Διαζύγιο και παιδιά

Quote:

---

Originally posted by Existir

Quote:

---

Originally posted by anitak
....και ως παιδί χωρισμένων γονιών, πώς ήθελες και πώς περνούσες το Πάσχα; [ή άλλες σημαντικες για σενα ημερες]

---

Μπορεί να έχεις δίκιο αλλά η αλήθεια δεν είναι μόνο μια. Μπορούν να υπάρχουν πολλές αλήθειες. Αρκεί να θέλουμε να τις συνειδητοποιήσουμε.

Χρόνια πολλά.

---

συγγνώμη που δεν καταλαβα ή δεν έδωσα να καταλάβεις..
δεν ειπα κατι για να εχω δικιο ή αδικο. Ρώτησα πως ένοιωθες σε γιορτες και άλλες σημαντικες ημερες που πιθανως ο ενας απο τους γονεις σου ηταν απων. Με απασχολησε πολυ αυτο το Πασχα και δεν ειμαι σιγουρη οτι το χειριστηκα καλά.
ευχαριστώ

Quote:

---

Originally posted by anitak
συγγνώμη που δεν καταλαβα ή δεν έδωσα να καταλάβεις..
δεν ειπα κατι για να εχω δικιο ή αδικο. Ρώτησα πως ένοιωθες σε γιορτες και άλλες σημαντικες ημερες που πιθανως ο ενας απο τους γονεις σου ηταν απων. Με απασχολησε πολυ αυτο το Πασχα και δεν ειμαι σιγουρη οτι το χειριστηκα καλά.
ευχαριστώ

---

Κατάλαβα πολύ καλά, απλώς απάντησα πως έχεις ένα δίκιο στο να ανησυχείς.

Δεν χρυσώνεται το χάπι αλλά εκείνο που μπορεί να γίνει είναι να περάσουμε καλά, έστω και έτσι. Όσο πιο άνετα αισθανθείς εσύ με τον χωρισμό σου, τόσο πιο καλά θα το χειριστούν και τα παιδιά. Κι επειδή όπως καταλαβαίνεις το κατέχω το θέμα, απο την καλή και την ανάποδη, πίστεψε με, δεν είναι το διαζύγιο το πρόβλημα αλλά ο τρόπος που το χειριζόμαστε. Εξάλλου, πες μου τι νόημα έχει να περάσετε ένα Πάσχα μιζέριας ενώ κάλλιστα μπορείτε να ζήσετε φυσιολογικά χωρίς να μοιρολογείτε. Πίστεψε με, είναι εφικτό. Και στο λεω επειδή η δική μου η μητέρα δεν το χειρίστηκε τόσο καλά όσο, θέλω να πιστεύω, το χειρίζομαι εγώ. Το σπίτι μου συνεχίζει να \"ανοίγει\" στις γιορτές, κόσμος έρχεται, λουλούδια μπαίνουν στα βάζα, φαγητό μαγειρεύεται και, ναι, αν και δεν έχω την καλύτερη των διαθέσεων, και αυτό και για άλλους λόγους, ανεξάρτητους, μετά απο δύο χρόνια χωρισμού, μπορώ να πω πως στο σπίτι μου το περιβάλλον είναι εορταστικό.

Και κάτι που πιστεύω ακράδαντα: είναι μέγιστη σου υποχρέωση, τόσο προς τον εαυτό σου όσο και προς τα παιδιά σου, να ζήσεις μια ζωή φυσιολογική, από όλες τις απόψεις. Να θυμάσαι πάντα πως τα παιδιά σου δεν πρόκειται να ακολουθήσουν τις διδαχές σου αλλά θα μιμηθούν την εικόνα που τους προσφέρεις. Εκεί είναι όλο το παιχνίδι.

Εύχομαι να έγινα κατανοητή.:)

Mενω στο γαμο μονο για το παιδι. Αυτο του εχει δημιουργησει πολλα προβληματα, τα εχω γραψει. Τα παιδια καταλαβαινουν πολλα περισσοτερα απο οσα νομιζουμε. Διαισθανονται τα παντα. Ακομα και να μην μαλωνεις ποτε μπροστα στο παιδι θα καταλαβει την αδιαφορια και θα του στοιχισει το ιδιο. Ο δικος μου γιος συνεχεια με ρωταει αν θα χωρισουμε με τον μπαμπα του και μαλωνουμε ελαχιστα.

Quote:

---

Originally posted by gramle
Ο δικος μου γιος συνεχεια με ρωταει αν θα χωρισουμε με τον μπαμπα του...

