Για πόσο ακόμα θα με κυνηγάει το παρελθόν;

Quote:

---

Originally posted by RainAndWind
Δεν τα πας πολύ καλά στο σεξ.Το περίμενα.Πώς;
Σε μία σχέση υποκατάστασης,το σεξ ποτέ δεν πάει καλά.
Προέχει η ασφάλεια.Βρισκόμαστε σε μικρότερες ηλικίες,όχι στην τωρινή μας όταν έχει γίνει τέτοια συναισθηματική αντιστροφή ρόλων.
Όμως ο σύντροφός μας θέλει να νιώθει πως τον γουστάρουμε,είμαστε παθιασμένες μ\'αυτόν.Και αυτό το μήνυμα το δίνουμε μέσω του σεξ.Έτσι εισπράττει αυτός επιβεβαίωση του ανδρισμού του κι εμείς της θηλυκότητάς μας.
Είχατε ποτέ συζητήσει για το πρόβλημα που αντιμετώπιζες;

---

Αν κατάλαβα καλά, εξακολουθείς να επιμένεις ότι τον έβλεπα σαν πατέρα μου; Και τί εννοείς με τον όρο \"συναισθηματική αντιστροφή ρόλων\";
Όντως μια φορά μου είχε πει ότι ήθελε να τον ποθώ κι εγώ το εξέλαβα κάπως σαν παράπονο, αλλά πιστεύω ότι ήξερε ότι ένιωθα έτσι απλά δεν μπορούσα να λειτουργήσω λόγω φόβου...φυσικά και ήξερε, του τα είχα πει όλα κι η αντίδραση του ήταν που με τράβηξε κοντά του και με έκανε να τον εμπιστευτώ και να τον αγαπήσω...και το έχουμε συζητήσει πολλές φορές αυτό το πρόβλημα...

Αυτό το παράπονο που σου έβγαλε Errie μου,ουσιαστικά προερχόταν από το ότι η σχέση δεν κάλυπτε ούτε τις δικές του ανάγκες.Ήθελε να είναι όχι μία ασπίδα σου,ένας προστάτης,αλλά ο άντρας που ποθούσες.

Αν το επιθυμείς και νιώθεις έτοιμη να το συζητήσεις,θα ήθελα να σε ρωτήσω τι εννοείς με το σεξουαλική παρενόχληση.Και γιατί την ονομάζεις όχι ακριβώς κακοποίηση.

Quote:

---

Originally posted by RainAndWind
Αυτό το παράπονο που σου έβγαλε Errie μου,ουσιαστικά προερχόταν από το ότι η σχέση δεν κάλυπτε ούτε τις δικές του ανάγκες.Ήθελε να είναι όχι μία ασπίδα σου,ένας προστάτης,αλλά ο άντρας που ποθούσες.

---

Το ξέρω...και δεν φαντάζεσαι πόσες τύψεις νιώθω που τον ταλαιπώρησα τόσο...και μόνο που διάβασα αυτό που έγραψες με πήραν τα κλάματα...αλλά ξαναλέω ότι τον ποθούσα κιόλας εκτός από το να τον βλέπω σαν προστάτη και καταφύγιο μου...κι αυτό που θέλω περισσότερο απ\' οτιδήποτε στη ζωή μου είναι να με δεχτεί πίσω κι αν είναι δυνατόν να μη με ξαναφήσει ποτέ...κι έχω τεράστιο άγχος για το πως θα το καταφέρω...

Quote:

---

Originally posted by RainAndWind
Αυτό το παράπονο που σου έβγαλε Errie μου,ουσιαστικά προερχόταν από το ότι η σχέση δεν κάλυπτε ούτε τις δικές του ανάγκες.Ήθελε να είναι όχι μία ασπίδα σου,ένας προστάτης,αλλά ο άντρας που ποθούσες.

Αν το επιθυμείς και νιώθεις έτοιμη να το συζητήσεις,θα ήθελα να σε ρωτήσω τι εννοείς με το σεξουαλική παρενόχληση.Και γιατί την ονομάζεις όχι ακριβώς κακοποίηση.

