Printable View
Ειμαι κι εγω μια απο εσασ...προσπαθω σιγα σιγα να πισω τον συζηγο μου για να παμε Κρητη...... να ζησουμε νορμαλ ζωη...Quote:
Originally posted by Alobar
Κηπ έχουμε τον ίδιο στόχο για διαφορετικούς λόγους βέβαια. Απέχει πολύ κάτι τέτοιο με βάση την τωρινή μου κατάσταση, αλλά ξέρω πως μόνο αν φύγω από τους ρυθμούς της μεγαλούπολης θα είμαι πραγματικά καλά. Εύχομαι να τα καταφέρουμε κι οι δυο, κι όλοι όσοι το επιθυμούν!
:)
μπραβο Κιπακο μου..kai πιστευω πωσ ...δεν θα ειναι κακη επιλογη..πηγαινε πρωτα ταξιδι εκει που θελεισ να πασ μονιμα..αν μπορουσεσ ν α μεινεισ και για 2μηνεσ..πριν πασ μονιμα ακομη καλητερα
Από ό,τι μου έχουν πει τόσο συγγενείς όσο και φίλοι που δεν μένουν πλέον στην Αθηνα ή στη Θεσσαλονίκη, η κατάσταση στην επαρχεία είναι πολύ πιο ήρεμη από όσο φανταζόμαστε όσοι ζούμε σε μεγαλοαστικά κέντρα (εγώ που πάω δηλαδή στην πρωτεύουσα των μεγαλουπόλεων την έχω βαμμένη). Λιγότερη δουλειά, περισσότερη ευχέρεια και απείρως μεγαλύτερη χαλαρότητα, από την άλλη όμως δεν έχεις και τις άπειρες ευκαιρίες επιλογής ή εξέλιξης που έχεις σε μια μεγάλη πόλη. Ο κάθε ένας γνωρίζεται με τον διπλανό του και ακριβώς επειδή δεν έχεις παρα πολλά να κανεις, όλοι ενδιαφέρονται για τα πάντα και όπως λένε \"σου βγαίνει το όνομα\" χωρίς καν να το καταλάβεις.
Αν όμως πραγματικά ασφυκτιάς σε ένα περιβάλλον, οφείλεις να πείσεις τον εαυτό σου να εγκαταλείψει κάποιες ανέσεις και επιλογές lifestyle ώστε να δοκιμάσει έναν άλλον τρόπο ζωής κάπου αλλου. Μην απατάσαι, όπου και αν πας, θα αντιμετωπίσεις πολλές απαιτήσεις όπως και εκεί που είσαι, απλά θα είναι διαφορετικές, όχι λιγότερες. Έχε πιστη όμως, υπομονή και περισσότερο από όλα ΤΣΑΜΠΟΥΚΑ και θα βρείς έναν τρόπο για να κανεις τα πάντα. Δεν λέω την λέξη τσαμπουκά τυχαία ενώ θα μπορούσα να πω π.χ. επιμονη ή πείσμα. Την εννοώ στο έπακρο, θέλει θράσος και δύναμη και σκληροδερμία και πιστη για να αλλάξεις τη ζωή σου, και πιστεύω ότι μπορείς να τα καταφέρεις :)
[quote]Originally posted by DissolvedGirl
Από ό,τι μου έχουν πει τόσο συγγενείς όσο και φίλοι που δεν μένουν πλέον στην Αθηνα ή στη Θεσσαλονίκη, η κατάσταση στην επαρχεία είναι πολύ πιο ήρεμη από όσο φανταζόμαστε όσοι ζούμε σε μεγαλοαστικά κέντρα (εγώ που πάω δηλαδή στην πρωτεύουσα των μεγαλουπόλεων την έχω βαμμένη). Λιγότερη δουλειά, περισσότερη ευχέρεια και απείρως μεγαλύτερη χαλαρότητα, από την άλλη όμως δεν έχεις και τις άπειρες ευκαιρίες επιλογής ή εξέλιξης που έχεις σε μια μεγάλη πόλη. Ο κάθε ένας γνωρίζεται με τον διπλανό του και ακριβώς επειδή δεν έχεις παρα πολλά να κανεις, όλοι ενδιαφέρονται για τα πάντα και όπως λένε \"σου βγαίνει το όνομα\" χωρίς καν να το καταλάβεις
ετσι ακριβως ειναι....
