Γιατί λίγο πριν χάσουμε τις αισθήσεις μας βλέπουμε αστεράκια?

Σας ευχαριστώ όλους για τις απαντήσεις σας. Με την δική μου οπτική, σύμφωνα με το πως το βίωσα εγώ, ένιωσα αρκετά φορτισμένος αυτές τις μέρες και αποφόρτισα την ένταση μου με διάφορους τρόπους (μέσα σε αυτούς και οι καρδιακές αρρυθμίες/ ταχυπαλμίες). Πάντως οι απαντήσεις στο σύνολο τους με κάλυψαν και νιώθω αρκετά πιο υγιής τώρα (καθώς και ότι ένιωσα πως βρίσκομαι πάλι σε ένα φορουμ υποστήριξης).

Αυτό που βασικά μου έδωσε περισσότερη ευχαρίστηση είναι πως έφτασα στο σημείο να αισιοδοξώ. Να σκεφτώ ότι για κάθε αρρώστια υπάρχει θεραπεία αλλά και ότι εφόσον το θέλουμε η επικοινωνία είναι καλή για όλους.

εγω βλεπω αστερακια οταν ειμαι αυπνος για πολλες ωρες ...

Εμένα μου έχει τύχει να δω αστεράκια και από σφαλιάρες..

εμενα μου εχει τυχει να βλεπω και ολοκληρα τοξα φωτεινα παντως,και απο οτι καταλαβα δεν ηταν θεμα ματιου γιατι ακομα και αν τα εκλεινα εκεινο παρεμενε ....μετα τον υπνο ολα μελι γαλα βεβαια

αυτο με τα φωτεινα τοξα τοχω παθει κ εγω κατα την δειαρκια της πρωτης μου κρισης πανικου.ο φοβος μου ηταν τοσο μεγαλος που νομιζα οτι θα τρελαθω θα παθω εγκεφαλικο κ διαφορα αλλα....

Ναι, συμβαίνει κι αυτό. Ε τι να πω.. μάλλον τα έχουμε δει όλα και δεν το μαρτυράμε..

βασικα πιστευω οσοι πασχουν απο διαταραχη πανικου παθαινουν τα ιδια ακριβως.......

Ίσως να έχει να κάνει και με την ένταση της κρίσης.
Η μοναδική φορά στην ζωή μου που είδα κυριολεκτικα αστεράκια, ήταν μια φορά πριν πολλά χρόνια που έπεσα απο κάτι σκάλες και χτύπησα στο κεφάλι.
Πρέπει να είχα πάθει και διάσειση μια και έβλεπα τα αστεράκια για αρκετή ώρα. Πραγματικά πολύ περίεγο συναίσθημα.

εγω μια φορα ειδα αστερακια μετα απο λυποθιμια σε καιρο σκληρης διαιτας.δεν ειχα φαει τιποτα σχεδον ολη μερα.ημουν αδυνατη μολις 50 κιλα αλλα το μυαλο μου νομιζε πως ημουν χοντρη κ εκανα εξαντλητικη διαιτα.απο κριση πανικου ποτε δεν ειδα αστερακια:D:D:D:D

Απο εκει θα πήραν τα καρτούν τα αστεράκια

vince,
από ότι γνωρίζω (αν κάνω λάθος μπορεί να με διορθώσει κάποιος) πανικοί μπορεί να εμφανιστούν σε πάρα πολλούς ανθρώπους και να είναι περιστασιακοί, πολύ ελάχιστοι σε όλη τη ζωή κάποιου. Δηλαδή σε πολύ μικρό ποσοστό ανθρώπων θα εξελιχθούν σε διαταραχή πανικού.
Πρώτα πρώτα να πείσεις τον εαυτό σου ότι τίποτα από αυτό που φοβάσαι δε θα συμβεί, αυτό είναι σημαντικό. Δεν είναι ψέμα αυτό που θα πεις στον εαυτό σου, είναι η αλήθεια.
Επειτα, προσπάθησε αρχικά να χαλαρώσεις, να κάνεις πράγματα που σε ευχαριστούν, να καταλάβεις γιατί αγχώθηκες, τι προκάλεσε στο να ΄φτάσει το άγχος σου πέρα από κάποια όρια και με ποιους τρόπους μπορείς όχι να το μπλοκάρεις απλά, μαστιγώνοντάς σε, αλλά πρώτα να το αποδεχτείς και μετά να πεις, οκ έχω κάποιους λόγους που αισθάνομαι έτσι και θέλω να με φροντίσω.
Η φροντίδα αυτή μπορεί να πάρει πολλές μορφές. Να κάνω πράγματα που με ευχαριστούν, να αποσπάσω την προσοχή μου από τα καταστροφικά σενάρια, να μην πιέζω τον εαυτό μου πχ στη δουλειά, να ξεκουραστώ, να αρχίσω περπάτημα ή και γυμναστική, να εξωτερικεύσω φόβους συναισθήματα στους ανθρώπους γύρω μου ή και προσωπικά σε μένα γράφοντάς τα μόνος μου ή εδώ στο φόρουμ, που ίσως κρατώντας τα με πίεσαν και με έπνιξαν κατά κάποιο τρόπο.