---

Κάποτε ήμουν και εγώ παιδάκι...

Και στην παραπάνω ερώτηση πάντα έπαιρνα την ίδια απάντηση:

Δεν χωρίζουμε για σένα και τον αδελφό σου...

Δεν ξέρω αν ακόμα τους έχω συγχωρέσει γι\' αυτό. Που μου δημιουργούσαν τύψεις ακόμα και για την συμβίωσή τους...

Quote:

---

Originally posted by Μιχάλης

Quote:

---

Originally posted by gramle
Ο δικος μου γιος συνεχεια με ρωταει αν θα χωρισουμε με τον μπαμπα του...

---

Κάποτε ήμουν και εγώ παιδάκι...

Και στην παραπάνω ερώτηση πάντα έπαιρνα την ίδια απάντηση:

Δεν χωρίζουμε για σένα και τον αδελφό σου...

Δεν ξέρω αν ακόμα τους έχω συγχωρέσει γι\' αυτό. Που μου δημιουργούσαν τύψεις ακόμα και για την συμβίωσή τους...

---

Ακριβώς.

Το να μη χωρίζει κανείς χρησιμοποιώντας την δικαιολογία των παιδιών είναι μια καλή πρόφαση για να μην έρθει αντιμέτωπος με τις δυσκολίες ενός χωρισμού.

Quote:

---

Originally posted by gramle
Mενω στο γαμο μονο για το παιδι. Αυτο του εχει δημιουργησει πολλα προβληματα, τα εχω γραψει. Τα παιδια καταλαβαινουν πολλα περισσοτερα απο οσα νομιζουμε. Διαισθανονται τα παντα. Ακομα και να μην μαλωνεις ποτε μπροστα στο παιδι θα καταλαβει την αδιαφορια και θα του στοιχισει το ιδιο. Ο δικος μου γιος συνεχεια με ρωταει αν θα χωρισουμε με τον μπαμπα του και μαλωνουμε ελαχιστα.

---

γιατί να μένεις στον γάμο για το παιδί σου εφ\'όσον το παιδί σου καταλαβαίνει πολύ καλά πως δεν είναι ένας ευτυχισμένος γάμος και αυτό του στοιχίζει; να έμενες στον γάμο αν αυτό ας πούμε πως έκανε καλό στο παιδί σου να το καταλάβω αλλά αυτό που λες στέκει;

προσωωπικα επειδη οταν χωρισα ο γιος μου ηταν 1 ετους δεν καταλαβε ουτε εζησε τον χωρισμο ουτε καυγαδες και δεν βιωσε τον χωρισμο κ επισησ δεν του λιπει πολυ ο πατερας του γιατι δεν προλαβε να τον συνη8ησει.αλλα οποτε τον 8ελει να τον δει κανονιζω αμεση επαφη με τον πατερα του και οι σχεσεις μας ειναι αψογες με τον ενδιασταση αντρα μου για χαρη του παιδιου,κιας μην του δινει διατροφη

Πιστεύω ότι κάθε διαζύγιο, ακόμα και το πιό ήρεμο, περιέχει αρνητικά για τα παιδιά στοιχεία. Είναι μεγάλη ευθύνη τα παιδιά, συχνά αναρωτιέμαι και πάντα δίνω μία απάντηση. Είναι τρυφερή η ηλικία των 5 των 8 των 12 η και των 15. Ετσι, αποφάσισα να χωρίσω όταν πιά ήσαν 18.

ναι και εως τοτε 8α ηταν μεσα σε ενα πεδιο μαχης που 8α εξφεντονιζοταν βαζα πιατα κλπ η 8α ηταν μαζι εμ δυο γονεις που ο ενας απεχ8ανοταν τον αλλον.δεν ειναι ετσι ομως.

Μπα, δεν είναι πάντα έτσι. Δεν είναι απαραίτητα μαύρο ή άσπρο.