Νομίζω ότι όταν κάποιος δεν αντέχει το μέρος που μένει δεν είναι καθόλου κακή ιδέα να κανει ό,τι μπορεί για να φύγει. Είναι γεγονός βέβαια ότι δεν μπορούμε να ξεφύγουμε από τον εαυτό μας, αλλά ο εαυτός μας επηρεάζεται και από το περιβάλλον στο οποίο ζει. Μερικές φορές λοιπόν, ενώ οι αλλαγές μέσα μας έχουν ήδη γίνει, ενώ έχουμε προχωρήσει σε θέματα αυτογνωσίας, οι άλλοι γύρω μας έχουν μείνει στα παλιά και οι συνθήκες μας δυσκολεύουν. Όλο αυτό μπορεί να είναι πολύ πιεστικό και να μας τραβά πίσω. Σε αυτή την περίπτωση αξίζει να ψάξουμε για νέες γνωριμίες και νέο περιβάλλον.
Όσο για το θέμα μεγαλούπολη - επαρχία...εγώ νιώθω παιδί της πόλης, με τα καλά της και τα κακά της. Ακούω αρκετούς γνωστούς μου να ονειρεύονται τη μέρα που θα μπορέσουν να μετακομίσουν στο εξοχικό, στον τόπο καταγωγής ή σε μια επαρχιακή πόλη, αλλά εγώ δεν θα το άντεχα, τουλάχιστον τώρα. Παρόλο που μου αρέσει πολύ το πράσινο και η φύση γενικότερα και ναι, βεβαίως θα ήθελα πιο χαλαρούς ρυθμούς και λιγότερο άγχος σε θέματα δουλειάς, η ζυγαριά λέει ξεκάθαρα: Αθήνα.
αν μπορουσα οικονομικα να ανταπεξερθω θα εμενα ασυζητητι αθηνα παρολα τα ασχημα της.δεν υπαρχει ωραιοτερο πραγμα απο το να περπατας στο δρομο ελευθερος αγνωστος μεταξυ αγνωστων.
και μονο αυτο θα μου δινε μια υπεροχη αισθηση ελευθεριας.
... ακριβώς αυτό... όταν πια καταλαβαίνεις ότι δε σε κρατάει τίποτα στο μέρος που είσαι, όπως στη δική μου περίπτωση. Κι όταν κάποια πράγματα μας κρατούν καθηλωμένους και η πίεση μεγαλώνει. Κι όπως είπε κι η Ντις, η επαρχία μάλλον \'κάθεται\' καλύτερα σε ανθρώπους που δε συμβαδίζουν με το lifestyle και γουστάρουν απλά πράγματα. Μια τέτοια απόφαση μάλλον είναι πιο εφικτό να παρθεί από κάποιον που δεν έχει καν εργασία, όπως εγώ, παρά από κάποιον που ήδη εργάζεται και η δική μου πόλη χτυπάει κόκκινο στα ποσοστά ανεργίας. Μαρίνα, εσύ ξέρεις πόσο δύσκολο είναι για κάποιον που βρίσκεται σε κατάθλιψη και σε οικονομική ανέχεια να φαντασιώνεται έστω και το παραμικρό, αλλά προσωπικά καταφέρνω να επικεντρώνομαι στη συγκεκριμένη σκέψη που με τη σειρά της μου βγάζει και θετικό συναίσθημα... :) βλέπεις, μέχρι και τα συναισθήματα σιωπούν τον τελευταίο καιρό...Quote:
Originally posted by marina38
Νομίζω ότι όταν κάποιος δεν αντέχει το μέρος που μένει δεν είναι καθόλου κακή ιδέα να κανει ό,τι μπορεί για να φύγει. Είναι γεγονός βέβαια ότι δεν μπορούμε να ξεφύγουμε από τον εαυτό μας, αλλά ο εαυτός μας επηρεάζεται και από το περιβάλλον στο οποίο ζει. Μερικές φορές λοιπόν, ενώ οι αλλαγές μέσα μας έχουν ήδη γίνει, ενώ έχουμε προχωρήσει σε θέματα αυτογνωσίας, οι άλλοι γύρω μας έχουν μείνει στα παλιά και οι συνθήκες μας δυσκολεύουν. Όλο αυτό μπορεί να είναι πολύ πιεστικό και να μας τραβά πίσω. Σε αυτή την περίπτωση αξίζει να ψάξουμε για νέες γνωριμίες και νέο περιβάλλον.
