Η αληθεια ειναι οτι ξεκινησε απο πολυ μικρη ηλικια ολο αυτο. Για να καταλαβεις ειχα μια κολλητη στο νηπιαγωγειο (γελάω!) και οταν πηγαμε δημοτικο σε αλλα σχολεια, εκανε αλλους φιλους και με ξεγραψε. Θυμαμαι χαρακτηριστικά να την πετυχαίνω στην εκκλησια με το σχολειο και με κοιταξε καπως περιφρονητικά..Απο τοτε γράφτηκε στο εγκεφαλο μου οτι εχω κατι απωθητικό και δεν με ήθελε για φιλη.
Μετα εκανα μια αλλη κολλητη στο δημοτικο, πολυ καλη φιλη ομως! Τυπου καναμε σχεδια να μενουμε μαζι οταν θα σπουδάζαμε. Στο γυμνασιο αλλαξαμε τμηματα και με ψιλοεγραφε και αυτή γιατι εκανε παρεα με αλλα κοριτσια απο το τμημα της..Ηταν πολυ δυσκολο βλεπεις να κρατήσει επαφη με εμενα που ημουν στο διπλανο τμημα!
Την εχω την ρετσινια απο μικρη ρε παιδιά :p Χαχα
Επισης, η μια πολυ καλη φίλη που ανεφερα ότι εχω τωρα, και αυτη μου το επαιξε ιστορια σε καποια φαση, επειδη γνωρισε καινουρια ατομα.. Αλλα εκει αντέδρασα και της ειπα οτι υστερα από τοσα χρόνια κολλητης παρεας, νιωθω οτι εχει χαθει και να το ξεκαθαρισουμε! Ευτυχως το συζητησαμε, μου είπε οτι δεν έχει καποιο θεμα με εμενα απλα είχε διάφορες υποχρεωσεις κλπ. Τωρα είμαστε καλυτερα και βρισκόμαστε. Αλλα πιστεύω ειναι βολική η φαση επειδή δε δουλευει και δεν εχει τοσο ανοιχτο κοινωνικο κυκλο.. Οταν όμως εγω την ειχα αναγκη σε κάποια φαση, είχαμε καταληξει να πηγαινουμε εναν καφε το διμηνο γιατι ηταν busy..
Τωρα βαζω το χερι μου στην φωτιά οτι αν η ζωη της ψιλοαλλαξει, και ανοιξει ο κοινωνικός της κυκλος, μπορεί παλι να χαθουμε
Το point μου μεσα απο ολα αυτα, ειναι οτι ειναι ωραιο να εχεις ανθρωπους στη ζωη σου που σε εναν βαθμο να μπορείς να βασιστεις..Να ξες οτι θα είναι εκει οταν θα τους έχεις αναγκη. Εγω εχω διαρκως την αίσθηση οτι οι άλλοι θα με εγκαταλειψουν.
Για αυτο και προσπαθώ αυτό το διαστημα να περναω καλα και με την παρτυ μου. Βλέπω τις σειρουλες μου στο σπιτι και νταξει, δεν περναω και άσχημα ετσι.
Μεσα από ολα αυτα, κατεληξα στο οτι μονο στον εαυτό μας μπορούμε να βσσιστουμε..Ολοι οι υπόλοιποι σημερα είναι, αύριο δεν ειναι :)
