Είναι παράλογο το ξέρω, αλλά... HELP!!!

Quote:

---

Originally posted by koutsompolitsa
Με το συντροφό μου ετοιμαζόμαστε να παντρευτουμε και φτιαχνουμε και σπίτι. Τρεχω λοιπον για επιπλα, κουρτινες κ.τ.λ. όπως και για τις ετοιμασιες του γάμου. Αυτή είναι η καθημερινότητά μου και κανενα σινεμα ή ταξίδι. Ποιες διασκεδάεις, όταν εχω καθημερινα να ξυπνήσω στις 6 και πολλές φορες και πιο νωρίς...Εν τω μεταξυ το εχω κρυφό απ\'αυτόν ότι θα παντρευτώ και βγαζω και τη βερα μου όταν προκειται να τον δω... Δεν ξερω τι να κάνω και που αποσκοπω με αυτό, αλλά όλος μου ο κόσμος γυρίζει γυρω από εκείνον.. Είναι μάταιο αλλά... Σκέφτομαι πολύ σοβαρά να ζητήσω τη βοήθεια ψυχολόγου γιατί κάνω και σκεψεις του τυπου \"μηπως είμαι παιδ....\" κάτι που ούτε το μυαλό μου το χωράει.

---

δεν μου απαντησες ακομα στο αν εισαι ερωτευμενη με τον συντροφο σου...

Η αλήθεια ειναι πως όταν τον σκέφτομαι ξεχνάω την καθημερινότητά μου... Πολλες φορες κατα τη διαρκεια της μερας ανυπομονω να ερθει το βράδυ , να πεσω στο κρεβατι και να αρχίσω να τον σκέφτομαι ονειροπολώντας.. Αυτό το κανω και όταν οδηγώ... Δεν θελω να ακυρώσω το γάμο, γιατί είμαι σίγουρη ότι ο άνθρωπος με τον οποιο ειμαι μαζι με αγαπά οσο τιποτα. Κι εγω τον αγαπώ, αλλά νιώθω εγκλωβισμένη σ΄αυτη την κατάσταση. Δουλευω 2 χρονια και απο τοτε τα πραγματα εχουν χειροτερεψει. Πριν αρχισω να δουλευω και πριν κανω τη σχεση αυτη εβγαινα και ξενυχτούσα, ειχα πολλές κατακτησεις και γενικά ειχα συνηθίσει να με κηνυγανε. Όταν ομως δημιούργησα τη σχεση όλα αυτα σταδιακά τελείωσαν και τώρα πια δε νιώθω ούτε ποθητή , ούτε ότι εχω κατακτησεις. ΄Νιώθω λοιπον, οτι κατα καποιο τροπο ειναι σαν στοιχημα για μενα να κανω το μικρο να με προσεξει, αλά ετσι οπως παω κοντευω να τρελαθω.

Ramedy δεν ξερω αν ειμαι ερωτευμενη πια με το συντροφό μου, το μόνο σιγουρο ειναι οτι τον αγαπάω πολύ...

Quote:

---

Originally posted by koutsompolitsa
Ramedy δεν ξερω αν ειμαι ερωτευμενη πια με το συντροφό μου, το μόνο σιγουρο ειναι οτι τον αγαπάω πολύ...

---

κουτσομπολιτσα
οπως το βλεπω εγω, η αγαπη δεν αρκει σε μια νεα σχεση (3 χρονων) οταν ειμαστε 25 χρονων για να προχωρησουμε σε μια τετοια αποφαση που (θεωρητικα) μας δεσμευει για ολη την υπολοιπη ζωη μας...

πιθανολογω οτιπροχωρας στον γαμο σου μετα απο λογικη καθαρα διαδικασια, γιατι μετα απο τις απογοητευσεις που ειχες,εκανες μια σχεση με εναν μια χαρα ανθρωπο που σου φερεται καλα και τον εκτιμας-αγαπας κλπ κλπ κλπ.
ειπες να τακτοποιησεις λοιπον την ζωη σου με την διαδικασια του κατεπειγοντος, γιατι......(γιατι αραγε?)