---

Το κομμάτι που με ρωτάς τι εννοώ με το σεξουαλική παρενόχληση δεν υπήρχε πριν, γι\' αυτό και δεν απάντησα...θέλεις δηλαδή να σου διηγηθώ τα γεγονότα;

Μην κλαις.Ή μάλλον κλάψε,αλλά μην αυτομαστιγώνεσαι.:)Δεν έκανες κάτι επίτηδες,ούτε έγινε καμία κοσμογονική καταστροφή.:P
Πολλές φορές,όταν δεν έχουμε καταλάβει τα γιατί,κάνουμε λάθη.Αυτό συμβαίνει πάρα πολύ συχνά στις ανθρώπινες σχέσεις,δεν είσαι ούτε η πρώτη,ούτε η τελευταία που της συνέβη,relax.:)

Επειδή τώρα πρέπει να φύγω,θα ξαναμπώ αργότερα,μέχρι τότε,τι λες αντί για κλάμα,να ρίξεις ένα χαδάκι στον εαυτό σου,να χαμογελάσεις λιγουλάκι και να σκεφτείς\"θα μάθω να με αγαπώ,κι έτσι θα βελτιώσω και εμένα και τις σχέσεις μου\";
E,δεν είναι λίγο καλύτερα έτσι;
:):)

Quote:

---

Originally posted by RainAndWind
Μην κλαις.Δεν έκανες κάτι επίτηδες,ούτε έγινε καμία κοσμογονική καταστροφή.:P
Πολλές φορές,όταν δεν έχουμε καταλάβει τα γιατί,κάνουμε λάθη.Αυτό συμβαίνει πάρα πολύ συχνά στις ανθρώπινες σχέσεις,δεν είσαι ούτε η πρώτη,ούτε η τελευταία που της συνέβη,relax.:)

Επειδή τώρα πρέπει να φύγω,θα ξαναμπώ αργότερα,μέχρι τότε,τι λες αντί για κλάμα,να ρίξεις ένα χαδάκι στον εαυτό σου,να χαμογελάσεις λιγουλάκι και να σκεφτείς\"θα μάθω να με αγαπώ,κι έτσι θα βελτιώσω και εμένα και τις σχέσεις μου\";
E,δεν είναι λίγο καλύτερα έτσι;
:):)

---

Το ξέρω ότι δεν το έκανα επίτηδες, πραγματικά δεν το ήθελα, δεν ήθελα ποτέ μου να του κάνω κακό αλλά τελικά αυτό έκανα στον άνθρωπο που μου έδωσε τα πάντα...
Σ\' ευχαριστώ για την ενθάρρυνση, αλλά μου είναι δύσκολο να σκεφτώ έτσι, είμαι γεμάτη ενοχές κι είναι στιγμές που νιώθω πως δεν αξίζω τίποτα και πως δεν άξιζα τόση καλωσύνη...όσο για το κλάμα τις τελευταίες μέρες συμβαίνει τακτικά...
Εντάξει, τότε κι εγώ θα προσπαθήσω να κοιμηθώ λίγο τώρα που είναι μέρα γιατί είμαι εξαντλημένη...οπότε τα λέμε αργότερα υποθέτω... :)

Errie είναι κατανοητό να νιώθεις έτσι...αλλά δεν του έκανες κανένα κακό, απλά υπερίσχυε η ανάγκη σου για ασφάλεια και προστασία. Θέλω μόνο να σου επισημάνω κάτι: λες ότι θέλεις να του αποδείξεις πως όλα αυτά έχουν ξεπεραστεί και έχουν ξεπεραστεί μόνο με αυτόν. Όταν κάτι, π.χ. η ανασφάλεια και ο φόβος ξεπερνιέται ΜΟΝΟ με έναν άνθρωπο, τότε παρόλο που σίγουρα είναι σημαντικό βήμα, στην πραγματικότητα δεν έχουν ξεπεραστεί. Χρειάζεται να μάθεις να εμπιστεύεσαι τους ανθρώπους γενικά και προπάντων να εμπιστεύεσαι τον εαυτό σου. Γιατί αν του λες πως ΜΟΝΟ με εσένα τα έχω ξεπεράσει όλα, και πάλι πηγαίνετε σε μια σχέση άνιση ή σε μια σχέση εξάρτησης, που συχνά μπλοκάρει το ερωτικό στοιχείο...

