Απλώς νε τις περισσότερες που μου άρεσαν ή κάτι πήγε να γίνει είχανε τελείως άσχημη συμπεριφορά σε σημείο που με κανανε να νιώθω άσχημα για αυτό που ένιωθα
Printable View
μην φανταζεσαι οτι οσοι επιχειρουν προσεγγισεις σε καποιες που τους ενδιαφερουν, εχουν συνεχεια επιτυχιες.
κανει κανεις πολλες γνωριμιες για να ταιριαξει μια. επομενως, πρεπει να ξεπερνας τις απορριψεις γρηγορα και να μην πονοκεφαλιαζεις για τις συμπεριφορες. θα φιλησεις πολλα βατραχια για να βρεις πριγκιπισσα.. μην αποκαρδιωνεσαι και μην ακινητοποιεισαι απο μια απορριψη. προχωρα παρακατω, αμεσα...
Καλησπέρα μόλις διάβασα το ποστ σου και κάπως μου θύμησες εμένα στα φοιτητικά μου χρόνια.. Καταρχάς νομίζω έχεις μπερδέψει τη συμπεριφορά τη καθηγήτριας με κάτι άλλο. Είναι απόλυτα λογικό να είναι ευγενική μαζί σου , να σου απαντάει στα ημεηλ και να σε συμβουλεύει για μεταπτυχιακό κτλ, γιατί είναι καθηγήτρια. Το περίεργο δηλαδή θα ήταν να μην το έκανε. Τώρα σε αυτό που ανέφερες ότι σε σύστησε στον σύντροφο της και αυτό λογικό μου ακούγεται, γιατί είπες ότι τυχαία την είδες και ήταν μαζί του οπότε σας σύστησε. Δηλαδή το περίεργο και εδώ θα ήταν να σε έβλεπε και να μην έλεγε τίποτα. Νομίζω ότι κόλλησες γιατί δεν έχεις εμπειρίες. Και γενικά και εγώ όταν ήμουν φοιτήτρια με κοιτούσε κάποιος και ένιωθα ότι ερωτεύομαι. Δεν είναι έτσι όμως. Έχεις φτιάξει στο μυαλό σου ένα σενάριο και έχεις κολλήσει. Πέρα από την εμφάνιση, δεν ξέρεις πως μπορεί να ήταν σαν χαρακτήρας. Το ότι ήταν ευγενική μαζί σου κτλ και ένιωθες ότι σε βοηθάει ήταν λόγω της δουλειάς της. Έχεις φτιάξει κάτι στο μυαλό σου που μπορεί να απέχει πολύ από τη πραγματικότητα. Ανέφερες μετά ότι γνώρισες μια άγνωστη από το ίντερνετ και η συμπεριφορά της ήταν άσχημη. Και απ ότι κατάλαβα είχες προσδοκίες για κάτι παραπάνω από σεξουαλική επαφή. Όταν αποκτήσεις περισσότερες εμπειρίες θα καταλάβεις ότι δεν είναι τόσο εύκολο να γνωρίσεις κάποια και να σου αρέσει πραγματικά για κάτι παραπάνω. Μην πιέζεις καταστάσεις απλά ζήσε το, βγες γνώρισε άτομα και όπως παει. Την επόμενη φορά άμα σου αρέσει κάποια απλά τόλμησε το και μίλα της. Γνώμη μου είναι ότι έπρεπε να της είχες μιλήσει, ίσως να έτρωγες άκυρο αλλά τουλάχιστον θα το ήξερες και θα προχωρούσες παρακάτω και όχι να το σκέφτεσαι μετά από 2 χρόνια. Δεν έχεις κάτι να χάσεις η ζωή είναι πολύ μικρή για να κάθεσαι να στεναχωριέσαι γιατί έναν άνθρωπο που δεν ήξερες καν.
ενω αν ησουν περπατημενος και ειχες μια γκαμα απο γκομενες γυρω σου , δεν θα χρειαζοσουν πσυχοντεραμπεια .