η αναγκη σου ομως ειναι οχι η τακτοποιηση, αλλα να ερωτευτεις με παθος και να ζησεις τον ερωτα οσο τον θελεις (δεν φανταζομαι να τον εζησες οσο τθα ηθελες μεχρι τα 25 σου)
ο εαυτος σου επαναστατει στα ωραια σχεδια που εχεις καταστρωσει για να προχωρησεις την ζωη σου και σου ζηταει παθος και ενθουσιασμο αγαπητη κι εσυ προχωρας σε λυσεις αναγκης λες και δεν θα ξαναερωτευτεις ποτε πια...

ξανασκεψου αυτο που πας να κανεις.
αν τωρα ξεμυαλιζεσαι χωρις να ξερεις καν τον λογο με ανθρωπους που δεν ειναι καν δυνατον να προχωρησεις, κανοντας παραλληλαεναν καλο γαμο, χωρις ερωτα ομως,σε 3-4-5 χρονια τι θα σου συμβαινει?

Λογικά όλα αυτά. Όταν προγραμματισα τον γαμο, ήθελα πραγματικα να παντρευτω. Και τωρα το θελω αλλά... Εν τω μεταξύ να πω ότι όταν ημουν εγω στην ηλικία του μικρού ήμουν ερωτευμένη με κάποιον 29 χρονων, με τον οποιο δεν εγινε το μοιραίο, αλλά ήταν κι αυτός στη θεση που ειμαι εγω τωρα. Με ηθελε, ειχε σχεση και δεν προχωρουσε μαζι μου. Όταν ομως εγω πηγαινα να κανω κατι με κάποιον, με ζηλευε, μου ελεγε \"εσυ δεν μου ελεγες οτι εμενα αγαπάς\" και τετοια. Η διακοπη της επικοινωνιας μας ηταν επεισοδιακη και βιαιη στα 17 μου... Ας μην αναφερθω ΄σ\'αυτό ομως. Τωρα ειναι 40 εχει παντρευτει μ\'αυτη που ηταν και εχουν και παιδια. Ακριβως μετα απ\'αυτον εκανα σχεση με καποιον 36 χρονων για 2 χρονια. Με ζηλευε παθολογικα και αρρωστημενα. Στα 19 εκανα σχεση με κάποιον 34. εχω αναφερθει σ αυτη τη σχεση σε αλλο ποστ του site και όσοι το διαβασατε καταλαβαινετε τι εχω περασει. Τι να πω... Δεν ξερω πώς μπορει να συνδεονται όλα αυτά...

Quote:

---

Originally posted by koutsompolitsa
Λογικά όλα αυτά. Όταν προγραμματισα τον γαμο, ήθελα πραγματικα να παντρευτω. Και τωρα το θελω αλλά... Εν τω μεταξύ να πω ότι όταν ημουν εγω στην ηλικία του μικρού ήμουν ερωτευμένη με κάποιον 29 χρονων, με τον οποιο δεν εγινε το μοιραίο, αλλά ήταν κι αυτός στη θεση που ειμαι εγω τωρα. Με ηθελε, ειχε σχεση και δεν προχωρουσε μαζι μου. Όταν ομως εγω πηγαινα να κανω κατι με κάποιον, με ζηλευε, μου ελεγε \"εσυ δεν μου ελεγες οτι εμενα αγαπάς\" και τετοια. Η διακοπη της επικοινωνιας μας ηταν επεισοδιακη και βιαιη στα 17 μου... Ας μην αναφερθω ΄σ\'αυτό ομως. Τωρα ειναι 40 εχει παντρευτει μ\'αυτη που ηταν και εχουν και παιδια. Ακριβως μετα απ\'αυτον εκανα σχεση με καποιον 36 χρονων για 2 χρονια. Με ζηλευε παθολογικα και αρρωστημενα. Στα 19 εκανα σχεση με κάποιον 34. εχω αναφερθει σ αυτη τη σχεση σε αλλο ποστ του site και όσοι το διαβασατε καταλαβαινετε τι εχω περασει. Τι να πω... Δεν ξερω πώς μπορει να συνδεονται όλα αυτά...

---

ολο και καπως θα συνδεονται καλη μου.....