Όσο για το θέμα μεγαλούπολη - επαρχία...εγώ νιώθω παιδί της πόλης, με τα καλά της και τα κακά της. Ακούω αρκετούς γνωστούς μου να ονειρεύονται τη μέρα που θα μπορέσουν να μετακομίσουν στο εξοχικό, στον τόπο καταγωγής ή σε μια επαρχιακή πόλη, αλλά εγώ δεν θα το άντεχα, τουλάχιστον τώρα. Παρόλο που μου αρέσει πολύ το πράσινο και η φύση γενικότερα και ναι, βεβαίως θα ήθελα πιο χαλαρούς ρυθμούς και λιγότερο άγχος σε θέματα δουλειάς, η ζυγαριά λέει ξεκάθαρα: Αθήνα.
... Αντζίκ;... κι εσείς Κρήτη;... άντε να γίνουμε γειτόνοι με το καλό!...
:)
Και στο δικο μου το μυαλό μπαίνουν μερικές φορές τέτοιες σκέψεις...
Για παράδειγμα κι εμένα μου λέιπει αυτό που λέει η Όλγα: \"η ελευθερία να να περπατας στο δρομο αγνωστος μεταξυ αγνωστων.\" Για παράδειγμα, όταν τις προάλλες είχα ακούσει κάτι πολύ ευχάριστα νέα, χόρευα από τη χαρά μου, γυρνούσα στροφές, αλλά ήμουν σε μεγαλούπολη, ποιος με ήξερε;
Μου λείπει η θάλασσα, η παραλία. Θα μπορούσα να κάνω βόλτες συνέχεια εκεί, αν έμενα σε τέτοια πόλη.
Παρόλαυτά μου αρέσει και η ζεστασιά της σχετικά μικρής πόλης που μένω.
Ίσως...ποτέ δεν ξέρεις. Προς το παρόν άλλα προέχουν για μένα...
Το όνειρο μου είναι να μείνω μακριά απ την Αθήνα. Τώρα τα ψιλοκαταφερνω με το εξοχικο, (φεύγω κάθε τριήμερο), αλλα ακόμη και αυτή τη στιγμή αν ήμουν εξασφαλισμένη επαγγελματικά στην επαρχία, θα έβλεπα την Αθήνα με κυάλι.
Πιστευω πως δεν υπάρχει πιο όμορφο πράγμα από το να ξυπνάς και να πίνεις τον καφέ σου βλέποντας θάλασσα και δάσος.
Χτες το πρωί ξέρετε πως ξύπνησα?
Είχε έρθει ένα πουλάκι στο παράθυρο και χτύπαγε έντονα το ράμφος του πάνω στο τζάμι.
Με εκνεύρισε, αλλα ένιωσα σα να μένω πραγματικά στον παράδεισο.
Λολ και εγω για πουλια μιλαγα σε αλλο ποστ...ελπιζω να μην το παρεξηγησει κανεις:P
Λοιπόν, έκανα quote από άλλο thread και το μετέφερα εδώ για να μην είμαι off-topic.
εε όλοι οι άντρες λίγο-πολύ γκρινιάρηδες είναι...τουλάχιστον εσύ το παραδέχεσαι:ΡQuote:
Originally posted by keep_walking
Τεσπα...αλλα λογια να αγαπιομαστε...προς το παρον απολαμβανω προστασια αλλιως ας εφευγα...αλλα ειμαι και λιγο γκρινιαρης:)
Keep, να σου πω πώς τα βλέπω εγώ τα πράγματα.
Είσαι ένα άτομο αξιόλογο και το λέω αυτό όχι γιατί τυγχάνει να πάσχεις από μία ψυχική ασθένεια κι εγώ προσπαθώ να σε κάνω να αισθανθείς καλύτερα.
