Quote:
Originally posted by amelie74
τελικα δεν ειπε τπτ ο πατερας μου.
αντιμετωπισε με κατανοηση αυτη την επιλογη μου.
Και πολύ καλά έκανε. Αμελί δεν εκτέθηκες έτσι σε κανέναν, ακόμα κι αν ο μπαμπάς σου το θεωρούσε έτσι... Ακόμα κι αν εκτέθηκες (που δεν υπάρχει τέτοια περίπτωση στο εν λόγω περιστατικό) και τι έγινε; Κανείς δεν θα πέθαινε...
Ένας παράγοντας που συμβάλει στο άγχος σου είναι η αγωνία για την κριτική των άλλων, κάτι που μπορεί να στο έχει περάσει και ο μπαμπάς σου...
παρ\'ολα αυτα ειμαι χαλια παλι.
κυριως επειδη η αδερφη μου καθε τρεις και λιγο υποτροπιαζει και αυτο με ριχνει αφανταστα και απο την αλλη πλευρα δεν ειμαι σε θεση οικονομικα να φυγω απο το σπιτι,ουτε εχω τις δυναμεις να ανταπεξελθω σε μια δουλεια που να μου εξασφαλιζει το νοικι μου και ολα τα σχετικα.
Γι\'αυτό καλή μου θα βάζεις στόχους, μικρότερους στην αρχή και θα τους υλοποιείς...
Μην κοιτάς τόσο μακριά, ακόμα. Τα φτερά σου είναι αδύναμα ακόμα, θέλουν φροντίδα για να μεγαλώσουν ώστε να ανοίξουν διάπλατα τη στιγμή που θα είσαι έτοιμη να φύγεις από τη γονική φωλιά.
Ξεκίνα τους στόχους σου για τώρα. Μην κοιτάς το που θέλεις να φτάσεις συνεχώς και απογοητεύεσαι που το βλέπεις τόσο μακριά.
Και κάτι που πιστεύω είναι σημαντικό Αμελί μου. Να προσπαθείς να απολαμβάνεις το τώρα, παράλληλα με τις προσπάθειές σου. Να απολαμβάνεις όσο μπορείς το μάθημα, παρατηρώντας σε να κάνεις κάτι που δεν το έκανςε μέχρι πριν λίγο καιρό, έχεις επαφή με ένα άλλο πρόσωπο πράγμα που μπορεί να σου δώσει πράγματα, πέρα από το μάθημα...
εδω καλα-καλα δεν μπορω να παω για εναν καφε....θα αντεξω στο 8-ωρο,10-ωρο,12-ωρο?
Και όσο για τη δουλειά, αν σου φαίνεται βουνό, ξεκίνα με πιο μικρό ωράριο. Απόλαυσε κι εκεί τη διαδικασία, στο τι μπορεί να συμβεί, απο ευτράπελο μέχρι εκνευριστικό, διασκέδασε με τον εαυτό σου για το πόσο δύσκολα τα βλέπεις σήμερα ενώ αύριο δε θα είναι έτσι, να δεις πως θα ξεχάσεις έτσι το άγχος σου κάπως...
Και ναι, αντέχεις και στο 8ωρο. Κάτι ξέρω που σου το λέω. Αλλά υπάρχουν δύο δρόμοι για να διαλέξεις: είτε κατευθείαν στα βαθιά, είτε σταδιακά. Δεν ξέρω ποιος είναι ο καταλληλότερος, παρόλο που τους έχω δοκιμάσει και τους δύο. Για σένα εσύ πρέπει να διαλέξεις.
εχω δει ανθρωπους να πασχουν απο αγχωδη διαταραχη.
εχω δει ανθρωπους που η αδερφη τους πασχει απο ψυχωση.
αλλα τον συνδυσασμο και των δυο μαζι δεν το εχω δει πουθενα...
Αυτό καλή μου είναι λάθος. Επίσης ξέρω τι σου λέω, υπάρχουν τέτοια παραδείγματα. Η μαμά μου με ψυχωσική κατάθλιψη και ο μπαμπάς μου κι εγώ με το θέμα του άγχους. Το θέμα δεν είναι καλή μου να σε συγκρίνεις συνεχώς. Κι εγώ το έκανα παλιότερα και πάντα με έβρισκα στη χειρότερη μοίρα. Όχι καλή μου δεν είναι έτσι. Τη μοίρα σου εσύ τη φτιάχνεις. Μπορεί να γεννήθηκες σε δύσκολο περιβάλλον, μπορεί να σου φόρτωσαν τόσες σιδερένιες μπάλες, αλλά τη μοίρα σου εσύ θα τη φτιάξεις καλή μου. Κόβοντας σιγά σιγά τις αλυσίδες.
τελικα βιαστικα να χαρω και να πω οτι ανεβηκα.
σκατα.
ειμαι καταδικασμενη να υποφερω μια ζωη.
σκατα,σκατα και παλι σκατα.(σορρυ για την εκφραση αλλα μου βγηκε αυθορμητα)....
Όχι, κανείς δεν είναι καταδικασμένος για κάτι τέτοιο Αμελί. Κανείς.
Κι όταν το πιστέψεις, θα δεις, ολα θα αλλάξουν.