Πως θέτουμε υγιή όρια χωρίς να νιώθουμε ενοχές;

Quote:

---

Originally Posted by Joanna8

Όταν είχα πρωτοξεκινήσει να δουλεύω 22 χρονών, στην εταιρία που δούλευα ήταν μια γραμματέας, πάντα με μαλλί κομμωτηρίου, νυχάκι περιποιημένο και ποτέ τσάντα κάτω των 200 ευρώ. Κάπνιζε σαν φουγάρο. Λοιπόν, αυτή δεν μπορούσε να διαχειριστεί σωστά τα χρήματά της. Έπαιρνε τηλέφωνα στα κινητά των νεοπροσληφθέντων όποτε ήμασταν σε εξωτερικές δουλειές, ζητούσε να της αγοράσουμε τσιγάρα και θα μας δώσει τα λεφτά μετά. Εννοείται ότι τα λεφτά δεν τα επέστρεφε ποτέ. Την είχα πατήσει 2 φορές, χωρίς ποτέ να τη νοιάξει που έκανα τότε πρακτική με 600 ευρώ. Έτσι μαθαίνεις να λες ΟΧΙ. Μερικές φορές έχω την κακιά συνήθεια να αφήνω τα πράγματα να εξελιχθούν για να δω μέχρι πού είναι ικανός ο άλλος να τραβήξει το σχοινί. Και βάζω όρια όταν ο άλλος ήδη το έχει παρακάνει. Αλλά έτσι σοκάρεται περισσότερο και μαζεύεται.

---

Το ίδιο κάνω και εγώ δυστυχώς.. και απειλεί την αυτοεκτίμηση μου. Όμως μερικές φορές όσο και να θέλω να πω «όχι», εξαρχής με κρατάει πίσω ο φόβος της αντίδρασης του άλλου και η «ανάγκη» να είμαι πάντα ευγενική. Και όταν εν τέλη γίνεται το μπαμ (λόγω συσσώρευσης συναισθημάτων), μπορεί και να το πληρώσεις. Να βγεις στο τέλος εσύ η κακιά. Μου έχει συμβεί αρκετές φορές.

Quote:

---

Originally Posted by Rainbow86

Το ίδιο κάνω και εγώ δυστυχώς.. και απειλεί την αυτοεκτίμηση μου. Όμως μερικές φορές όσο και να θέλω να πω «όχι», εξαρχής με κρατάει πίσω ο φόβος της αντίδρασης του άλλου και η «ανάγκη» να είμαι πάντα ευγενική. Και όταν εν τέλη γίνεται το μπαμ (λόγω συσσώρευσης συναισθημάτων), μπορεί και να το πληρώσεις. Να βγεις στο τέλος εσύ η κακιά. Μου έχει συμβεί αρκετές φορές.

---

αυτό που λες μου είχε συμβεί με μια κοπέλα που κάναμε παρέα, θυμάμαι συγκεκριμένα μια μέρα είχα ξυπνήσει απο τις 7 μεχρι να ετοιμαστω να παω δουλειά κτλ.. μετά τη δουλειά είχα περάσει απο το σπίτι της αλλά της είχα πει θα κάτσω για λίγο είμαι κουρασμένη. Να επιμένει να πάμε σε ένα μαγαζί να βρει έναν φίλο της για λίγο, να σέρνομαι στο λεωφορείο μέχρι να φτάσουμε κέντρο κτλ. Βρίσκουμε αυτό το παιδί εγώ εντωμεταξύ φουλ κουρασμένη (αυτή δεν δούλευε ούτε δουλεύει ακόμα) και στο τέλος μου λέει οτι είναι να βρει έναν άλλον που είχε γνωρίσει απο το ιντερνετ κτλ, δέχομαι και εγώ να πάω για να μην πάει μόνη. Καταλήξαμε να παει η ώρα 11 να είμαστε κάπου νότια με έναν τύπο που έλεγε βλακείες, απλά της φώναξα και σηκώθηκα και έφυγα. Ναι μπορεί να φάνηκα υπερβολική το ξέρω, αλλά απο τότε πραγματικά άρχισα να ακούω τον εαυτό μου περισσότερο και να λέω όχι οταν δεν μπορώ δεν θέλω

Quote:

---

Originally Posted by Rainbow86

Το ίδιο κάνω και εγώ δυστυχώς.. και απειλεί την αυτοεκτίμηση μου. Όμως μερικές φορές όσο και να θέλω να πω «όχι», εξαρχής με κρατάει πίσω ο φόβος της αντίδρασης του άλλου και η «ανάγκη» να είμαι πάντα ευγενική. Και όταν εν τέλη γίνεται το μπαμ (λόγω συσσώρευσης συναισθημάτων), μπορεί και να το πληρώσεις. Να βγεις στο τέλος εσύ η κακιά. Μου έχει συμβεί αρκετές φορές.