Quote:

---

Originally posted by marina38
Errie είναι κατανοητό να νιώθεις έτσι...αλλά δεν του έκανες κανένα κακό, απλά υπερίσχυε η ανάγκη σου για ασφάλεια και προστασία. Θέλω μόνο να σου επισημάνω κάτι: λες ότι θέλεις να του αποδείξεις πως όλα αυτά έχουν ξεπεραστεί και έχουν ξεπεραστεί μόνο με αυτόν. Όταν κάτι, π.χ. η ανασφάλεια και ο φόβος ξεπερνιέται ΜΟΝΟ με έναν άνθρωπο, τότε παρόλο που σίγουρα είναι σημαντικό βήμα, στην πραγματικότητα δεν έχουν ξεπεραστεί. Χρειάζεται να μάθεις να εμπιστεύεσαι τους ανθρώπους γενικά και προπάντων να εμπιστεύεσαι τον εαυτό σου. Γιατί αν του λες πως ΜΟΝΟ με εσένα τα έχω ξεπεράσει όλα, και πάλι πηγαίνετε σε μια σχέση άνιση ή σε μια σχέση εξάρτησης, που συχνά μπλοκάρει το ερωτικό στοιχείο...

---

Καλημέρα Μαρίνα! :)
Καταρχήν, ποιό από τα συναισθήματα μου θεωρείς κατανοητό;
Από \'κει και πέρα, κι όμως του έκανα κακό, ακριβώς επειδή υπερίσχυε η ανάγκη μου για ασφάλεια και προστασία όπως λες...τον ταλαιπώρησα πολύ με τους φόβους και τις ανασφάλειες μου...για παράδειγμα όποτε μου φώναζε μαζευόμουν στη γωνία κι έκλαιγα, δεν μπορούσα να λειτουργήσω φυσιολογικά στο ερωτικό κομμάτι της σχέσης με αποτέλεσμα να μην τον αφήνω για πολύ καιρό να με πλησιάζει (όσο μπορούσα δηλαδή να μην τον αφήνω γιατί αν ήθελε δεν θα μπορούσα να κάνω τίποτα) κι αυτό πιστεύω πως ήταν κι η μεγαλύτερη ταλαιπωρία απ\' όλες, τον ρωτούσα συχνά αν δεν πρόκειται να μου κάνει κακό, να με χτυπήσει π.χ. επειδή τον νευρίασα...αυτά πάνω κάτω...
Το ξέρω ότι η ανασφάλεια κι οι φόβοι μου δεν έχουν ξεπεραστεί γενικότερα και ναι, μου είναι πολύ δύσκολο να εμπιστευτώ κάποιον άλλον άντρα κι αυτός είναι ένας από τους λόγους που θέλω να γυρίσω σ\' εκείνον, γιατί ξέρω ότι δίπλα του θα είμαι πάντα ασφαλής, ότι δεν πρόκειται ποτέ να μου κάνει κακό όπως μου έχει υποσχεθεί άλλωστε, υπόσχεση που κράτησε στο ακέραιο μέχρι το τέλος...
Όσον αφορά το ερωτικό στοιχείο στη σχέση μας τώρα πια πιστεύω ότι αν τα ξαναβρούμε θα είμαι διαφορετική, δεν θα ξανακάνω τα ίδια γιατί αν πίστευα ότι θα του κάνω και πάλι κακό δεν θα σκεφτόμουν να ξαναγυρίσω, τον αγαπάω και δεν θέλω να τον κάνω να υποφέρει, θέλω απλά να τον κάνω ευτυχισμένο όπως του αξίζει...παραδέχομαι ότι και πάλι θα υπάρχει μια εξάρτηση από το πρόσωπο του αλλά πιστεύω ότι θα είμαι πιο άνετη μαζί του ερωτικά γιατί αυτό το διάστημα που έχουμε περάσει χωριστά με έκανε να συνειδητοποιήσω τι έκανα όσο καιρό ήμασταν μαζί (το κακό που έλεγα) αλλά και να δω τα πράγματα πιο καθαρά και τώρα πια δεν τον φοβάμαι καθόλου, το μόνο που φοβάμαι είναι ο έρωτας αλλά αν μου δώσει λίγο χρόνο για να εξοικιωθώ μιας κι έχει περάσει καιρός που δε βλεπόμαστε, πιστεύω ότι αυτή τη φορά θα τα καταφέρουμε...και για του λόγου το αληθές, στη συνάντηση μας πριν από δυο μήνες περίπου (η μοναδική μετά το χωρισμό) το παρατήρησε κι ο ίδιος εν μέρει τουλάχιστον...σε κάποια φάση ύψωσε τον τόνο της φωνής του, όχι γιατί θύμωσε, δεν μαλώσαμε αλλά για να δώσει έμφαση στα λόγια του κι εγώ ούτε μαζεύτηκα, ούτε έκλαψα και μου είπε \"έχεις αλλάξει, για πρώτη φορά δεν μου λες \"μη φωνάζεις, φοβάμαι\"...
Ήθελα να πω και κάτι ακόμα αλλά τώρα είμαι στη δουλειά και δεν μπορώ να συγκεντρωθώ απόλυτα αλλά αν συνεχίσουμε τη συζήτηση θα βγει κι αυτό...

