Φάρμακα για μία ζωή;

Quote:

---

Originally posted by libpa
Παιδιά μόνο ο Μιχάλης μ\'έπιασε. Αυτό που θέλω να πω, είναι ότι δεν μπορούμε να κρυφτούμε από το σύζυγό μας, θα πρέπει να του το πούμε γιατί αλλιώς θα δει τα φάρμακα (δεν είναι πέντε χρόνια και άντε) και υπάρχει το στίγμα. Πολύ σκληρό και άδικο αυτό. Αλλά υπάρχει. Οπότε εκεί υπάρχει η δυνατότητα χωρισμού και μάλιστα να το μάθουν και άλλοι τόσοι ότι έχεις ασθένεια άμα ο άλλος δεν κρατήσει το στόμα του κλειστό.

---

ξερεις το μονο κακο ειναι βασικα το οτι οταν εχει καποιος καποιο ψυχικο νοσημα....

οταν εισαι θυμομενος η λυπημενος...ισως να σου υπονοει πως εχειν καποιο προβλημα και πρεπει παλι να δεις τον γιατρο σου...
εγω ειμαι πρωην καταθλιπλτικη και οποτε περναω 2-3 μερες εντονου καλαματος..λυπης η μεγαλου θυμου..με κοιταει λες και ειμαι παλι αρρωστη...δεν με αποριπτει φυσικα μιασ και αγαπιομαστε πολυ...αλλα ενα...\'\'μηπως πρεπει να δεις την γιατρο σου\'\'θα το πει...

λες κι εμεις δεν ημαστε ανθρωποι..και δεν εχουμε δικαιωμα σε εντονα ξεσπασματα ...αδικια...ασε οι δικοι του..που με το που θα κλαψω μπροστα τουσ...αμεσωσ ρωτανε... ...τι εχει παλι αυτη...

Η αλήθεια εινι οτι εχω καιρο να γραψω στο φορουμ, αλλα ειδα το ερωτημα του libra και σκεφτικα οτι ειναι καλι ιδεα να πω και εγω την γνωμη μου.εγω εχω εξι χρονια ατυπη ψυχωση τα 4 χρονια ειμουν σε ενα νευρολογο οποιοσ αφου δεν μου ειχε εξιγισι τιποτα για τιν ασθενεια μου και επειδει τοτε τα συπτωματα δεν σταματουσαν με εβαλε σε καταστολη και αυτο σημενει πολλα φαρμακα, παραπολλα , τελικα τα συπτωματα τεριαξανε με τισ παρενεργειες και ζουσα υποκαταστολη δηλαδη ουτε γκαυλες ουτε κριση για σημαντικα θεματα και συχρονοσ δεν ηξερα τι ειχα.μετα απο δυο χρονια αλλαξα γιατρο και πηγα σε ψυχιατρο ψυχολογο μετα απο ενα σημαντικο γεγονος στην ζωη μου τα συπτωματα σταματησαν ενω ειχα κοψει μονοσ τα φαρμακα.ετσι πηγα στο γιατρο και του ειπα φαρμακα δεν περνο πεσ μου απλοσ τι εχω.τελικα εδο και δυο χρονια περνω μονο εν αρκετα δυνατο ανχολιτικο το βραδυ και ολα τα αλλα τα εχο κοψει.Ο σημαντικοτεροσ παραγοντας για καποιες απο τισ ψυχωσεις ειναι ο ιδιος σου ο εαυτος εμεις εχουμε το κλειδι για την αντυμετοπιση των περισσοτερων ασθενειων.επισης υπαρχουν σχολεσ γιατρον οπου αλλος θα σου πει οτι ειναι γονιδιακο και αλλος περιβαντολογικο και ψυχολογιας .εν τελι αν εσυ δεν επεξεργαστης αυτο που εχεις δεν προκειτε να γινεισ καλα.τα φαρμακα απλα σε συντηρουν εως οτου παρεις εσυ μπρος.εγω εχω ακομα ανα διαστηματα καποια συπτωματα τα οποια τα αντιμετωπιζω χωρις φαρμακα αλλα με ψυχολογικα τρικ που κανω στον εαυτο μου και χωρισ την βοηθεια ψυχολογου η ψυχιατρου.απλα ζω πλεον οπως οταν δεν ειχα τιποτα και δεν σκεφτομαι καν οτι εχω κατι ειναι κατι που πλεον μπορο να το αντιμετοπισω οπως μια κακη νορμαλ ψυχολογικη κατασταση , ειτε απο ερωτικη απογοητευση, ειτε απο ασχημα γεγονοτα, ειτε κουραση κλπ.απλα προσεχω λιγο περισσοτερο την ανοιξη και το φθινοπορο να μην μπεκρο πινο και ξενυχταω πολυ γιατι αυτεσ η περιοδους αν επιρεαζουν τους ανθροπους ποσο δε του ευαισθητους. libra για μενα απλα ζησε ετσι οπω σε ευχαριστη και μαθε απο σενα

