Originally Posted by
MaDruGada
Συμφωνώ απόλυτα!
Όμως ένας χωρισμός είναι μια επίπονη διαδικασία.
Στην περίπτωση μας, θα σήμαινε πως ο άντρας μου θα έφευγε από το σπίτι, θα νοίκιαζε σπίτι (με τα ενοίκια στο θεό), θα πλήρωνε διατροφή και μάλιστα τα παιδιά του να μην μπορεί να τα έχει δίπλα του τις ώρες που θα πήγαινε σπίτι.
Και κερατάς και δαρμένος!
Την απόφαση μου την πήρα!
Μένω στο γάμο μας και δημιουργώ τις κατάλληλες προυποθέσεις ώστε να ζούμε όλοι μας σε ένα υγιές περιβάλλον!
Εαν το σπίτι είναι καθαρό, εαν υπάρχει φαγητό στο τραπέζι, τα διαβάσματα και τα φροντιστήρια των παιδιών όλα υπό έλεγχο…ο άντρας μου θα είναι ήρεμος οπότε δεν έχουμε τσακωμούς!
Το πρόβλημα είναι η σκατοκατάθλιψη μου που με κάνει να σέρνομαι…και δεν έχω μια συνέπεια στο πρόγραμμα μου:-(
Κάποιες φορές με πιάνουν οι μαύρες μου και δεν μπορώ να μαγειρέψω ή να διαβάσω στα μωρά…
Εδώ είναι το πρόβλημά μου!!!Εγώ δεν είμαι αρκετή!!!
Και στη δουλειά δεν μπορώ να αποδώσω όπως θέλω…πιέζουν και οι πελάτες, οι εταιρείες και εγώ θέλω το δωμάτιο και το σκοτάδι μου, τα υπνωτικά μου για να μην αντιμετωπίζω την κατάσταση!
Και το κακό με τα υπνωτικά ή τα ηρεμιστικά είναι πως έφτασες και βρήκες τον τρόπο να κλειδώνεις τις σκέψεις σου για λίγο και για εκείνο το λίγο μπορείς να πάρεις κάποιες ανάσες…Το μετά όμως είναι ένα τεράστιο βουνό γιατί αφήνεις τα προβλήματα να συσσωρεύονται!