Γιατί σου φώναζε;
Εσύ φοβόσουν,ok,αλλά εκείνος γιατί σου ενέτεινε το φόβο;
Χρησιμοποιούσε συχνά το ύψωμα της φωνής όταν συζητάγατε;

Εrrie,θα σου μιλήσω ακριβώς όπως θα μίλαγα σε μία φίλη μου.Δείχνεις να είσαι πάντα απολογητική,να σε βάζεις πάντα στη θέση του υπόλογου,πάντα στη θέση του φταίχτη,πάντα στη μειονεκτική πλευρά.Και δε μου φαίνεται πως ο σύντροφός σου ήταν τόσο τέλειος όσο τον περιγράφεις.Θεωρώ αρκετά πιθανό να βρισκόσουν σε μία σχέση με αυτοτιμωρητικό χαρακτήρα με κάποιον εξουσιαστικό,ελεγκτικό άντρα.Αυτό εισπράττω εγώ,θα ήθελα να συζητήσουμε κι άλλο βέβαια για να καταλάβω περισσότερα.Όταν μαζεύομαι σε μία γωνιά και ζαρώνω και παρακαλώ,αποκλείεται να φταίω μόνο εγώ και το παρελθόν μου.

Όλα είναι κατανοητά Errie μετά από μια δυσάρεστη εμπειρία, o φόβος, οι ενοχές και όσα περιέγραψες από την αρχή του θέματος. Αλλά βεβαίως και δεν κάνουμε κακό σε κάποιον, επειδή θεωρούμε ότι ταλαιπωρήθηκε με τις ανασφάλειες μας. Στις ανθρώπινες σχέσεις και μάλιστα τις ερωτικές, δεν είναι του ενός μόνο η ευθύνη για την όποια ταλαιπωρία, η τυχόν μεγαλύτερη ευθύνη του ενός δεν σημαίνει \'κάνω κακό\', ούτε από όσα συμβαίνουν μέσα σε μια σχέση \'παθαίνουμε\' μόνο, αλλά μαθαίνουμε κιόλας, περνάμε καλά, επιλέγουμε. Μην τα βλέπεις δηλαδή τα πράγματα με όρους φταίχτη-θύματος, όπως \'εγώ η ανασφαλής-αυτός που με ανεχόταν\', \'εγώ ταλαιπώρησα-αυτός υπέφερε\'.

Τώρα για το λόγο που λες ότι θέλεις να γυρίσεις σε εκείνον, νομίζω πως θα ήταν καλό να σκεφτείς λίγο πιο διεξοδικά αν πράγματι θέλεις τον συγκεκριμένο άνθρωπο και όχι αυτό που εκπροσωπεί: δηλαδή την ασφάλεια. Μια σχέση δεν την κάνουμε επειδή δεν φοβόμαστε το σύντροφο ή επειδή αποφασίσαμε πως πλέον θα του φερθούμε διαφορετικά...

Και ναι, χρειάζεται να δουλέψεις αρκετά περισσότερο το κομμάτι της εμπιστοσύνης προς τους άλλους γενικότερα και όπως ήδη ανέφερα, προς τον εαυτό σου. Όταν η αίσθηση της ασφάλειας ξεκινάει από μέσα μας, δεν είναι το βασικό κριτήριο επιλογής συντρόφου, αλλά απλά μια αναγκαία προϋπόθεση (το να σέβεται ο ένας τον άλλον και να μην τον απειλεί, τον κακοποιεί κλπ).