μη σου πω δηλαδη, οτι στο προσωπο του 14χρονου βλεπεις τον εαυτο σου...ερωτευμενο με τον τοτε 29 χρονο (εσενα δλδ) και απο την ανεκπληρωτη εκεινη σχεση που αναπολεις τωρα που επικειται ο γαμος σου, \"ερωτευτηκες\" τον μικρο, νομιζοντας μεσα σου οτι ΑΝ προχωρουσες στην σχεση αυτη, θα μπορουσες να ζησεις την σχεση εκεινη που ηθελες αλλα δεν εζησες....
ΑΝ ομως προχωρουσες??? τοτε θα ειχες μια ευκαιρια να ζησεις με αυτον που αγαπησες πριν προλαβει να παντρευτει και να κανει παιδια...
Ο ΜΙΚΡΟΣ ΕΙΝΑΙ ΕΣΥ, ΚΙ ΕΣΥ ΕΙΣΑΙ Ο ΠΑΛΙΟΣ ΣΟΥ ΕΡΩΤΑΣ ΠΟΥ ΑΚΟΜΑ ΠΟΘΕΙΣ.

κι ολα αυτα αγαπητη, γιατι νοιωθεις ανικανοποιητη ερωτικα...συναισθηματικα εννοω, οχι σεξουαλικα...

ξανασκεψου το, θα βγουν κι αλλα στην πορεια,δεν εισαι ετοιμη γι αυτον τον γαμο..

Remedy με βοηθας πολυ με αυτά που μου γράφεις, όπως και όλα τα παιδια δηλαδή. Εχω προβληματιστει για όλα αυτά και μάλιστα εχω προεκτεινει και τη σκεψη αυτη. Πάντα ηθελα να νιωθω μικρη και εκανα σχεσεις με πολυ μεγαλύτερους. (Περα απο αυτες που αναφερω, ειχα και 2-3 αλλες μικρες σχεσεις με 15-18 χρονια διαφορας) .Αυτος ηταν ο τροπος για να νιωθω μικρη. Ίσως αυτό που νιωθω τωρα για τον μικρό να με κανει να γυρίζω πίσω στην εφηβική μου ηλικία. Όσο για τον πρωτο μου ερωτα, που ήταν 29 (εγω για την ακριβεια από τα 13 τον ηθελα)ήταν αναμφισβητητα το πιο εντονο συναισθημα που εχω ζησει. 3 χρονια ειμασταν ετσι,πλατωνικά δηλαδή, και όταν εγω πηγα να δημιουργησω αλλη σχεση, με κακοποιησε ασχημα. Εγώ το κατήγγειλα και ... αστα τι να θυμηθώ... Δεν του κραταω κακια ομως. Τον ειδα πριν 3 μηνες τυχαια σε καφετερια και ημουν με τον δικό μου. Με κοιτούσε κι εγω ενιωσα όλα εκεινα τα συναισθηματα να ξαναπερνουν απο μπροστα μου... Μεχρι εκει ομως.

Κοιτα...
το να ελκυεσαι απο πολυ μεγαλυτερους ειναι ενα θεμα,που εν μερει γνωριζεις τους λογους,αλλα ισως υπαρχουν και σημεια που δεν γνωριζεις,
αλλα η κακοποιηση ειναι ενα ΑΑΑΛΛΟ θεμα,πολυ σημαντικο, με πολλες προεκτασεις...

βρισκεσαι μπροστα απο μια κομβικη αποφαση της ζωης σου ενω εχεις πολλα αλυτα θεματα πισω σου που σε κρατανε δεσμια..

εγω προτεινω να αναβαλεις τον γαμο σου, χωρις να χωρισεις και να ασχοληθεις με τα θεματα σου αυτα με την βοηθεια καποιου κι οταν θα ξερεις τι θελεις και γιατι,αποφασιζεις και πως θα προχωρησεις...

Δεν ειδα αν το εχεις αναφερει πουθενα.Αν οχι μας λες τι εννοεις με την κακοποιηση?Τι εγινε?

Όχι δεν εχω αναφερει για την κακοποιηση σε αλλο ποστ, για τη σχεση που ειχα όταν ημουν 19 εχω αναφερθει. Όσον αφορα στην κακοποίηση, έγινε 2 φορές. Μια στα 15 και μια στα 17 η τελειωτικη. Η αλήθεια ειναι ότι τον τσιγκλούσα κι εγώ, αλλά δεν τον δικαιολογώ γι αυτο που εκανε. Εκεινος με ηθελε αλλά ήθελε να το σταματήσει το όλο θεμα (φοβοταν για τις επιπτωσεις που θα ειχε ενδεχομενη σχεση μας στον κοινων. περιγυρο και στην επαγγελματική του ζωη)κι εγω δεν τον αφηνα. Πήγαινα όπου πηγαινε, φλερταρα με ένα φιλο του για να ζηλεψει, τα εφτιαξα με εναν αλλο και όταν πηγαινα να τον αφησω ομως, με επαιρνε εκεινος τηλ.. Αυτες ηταν οι αφορμες και για τους δυο ξυλοδαρμους.

