Printable View
σχετικά με το \"σύντροφο ψάχνω, όχι γκόμενα\" είναι πολύ όμορφο έτσι όπως το έγραψες.
πάντως εμένα όταν με προσεγγίζουν ανθρωποι, δεν θέλω να έχουν ήδη κάτι στο μυαλό τους. θέλω να με γνωρίσουν και μετά να δουν για τι πράγμα τους κάνω, π.χ. φίλη, απλή γνωστή, γκόμενα, σύντροφος...
και εγώ έτσι λειτουργώ.
Μisery never sells.Αν εσείς είχατε να επιλέξετε ανάμεσα σε μιζέρια και χαρά,τι θα επιλέγατε;Αν τα reflexes είναι σε καλή φάση,ποτέ δεν επιλέγεις παρά τη χαρά.Ακόμη και μίζερα να νιώθεις κάποια εποχή,δε θα σε βοηθήσει κάποιος που σου εντείνει την αίσθηση του κενού,της δυστυχίας,θα επιλέξεις ενστικτωδώς την παρέα που θα σε ανεβάσει.Προσωπικά έχω αφήσει πίσω μου άτομο που με μιζέριαζε επί χρόνια,χωρίς καμία τύψη.Απλά βαρέθηκα να είμαι το αιώνιο θύμα των ακούραστων διηγήσεων για τα καθημερινά δράματα,ασήμαντα στην πραγματικότητα,ενώ στήριζα και στήριζα και καθώς επίσης δεν έπαιρνε καμία πρωτοβουλία να αλλάξει κάτι στη ζωή της,λάτρευε τη μιζέρια και τη γκρίνια.H dg έχει μεγάλο δίκιο σε αυτό που σημειώνει.Είναι κουραστικό και βλακώδες,μην το κάνεις στους άλλους.Δε λέμε το φυσιολογικό παράπονο,πάντα αναφερόμαστε σε σταθερές συμπεριφορές που εμμένουν,έτσι;
Quote:
Originally posted by RainAndWind
Μisery never sells.Αν εσείς είχατε να επιλέξετε ανάμεσα σε μιζέρια και χαρά,τι θα επιλέγατε;Αν τα reflexes είναι σε καλή φάση,ποτέ δεν επιλέγεις παρά τη χαρά.Ακόμη και μίζερα να νιώθεις κάποια εποχή,δε θα σε βοηθήσει κάποιος που σου εντείνει την αίσθηση του κενού,της δυστυχίας,θα επιλέξεις ενστικτωδώς την παρέα που θα σε ανεβάσει.Προσωπικά έχω αφήσει πίσω μου άτομο που με μιζέριαζε επί χρόνια,χωρίς καμία τύψη.Απλά βαρέθηκα να είμαι το αιώνιο θύμα των ακούραστων διηγήσεων για τα καθημερινά δράματα,ασήμαντα στην πραγματικότητα,ενώ στήριζα και στήριζα και καθώς επίσης δεν έπαιρνε καμία πρωτοβουλία να αλλάξει κάτι στη ζωή της,λάτρευε τη μιζέρια και τη γκρίνια.H dg έχει μεγάλο δίκιο σε αυτό που σημειώνει.Είναι κουραστικό και βλακώδες,μην το κάνεις στους άλλους.Δε λέμε το φυσιολογικό παράπονο,πάντα αναφερόμαστε σε σταθερές συμπεριφορές που εμμένουν,έτσι;
και γω εχω αφησει φιλια για παρομοιο λογο
εδω κοντευω να αφησω εμενα για παρομοιο λογο
αλλα προσπαθω να υιοθετησω αυτο το κανε σαν να που υιοθετουν σε θεραπευτικες κοινοτητες.
πολλες φορες πιανει πλακα πλακα...
Γέλασα με το φοβερό\"εδώ κοντεύω να αφήσω εμένα για παρόμοιο λόγο\".Λες και είσαι η μόνη;Ξέρεις πόσες φορές με έχω βαρεθεί;λολ
και γω γελασα τωρα που το ξαναειδαQuote:
Originally posted by RainAndWind
Γέλασα με το φοβερό\"εδώ κοντεύω να αφήσω εμένα για παρόμοιο λόγο\".Λες και είσαι η μόνη;Ξέρεις πόσες φορές με έχω βαρεθεί;λολ
λεω να μη με αφησω
αλλα να αφησω τη μουντρουχια!