Δεν ξέρω, ελπίζω να βοήθησα:)

Quote:

---

Originally posted by polina
οριον μπορει να παθω κ στο σπιτι οπουδηποτε κ σε μια βολτα που θα βγω κ στα μαγαζια κ στην δουλια.δεν μπορω να το ελεγχω απο μονη μου αλλα με την βοηθεια ηρεμιστικων.ενω νιωθω στην ζωη μου απολυτα ευτυχισμενη με ορεξη για να κανω διαφορα πραγματα το μονο πουμε ενοχλει ειναι αυτο.αναρωτιεμαι για πιο λογο να παθαινω κρισεις πανικου ενω ειμαι εντελως ικανοπιοοιμενη απο την καθημερινοτητα μου κ εχω τοση ορεξη για ζωη.ο μεγαλυτερος μου φοβος ομως κ μοναδικος την ωρα που το παθαινω ειναι το τι θα πουν οι αλλοι για μενα κ οχι οτι θα πεθανω η θα παθω οτιδηποτε αλλο.

---

Polina, πολύ σημαντικό αυτό που γράφεις. Άρα αυτό που σου δημιουργεί πανικούς είναι ο φόβος για την γνώμη των άλλων. Που αυτή η γνώμη έχει πάρει τεράστιες διαστάσεις στα δικά σου μάτια, έτσι ή κάνω λάθος;

Anwnimi,

Σε ευχαριστώ για το μήνυμα σου. Είσαι από τα λίγα ενεργά μέλη στο φορουμ οπού δεν συμμετέχεις σε τσακωμούς και κόντρες αλλά απαντάς σε όσους έχουν ανάγκη από βοήθεια.

Για τα καταστροφικά σενάρια δεν είμαστε οι μόνοι υπεύθυνοι εμείς, εγώ ή εσύ ή κάποιος άλλος. Όταν μπαίνουμε σε ένα γήπεδο για πρώτη φορά ίσως να μην αντιλαμβανόμαστε σε πιο γήπεδο πέφτουμε. Εγώ απλά λυπάμαι που έπεσα επίπεδο κατα κόρον με το να συμμετέχω στα flameable θέματα και να προσπαθώ να υπερασπιστώ κάποια μέλη ή και τον εαυτό μου.

Καλό βράδυ σου εύχομαι!

Quote:

---

Originally posted by vince
Τραβάω και τα άγχη της προσωπικής ζωής και η γνώση δεν αρκεί όταν η καρδιά έχει πληγωθεί.

Μιλάω πολύ σοβαρά, με έχει αρρωστήσει το άγχος της ανικανότητας να επιβληθώ επί των συναισθημάτων μου. Άραγε τι φταίει για την σοβαρότητα της υγείας μου. Τι θα μου πει ένας ψυχολόγος αν τον ρωτήσω και τι ένας καρδιολόγος?


Προτού διαλέξω το αν θα πάω σε καρδιολόγο (και δερματολόγο) ή ψυχολόγο για ότι έπαθα θα ήθελα να μου απαντήσετε στην απείρων υπαρξιακών διαστάσεων ερώτηση μου.. όχι σαν γιατροί ή ασθενείς, αλλά σαν φιλόσοφοι.


Υ.Γ.2. Το άγχος με έχει ρημάξει τον τελευταίο καιρό? Σημάδια των καιρών ή της καθημερινότητας


Merci

---

Vince,
σε όλα όσα περνάμε, ο παράγοντας δεν είναι ποτέ ένας.
Είναι παραπάνω απο ένας.
Αυτό που περνάς τώρα εσύ, μπορεί να οφείλεται σε πολλούς και διάφορους λόγους.
Μπορεί να έχεις κάποια σωματική ευαισθησία και ο οργανισμός σου να είναι επιρρεπής στο άγχος. Έτσι, όταν βιώνεις μια συναισθηματικά έντονη κατάσταση, να διοχευτεύεις την ένταση στο σώμα σου.
Πιστεύω οτι σε αυτές τις περιπτώσεις, ένας καρδιολόγος δεν έχει κάτι ουσιαστικό να προσφέρει.
Ενας ψυχολόγος απο την άλλη, μπορεί να έχει να σου προσφέρει πολλά.
\" Η γνώση δεν αρκεί όταν η καρδιά έχει πληγωθεί\"
Κάτι μέσα σου είναι πληγωμένο λοιπόν.
Ίσως να μην το εκφράζεις επαρκώς, ίσως να μην είσαι σε ολοκληρωτική επαφή μαζί του.
Ίσως να προσπαθείς να το αγνοήσεις και αυτό ολο να συσσωρεύεται...
Μιλάς για την ανάγκη σου να ελέγξεις τα συναισθήματά σου και το άγχος σου όταν δεν μπορείς να τους επιβληθείς.
Μήπως, τόσο καιρό άντεχες να τους επιβάλλεσαι αλλά τώρα πια κι αυτά τα καημενούλια επαναστατούν?

