Originally Posted by
Tania123
Έχω δύο βλαστάρια. Κοιμάμαι και ξυπνάω για αυτά. Για αυτά αναπνέω. Θα σηκωθώ. Πρέπει να σηκωθώ. Ακόμα και αν χρειαστεί να φέρω τα πάνω κάτω. Μια μαύρο μια άσπρο θα το πετύχουμε το γκρι ανοιχτό που θα πάει. Από εχθές το βράδυ είμαι πολύ τσαντισμενη με εμένα. Και ειλικρινά δεν ξέρω γιατί με άφησα στο έλεος του Θεού. Γιατί με άφησα τόσο.