βρε αμαν γιατι σε καποιους απο μας ειναι τοσο δυσκολο να την αφησουμε τη μουντρουχια και τη μουρμουρα? γιατι μοιαζουν σαν τις καλυτερες φιλες μας ever?
για χαρα anti και καλως ήρθες:)Quote:
Originally posted by anti
γεια χαρά σε όλους.
Είμαι στα 29 μου κι ενώ πάντα είχα όρεξη για ζωή και δημιουργία, οι απανωτές αποτυχίες στις σχέσεις μου με έχουν κάνει πλέον έναν ζωντανό - νεκρό.
Καθώς θεωρώ - και στην πράξη φαίνεται μάλλον - ότι υγεία, σχέσεις και εργασία/επιβίωση, είναι οι τρεις γνώμονες που επηρεάζουν θετικά/αρνητικά την ψυχολογία του κάθε ανθρώπου, στα 29 μου ήδη έχω απελπιστεί όσον αφορά τις σχέσεις μου και το γυναικείο φύλο. Συνεχώς deja vu καταστάσεις.
Μου έχει δημιουργηθεί επίσης η πεποίθηση ότι όποια γυναίκα γνωρίζω τυγχάνει να είναι τέρας πονηριάς και υποκρισίας, και δυστυχώς όταν δένομαι συναισθηματικά, μετά στεναχωριέμαι. Ή δείχνω τελείως αγαθός οπότε προσελκύω τέτοιου είδους άτομα, ή εμένα ασυναίσθητα με κυριαρχούν και δεν το καταλαβαίνω. Αισθάνομαι για παράδειγμα ότι μπορώ να εμπιστευτώ, αλλά μετά το μετανιώνω από τις ίδιες τις πράξεις. Απογοητεύομαι.
Ή από άλλη εποχή είμαι, ή εντελώς ρομαντικός και επομένως, αδύναμος στις σχέσεις μου.
Θα τα έγραφα πιο προσεκτικά και συγκεκριμένα αλλά το να εγγραφώ εδώ και να τα γράψω όλα αυτά είναι προϊόντα απελπισίας, όπως ακριβώς κι ο τίτλος.
Εμενα μου φαινεται καπως σαν να γκρινιαζεις και στον εαυτο σου. Σαν δλδ να μην περνας καλο σημα στους αλλους για το τί θες και τί οχι. Τί σου ταιριαζει και τί οχι. Αλλα και σαν να μη σχηματιζουν την πραγματικη σου εικονα οι αλλοι απο σενα. Ή σαν να εκμεταλλευονται αυτο που εισαι.
Αν ειναι ετσι, εισαι εσυ αυτος που δινεις το σημα, αυτος που κανει επιλογες και αυτος που ανεχεται καταστασεις. Εισαι επισης αυτος που δινει και διαμορφωνει την εικονα του ανθρωπου που εισαι. Αυτα που θες, που εχεις αναγκη, αυτα για τα οποια κανεις τα στραβα ματια, για οτι σε ενοχλει.
Οποτε, ειναι στο χερι σου να εισαι περισσοτερο παρον και ενεργος στις σχεσεις σου με τους αλλους. πχ. αν σε ενοχλει μια συμπεριφορα της πρωην σου μετα τον χωρισμο, δεν μπορει να μην ειχε μια παρομοια συμπεριφορα στην διαρκεια της σχεσης. Συνηθως, αυτος ο θυμος που μπορει να μας βγει με καποιον για το τί εκανε ή τι οχι, ειναι συσσωρευμενος. Και το \"πεφτω απο τα συννεφα\" γινεται συνηθως μια σταγονα που ξεχυλιζει το ποτηρι των καταπιεσμενων παραπαπονων μας. Αλλα οσο κραταμε τις πραγματικες επιθυμιες μας και προσδοκιες απο τους αλλους, καταπιεσμενες, δεν φταινε οι αλλοι. Αλλα εμεις.
Και κατι τελευταιο: νομιζω πώς ειναι λιγο σκληρο να κατηγορεις τον εαυτο σου επειδη δεν μπορει να νιωσει πληροτητα, επειδη επιβιωνει κ στεκεται καλα επαγγελματικα κ οικονομικα. Σαφως και ειναι πολυ σημαντικα ολα αυτα, αλλα νομιζω πώς ολοι εχουμε αναγκη την ερωτικη, συναισθηματικη αληθινη επαφη. Πραγματικα πιστευω οτι ετσι ερχομαστε σε επαφη και με τα βαθυτερα κομματια μας.
Αυτα:)