Αλήθεια, είσαι βέβαιη ότι ο χωρισμός σας ήταν αποτέλεσμα των ανασφαλειών σου και μόνο?

Μαρίνα,same pattern of thought I guess.;)
Εrrie μου,όλες αυτές οι ενοχές που σε κατακλύζουν,όλο αυτό το φορτίο,πρέπει να το εξετάσεις κατά πόσο βαραίνει εσένα,και όχι άλλους.Εσύ ήσουν στη θέση που χρειαζόσουν βοήθεια και συμπαράσταση για να ξεπεράσεις.Πόσο καιρό κράτησε ο δεσμός σας;

το παρελθόν θα σε κυνηγάει για όσο του επιτρέπεις εσύ να σε κυνηγάει._

Quote:

---

Originally posted by RainAndWind
Γιατί σου φώναζε;
Εσύ φοβόσουν,ok,αλλά εκείνος γιατί σου ενέτεινε το φόβο;
Χρησιμοποιούσε συχνά το ύψωμα της φωνής όταν συζητάγατε;

Εrrie,θα σου μιλήσω ακριβώς όπως θα μίλαγα σε μία φίλη μου.Δείχνεις να είσαι πάντα απολογητική,να σε βάζεις πάντα στη θέση του υπόλογου,πάντα στη θέση του φταίχτη,πάντα στη μειονεκτική πλευρά.Και δε μου φαίνεται πως ο σύντροφός σου ήταν τόσο τέλειος όσο τον περιγράφεις.Θεωρώ αρκετά πιθανό να βρισκόσουν σε μία σχέση με αυτοτιμωρητικό χαρακτήρα με κάποιον εξουσιαστικό,ελεγκτικό άντρα.Αυτό εισπράττω εγώ,θα ήθελα να συζητήσουμε κι άλλο βέβαια για να καταλάβω περισσότερα.Όταν μαζεύομαι σε μία γωνιά και ζαρώνω και παρακαλώ,αποκλείεται να φταίω μόνο εγώ και το παρελθόν μου.

---

Μου φώναζε γιατί τον νευρίαζα μερικές φορές με κάτι που έλεγα ή έκανα αλλά δεν το έκανε συχνά, ακριβώς επειδή ήξερε ότι με τρόμαζε...όσον αφορά το γιατί θυμάμαι δυο περιστατικά: 1) όταν ήρθε από Καβάλα Θεσσαλονίκη για να με δει αλλά τότε μου φώναξε κυρίως απ\' το τηλέφωνο επειδή ήξερε ότι από κοντά φοβάμαι οπότε όταν βρεθήκαμε ήταν πιο ήρεμος και 2) μια φορά που στεναχωρέθηκα για κάτι που θεώρησε χαζό...αλλά μην φανταστείς τίποτα τρελές φωνές, σε βαθμό εκτός ελέγχου...
Ναι, όντως, αυτό το να βάζω τον εαυτό μου στη θέση της απολογούμενης το έχω...μου έχουν πει πως είμαι ενοχική κι είναι αλήθεια, νιώθω αρκετά εύκολα τύψεις κι έχω και παραδείγματα γι\' αυτό...
Όσο για εκείνον, γιατί το λες αυτό; Δεν είναι (σχεδόν) τέλειος ο άντρας που σου υπόσχεται ότι δεν θα σου κάνει ποτέ κακό και που κρατάει το λόγο του ως το τέλος, εκείνος που σου δίνει όσο χρόνο χρειάζεσαι για να προχωρήσεις και δεν σε πιέζει ενώ μπορεί, που δεν εκμεταλλεύεται τον φόβο σου να αντιδράσεις, που προσπαθεί να συγκρατείται και να μη σου φωνάζει για να μην σε τρομάζει; Κι όχι ελεγκτικός δεν ήταν ποτέ, ίσα ίσα με άφηνε να βγαίνω όσο εκείνος ήταν στο στρατόπεδο (γιατί τον γνώρισα φαντάρο) και ποτέ δεν με ζήλεψε ακόμα κι όταν μου την έπεσε κάποιος και του το είπα, ακόμα κι όταν είδα μια φωτογραφία που ένας φίλος μου με είχε αγκαλιά και χορεύαμε κι ο τρόπος του φάνηκε πονηρός, ακόμα και τότε δεν μου θύμωσε...
Ευχαρίστως να συζητήσουμε κι άλλο, μου με κάνει καλό...