Μήπως ήρθε η ώρα να τα ακούσεις βαθύτερα και να τα φροντίσεις με τον τρόπο που χρειάζεται?
Να συμφιλιωθείς και να ζήσεις αρμονικά με αυτό που σου λέει η καρδιά σου?

Καλέ μου Vince, τις απαντήσεις, τις έχεις μέσα σου, κι ας μην τις βλέπεις όλες με την πρώτη.

Quote:

---

Originally posted by weird

Quote:

---

Originally posted by vince
Τραβάω και τα άγχη της προσωπικής ζωής και η γνώση δεν αρκεί όταν η καρδιά έχει πληγωθεί.

Μιλάω πολύ σοβαρά, με έχει αρρωστήσει το άγχος της ανικανότητας να επιβληθώ επί των συναισθημάτων μου. Άραγε τι φταίει για την σοβαρότητα της υγείας μου. Τι θα μου πει ένας ψυχολόγος αν τον ρωτήσω και τι ένας καρδιολόγος?


Προτού διαλέξω το αν θα πάω σε καρδιολόγο (και δερματολόγο) ή ψυχολόγο για ότι έπαθα θα ήθελα να μου απαντήσετε στην απείρων υπαρξιακών διαστάσεων ερώτηση μου.. όχι σαν γιατροί ή ασθενείς, αλλά σαν φιλόσοφοι.


Υ.Γ.2. Το άγχος με έχει ρημάξει τον τελευταίο καιρό? Σημάδια των καιρών ή της καθημερινότητας


Merci

---

Vince,
σε όλα όσα περνάμε, ο παράγοντας δεν είναι ποτέ ένας.
Είναι παραπάνω απο ένας.
Αυτό που περνάς τώρα εσύ, μπορεί να οφείλεται σε πολλούς και διάφορους λόγους.
Μπορεί να έχεις κάποια σωματική ευαισθησία και ο οργανισμός σου να είναι επιρρεπής στο άγχος. Έτσι, όταν βιώνεις μια συναισθηματικά έντονη κατάσταση, να διοχευτεύεις την ένταση στο σώμα σου.
Πιστεύω οτι σε αυτές τις περιπτώσεις, ένας καρδιολόγος δεν έχει κάτι ουσιαστικό να προσφέρει.
Ενας ψυχολόγος απο την άλλη, μπορεί να έχει να σου προσφέρει πολλά.
\" Η γνώση δεν αρκεί όταν η καρδιά έχει πληγωθεί\"
Κάτι μέσα σου είναι πληγωμένο λοιπόν.
Ίσως να μην το εκφράζεις επαρκώς, ίσως να μην είσαι σε ολοκληρωτική επαφή μαζί του.
Ίσως να προσπαθείς να το αγνοήσεις και αυτό ολο να συσσωρεύεται...
Μιλάς για την ανάγκη σου να ελέγξεις τα συναισθήματά σου και το άγχος σου όταν δεν μπορείς να τους επιβληθείς.
Μήπως, τόσο καιρό άντεχες να τους επιβάλλεσαι αλλά τώρα πια κι αυτά τα καημενούλια επαναστατούν?

Μήπως ήρθε η ώρα να τα ακούσεις βαθύτερα και να τα φροντίσεις με τον τρόπο που χρειάζεται?
Να συμφιλιωθείς και να ζήσεις αρμονικά με αυτό που σου λέει η καρδιά σου?

Καλέ μου Vince, τις απαντήσεις, τις έχεις μέσα σου, κι ας μην τις βλέπεις όλες με την πρώτη.

---

Ο κάθε άνθρωπος μπορεί να πληγωθεί. Δεν αμφιβάλλω ότι υπάρχουν άνθρωποι που έχουν βιώσει πολύ χειρότερες καταστάσεις από εμένα και όμως δεν ανέπτυξαν καμία ψύχωση, κανένα πρόβλημα λειτουργικότητας του εαυτού τους απέναντι στην κοινωνία και το περιβάλλον.

Η φύση, ο θεός η ότι σημασίολογία δίνει ο καθένας για το φαινόμενο της ζωής είναι κάτι το οποίο υπάρχει και μέσα μας.

Μπορεί να είχα δέκα δυσάρεστες στιγμές στη ζωή μου και ένα υπόβαθρο \"φυσιολογικό\" αλλά αυτό να αποτέλεσε έναν παράγοντα αρνητικό και, καθώς για την ψυχική μας ανάπτυξη παίζει κυρίαρχο ρόλο το περιβάλλον, (το πως διαμορφώνει την ψυχή του ένας άνθρωπος με βάση τον τρόπο που εξελίσσετε το βιολογικό του παζλ απέναντι στο περιβάλλον) αλληλεπιδραστικό.

\'Έχω πληγωθεί και άλλες φορές όχι μόνο απο άλλους αλλά και απο δικές μου στραβωμάρες. Κάθε φορά είναι και μια καινούργια εμπειρία.

Απο κει και πέρα δεν αμφιβάλλω πως τις απαντήσεις τις δίνουμε και μόνοι μας αν και κάποια πράγματα τα οφείλουμε σε μεγάλο βαθμό σε άλλους ανθρώπους.

Καλή ξεκούραση.