Το να κοψεις τα φαρμακα χωρις τον γιατρο σου σημαινει 100% υποτροπη.

kalispera sto forum,libpa to psychotic syndrome to exeis pano apo 6 mhnes?

@libpa

Πέρασαν πολλά μα πάρα πολλά χρόνια από τότε που πήρα διάγνωση (είναι πολύ trendy το 2010 το \"άτομο με διάγνωση\" έναντι του \"σχιζοφρενούς\" που τείνει να καταργηθεί και πρακτικά στον καθημερινό λόγο) που φωτίστηκα με την πληροφορία ότι αρκετά άτομα με διάγνωση, γύρω στη μέση ηλικία των 40 - 50 - 60, παρουσίασαν μια τέτοια ανέλπιστη βελτίωση, που πέρασαν τη (λίγη) υπόλοιπη ζωή τους χωρίς φάρμακα (οι λεγόμενοι survivοrs). Το αποκορύφωμα της υπόθεσης είναι ότι εγώ ο ίδιος, μετά από 25 χρόνια εντός ψυχώσεως και εκτός πραγματικότητας (και ηλικιακά στα ~ 50), είμαι σε τόσο πολύ καλή κατάσταση που σκέφτομαι πλέον ότι σε μερικά χρόνια θα ζω χωρίς φάρμακα. Έχει ειπωθεί σωστά ότι θα υπάρξει πρόοδος στα φάρμακα οπότε τους νέους τους βλέπω στα 35 - 45 τους να συμβεί αυτό που εμένα συμβαίνει τώρα στα 50.
Δεν θέλω να αναπτύξω άλλο αυτό το θέμα αλλά να πω ότι, κατά τη γνώμη μου, ελάχιστοι θα είναι εκείνοι που θα παίρνουν ψυχοφάρμακα εφ\' όρου ζωής.
Ο λόγος που στην αρχή της ασθένειας μάς λένε ότι θα τα παίρνουμε για πάντα είναι για να μη πάρουν τα μυαλά μας αέρα και αρχίζουμε να τα κόβουμε και να κάνουμε \"παζάρια\" (ποιο να παίρνω, ποιο όχι και πόσο από αυτό και πόσο από το άλλο κλπ κλπ), με άμεσο ρίσκο (όταν κάνουμε πειράματα)
τη βαριά υποτροπή.
Μη ψαρώνεις, δεν θα παίρνεις φάρμακα για πάντα.

πριν τα κοψεις , γιατι δεν δοκιμαζεις να τα ελατωσεις ???

Μην αγχώνεσαι libpa.
Ένα 4-6% του πληθυσμού παίρνει αντιψυχωτικά.
Άμα βάλεις και αυτούς που έχουν κατάθλιψη και αγχολυτικά έχεις τουλάχιστον 15%..

Επίσης ο σύντροφος σου μπορεί να έχει ζάχαρο κλπ ή κάτι άλλο.
Όλοι κάτι έχουν ή θα αποκτήσουν..

H αδελφή μου πρίν τέσσερις μήνες περίπου έπαθε ένα ψυχωσικό επεισόδιο και νοσηλεύτηκε για τρεις εβδομάδες στο ΨΝΑ.
Είχε παραισθήσεις, νόμιζε ότι την καταδίωκαν και την βρήκαμε να περιπλανιέται γυμνή στους αγρούς.

Κατά την νοσηλεία της και μετά έπαιρνε Invega 9mg μαζί με Stilnox και Akinetol. Στην συνέχεια ο γιατρός όταν τον
ενημέρωσε η αδελφή μου για τις παρενέργειες που έιχε (ταχυπαλμίες, μυική ακαμψία, αυπνίες κλπ) μείωσε την δόση
σε 6mg και εδώ και δύο εβδομάδες περίπου της το άλλαξε σε Ampilify 5mg.

