να πάσχεις από το σύνδρομο της αγίας, που θυσιάζει τον προσωπικό της χρόνο και δίνει και προσφέρει και τελικά παίρνει από τα τρία το μακρύτερο (σόρρυ για το γαλλικό). Ό,τι και να συμβαίνει, αν δεν αναπτύξεις έναν υγιή εγωισμό, που σημαίνει να σε βάλεις στη σωστή θέση ιεραρχικά ώστε να ΒΡΕΙΣ χρόνο για σένα και να ΓΕΝΝΗΣΕΙΣ περιθώρια για αυτοδιάθεση, ψυχαγωγία, προσωπικές επιθυμίες και γούστα και γενικώς ένα συγύρισμα εσωτερικό, αυτά θα γυρνάνε να σε δαγκώνουν μια ζωή. Κάνε ως αρχή ένα διαίρει και βασίλευε, δώσε σε άλλους λίγο από το φόρτο που έχεις κοτσάρει στην πλάτη σου. ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ το "αχ ο καημένος ο άντρας μου, θέλει αλλά δεν μπορεί". Υπάρχει το "Ε, είμαι κι εγώ εδώ, να κόψεις τον κόλο σου να με δεις και αν δε με βλέπεις θα σου τριβελίζω ολημερίς κι ολονυχτίς τα πάντα σου μέχρι να με δεις και να με αναγνωρίσεις". Δε γίνεται να συνεχίσεις έτσι και το ξέρεις.