Quote:

---

Originally posted by marina38
Όλα είναι κατανοητά Errie μετά από μια δυσάρεστη εμπειρία, o φόβος, οι ενοχές και όσα περιέγραψες από την αρχή του θέματος. Αλλά βεβαίως και δεν κάνουμε κακό σε κάποιον, επειδή θεωρούμε ότι ταλαιπωρήθηκε με τις ανασφάλειες μας. Στις ανθρώπινες σχέσεις και μάλιστα τις ερωτικές, δεν είναι του ενός μόνο η ευθύνη για την όποια ταλαιπωρία, η τυχόν μεγαλύτερη ευθύνη του ενός δεν σημαίνει \'κάνω κακό\', ούτε από όσα συμβαίνουν μέσα σε μια σχέση \'παθαίνουμε\' μόνο, αλλά μαθαίνουμε κιόλας, περνάμε καλά, επιλέγουμε. Μην τα βλέπεις δηλαδή τα πράγματα με όρους φταίχτη-θύματος, όπως \'εγώ η ανασφαλής-αυτός που με ανεχόταν\', \'εγώ ταλαιπώρησα-αυτός υπέφερε\'.

Εδώ ομολογώ πως μπερδεύτηκα λίγο, ίσως γιατί οι ενοχές μου είναι βαθιά ριζωμένες μέσα μου, αν θέλεις εξήγησε μου καλύτερα τι εννοείς...

Τώρα για το λόγο που λες ότι θέλεις να γυρίσεις σε εκείνον, νομίζω πως θα ήταν καλό να σκεφτείς λίγο πιο διεξοδικά αν πράγματι θέλεις τον συγκεκριμένο άνθρωπο και όχι αυτό που εκπροσωπεί: δηλαδή την ασφάλεια. Μια σχέση δεν την κάνουμε επειδή δεν φοβόμαστε το σύντροφο ή επειδή αποφασίσαμε πως πλέον θα του φερθούμε διαφορετικά...

Ναι, σίγουρα ένας σημαντικός λόγος που θέλω να γυρίσω σ\' εκείνον είναι επειδή ξέρω ότι δεν θα μου κάνει ποτέ κακό και θα με προστατεύει όσο μπορεί άρα η ασφάλεια που θα μου παρέχει, αλλά δεν είναι ο μοναδικός τον αγαπάω κιόλας...

Και ναι, χρειάζεται να δουλέψεις αρκετά περισσότερο το κομμάτι της εμπιστοσύνης προς τους άλλους γενικότερα και όπως ήδη ανέφερα, προς τον εαυτό σου. Όταν η αίσθηση της ασφάλειας ξεκινάει από μέσα μας, δεν είναι το βασικό κριτήριο επιλογής συντρόφου, αλλά απλά μια αναγκαία προϋπόθεση (το να σέβεται ο ένας τον άλλον και να μην τον απειλεί, τον κακοποιεί κλπ).

Πώς γίνεται η ασφάλεια να ξεκινάει από μέσα μου όταν ανα πάσα στιγμή μπορεί να επαναληφθεί μια τέτοια κατάσταση κι εγώ δεν θα μπορώ να κάνω τίποτα;

Αλήθεια, είσαι βέβαιη ότι ο χωρισμός σας ήταν αποτέλεσμα των ανασφαλειών σου και μόνο?

Κοίτα, βασικά μου το είχε πει εξαρχής ντόμπρα και σταράτα ότι όταν απολυόταν δεν θα μπορούσαμε πια να βλεπόμαστε, άσχετα αν αυτό δεν τηρήθηκε...οπότε ναι, πιστεύω ότι ένας βασικός λόγος πέρα από την απόσταση που μας χώριζε/χωρίζει ήταν οι ανασφάλειες κι οι αρνήσεις μου...

---

Quote:

---

Originally posted by Calin
το παρελθόν θα σε κυνηγάει για όσο του επιτρέπεις εσύ να σε κυνηγάει._

---

Δυστυχώς δεν είναι τόσο απλό, μακάρι να ήταν...