---

Δε χρειάζεται να νιώθεις άσχημα. Έκανες ό,τι μπορούσες, αλλά είσαι άνθρωπος και οι άνθρωποι είμαστε φτιαγμένοι από πηλό κι όχι από ατσάλι. Κακιά δε θα φανείς. Ό,τι έκανε σε εσένα, θα το έχει κάνει σίγουρα και σε άλλους, οπότε θα σε καταλάβουν.

Για να βαλεις ορια πρεπει να ξερεις ποια ειναι τα ορια σου, ποια του αλλου και να εισαι ετοιμος να φυγεις.

συμφωνώ σε αυτό, άλλα κάποια πράγματα είναι προφανή

Quote:

---

Originally Posted by Marylou25

συμφωνώ σε αυτό, άλλα κάποια πράγματα είναι προφανή

---

Η απιστια ειναι απο τις μεγαλυτερες παραβιασεις οριων, αν την δεχθεις χανεις τον αυτοσεβασμο σου και τον σεβασμο των αλλων. Εσυ ρωτας τον αλλον αν ειναι "ολα καλα"...

Quote:

---

Originally Posted by axl100

Η απιστια ειναι απο τις μεγαλυτερες παραβιασεις οριων, αν την δεχθεις χανεις τον αυτοσεβασμο σου και τον σεβασμο των αλλων. Εσυ ρωτας τον αλλον αν ειναι "ολα καλα"...

---

αμαν... εντάξει οταν έχεις οικογένεια είναι διαφορετικά πιστεύω

Κ γω συμφωνώ ότι η απιστία είναι κάτι ασυγχώρητο.
Δεν σέβεσαι ούτε τον εαυτό σου, ούτε τον άλλον.
Ελπίζω ο τυπάς που είχε θέμα πριν κάτι μέρες με την σύζυγο να την χώρισε.

Quote:

---

Originally Posted by Marylou25

αμαν... εντάξει οταν έχεις οικογένεια είναι διαφορετικά πιστεύω

---

Η οικογενια ειναι θεμα οριων, σαν το κρατος. Εαν το κρατος δεν εχει συνορα δεν ειναι κρατος, το ιδιο και η οικογενια.

Quote:

---

Originally Posted by Rainbow86

Άσε που αν «μαζεύεις» πράγματα για καιρό τότε στο τέλος γίνεται έκρηξη.. και αυτό δεν είναι καθόλου ΜΑ ΚΑΘΟΛΟΥ υγιές. Οπότε με το να βάζεις όρια δείχνεις αυτοσεβασμό πρώτα από όλα. Και κατά δεύτερον αποδεικνύεις στους άλλους ότι έχεις προσωπικότητα και βούληση οπότε δεν μπορούν να σε εκμεταλλευτούν ούτε να καταπατήσουν τα όρια σου.

---

Σωστό. Το ξέσπασμα δεν ειναι υγιες. Είναι απόδειξη φόβου. Ο φόβος είναι αυτοκαταπιεση που καποια στιγμή όταν φτασει το συναίσθημα στο απροχώρητο μετατρέπεται σε εκτονωση. Το να βάζεις όρια είναι απόδειξη πως ξερεις να χειριζεσαι τις διαπροσωπικές σχέσεις.

Quote:

---

Originally Posted by ioannis2

Σωστό. Το ξέσπασμα δεν ειναι υγιες. Είναι απόδειξη φόβου. Ο φόβος είναι αυτοκαταπιεση που καποια στιγμή όταν φτασει το συναίσθημα στο απροχώρητο μετατρέπεται σε εκτονωση. Το να βάζεις όρια είναι απόδειξη πως ξερεις να χειριζεσαι τις διαπροσωπικές σχέσεις.

---

Χαίρομαι που συμφωνείς.