Υποτθέτω ότι για τα επόμενα πολλά χρόνια θα πρέπει να ακολουθεί φαρμακευτική αγωγή. Αυτό που θα ήθελα να σας ρωτήσω
είναι εάν θα μπορέσει να ξαναδουλέψει.

Έγινε μια απόπειρα να επανέλθει πριν μερικές εβδομάδες αλλά δεν μπόρεσε να τα καταφέρει οπότε
επανήλθε σε καθεστώς άδειας.Τι γίνεται με τις άδειες λοιπόν (είναι στο ΙΚΑ) και θα μπορέσει να ξαναδουλέψει ποτέ;

sidcos δυσκολο να απαντηθει ακομα και απο γιατρους που παρακολουθουν ποσο απο εμας.
Αν και ειμαι ασχετος θα ελεγα οτι 4 μηνες ειναι πολυ λιγο καθως και εαν παιρνει μονο 5 mg abilify ειναι παρα πολυ μικρη δοση.

Το διάστημα είναι σίγουρα μικρό, το βλέπω άλλωστε ότι ακόμα δεν είναι σε θέση όχι να δουλέψει αλλά ακόμα και να φροντίσει τον εαυτό της.

Επίσης ,προς το παρόν, αρνείται επί της ουσίας να αναλάβει την φροντίδα του εαυτού της-άσχετα αν συμφωνεί στα λόγια όποτε το συζητάμε.
Έχει \"βολευτεί\" με την φροντίδα της μαμάς και αποφεύγει να γυρίσει στο σπίτι της (έμενε χρόνια μόνη και ανεξάρτητη).

Απλά αναρρωτιέμαι, βλέποντας ότι στο φόρουμ υπάρχουν άνθρωποι που έχουν την εμπειρία αυτή πολλά χρόνια, αν τελικά μπορείς να γυρίσεις στην δουλειά μετά από κάποιο διάστημα.

Εγω παντως εργαζομαι κανονικα και μαλιστα δεν επεστρεψα στην δουλεια μπηκα στον επαγγελματικο στοιβο κατοπιν.
Ψυχωτικο επεισοδιο ειχα.

Πόσο καιρό σου πήρε;

1 χρονο και κατι κρατησε το ψυχωτικο επεισοδιο πριν παρω φαρμακα...μετα αρχισα να ψαχνομαι απο δω και απο κει , δεν ξερω αν τα καταφερνα καλα μαλλον οχι, χρονια πολλα i guess γιατι δεν ειχα κατι στα χερια μου σταθερο , δουλευα απο δω και απο κει αλλα δουλευα.
Επισης πηρα πτυχιο τει, τελειωσα ιεκ , τελειωσα αγγλικα ολα μετα το ψυχωτικο.

Ειμαι στα 15 mg abilify υστερα απο 12 χρονια οποτε μαλλον ειμαι πιο σοβαρα? Ποιος ξερει μπορει.

Τωρα?

Τωρα ημουν υπερπαραγωγικος στη δουλεια μου εκανα δουλεια που το αντιστοιχο τμημα χρησιμοποιουσε δυο ατομα με φουλ απασχοληση , την εκανα ταχυτατα και μου εμενε και χρονος να βοηθαω και τους αλλους στα διαφορα υπολογιστικα κυριως προβληματα τους και ακομα και να χαζολογησω.

Χρησιμοποιω παρελθοντα γιατι σε ενα μηνα ανεργια λογω ληξης συμβασης και βουρ να δουμε τι θα κανουμε παλι:(

Ναι μαλλον χρειαζεται πολυ χρονο , αλλα και η απασχοληση βοηθαει η απραξια χειροτερευει τα πραγματα γενικως μιλωντας.

Δεν ξέρω τι θα γίνει μετά τον μήνα, αλλά είμαι βέβαιος ότι θα δεν θα χαθείς!

Για την απασχόληση πάντως το βλέπω και εγώ ότι είναι απαραίτητο να ασχολείσαι γενικώς, γιατί \"αργία μήτηρ πάσης κακίας\"...

Καταλαβαίνω λοιπόν ότι μάλλον έχει να κάνει το όλο θέμα με το πως το αντιμετωπίζεις και πόσο αποφασίζεις να το παλέψεις.

Σε ευχαριστώ για τα σχόλια, με βοηθήσανε πιστεύω!!! Τι δουλειά θα ψάχνεις αν δεν ανανεωθεί η σύμβαση;