σαν παιδι,ειχες κακοποιηθει ποτε σου?

Ναι εκτος από τις 2 φορές από εκεινον, αλλα δεν θελω να αναφερθω σ\'αυτο.. Δεν το πιστευω ότι εχω εξιστορισει ολη τη ζωη μου σε λιγες γραμμες...Πραγματικά σας νιωθω πολύ κοντα μου ολους και σας ευχαριστώ...

Quote:

---

Originally posted by koutsompolitsa
Ναι εκτος από τις 2 φορές από εκεινον, αλλα δεν θελω να αναφερθω σ\'αυτο.. Δεν το πιστευω ότι εχω εξιστορισει ολη τη ζωη μου σε λιγες γραμμες...Πραγματικά σας νιωθω πολύ κοντα μου ολους και σας ευχαριστώ...

---

να εισαι καλα.
αν το θελησεις ,θα σου κανει καλο να τα πεις ολα αυτα με καποιον ειδικο.
ειναι πολυ σημαντικα θεματα του εαυτου σου, πιστευω θα βοηθηθεις και στην ζωη σου και στις αποφασεις σου...
μπορουμε να συζηταμε οποτε θελεις και οσο θελεις, αλλα ειναι σημαντικο να φτασεις σε βαθος...

καλο ειναι ομως να μην υπονομευσεις τον εαυτο σου με βιαστικες αποφασεις για την ζωη σου.θαζοριστειςπολυ στο μελλον.
παρε τον χρονο σου.
τον εχεις ολο μπροστα σου

Κουτσομπολίτσα, αμφιταλαντεύεσαι στο γιατί ενώ η σχέση σου είναι ότι έχεις ονειρευτεί και δεν το είχες ζήσει, παρόλαυτά εσύ πως μπορεί να μην είσαι εκεί όπως θα ήθελες;

Αυτό στο οποίο έχω καταλήξει και από προσωπικά μου βιώματα, είναι ότι, αν έχουμε σοβαρά θέματα με τον εαυτό μας, είναι δύσκολο να δημιουργήσουμε μια όμορφη σχέση, αλλά ακόμα κι αν αυτό μας συμβεί, εμάς δε θα μας αρκεί.

Είναι πολύ σημαντικά όλα όσα σου έγραψαν τα παιδιά.
Κι εγώ πιστεύω ότι πρέπει να ψάξεις μέσα σου, με κάποιον που μπορεί να σε καθοδηγήσει. Ο γάμος μπορεί να περιμένει. Είμαι σίγουρη πως ο μέλλων σύζυγός σου δε θα ήθελε να σε βλέπει δυστυχισμένη, ακόμα κι αν εσύ κάνεις τα αδύνατα δυνατά να του το κρύψεις. Ούτε εσύ θα ήθελες αν ήσουν στη θέση του να προχωρήσεις σε ένα γάμο αν ο άλλος δεν ήταν εκεί 100%.
Εξηγήσέ του ότι για κάποιους λόγους έχεις μπλοκάρει και θέλεις κι άλλο χρόνο. Αν σε αγαπά πραγματικά, θα καταλάβει και θα σου δώσει το χρόνο που ζητάς.

Μια ζωή την έχουμε κουτσομπολίτσα μου. Κρίμα δεν είναι να την ξοδεύουμε όντας μπερδεμένοι, φυλακισμένοι ή κρυβόμενοι από τους άλλους και από τον εαυτό μας;

Nαι σωστα ολα αυτα, μόνο που δεν ξερω αν υπαρχει πραγματικά λογος να αναβάλω τον γάμο μιας και ούτε με τον μικρό προκειται να γινει κάτι, αλλά ουτε και να αλλάξουν ή να διαγραφούν τα βιωματα που εχω. Ο γεγραφε, γεγραφε λεγαν οι αρχαιοι. Αυτά ειναι κι εγω αυτα θα κουβαλάω μεσα μου ακόμη κι αν χωρίσω, ειμαι με άλλον, ή παντρευτώ...