εμενα οι δικοι μου δεν χωρισαν κ ημουν εκει παρατημενη στην ακρη, ενω επικρατουσε πολεμος όποτε ερχόταν \"ο επισκέπτης μπαμπας\"
δεν θα ήθελα κανενα παιδι να βιώσει αυτά που βίωσα εγώ κ συνεχίζω να ζώ μες τα προβλήματα με το ωραίο περιτύλιγμα για τους άλλους.
ειμαι υπερ της σοβαρής σκέψης πριν το λάθος γίνει έγκλημα εις βάρος αθώον ψυχών..
στην περίπτωση προβλημάτων στο γάμο, μην ξεχνάτε ότι έχετε κ ένα παιδί, τα ματια του βλέπουν πολλά κ η ψυχή του καταγράφει τα πάντα λεπτομερώς.
εε λοιπον μια ώριμη απόφαση ειναι να χωρίσουν οι δρόμοι δύο ανθρώπων πριν καταστρέψουν μια ψυχή που το πιθανότερο είναι να έχει προβλήματα αύριο
΄οσο κ ηρεμα να ειναι μεσα στο σπίτι τα πράγματα, το παιδί αντιλαμβανετε την εχθρικότητα που επικρατει ανάμεσα στους γονείς΄

Σε μένα πάλι εχθρικότητα ποτέ δεν υπήρξε, μάλλον βαρεμάρα θα έλεγα, και αυτό φρόντιζα να μη γίνεται και πολύ αισθητό απ τα παιδιά, μιά και ασχολιόμουν συνέχεια μαζί τους. Ομως όταν κάποτε κατάλαβαν ότι υπάρχει περίπτωση οι γονεις τους να μείνουν χωριστά, η κόρη μου τότε 8 ετών, άρχισε ένα περίεργο τραύλισμα στο σχολείο για το οποίο με ενημέρωσε η δασκάλα. Ορκίστηκα ότι μέχρι να μεγαλώσει θα ταχτώ στην οικογένεια. Δεν υπήρχε κάτι άλλο. Μέσα σε 3 μήνες, και κατόπιν εικονικής ασφάλειας που της εμπνεύσαμε, το τραύλισμα εξαφανίστηκε ως δια μαγείας. Τώρα τί έγινε μετά σε εμάς, άστο καλύτερα. Ομως τα παιδιά είναι ευθύνη και τέλος.

μην ξεχνας ομως οτι το εικονικο ηταν ψευτικο κ οσο κ αν προσπαθησες να πνιξεις ότι ενιωθες για καλο των παιδιων κατεστρεφοσουν ασυναισθητα μεσα σου
νομιζεις οτι ενα παιδι δεν μπορει να καταλαβει αν η μαμα του ή ο μπαμπας του είναι καλα;
κ στο κατω κατω τι ειναι η ζωη ενος παιδιου; το θεατρο που βλεπει;
παρολαυτα αν εδωσες την ευκαιρια να μεγαλώσουν μέσα σε ένα φυσιολογικο περιβάλλον κ στην πορεία δεν έχασες τον εαυτό σου, τοτε αξίζεις συγχαρητήρια..

Quote:

---

Originally posted by mmaria
μην ξεχνας ομως οτι το εικονικο ηταν ψευτικο κ οσο κ αν προσπαθησες να πνιξεις ότι ενιωθες για καλο των παιδιων κατεστρεφοσουν ασυναισθητα μεσα σου
νομιζεις οτι ενα παιδι δεν μπορει να καταλαβει αν η μαμα του ή ο μπαμπας του είναι καλα;
κ στο κατω κατω τι ειναι η ζωη ενος παιδιου; το θεατρο που βλεπει;
παρολαυτα αν εδωσες την ευκαιρια να μεγαλώσουν μέσα σε ένα φυσιολογικο περιβάλλον κ στην πορεία δεν έχασες τον εαυτό σου, τοτε αξίζεις συγχαρητήρια..

---

Έτσι ακριβώς....

Βλέπεις οι ανάγκες των ενηλίκων είναι διαφορετικές από τις ανάγκες των παιδιών....

Πριν από πολλά χρόνια όταν ανακοίνωσα στους γονείς μου ότι χωρίζω, η μητέρα μου αναστέναξε και είπε \"αχ...αν είχατε κάνει ένα παιδάκι δεν θα χωρίζατε\". Μου φάνηκε τόσο τρομακτική η προοπτική που πήρα δρόμο τρέχοντας ακόμα πιο γρήγορα....

Παλιότερα, ο συμβιβασμός ήταν η λύση κ αυτό ισχύει ακόμα σε πολλές οικογένειες, κανοντας ένα παιδί νομίζουν πως θα σώσουν τον γάμο, αλλα ας δούμε όμως πιο καθαρά τι χρειαζόμαστε στην ζωή κ ποιες επιλογές είναι οι πιο κατάλληλες..
πόσο μάλλον το να φέρεις ένα παιδί στον κόσμο, πρέπει να είσαι κ άξιος να το μεγαλώσεις κ όχι μόνος σου.. ειναι κριμα για το παιδι να υποστεί καταστάσεις που όσο περνούν τα χρόνια αντιλαμβανεται κ τους λόγους..