Από όσα έχεις πει, έχεις κάνει πολλά πράγματα που άλλοι δεν κάνουν ούτε τα μισά σε όλη τους τη ζωή και χωρίς να έχουν αντιμετωπίσει κάποιο πρόβλημα υγείας. Αυτό σημαίνει ότι εσύ δεν στάθηκες σε αυτό το πρόβλημα σου, έχεις φιλοδοξίες, έχεις ενδιαφέροντα, σου αρέσει να εξελίσσεσαι και κάνεις σχέδια για το μέλλον. Σίγουρα, μπορεί να θεωρείς ότι το πρόβλημα που αντιμετώπισες σε \"πήγε πίσω\" σε αυτά που είχες στο μυαλό σου να κάνεις, αλλά όλα μέσα στη ζωή είναι- το θέμα είναι πώς θα αντιμετωπίσεις το κάθε πρόβλημα που σου συμβαίνει, μοιρολατρικά ή ρεαλιστικά.
Πιστεύω πραγματικά ότι μόλις υπάρξουν οι κατάλληλες συνθήκες (οικονομικές κυρίως) θα μπορέσεις να φύγεις από την πόλη σου. Δεν είναι κακό να έχεις τάσεις φυγής..αυτό σημαίνει ότι θέλεις να αλλάξεις κάτι στην ζωή σου που δεν σου αρέσει. Οι αλλάγές, άλλωστε ανανεώνουν, αρκεί να μην είναι αποτέλεσμα απλού ενθουσιασμού ή αντίδρασης.
Σχετικά με τους γονείς σου...κλασσικά οι έλληνες γονείς είναι υπερπροστατευτικοί! Η αλήθεια είναι ότι το δικό σου πρόβλημα, από όσα ξέρω(δεν είμαι ειδικός-αν κάνω λάθος ας με διορθώσει κάποιος), απαιτεί συνεχή φαρμακευτική αγωγή. οκ, κι έναν θυροειδή να είχες πιθανότατα να έπαιρνες για μία ζωή φάρμακα. Είναι φυσιολογικό να αγχώνονται μήπως δεν πάρεις τα φάρμακά σου, φοβούμενοι μην πάθεις καμια υποτροπή. Κανείς γονιός δεν αρέσκεται στην ιδέα ότι το παιδί του υποφέρει.
Δεν ξέρω κατά πόσο μπορείς να αποφύγεις να σε επηρεάζει η υπερπροστατευτική τους τάση, αλλά τουλάχιστον προσπάθησε να τους αποδεχτείς όπως είναι. Δεν είμαι σίγουρη κατά πόσο θα ήταν διαφορετικοί αν δεν αντιμετώπιζες το πρόβλημά σου. Πολλοί γονείς δεν χαλαρώνουν ποτέ(!)...πάντα είναι πάνω από το κεφάλι σου για να προλάβουν να σε αποτρέψουν από ενδεχόμενο λάθος (λάθος κατά την δική τους άποψη) που μπορεί να κάνεις και πιστεύουν ότι είναι οι φύλακες άγγελοί σου (tres romantique!!)! Δεν καταλαβαίνουν βέβαια ότι μπορεί να γίνουν φορτικοί...αλλά αυτό είναι ένα ακόμη χαρακτηριστικό των γονιών!:D
Kαι κάτι ακόμα. Δεν ξέρω πώς εκφράζεσαι στην καθημερινότητά σου αλλά στο λέω ειλικρινά ότι είσαι από τις πιο λογικές \"φωνές\" εδώ στο forum, για να μην πω η πιο λογική (εκτός αν μου δώσεις κάτι παραπάνω:P:P). Έχεις καλή ποιότητα σκέψης και είσαι πάντα εύστοχος σε αυτά που γράφεις. Δεν έχεις λόγο να αισθάνεσαι μειονεκτικά (χωρίς να εννοώ ότι αισθάνεσαι έτσι).
Το μόνο που με προβληματίζει είναι ...τα clipακια που βάζεις στο \"music\".....!
όλοι οι τραγουδιστές έχουν το ίδιο στυλ μαλλιών...μακριά, φουσκωτά και μπουκλέ :o
:P:P:P
iberis εγραψες!
συμφωνω και επαυξανω.
με καλυψες απολυτα;)
ααααααααααα Modern talking...δεν ξερω κατι με επιασε τωρα τελευταια με αυτους λολ...80\'s.
Να σου πω μετα το Atlantis is calling....το σκεφτηκα και εγω οτι τυγχανω ψυχιατρικης εξετασης λολ.
(Δεν πιστευω να υπονοεις κατι για τον ανδρισμο μου ε?...δεν θα το αντεχα ειναι το τελευταιο σκαλι λολ )
Να σαι καλα is...μου αρεσουν αυτα που γραφεις:)